მკითხველთა შეკითხვები

როგორ ინიშნებიან უხუცესები და მომსახურეები კრებებში?

ახ. წ. პირველ საუკუნეში მოციქულმა პავლემ ეფესოს კრების უხუცესებს მისწერა: „ყურადღება მიაქციეთ საკუთარ თავს და მთელ სამწყსოს, რომლის ზედამხედველებადაც წმინდა სულმა დაგნიშნათ, რათა დამწყემსოთ ღვთის კრება, რომელიც მან საკუთარი ძის სისხლით შეიძინა“ (საქ. 20:28). დღეს რა როლს ასრულებს წმინდა სული უხუცესებისა და მომსახურეების დანიშვნაში?

პირველი, წმინდა სულმა აღძრა ბიბლიის დამწერები, ჩაეწერათ, თუ რა მოთხოვნებს უნდა შეესაბამებოდნენ უხუცესები და მომსახურეები. 1 ტიმოთეს 3:1—7 მუხლებში ჩამოთვლილია 16 მოთხოვნა უხუცესებისთვის. სხვა მოთხოვნები ჩაწერილია ტიტეს 1:5—9-სა და იაკობის 3:17, 18-ში. ხოლო 1 ტიმოთეს 3:8—10, 12, 13-ში ვკითხულობთ მოთხოვნებს მომსახურე ძმებისთვის. მეორე, ისინი, ვინც რეკომენდაციას უწევენ ძმას ან ნიშნავენ, კონკრეტულად ლოცულობენ და იეჰოვას სთხოვენ წმინდა სულს, რომ მან უხელმძღვანელოს იმის დანახვაში, შეესაბამება თუ არა ეს ძმა ბიბლიურ მოთხოვნებს. მესამე, პიროვნება, რომელსაც რეკომენდაციას უწევენ, თავისი ცხოვრებით უნდა ცხადყოფდეს, რომ ნამდვილად ავლენს ღვთის წმინდა სულის ნაყოფს (გალ. 5:22, 23). ასე რომ, ღვთის სული დანიშვნის მთლიან პროცესში დიდ როლს ასრულებს.

მაგრამ უშუალოდ ვინ ნიშნავს ძმებს? აქამდე, უხუცესებად და მომსახურეებად დანიშვნის რეკომენდაციები ეგზავნებოდა ადგილობრივ ფილიალს. იქ ხელმძღვანელი საბჭოს მიერ დანიშნული ძმები გადახედავდნენ ხოლმე ამ რეკომენდაციებს და იღებდნენ შესაბამის გადაწყვეტილებას. შემდეგ ფილიალი შეატყობინებდა კრების უხუცესთა საბჭოს, უხუცესები კი ატყობინებდნენ ძმას თავისი ახალი დანიშნულების შესახებ და ეკითხებოდნენ, იყო თუ არა მზად ამ პასუხისმგებლობის ასაღებად და ნამდვილად შეესაბამებოდა თუ არა საჭირო მოთხოვნებს. ბოლოს კი კრებაში კეთდებოდა განცხადება.

პირველ საუკუნეში ზოგჯერ მოციქულები აძლევდნენ ძმებს კონკრეტულ დავალებებს. მაგალითად, იყო შემთხვევა, როდესაც მათ შვიდი მამაკაცი დანიშნეს ქვრივებისთვის საკვების ყოველდღიურ განაწილებაზე (საქ. 6:1—6). მაგრამ ამ მაგალითიდან არ ჩანს, რომ ეს მამაკაცები მოციქულების მიერ იყვნენ დანიშნული უხუცესებად ან მომსახურეებად, ვინაიდან ამ დავალების მიღებამდე ისინი შესაძლოა უკვე მსახურობდნენ უხუცესებად. მაშ, როგორ ინიშნებოდნენ უხუცესები და მომსახურეები პირველ საუკუნეში?

