ისწრაფეთ მნიშვნელოვანი მიზნისკენ!

„ყოველმა სულდგმულმა ადიდოს იაჰი!“ (ფსალმუნი 150:6)

1. მოყევით, როგორ ცდილობდა ერთი ახალგაზრდა, გაეგო, რა იყო ცხოვრებაში მნიშვნელოვანი.

„სამედიცინო განათლება მივიღე, რადგან მსურდა ხალხს დავხმარებოდი. აგრეთვე ვფიქრობდი, რომ ექიმის პრესტიჟული და მაღალანაზღაურებადი სამუშაო ბედნიერებას მომიტანდა, — იხსენებს კორეაში გაზრდილი სიუნ ძინიa. — გული გამიტყდა, როდესაც მივხვდი, სინამდვილეში თუ რა უმნიშვნელო დახმარების გაწევა შეუძლიათ ექიმებს. ამის მერე ხატვა ვისწავლე, მაგრამ ჩემს ნამუშევრებს სხვებისთვის მაინცდამაინც დიდი სარგებლობა არ მოჰქონდა; ის მხოლოდ მე მანიჭებდა სიამოვნებას. მერე გადავწყვიტე მასწავლებელი გავმხდარიყავი, მაგრამ მალე დავინახე, რომ მოსწავლეებს მხოლოდ ფაქტებს ვასწავლიდი და არა იმას, თუ რა მოუტანდათ ნამდვილ ბედნიერებას“. სხვა მრავალი ადამიანის მსგავსად, სიუნ ძინს სურდა გაეგო, მართლაც, რა იყო ცხოვრებაში მნიშვნელოვანი.

2. ა) რას ნიშნავს, გვქონდეს მიზანი? ბ) საიდან ვიცით, რომ შემოქმედს ჩვენთან დაკავშირებით მნიშვნელოვანი განზრახვა ჰქონდა?

² გვქონდეს მნიშვნელოვანი მიზანი ნიშნავს, ვიცოდეთ, რისთვის ვცოცხლობთ, რისკენ ვისწრაფვით და რაში ვხარჯავთ მთელ ჩვენს დროსა და ენერგიას. შეიძლება ჰქონდეს ადამიანს ასეთი მიზანი? დიახ! ის ფაქტი, რომ გვაქვს გონება, სინდისი და მსჯელობის უნარი, გვიჩვენებს, რომ შემოქმედს ჩვენთან დაკავშირებით მნიშვნელოვანი განზრახვა ჰქონდა. ამიტომ ლოგიკურია დავასკვნათ, რომ მნიშვნელოვან მიზანს მხოლოდ იმ შემთხვევაში დავისახავთ და განვახორციელებთ, თუ შემოქმედის განზრახვის თანახმად ვიცხოვრებთ.

3. რა შედის ადამიანებთან დაკავშირებით ღვთის განზრახვაში?

³ ბიბლია ცხადყოფს, რომ ჩვენთან დაკავშირებით ღვთის განზრახვაში ბევრი რამ შედის. მაგალითად, ღვთის უანგარო სიყვარულის მაჩვენებელია ის, თუ რა საოცრად ვართ შექმნილი (ფსალმუნი 40:5; 139:14). ამგვარად, ღვთის განზრახვის თანახმად ცხოვრება ნიშნავს, ისევე უანგაროდ გვიყვარდეს სხვები, როგორც ღმერთს უყვარს (1 იოანე 4:7—11). ეს იმასაც ნიშნავს, რომ დავიცვათ ღვთის მითითებები, რომლებიც გვეხმარება, მისი სიყვარულით აღსავსე განზრახვის თანახმად ვიცხოვროთ (ეკლესიასტე 12:13; 1 იოანე 5:3).

4. ა) რა გვჭირდება იმისთვის, რომ მნიშვნელოვანი მიზანი დავისახოთ? ბ) რა არის უდიდესი მიზანი?

⁴ ღვთის განზრახვაში შედიოდა ისიც, რომ ადამიანებს მშვიდობიანად ეცხოვრათ ერთმანეთთან და სხვა ქმნილებებთან, და ბედნიერები ყოფილიყვნენ (დაბადება 1:26; 2:15). რა გვჭირდება იმისათვის, რომ ბედნიერები ვიყოთ, და უსაფრთხოდ და მშვიდად ვიცხოვროთ? პატარა ბავშვის ბედნიერი და მშვიდი ცხოვრებისთვის აუცილებელია, დედ-მამის გვერდით იყოს, ასევე გვჭირდება ჩვენც ზეციერ მამასთან კარგი ურთიერთობა, რათა ჩვენი ცხოვრება აზრიანი გახდეს და მნიშვნელოვანი მიზანი დავისახოთ (ებრაელები 12:9). ასეთი ურთიერთობის განვითარების საშუალებას ღმერთი ადამიანებს ერთი მხრივ იმით გვაძლევს, რომ ნებას გვრთავს, დავუახლოვდეთ მას, და მეორე მხრივ იმით, რომ ჩვენს ლოცვებს ისმენს (იაკობი 4:8; 1 იოანე 5:14, 15). თუ ‘ღმერთთან ერთად [რწმენით] დავდივართ’ და მისი მეგობრები ვხდებით, ჩვენს ზეციერ მამას განვადიდებთ და მას გულს ვუხარებთ (დაბადება 6:9; იგავები 23:15, 16; იაკობი 2:23). ეს არის უდიდესი მიზანი. ფსალმუნმომღერალი წერდა: „ყოველმა სულდგმულმა ადიდოს იაჰი!“ (ფსალმუნი 150:6).

