ძილის დროს ორგანიზმი გამოყოფს ჰორმონ ლეპტინს, რომელიც, ჩვეულებრივ, ტვინს დანაყრების შესახებ აცნობებს. როდესაც საჭიროზე მეტხანს გვღვიძავს, ორგანიზმში ნაკლები რაოდენობით ლეპტინი წარმოიქმნება და, შედეგად, ნახშირწყლების მიღების დიდი მოთხოვნილება გვიჩნდება.

ჭამის დროს ორგანიზმში წარმოიქმნება ჰორმონი ლეპტინი, რომელიც დანაყრების გრძნობას გვიქმნის და აკავებს ჰიპოკრეტინის წარმოქმნის პროცესს. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, რაც უფრო მეტია ჩვენს ტვინში ლეპტინი, მით უფრო ნაკლებია ჰიპოკრეტინი და, შესაბამისად, ძილიც უფრო ადვილად გვერევა.