მართალია, ბიბლიაში დეტალურად არ არის აღწერილი, როგორ ინიშნებოდნენ ძმები, მაგრამ გარკვეულწილად მაინც შეგვიძლია იმის დანახვა, თუ როგორ ხდებოდა ეს. მაგალითად, როდესაც პავლე და ბარნაბა პირველი მისიონერული მოგზაურობიდან ბრუნდებოდნენ „თითოეულ კრებაში უხუცესები დანიშნეს და ლოცვითა და მარხვით მიანდეს ისინი იეჰოვას, რომელიც ირწმუნეს“ (საქ. 14:23). წლების შემდეგ პავლემ თავის თანამსახურ ტიტეს მისწერა: „კრეტაში იმიტომ დაგტოვე, რომ გამოასწორო ნაკლოვანებები და ყოველ ქალაქში უხუცესები დანიშნო ჩემი მითითებისამებრ“ (ტიტ. 1:5). როგორც ჩანს, ტიმოთესაც, რომელიც პავლესთან ერთად ხშირად მოგზაურობდა, იგივე პასუხისმგებლობა ეკისრა (1 ტიმ. 5:22). აშკარაა, რომ ძმების ასეთი დანიშვნები ხდებოდა მიმომსვლელი ზედამხედველების მიერ და არა მოციქულების ან იერუსალიმის უხუცესების მიერ.

ამ ბიბლიურ მაგალითზე დაფიქრებით იეჰოვას მოწმეების ხელმძღვანელმა საბჭომ კიდევ ერთხელ გადახედა უხუცესებისა და მომსახურეების დანიშვნის საკითხს და მოახდინა ცვლილებები. 2014 წლის 1 სექტემბრიდან დანიშვნები მოხდება შემდეგნაირად: სარაიონო ზედამხედველი გულდასმით განიხილავს თავისი რაიონიდან მიღებულ რეკომენდაციებს. კრების მონახულებისას ის შეეცდება ახლოს გაიცნოს ეს ძმები და თუ შესაძლებელი იქნება, მათთან იმსახუროს. მას შემდეგ, რაც უხუცესთა საბჭოსთან ერთად განიხილავს ამ რეკომენდაციებს, სარაიონო ზედამხედველს შეეძლება დანიშნოს უხუცესები და მომსახურეები თავისი რაიონის კრებებში. ასეთი სახით, უფრო ზუსტად მივყვებით პირველი საუკუნის მაგალითს.

ვის რა როლი აკისრია ამ პროცესში? როგორც ყოველთვის „ერთგულ და გონიერ მონას“ უმთავრესი პასუხისმგებლობა აკისრია შინაურების გამოკვების საქმეში (მათ. 24:45—47). ისინი წმინდა სულის დახმარებით იკვლევენ ბიბლიას და მთელი მსოფლიოს მასშტაბით კრებებს აძლევენ მითითებებს, როგორ გამოიყენონ ბიბლიური პრინციპები პრაქტიკულად. ეს კი კრებების ორგანიზებულობას უწყობს ხელს. ერთგული მონა ასევე ნიშნავს სარაიონო ზედამხედველებსა და ფილიალის კომიტეტის წევრებს. ფილიალები კი, თავის მხრივ, ზრუნავენ იმაზე, რომ თავიანთ ტერიტორიაზე დანერგონ ხელმძღვანელი საბჭოსგან მიღებული მითითებები. თითოეულ უხუცესთა საბჭოს სერიოზული პასუხისმგებლობა აკისრია, რომ გულდასმით გადახედოს, თუ რამდენად შეესაბამება ბიბლიურ მოთხოვნებს ძმა, რომელსაც რეკომენდაციას უწევენ ღვთის კრებაში პასუხისმგებლობების მისაღებად. სარაიონო ზედამხედველებს დიდი პასუხისმგებლობა აკისრიათ, რომ ყურადღებით განიხილონ უხუცესების მიერ გაწეული რეკომენდაციები, ილოცონ და ისე დანიშნონ შესაფერისი მამაკაცები.

როდესაც გვესმის, როგორ ხდება ძმების დანიშვნები, უფრო მეტად ვხედავთ წმინდა სულის როლს ამ პროცესში. შედეგად უფრო მეტად ვენდობით და პატივს ვცემთ ქრისტიანულ კრებაში დანიშნულ ძმებს (ებრ. 13:7, 17).