დაპატიმრება

1957 წლის 26 იანვარს დამაპატიმრეს. ექვს თვეში უკრაინის უზენაესმა სასამართლომ განაჩენი გამომიცხადა. მართალია, დახვრეტა მომისაჯეს, მაგრამ ვინაიდან ქვეყანაში სიკვდილით დასჯა გაუქმებული იყო, 25-წლიანი პატიმრობა შემიფარდეს. რვა ძმამ შრომა-გასწორების ბანაკში მთლიანობაში 130 წელი დავყავით. ჩვენ მორდოვიის ბანაკებში გაგვგზავნეს, სადაც უკვე დაახლოებით 500 მოწმე იმყოფებოდა. „საგუშაგო კოშკის“ შესასწავლად ჩუმად ვიკრიბებოდით პატარ-პატარა ჯგუფებად. ერთხელ, როცა ციხის მცველმა ჩვენთვის ჩამორთმეული ჟურნალები წაიკითხა, გვითხრა: „თუ კვლავაც განაგრძობთ ამ ჟურნალების კითხვას, თქვენ ნამდვილად ვერავინ გძლევთ!“. ჩვენ ყოველთვის კეთილსინდისიერად ვასრულებდით საქმეს და დავალებულზე მეტსაც ვაკეთებდით. თუმცა ბანაკის ზედამხედველმა მოგვმართა: „სულ ტყუილად იდგამთ წელებზე ფეხს. ჩვენ თქვენგან მხოლოდ ერთგულებას მოვითხოვთ“».