პირადად თქვენ რა მიზნისკენ ისწრაფვით?

5. რატომ არის არაგონივრული ცხოვრებაში მატერიალური მოთხოვნილებების პირველ ადგილზე დაყენება?

⁵ ღვთის განზრახვაში შედის ისიც, რომ ვიზრუნოთ როგორც საკუთარ თავზე, ისე ჩვენს ოჯახზე — მის სულიერ და ფიზიკურ მოთხოვნილებებზე. მაგრამ გაწონასწორებულობაა საჭირო, რათა ფიზიკურ მოთხოვნილებებზე ზრუნვამ არ დაჩრდილოს უფრო მნიშვნელოვანი — სულიერი (მათე 4:4; 6:33). სამწუხაროდ, ბევრისთვის ცხოვრებაში მთავარია მატერიალური სიმდიდრის შეძენა, მაგრამ მხოლოდ სიმდიდრით შეუძლებელია ყველანაირი მოთხოვნილების დაკმაყოფილება. აზიაში არც ისე დიდი ხნის წინ მილიონერების გამოკითხვის შედეგად გამოვლინდა, რომ მათი უმრავლესობა „თავს არც უსაფრთხოდ გრძნობს და არც საზრუნავი აკლია, თუმცა სიმდიდრის წყალობით საზოგადოებაში საკუთარი ადგილი აქვთ დამკვიდრებული და წარმატებულები არიან“ (ეკლესიასტე 5:11).

6. რა თქვა იესომ ქონების დაგროვებისკენ სწრაფვაზე?

⁶ იესომ მოიხსენია „სიმდიდრის მაცდუნებელი ძალა“ (მარკოზი 4:19). რატომ არის სიმდიდრე მაცდუნებელი? ხალხი ფიქრობს, რომ სიმდიდრეს ბედნიერება მოაქვს, მაგრამ ეს ასე არ არის. ბრძენმა მეფე სოლომონმა თქვა: „ვერცხლის მოყვარული ვერცხლით ვერ გაძღება“ (ეკლესიასტე 5:10). შესაძლებელია, ადამიანი ქონების დაგროვებისკენ ისწრაფვოდეს და, ამავე დროს, ღმერთს მთელი სულით ემსახურებოდეს? არა. იესომ თქვა: „ვერავინ იქნება ორი ბატონის მონა, რადგან ან ერთს შეიძულებს და მეორეს შეიყვარებს, ან ერთს ზედ გადაჰყვება და მეორეს არაფრად ჩააგდებს. ვერ იქნებით ღვთის მონაც და სიმდიდრისაც“. იესომ თავის მიმდევრებს მოუწოდა, მოეგროვებინათ არა მატერიალური სიმდიდრე დედამიწაზე, არამედ, „განძი ზეცაში“, ანუ კარგი სახელი შეექმნათ ღვთის თვალში, რომელმაც „მანამდე იცის, რა გჭირდებათ, სანამ სთხოვთ“ (მათე 6:8, 19—25).

7. როგორ შეიძლება ‘ჩავეჭიდოთ ჭეშმარიტ სიცოცხლეს’?

⁷ მოციქულმა პავლემ თავის თანამსახურ ტიმოთეს ამასთან დაკავშირებით სერიოზული რჩევა მისცა: „მიუთითე . . . მდიდრებს, რომ . . . იმედი არასაიმედო სიმდიდრეზე კი არა, ღმერთზე დაამყარონ, რომელიც ჩვენ გასახარად ყველაფერს უხვად გვაძლევს, და . . . იყვნენ გულუხვები და გამზიარებლები, მოაგროვონ განძი, რომელსაც საფრთხე არ ემუქრება — კარგი საძირკველი მომავლისთვის — რათა მტკიცედ ჩაეჭიდონ ჭეშმარიტ სიცოცხლეს“ (1 ტიმოთე 6:17—19).

რა არის „ჭეშმარიტი სიცოცხლე“?

8. ა) რატომ ისწრაფვის მრავალი სიმდიდრისა და მაღალი საზოგადოებრივი მდგომარეობისკენ? ბ) რას ვერ ხვდებიან ეს ადამიანები?

⁸ ხალხთა უმრავლესობისთვის გამოთქმა „ჭეშმარიტი სიცოცხლე“ ფუფუნებასა და სიამოვნებასთან ასოცირდება. აზიის ერთ საინფორმაციო ჟურნალში ნათქვამია: „მათ, ვინც ფილმებსა და ტელეგადაცემებს უყურებს, უნდებათ ის, რასაც ხედავენ, და იმაზე იწყებენ ოცნებას, რაც შეიძლებოდა, ჰქონოდათ“. მრავალი ადამიანისთვის ცხოვრების მიზანი სიმდიდრის დაგროვება და მაღალი საზოგადოებრივი მდგომარეობის მიღწევაა. ბევრი ამ მიზანს თავის ახალგაზრდობას, ჯანმრთელობას, ოჯახურ ცხოვრებასა და სულიერ ფასეულობებს სწირავს. ერთეულები თუ უფიქრდებიან იმას, რომ ტელე-ეკრანზე ნაჩვენები ფუფუნება და სიამოვნება „ქვეყნიერების სულს“ ირეკლავს. ეს სული არის ქვეყნიერებაში გაბატონებული აზროვნება, რომელიც დედამიწაზე მცხოვრებ მილიარდებზე ახდენს გავლენას და მათ ღვთის განზრახვის საწინააღმდეგოდ მოქმედებისკენ აღძრავს (1 კორინთელები 2:12; ეფესოელები 2:2). ამიტომ, გასაკვირი არ არის, რომ დღეს ამდენი ადამიანია უბედური! (იგავები 18:11; 23:4, 5)

9. რას ვერ მიაღწევენ ვერასდროს ადამიანები და რატომ?

