წუხილი ოჯახზე

„მამაჩემის გარდაცვალებიდან მალევე, ჩემმა ქმარმა მითხრა, რომ სხვა ქალს ხვდებოდა, — გვიყვება ჯანეტი. — მალე ყოველგვარი გაფრთხილებისა და დამშვიდობების გარეშე მან ჩემოდანი ჩაალაგა და ორ შვილთან ერთად მარტო დამტოვა“. ჯანეტმა მუშაობა დაიწყო, თუმცა მისი ანაზღაურება ოჯახს ვერ სწვდებოდა. მისი სადარდებელი მხოლოდ ფული როდი იყო. ჯანეტი განაგრძობს: „საშინლად დათრგუნული ვიყავი, რადგან ძალიან ვწუხდი იმ ახალ პასუხისმგებლობებზე, რომლებსაც მარტო უნდა გავმკლავებოდი. თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი, რომ იმდენს ვერ ვაკეთებდი ჩემი შვილებისთვის, რამდენსაც სხვა მშობლები. დღემდე მადარდებს, რას ფიქრობენ სხვები ჩემზე და ჩემს შვილებზე, ხომ არ ფიქრობენ, რომ ოჯახის გადასარჩენად ყველაფერი არ ვიღონე?!“.

ჯანეტს ლოცვა ეხმარება, რომ თავი ხელში აიყვანოს და ღმერთთან ახლო ურთიერთობა შეინარჩუნოს. ის განაგრძობს: «ყველაზე მეტად ღამე მიჭირს, როცა სიჩუმე ჩამოწვება და მწუხარე ფიქრები სულს მიფორიაქებს. ლოცვა და ბიბლიის კითხვა დაძინებაში ძალიან მეხმარება. განსაკუთრებით მიყვარს ფილიპელების 4:6, 7 მუხლებში ჩაწერილი სიტყვები: „ნურაფერზე დაიწყებთ წუხილს, არამედ ლოცვით, ვედრებითა და მადლიერებით აცნობეთ ყველა თქვენი სათხოვარი ღმერთს და ღვთის მშვიდობა, რომელიც ნებისმიერ აზრს აღემატება, დაიცავს თქვენს გულებსა და გონებას“. ლოცვაში არაერთი ღამე გამითენებია და არაერთხელ მიგრძნია იეჰოვასგან ნუგეში».

„ყველაზე მეტად რწმენა იმან გამიძლიერა, რომ იეჰოვას დახმარებას ყოველ ფეხის ნაბიჯზე ვგრძნობდი, — ამბობს ჯანეტი. — მე და ჩემი შვილები ხშირად ისეთ უსამართლობას ვაწყდებოდით, რომელთან გამკლავებაც შეუძლებლად მიგვაჩნდა. მაგრამ გამუდმებული ლოცვების მეშვეობით იეჰოვა ისეთ გამოსავალს გვანახვებდა, რასაც ვერც კი წარმოვიდგენდი. როცა ლოცვაში მადლობას ვუხდი იეჰოვას, კიდევ ერთხელ ვფიქრდები იმაზე, თუ რამდენი რამ გაუკეთებია მას ჩემთვის. ღმერთი ყოველთვის საჭირო დროს გვიწვდიდა დახმარების ხელს. მან აგრეთვე ძვირფასი მეგობრები, ნამდვილი ქრისტიანი და-ძმები, მაჩუქა, რომლებიც ყოველთვის მზად არიან ჩემ დასახმარებლად და ჩემს შვილებსაც კარგ მაგალითს აძლევენ“.a

„საკუთარი გამოცდილებიდან დავინახე, თუ რატომ ამბობს იეჰოვა მალაქიას 2:16-ში: „მძულს გაყრა“. მეუღლის ღალატი ძალიან მტკივნეულია. მას შემდეგ, რაც ქმარმა მიმატოვა, არა ერთმა წელმა განვლო, თუმცა დროდადრო კვლავ მეუფლება მარტოობისა და უღირსობის გრძნობა. როცა ასეთი უარყოფითი გრძნობები შემომაწვება, ვცდილობ, ისეთი რამ გავაკეთო, რითაც სხვებს დავეხმარები. ამის შემდეგ თავს გაცილებით უკეთ ვგრძნობ“. ჯანეტი ითვალისწინებს ბიბლიურ პრინციპს და ცდილობს, არ განმარტოვდეს, რითაც საწუხარს იმსუბუქებსb (იგავები 18:1).

ჯანეტი განაგრძობს: «ყველაზე მეტად იმის ცოდნა მანუგეშებს, რომ ღმერთი „უმამო ბავშვების მამა და ქვრივების მოსამართლეა“. ჩემი ქმრისგან განსხვავებით ის არასოდეს მიგვატოვებს» (ფსალმუნი 68:5). ჯანეტი დარწმუნებულია, რომ ღმერთი არავის სცდის ბოროტებით. პირიქით, ის საწუხართან გასამკლავებლად „ყველას უხვად . . . აძლევს“ სიბრძნეს და ძალას, „რომელიც ჩვეულებრივს აღემატება“ (იაკობი 1:5, 13; 2 კორინთელები 4:7).