7. ა) როდის სცხო ღმერთმა სულიწმიდით წმიდათაწმიდა და რას ნიშნავდა ეს? ბ) კიდევ რა მოხდა იესოს ნათლობის დროს?

⁷ იესოს ნათლობის დროს დიდებული სულიერი ტაძრის ორგანიზაციაში ღვთის ზეციერი სამყოფელი იქნა ცხებული, ანუ გამოყოფილი, როგორც ‘წმიდათაწმიდა’ (დანიელი 9:24).

ზეციერი წმიდათაწმიდა

8. კიდევ რა შტრიხები დაეკისრა ღვთის ტახტს ზეცაში?

⁸ იესოს ნათლობის დღეს ღვთის ზეციერ ტახტს ახალი შტრიხები დაეკისრა. ღვთის თვალსაზრისი სრულყოფილი ადამიანის მსხვერპლად შეწირვასთან დაკავშირებით, რომ გამოესყიდა წუთისოფლის ცოდვები, მკვეთრად გამოხატავს მის სიწმინდეს ცოდვილი ადამიანებისგან საპირისპიროდ. ღვთის წყალობა აგრეთვე ხაზგასმით გამოვლინდა, როცა მან გამოავლინა მზადყოფნა, ყოფილიყო ლმობიერი, ანუ შემწყალებელი. ამგვარად, ღვთის ტახტი ზეცაში გახდა ტაძრის შიგნითა ნაწილის მსგავსი, სადაც მღვდელმთავარი მხოლოდ წელიწადში ერთხელ შედიოდა ცხოველის სისხლით, რომ მოეხდინა ცოდვების გამოსყიდვის ილუსტრაცია.

9. ა) რას ასიმბოლოებდა წმიდასა და წმიდათაწმიდას შორის ჩამოფარებული ფარდა? ბ) როგორ შევიდა იესო ფარდის მიღმა ღვთის სულიერ ტაძარში?

⁹ ფარდა, რომელიც წმიდას წმიდათაწმიდისგან ჰყოფდა, წარმოადგენდა იესოს ხორციელ სხეულს (ებრაელთა 10:19, 20). ეს იყო ბარიერი, რომელიც იესოს, როგორც ადამიანს დედამიწაზე ყოფნისას, ხელს უშლიდა, შესულიყო თავისი მამის თანდასწრებაში (1 კორინთელთა 15:50). იესოს სიკვდილის დროს „ტაძრის კრეტსაბმელი [ფარდა] გაიხა ორად ზემოდან ძირამდე“ (მათე 27:51). ეს დრამატულად მიუთითებდა, რომ ბარიერი, რომელიც ხელს უშლიდა იესოს, შესულიყო ზეცაში, აღარ არსებობდა. სამი დღის შემდეგ იეჰოვა ღმერთმა მოახდინა შემდგომში კარგად ცნობილი სასწაული. მან იესო აღადგინა მკვდრეთით არა როგორც მოკვდავი ადამიანი ხორცითა და სისხლით, არამედ, როგორც დიდებული სულიერი ქმნილება „უკუნისამდე დარჩენით“ (ებრაელთა 7:24). ორმოცი დღის შემდეგ იესო ამაღლდა ზეცად და შევიდა ნამდვილ „წმიდათაწმიდაში“ და ‘წარდგა ჩვენთვის ღვთის წინაშე’ (ებრაელთა 9:24).

10. ა) რა მოხდა მას შემდეგ, რაც იესომ მსხვერპლის საფასურად საკუთარი თავი შესთავაზა ზეციერ მამას? ბ) რას ნიშნავდა სულიწმიდით ცხება იესოს მოწაფეებისთვის?

¹⁰ მიიღო თუ არა ღმერთმა იესოს მიერ დაღვრილი სისხლი, როგორც წუთისოფლის ცოდვების გამოსასყიდი? რასაკვირველია, მიიღო. ამის ნათელი მტკიცება მოხდა იესოს აღდგომიდან ზუსტად 50 დღის შემდეგ, ორმოცდამეათე დღის დღესასწაულზე. ღვთის წმინდა სული გადმოვიდა იესოს 120 მოწაფეზე, რომლებიც შეკრებილი იყვნენ იერუსალიმში (საქმეები 2:1, 4, 33). თავიანთი მღვდელმთავრის, იესო ქრისტეს მსგავსად, ისინი ღვთის დიდებული სულიერი ტაძრის ორგანიზაციის ხელმძღვანელობით ცხებული იყვნენ „წმიდა სამღვდელოებად, ღვთის სასურველ სულიერ მსხვერპლად“ (1 პეტრე 2:5). გარდა ამისა, ამ ცხებულებმა შეადგინეს ახალი ერი, ღვთის სულიერი ისრაელის „წმიდა ერი“. ამის შემდეგ ისრაელთან დაკავშირებული ყველა წინასწარმეტყველება, რომლებიც დადებითია, მაგალითად იერემიას 31:31-ში ჩაწერილი ‘ახალ აღთქმასთან’ დაკავშირებული დანაპირები, ‘ღვთის ნამდვილ ისრაელს’, ცხებულ ქრისტიანთა კრებას შეეხება (1 პეტრე 2:9; გალატელთა 6:16).