⁹ რა შეიძლება ითქვას იმ ადამიანებზე, რომლებიც უანგაროდ იღვწიან სხვების საკეთილდღეოდ და შიმშილის, ავადმყოფობისა თუ უკანონობის აღმოფხვრას ცდილობენ? მათ კეთილშობილურ და თავდაუზოგავ მცდელობას ხალხისთვის ბევრი სიკეთე მოაქვს. მაგრამ, მაქსიმალური მცდელობის მიუხედავად, ისინი ვერასდროს გახდიან ამ ქვეყნიერებას კარგსა და სამართლიანს. რატომ? იმიტომ, რომ სინამდვილეში „მთელი ქვეყნიერება . . . ბოროტის ხელშია“, ამ ბოროტ არსებას, სატანას კი არ სურს მისი შეცვლა (1 იოანე 5:19).

10. როდის გაიხარებენ ღვთის ერთგული ადამიანები „ჭეშმარიტი სიცოცხლით“?

¹⁰ რა სამწუხაროა, როდესაც ადამიანი მხოლოდ დღევანდელი დღით ცხოვრობს. „თუ მხოლოდ ამ ცხოვრებაში გვაქვს ქრისტეს იმედი, ყველაზე საცოდავები ვყოფილვართ“ — წერდა პავლე. „ვჭამოთ და ვსვათ, რადგან ხვალ დავიხოცებით“, — ამგვარად აზროვნებენ ადამიანები, რომელთა ღრმა რწმენითაც ყველაფერი დღევანდელი დღით შემოიფარგლება (1 კორინთელები 15:19, 32). მაგრამ არსებობს მომავალი — ჩვენ „[ღვთის] დაპირებისამებრ ველით ახალ ცასა და ახალ დედამიწას, სადაც დამკვიდრებული იქნება სიმართლე“ (2 პეტრე 3:13). იმ დროს ქრისტიანები გაიხარებენ „ჭეშმარიტი სიცოცხლით“ ანუ სრულყოფილი „მარადიული სიცოცხლით“ ზეცაში ან ღვთის სამეფოს ხელისუფლების ქვეშევრდომობით დედამიწაზე (1 ტიმოთე 6:12).

11. რატომ არის მნიშვნელოვანი ღვთის სამეფოს ინტერესების მხარდაჭერა?

¹¹ მხოლოდ ღვთის სამეფო აღმოფხვრის ადამიანთა პრობლემებს. ამიტომ არის უმნიშვნელოვანესი ღვთის სამეფოს ინტერესების მხარდაჭერა (იოანე 4:34). თუ ამ საქმეში ვიღებთ მონაწილეობას, ზეციერ მამასთან ახლო ურთიერთობა გვაქვს, რაც ჩვენთვის ასე ძვირფასია. აგრეთვე სიხარულს გვანიჭებს მილიონობით იმ სულიერი და-ძმის მხარდამხარ მსახურება, რომლებსაც იგივე მიზანი აქვთ.

სათანადო მსხვერპლის გაღება

12. რა განსხვავებაა დღევანდელ ცხოვრებასა და „ჭეშმარიტ სიცოცხლეს“ შორის?

¹² ბიბლია ამბობს, რომ გადადის თანამედროვე „ქვეყნიერება და მისი სურვილები“. ყველაფერი, რაც სატანის ქვეყნიერებას ეკუთვნის, დიდებისა და წარმატების ჩათვლით, მოისპობა, „ღვთის ნების შემსრულებელი კი სამარადისოდ რჩება“ (1 იოანე 2:15—17). თანამედროვე ქვეყნიერების არასაიმედო სიმდიდრის, წარმავალი დიდებისა და ზედაპირული სიამოვნებისგან განსხვავებით, „ჭეშმარიტი სიცოცხლე“ — ღვთის სამეფოს ქვეშევრდომობით მარადიული სიცოცხლე — წარუვალია, და ის ღირს სათანადო მსხვერპლის ფასად.

13. როგორ გაიღო სათანადო მსხვერპლი ერთმა ოჯახმა?

¹³ განვიხილოთ ჰენრისა და სიუზანის შემთხვევა. მათ სწამთ ღვთის დანაპირების, რომ ყველა, ვინც სამეფოს პირველ ადგილზე დააყენებს, ღვთისგან დახმარებას მიიღებს (მათე 6:33). ისინი უბრალო სახლში ცხოვრობენ, ამიტომაც ორივეს არ უწევს მუშაობა და, შესაბამისად, მეტი დრო რჩებათ იმისათვის, რომ თავიანთ ქალიშვილებთან ერთად სულიერ საქმეებში მიიღონ მონაწილეობა (ებრაელები 13:15, 16). მათ ერთ-ერთ კეთილმოსურნე მეგობარს არ ესმოდა, თუ რატომ გააკეთეს ჰენრიმ და სიუზანმა ასეთი არჩევანი. მან სიუზანს უთხრა: „ძვირფასო, თუ გინდათ, რომ ოდესმე უკეთეს სახლში იცხოვროთ, ამისთვის რაღაც უნდა დათმოთ“. მაგრამ ჰენრიმ და სიუზანმა იციან, რომ იეჰოვას მსახურების პირველ ადგილზე დაყენებით მიიღებენ „სიცოცხლეს ახლაც და მომავალშიც“ (1 ტიმოთე 4:8; ტიტე 2:12). მათი ქალიშვილები გულმოდგინე სრული დროით მსახურები გახდნენ. ეს ოჯახი ფიქრობს, რომ მათ არაფერი აკლიათ; პირიქით, მათთვის ბევრი სიკეთე მოაქვს „ჭეშმარიტი სიცოცხლისკენ“ სწრაფვას (ფილიპელები 3:8; 1 ტიმოთე 6:6—8).

