ხანგრძლივი ლოცვის შემდეგ იესო თავის სამ მოციქულთან ბრუნდება, რომლებიც ჩაძინებულები ხვდებიან. ის ეუბნება პეტრეს: „ნუთუ ვერ შეძელით ერთი საათი მაინც გეფხიზლათ ჩემთან ერთად? იფხიზლეთ და განუწყვეტლივ ილოცეთ, რომ არ ცდუნდეთ“. იესო ხედავს, რომ მისი მოციქულებიც განიცდიან, თანაც უკვე ძალიან გვიანია. ის დასძენს: „სული მონდომებულია, ხორცი კი — სუსტი“ (მათე 26:40, 41).

უკან დაბრუნებული ხედავს, რომ ეს სამი მოციქული, ნაცვლად იმისა, რომ ცდუნების თავიდან ასარიდებლად ლოცვად იყოს დავარდნილი, ისევ ჩაძინებულია. როდესაც იესო მათ მიმართავს, არ იციან, რა უპასუხონ (მარკოზი 14:40).

როცა იესო მესამედ ბრუნდება მოციქულებთან, ისინი კვლავ ჩაძინებულები ხვდებიან. ის ეუბნება: „ასეთ დროს გძინავთ და ისვენებთ!