სიყვარული იმარჯვებს მიკერძოებაზე

„პირველად ისტორიაში გამოჩნდა რელიგიური გაერთიანება, რომელიც არ განადიდებს პატრიოტულ კულტს. ეს არის მოხალისეთა ჯგუფი, რომელმაც გადალახა სოციალური, რასობრივი და ეროვნული ბარიერები. კაცები და ქალები ერთად განადიდებენ თავიანთ ღმერთს, როგორც ინდივიდები“ (A History of Christianity, პოლ ჯონსონი).

როცა რომის იმპერიაში ქრისტიანობა გავრცელდა, ხალხი საოცრების მოწმე გახდა. ისინი ხედავდნენ მრავალეროვან სულიერ საძმოს, რომლის წევრებმაც ისწავლეს მშვიდობიანად ცხოვრება ერთობაში. ამ საძმოს საიდუმლო ნამდვილ სიყვარულში იყო, რომელსაც მხოლოდ გრძნობები და ემოციები კი არ ედო საფუძვლად, არამედ ღვთის პრინციპები.

ღმერთი მომთმენია ჩვენდამი

წინასწარშექმნილი აზრის გამო პირველ საუკუნეში ბევრი იუდეველი ქრისტიანი თავიდან ათვალწუნებით უყურებდა არაიუდეველებს, რომელთაგან ბევრი ქრისტიანი გახდა. როგორ მოაგვარა იეჰოვამ ეს სერიოზული პრობლემა? ის მოთმინებით ასწავლიდა ქრისტიანულ კრებას (საქმეები 15:1—5). ამან კარგი ნაყოფი გამოიღო. როგორც ამ სტატიის დასაწყისში იყო მოხსენიებული, მათ „გადალახეს სოციალური, რასობრივი და ეროვნული ბარიერები“. შედეგად „კრებები რწმენაში მტკიცდებოდა და დღითი დღე რიცხობრივად იზრდებოდა“ (საქმეები 16:5).