ნუ იქნებით ‘ქვეყნიერებით სრულად მოსარგებლენი’

14. რა სამწუხარო შედეგებს მოგვიტანს მნიშვნელოვანი მიზნის დავიწყება?

¹⁴ მაგრამ, არსებობს საშიშროება, თუ დაგვავიწყდება, რა მიზანი გვაქვს და აღარ ჩავეჭიდებით „ჭეშმარიტ სიცოცხლეს“. დიდია იმის საშიშროება, რომ ‘ცხოვრების საზრუნავმა, სიმდიდრემ და განცხრომამ გაგვიტაცოს’ (ლუკა 8:14). უკონტროლო სურვილებმა და „ცხოვრებისეულმა საზრუნავმა“ შეიძლება ქვეყნიერებაში გაგვთქვიფოს (ლუკა 21:34). სამწუხაროდ, ზოგი გაიტაცა სიმდიდრის დაგროვების სურვილმა, ‘ჩამოშორდა რწმენას, მრავალი ტკივილი მიაყენა საკუთარ თავს’ და იეჰოვასთან ძვირფასი ურთიერთობაც კი დაკარგა. მართლაც ძვირად უჯდება ადამიანს ის, რომ ‘არ ეჭიდება მარადიულ სიცოცხლეს’! (1 ტიმოთე 6:9, 10, 12; იგავები 28:20)

15. რა სარგებლობა მოუტანა ერთ ოჯახს ‘ქვეყნიერებით არასრულად სარგებლობამ’?

¹⁵ პავლე ურჩევდა „ქვეყნიერებით მოსარგებლეებს“, ყოფილიყვნენ „როგორც მისით არასრულად მოსარგებლენი“ (1 კორინთელები 7:31). კიტმა და ბონიმ ყურად იღეს პავლეს ეს რჩევა. კიტი ყვება: „იეჰოვას მოწმე მაშინ გავხდი, როდესაც სტომატოლოგიურ ფაკულტეტს ვამთავრებდი. არჩევნის წინაშე დავდექი. შემეძლო, ბევრი პაციენტი მიმეღო და ბევრი ფული მქონოდა, მაგრამ ეს მსახურებაში შემზღუდავდა. ვარჩიე, ნაკლები პაციენტი მიმეღო, რათა მეტი დრო დამრჩენოდა როგორც სულიერი საქმეებისთვის, ისე ჩემი ოჯახის, ცოლისა და ხუთი ქალიშვილის, ემოციური მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად. იშვიათად გვქონდა გადანახული თანხა, მაგრამ ფულის ეკონომიურად ხარჯვა ვისწავლეთ, და ყოველთვის გვქონდა ის, რაც გვჭირდებოდა. ოჯახის წევრებს ერთმანეთთან ახლო და თბილი ურთიერთობა გვქონდა, რაც სიხარულს გვანიჭებდა. შედეგად, ყველამ სრული დროით მსახურება დავიწყეთ. დღეს ჩვენს ქალიშვილებს ბედნიერი ოჯახები აქვთ, სამი მათგანი კი დღეს თვითონ არის დედა. ისინი იმიტომ არიან ბედნიერები, რომ პირველ ადგილზე აყენებენ იეჰოვას განზრახვის შესრულებას“.

პირველ ადგილზე დააყენეთ ღვთის განზრახვის შესრულება

16, 17. რომელი უნარიანი ადამიანების მაგალითებია ბიბლიაში მოცემული და რით არიან ისინი ცნობილი?

¹⁶ ბიბლიაში მოცემულია როგორც იმ ადამიანთა მაგალითები, რომლებიც ღვთის განზრახვის თანახმად ცხოვრობდნენ, ისე იმათი, რომლებიც არ ცხოვრობდნენ ღვთის განზრახვის თანახმად. მათი მაგალითები კარგი გაკვეთილია ნებისმიერი კულტურის ადამიანისთვის ასაკისა და მდგომარეობის მიუხედავად (რომაელები 15:4; 1 კორინთელები 10:6, 11). ნიმროდმა დიდი ქალაქები ააშენა, მაგრამ ეს ღვთისთვის წინააღმდეგობის გასაწევად გააკეთა (დაბადება 10:8—12). სხვა მრავალმა კი კარგი მაგალითი დაგვიტოვა. მაგალითად, მოსესთვის ცხოვრების მიზანი არ ყოფილა ეგვიპტელი დიდებულის მდგომარეობის შენარჩუნება. პირიქით, მოსე აფასებდა ღვთისგან დაკისრებულ პასუხისმგებლობას და ეს „ეგვიპტის განძზე მეტ სიმდიდრედ“ მიაჩნდა (ებრაელები 11:26). ექიმი ლუკა, ალბათ, პავლესა და სხვა თანაქრისტიანებს სამედიცინო დახმარებას უწევდა, მაგრამ მან ხალხს უდიდესი დახმარება იმით გაუწია, რომ ქადაგებდა და ბიბლიის წერაში მიიღო მონაწილეობა. პავლეც ცნობილია არა როგორც კანონის მცოდნე, არამედ როგორც მისიონერი, „უცხოტომელთა მოციქული“ (რომაელები 11:13).

