მთაზე ქადაგებისას იესო ქრისტემ თქვა: „ბედნიერია ის, ვისაც შეგნებული აქვს თავისი სულიერი მოთხოვნილებები“ (მათე 5:3, აქ). იესომ აგრეთვე თქვა: „დაიცავით თავი ყოველი ანგარებისაგან, ვინაიდან ადამიანის სიცოცხლე მისი ქონების სიუხვეზე როდია დამოკიდებული“ (ლუკა 12:15).

სხვები ღირსების გრძნობის გაზრდის მცდელობით ბედნიერების ძიებაში საკუთარ თავში იძირებიან. ბიბლიოთეკები და წიგნების მაღაზიები სავსეა თვითსრულყოფის წიგნებით, მაგრამ ასეთ პუბლიკაციებს არ მოაქვთ ადამიანებისთვის ხანგრძლივი ბედნიერება. მაშ, სად შეგვიძლია ნამდვილი ბედნიერების პოვნა?

ნამდვილი ბედნიერებისთვის ჩვენი თანდაყოლილი სულიერი მოთხოვნილებები უნდა შევიგნოთ. იესომ თქვა: „ბედნიერია, ის ვისაც შეგნებული აქვს თავისი სულიერი მოთხოვნილებები“. რასაკვირველია, ამის შეგნება, ხოლო შემდეგ უმოქმედობა დიდ სარგებელს არ მოგვიტანდა. მაგალითად, რა მოუვიდოდა მარათონელ მორბენალს, რომელიც შეჯიბრის შემდეგ არ დააკმაყოფილებდა მწყურვალე სხეულის ძლიერ მოთხოვნილებას? განა ცოტა ხანში გაუწყლოებასა და სხვა სერიოზულ შედეგებს არ შეხვდებოდა? მსგავსადვე, თუ სულიერი კვების მოთხოვნილებებს არ დავაკმაყოფილებთ, საბოლოოდ სულიერად დავჭკნებით. ეს კი სიხარულისა და ბედნიერების დაკარგვას გამოიწვევს.