¹⁷ დავითი ბიბლიაში ძირითადად მოიხსენიება არა როგორც მხედართმთავარი, მუსიკოსი და კომპოზიტორი, არამედ როგორც ღვთისთვის „გულით სასურველი კაცი“ (1 სამუელი 13:14). დანიელს ვიცნობთ არა როგორც ბაბილონის კარზე მომსახურე სახელმწიფო მოხელეს, არამედ როგორც იეჰოვას ერთგულ მსახურს; ესთერს — არა როგორც სპარსეთის დედოფალს, არამედ დიდი გაბედულებისა და მტკიცე რწმენის მქონე ქალს; პეტრეს, ანდრიას, იაკობსა და იოანეს — არა როგორც კარგ მეთევზეებს, არამედ როგორც იესოს მოციქულებს; და თავად იესო ჩვენთვის ქრისტეა და არა დურგალი (მარკოზი 6:3; მათე 16:16). თითოეულმა მათგანმა კარგად იცოდა, რომ ნიჭი, ქონება და მდგომარეობა კარიერის შესაქმნელად კი არ უნდა გამოეყენებინა, არამედ უმთავრესად ღვთის მსახურებისთვის. მათ ესმოდათ, რომ უდიდესი კურთხევების მომტანი და ყველაზე მნიშვნელოვანი მიზანი იყო ის, რომ ღვთისმოშიშები ყოფილიყვნენ.

18. რა გადაწყვეტილება მიიღო ერთმა ქრისტიანმა, და რას მიხვდა ის?

¹⁸ სტატიის დასაწყისში მოხსენიებული სიუნ ძინიც ამ დასკვნამდე მივიდა. „ნაცვლად იმისა, რომ ენერგია მედიცინისთვის, მხატვრობისა და მასწავლებლობისთვის შემელია, გადავწყვიტე ღვთისთვის მემსახურა, — ამბობს ის. — ახლა იქ ვმსახურობ, სადაც ბიბლიის მასწავლებლებზე დიდი მოთხოვნილებაა, რათა ხალხს მარადიულ სიცოცხლემდე მიმყვან გზაზე დადგომაში დავეხმარო. ადრე ვფიქრობდი, რომ სრული დროით მსახურება მაინცდამაინც რთული არ იქნებოდა; ახლა კი ვხედავ, რომ ეს საკმაოდ რთული ყოფილა, რადგან ვცდილობ, დავიხვეწო, როგორც პიროვნება, და სხვა კულტურის ადამიანებს უკეთ გადავცე ბიბლიური ჭეშმარიტება. მესმის, რომ ცხოვრებაში ერთადერთი მნიშვნელოვანი მიზანი იეჰოვას განზრახვის შესრულებაში მონაწილეობის მიღებაა“.

19. როგორ შეგვიძლია ცხოვრებაში მნიშვნელოვანი მიზნის დასახვა?

¹⁹ ჩვენ, ქრისტიანებს, გვაქვს ცოდნა, რომელსაც სიცოცხლის ხსნა შეუძლია, და მომავლის იმედი (იოანე 17:3). ამიტომ ‘ისე არ მივიღოთ ღვთის წყალობა, რომ მხედველობიდან გამოგვრჩეს მისი მიზანი’ (2 კორინთელები 6:1). მოდი, ძვირფასი დღეები და წლები იეჰოვას განსადიდებლად გამოვიყენოთ. გავუზიაროთ სხვებს ცოდნა, რომელსაც ახლა ნამდვილი ბედნიერება მოაქვს და მომავალში — მარადიული სიცოცხლე. თუ ამგვარად მოვიქცევით, საკუთარ თავზე გამოვცდით იესოს შემდეგი სიტყვების ჭეშმარიტებას: „გაცემას უფრო მეტი ბედნიერება მოაქვს, ვიდრე მიღებას“ (საქმეები 20:35). და, ამგვარად, ცხოვრებაში მნიშვნელოვან მიზანს დავისახავთ.

[სქოლიო]

იმოქმედეთ ღვთის განზრახვის შესაბამისად!

„[ქრისტე] ყველასთვის მოკვდა, რათა ცოცხლებმა თავიანთთვის . . . აღარ იცოცხლონ“ (2 კორინთელები 5:15).

1. რა მოგვითხრო ერთმა მისიონერმა?

«ჩვენი მანქანა პირველი იყო, რომელიც სამოქალაქო ომის დამთავრების შემდეგ აფრიკის ერთ-ერთ მივარდნილ სოფელში გამოჩნდა, — იხსენებს ერთი მისიონერი სახელად აარონიa. — საომარი მოქმედებების გამო ძმებმა არაფერი იცოდნენ იქაური პატარა კრების შესახებ; ამიტომ ჩავედით ამ სოფელში, რათა გვეზრუნა ადგილობრივი ძმების საჭიროებებზე. საკვების, ტანსაცმლისა და ბიბლიური ლიტერატურის გარდა, სოფელში ჩავიტანეთ ვიდეოკასეტა „ორგანიზაცია სახელწოდებით იეჰოვას მოწმეები“b. სოფლის ეგრეთ წოდებულ კლუბში — ჩალით გადახურულ დიდ ქოხში, სადაც ვიდეომაგნიტოფონი და ტელევიზორი იდგა — ბევრმა ადგილობრივმა მკვიდრმა მოიყარა თავი; ამიტომ ფილმის ორჯერ ჩვენება მოგვიწია. შედეგად მრავალმა დაიწყო ბიბლიის შესწავლა. ეს მართლაც ღირდა ძალისხმევად».

2. ა) რატომ გადაწყვიტეს ქრისტიანებმა ცხოვრება ღვთის მსახურებისთვის მიეძღვნათ? ბ) რა კითხვებს გაეცემა პასუხი?

² რატომ შეეჭიდნენ აარონი და მისი მეგობრები საკმაოდ რთულ საქმეს? ისინი მადლიერები იყვნენ იესო ქრისტეს მიერ გაღებული მსხვერპლისთვის; ამიტომ თავი მიუძღვნეს ღმერთს და ღვთის განზრახვის შესაბამისად ცხოვრება გადაწყვიტეს. მათ მსგავსად, ღვთისთვის მიძღვნილ ყველა ქრისტიანს გადაწყვეტილი აქვს „თავიანთთვის კი აღარ იცოცხლონ“, არამედ ყველაფერი გააკეთონ „სასიხარულო ცნობისთვის“ (2 კორინთელები 5:15; 1 კორინთელები 9:23). მათ იციან, რომ ამ ქვეყნიერების განადგურებისას ფულსა და მდგომარეობას არავითარი ფასი არ ექნება. ამიტომ თავიანთ ცხოვრებასა და ჯანმრთელობას არ ზოგავენ ღვთის განზრახვის შესრულებაში მონაწილეობის მისაღებად (ეკლესიასტე 12:1). პრაქტიკულად როგორ შეიძლება ამის განხორციელება? სად ვპოულობთ საჭირო გაბედულებასა და ძალას? მსახურებაში მონაწილეობის რა შესაძლებლობები გვაქვს?

პრაქტიკული ნაბიჯების გადადგმა

3. რა ნაბიჯების გადადგმით იწყება ღვთის ნების შესრულება?

³ ჭეშმარიტი ქრისტიანებისთვის ღვთის ნების შესრულება ცხოვრების მიზანია. ამ მიზნის განხორციელება, ჩვეულებრივ, ასეთი ძირითადი ნაბიჯებით იწყება: თეოკრატიული მსახურების სკოლაში ჩაწერა, ბიბლიის ყოველდღიური კითხვა, სამქადაგებლო საქმიანობაში მონაწილეობა და მონათვლა. როცა სულიერი მოწიფულობისკენ ვისწრაფვით, გვახსოვს მოციქული პავლეს სიტყვები: „ამაზე იფიქრე და ამით დაკავდი, რათა ყველასთვის ცხადი გახდეს შენი წარმატება“ (1 ტიმოთე 4:15). სულიერი წინსვლის მიზანი საკუთარი თავის განდიდება კი არ არის, არამედ ღვთის ნების უანგაროდ შესრულება. ამგვარად მოქმედება ცხადყოფს, რომ ცხოვრების ნებისმიერ სფეროში ღმერთს ვაძლევთ ჩვენი ნაბიჯების წარმართვის საშუალებას, ღმერთი კი ჩვენზე ბევრად უკეთესად წარმართავს ჩვენს ნაბიჯებს (ფსალმუნი 32:8).

4. როგორ შეგვიძლია მეტისმეტად აღარ ვინერვიულოთ?

⁴ ყოყმანმა ან საკუთარ თავზე მეტისმეტმა ფიქრმა შეიძლება ხელი შეგვიშალოს და წინ ვერ წავიწიოთ ღვთის მსახურებაში (ეკლესიასტე 11:4). ამგვარად, ღვთისა და სხვების მსახურებამ ნამდვილი სიხარული რომ მოგვანიჭოს, საჭიროა, პირველ რიგში, დავძლიოთ იმის შიში, რომ რაღაც არ გამოგვივა. მაგალითად, ერიკი უცხოენოვან კრებაში მსახურებას აპირებდა. მაგრამ თან წუხდა: „შევძლებ იქ მსახურებას? მოვეწონები ძმებს? მე თუ მომეწონებიან ისინი?“ ერიკი ყვება: „ბოლოს მივხვდი, რომ ძმებზე უფრო უნდა მეფიქრა, ვიდრე საკუთარ თავზე. შევწყვიტე ნერვიულობა და გადავწყვიტე, უანგაროდ მეკეთებინა ის, რისი გაკეთებაც შემეძლო. ღმერთს ლოცვაში დახმარება ვთხოვე და შესაბამისად ვიმოქმედე. ახლა უცხოენოვან კრებაში დიდი სიამოვნებით ვმსახურობ (რომაელები 4:20). დიახ, რაც უფრო მეტად ვემსახურებით ღმერთსა და სხვებს, მით უფრო მეტ სიხარულსა და კმაყოფილებას ვპოვებთ.

5. რატომ არის საჭირო, ავწონ-დავწონოთ სამომავლო გეგმები, როდესაც ღვთის განზრახვის შესრულებისკენ ვისწრაფვით? მოიყვანეთ მაგალითი.

⁵ ღვთის განზრახვის შესრულებისკენ რომ ვისწრაფოთ და წარმატებულები ვიყოთ, საჭიროა ავწონ-დავწონოთ სამომავლო გეგმები. გონივრულია ვალები არ დავიდოთ, რაც იძულებულს გაგვხდიდა, დავმონებოდით ამ ქვეყნიერებას; ეს კი ღვთის მსახურებაში შეგვზღუდავდა. ბიბლიაში ნათქვამია: „მოვალე მევალის მსახურია“ (იგავები 22:7). იეჰოვაზე მინდობა და სულიერის პირველ ადგილზე დაყენება გვეხმარება, ყურადღება იმაზე გავამახვილოთ, რაც უფრო მნიშვნელოვანია. მაგალითად, გვომინგი და მისი ორი და დედასთან ერთად ცხოვრობენ; იმ ტერიტორიაზე სახლის დაქირავება ძვირი იყო და სტაბილური სამუშაოს პოვნა — რთული. ფულის გონივრულად ხარჯვა და ხარჯების განაწილება მათ საშუალებას აძლევდა თავი გაეტანათ მაშინაც კი, როდესაც ყველა არ მუშაობდა. „იყო დრო, როდესაც ხელფასი არც ერთს არ გვქონდა აღებული, — ყვება გვომინგი. — მიუხედავად ამისა, ვაგრძელებდით პიონერულ მსახურებას და დედასაც ვუვლიდით. მადლობლები ვართ დედის, რომელიც არ გვთხოვდა სულიერისთვის ნაკლები დრო დაგვეთმო, თვითონ რომ არაფერი მოკლებოდა“ (2 კორინთელები 12:14; ებრაელები 13:5).

6. რომელი მაგალითი ცხადყოფს, რომ შეგვიძლია ღვთის განზრახვის შესაბამისად ვიცხოვროთ?

⁶ თუ ჩაფლული ხართ ქვეყნიერების საქმეებში — მატერიალური სიმდიდრის დაგროვებისკენ ისწრაფვით თუ სხვა მიზნისკენ — ღვთის განზრახვის შესრულების პირველ ადგილზე დასაყენებლად შეიძლება დიდი ცვლილებების მოხდენა დაგჭირდეთ. ასეთი ცვლილება, ჩვეულებრივ, ერთ დღეში არ ხდება; ამიტომ, პირველი მცდელობების წარუმატებლობის შემთხვევაში არ უნდა იფიქროთ, რომ არაფერი გამოგივათ. განვიხილოთ კოიჩის შემთხვევა, რომელიც ძალიან დიდ დროს უთმობდა გართობას. კოიჩიმ მოზარდობის ასაკში ისწავლა ბიბლია, მაგრამ მრავალი წლის განმავლობაში თითქმის მთელი დღე ვიდეოთამაშებით ერთობოდა. ერთ მშვენიერ დღეს მან თავის თავს უთხრა: „კოიჩი რას შვრები? უკვე 30-ს გადაცილებული ხარ და ცხოვრებაში ღირებული არაფერი გაგიკეთებია!“ კოიჩიმ ბიბლიის შესწავლა განაახლა და კრებისგან დახმარება მიიღო. მართალია, ყველაფერი უცებ ვერ გამოასწორა, მაგრამ წარუმატებლობას არ დანებდა. მხურვალე ლოცვითა და სხვების მხარდაჭერით მან საბოლოოდ სძლია თავის ცუდ ჩვევას (ლუკა 11:9). კოიჩი ახლა მომსახურეა.

ისწავლეთ გაწონასწორებულობა

7. რატომ არის საჭირო ღვთის მსახურებაში გაწონასწორებულობა?

⁷ ღვთის განზრახვის შესაბამისად ცხოვრება ღირს დიდ ძალისხმევად. ამისათვის არ უნდა დავზოგოთ საკუთარი ძალები და არ უნდა ვიზარმაცოთ (ებრაელები 6:11, 12). მაგრამ იეჰოვას სულაც არ სურს, რომ საკუთარი თავი ფიზიკურ, გონებრივ ან ემოციურ გამოფიტვამდე მივიყვანოთ. მოკრძალებულად იმის აღიარება, რომ ღვთის მსახურება საკუთარი ძალებით არ შეგვიძლია, ღმერთს განადიდებს; ეს ჩვენს გაწონასწორებულობაზეც მეტყველებს (1 პეტრე 4:11). იეჰოვა გვპირდება, რომ მისი ნების შესასრულებლად საჭირო ძალას მოგვცემს, მაგრამ საკუთარი თავი არ უნდა ვაიძულოთ იმაზე მეტი ვაკეთოთ, ვიდრე შეგვიძლია და ვიდრე ის ჩვენგან მოელის (2 კორინთელები 4:7). ღვთისთვის მსახურება რომ განვაგრძოთ და, ამავე დროს, არ გამოვიფიტოთ, საჭიროა ჩვენი ძალების გონივრულად განაწილება.

8. რა მოხდა, როდესაც ერთი ახალგაზრდა ქრისტიანი ცდილობდა საუკეთესო გაეღო როგორც იეჰოვასთვის, ისე ქვეყნიერებისთვის, და რა შეცვალა მან თავის ცხოვრებაში?

⁸ მაგალითად, აღმოსავლეთ აზიაში მცხოვრები ჯი ჰე ორ წელიწადას ისეთ სამსახურში მუშაობდა, რომელიც დიდ ენერგიას ითხოვდა; ის, ამავე დროს, პიონერადაც მსახურობდა. ის ყვება: „ვცდილობდი საუკეთესო გამეღო როგორც იეჰოვასთვის, ისე ქვეყნიერებისთვის. ამიტომ დღე-ღამეში მხოლოდ 5 საათი მეძინა. ბოლოს გონებრივად გამოვიფიტე და ჭეშმარიტებისთვის ენერგია აღარ მრჩებოდა. შედეგად სულიერი ნაკლებ სიამოვნებას მანიჭებდა“. იეჰოვასთვის ‘მთელი გულით, სულით, გონებითა და ძალით’ რომ ემსახურა, ჯი ჰემ ისეთი სამსახურის ძებნა დაიწყო, რომელიც ნაკლებ ენერგიას მოითხოვდა (მარკოზი 12:30). „ჩემს ოჯახს სურდა, რომ მაღალანაზღაურებადი სამუშაო მქონოდა, და ჩემზე დიდ ზეწოლას ახდენდა, მაგრამ ვცდილობდი ღვთის განზრახვის შესრულება პირველ ადგილზე დამეყენებინა, — ყვება ის. — მიუხედავად ამისა, დღესაც მაღალი ხელფასი მაქვს და შემიძლია თავს უფლება მივცე, კარგი ტანსაცმელი ვიყიდო. და რა კარგია, რომ გამოძინების შესაძლებლობაც მაქვს! სიხარულით ვმსახურობ და სულიერადაც გავძლიერდი. ამის მიზეზი კი ის არის, რომ ქვეყნიერების საქმეებს ნაკლებ დროს ვუთმობ“ (ეკლესიასტე 4:6; მათე 6:24, 28—30).

9. რა გავლენა შეიძლება მოახდინოს ჩვენმა მცდელობამ ხალხზე?

⁹ ყველას არ შეუძლია ღმერთს სრული დროით ემსახუროს. თქვენ შეიძლება ხანდაზმული ხართ, ჯანმრთელობას უჩივით ან სხვა რამ გიშლით ხელს მსახურებაში, მაგრამ გახსოვდეთ, რომ თქვენს ერთგულებას და იმას, რასაც მთელი გულით აკეთებთ, იეჰოვა დიდად აფასებს (ლუკა 21:2, 3). ამიტომ, არც ერთმა ჩვენგანმა უმნიშვნელოდ არ უნდა მიიჩნიოს ის მცირე გავლენაც კი, რასაც ჩვენი მსახურება ახდენს სხვებზე. წარმოიდგინეთ, რომ რამდენიმე მობინადრეს მიაკითხეთ, მაგრამ არავინ გამოავლინა სასიხარულო ცნობისადმი ინტერესი. თქვენი წასვლის შემდეგ მობინადრეებმა შეიძლება თქვენზე არაერთი საათი ან დღე ილაპარაკონ, მიუხედავად იმისა, რომ კარი არ გაუღიათ! მართალია, ჩვენ არ მოველით, რომ სასიხარულო ცნობას ყველა დადებითად გამოეხმაურება, მაგრამ ზოგი გამოეხმაურება (მათე 13:19—23). სხვები შეიძლება სასიხარულო ცნობას მოგვიანებით გამოეხმაურონ დადებითად, როდესაც რაღაც შეიცვლება მათ პირად ცხოვრებაში ან შეიცვლება მსოფლიო მდგომარეობა. ნებისმიერ შემთხვევაში, მსახურებაში მაქსიმალური ძალისხმევის გამოვლენით ღვთის საქმეს ვაკეთებთ. ჩვენ „ღვთის თანამშრომელნი ვართ“ (1 კორინთელები 3:9).

10. რა შესაძლებლობები აქვს კრების თითოეულ წევრს?

¹⁰ გარდა ამისა, თითოეულ ჩვენგანს შეუძლია დაეხმაროს ოჯახის წევრებსა და სულიერ და-ძმებს (გალატელები 6:10). სხვებზე ჩვენი დადებითი გავლენა შეიძლება ძლიერი და ხანგრძლივი იყოს (ეკლესიასტე 11:1, 6). როდესაც უხუცესები და მომსახურეები თავიანთ ვალდებულებას გულმოდგინედ ასრულებენ, ამით ხელს უწყობენ კრების სულიერ სიჯანსაღესა და სტაბილურობას, და საქმე წინ მიიწევს. ბიბლია გვარწმუნებს, რომ, როცა ‘ბევრს ვშრომობთ უფლის საქმეში’, ჩვენი შრომა „ფუჭი არ არის“ (1 კორინთელები 15:58).

მიზნად გქონდეთ ღვთის განზრახვის შესაბამისად ცხოვრება

11. ადგილობრივ კრებაში მსახურების გარდა, მსახურების კიდევ რა შესაძლებლობები არსებობს?

¹¹ ჩვენ, ქრისტიანებს, გვიყვარს სიცოცხლე და გვსურს, ყველაფერში, რასაც ვაკეთებთ, ღმერთი განვადიდოთ (1 კორინთელები 10:31). როდესაც სამეფოს შესახებ სასიხარულო ცნობას ერთგულად ვქადაგებთ და სხვებს ვასწავლით, დაიცვან ყველაფერი, რაც იესომ მცნებად დაგვიდო, მოგვეცემა ღვთის მსახურების მრავალგვარი შესაძლებლობა და შესაბამისად კურთხევაც (მათე 24:14; 28:19, 20). ადგილობრივ კრებაში მსახურების გარდა, არსებობს შესაძლებლობა ვიმსახუროთ იქ, სადაც მეტი საჭიროებაა, იქნება ეს სხვა ტერიტორიაზე, სხვა ქვეყანაში თუ სხვა ენაზე მოლაპარაკე ხალხთან. გამოცდილ, დაუქორწინებელ უხუცესებსა და მომსახურეებს აქვთ შესაძლებლობა, ისწავლონ მსახურებაში დახელოვნების სკოლაში, შემდეგ კი იმსახურონ კრებებში, რომლებსაც მოწიფული ქრისტიანების დახმარება სჭირდება. ასეთი კრებები შეიძლება იყოს როგორც სამშობლოში, ისე საზღვარგარეთ. სრული დროით მსახურ დაქორწინებულ წყვილებს შეუძლიათ ისწავლონ სკოლა „გალაადში“, გახდნენ მისიონერები და იმსახურონ საზღვარგარეთ. ყოველთვის საჭიროა მოხალისეები ბეთელებში და სამეფო დარბაზებისა თუ ფილიალების მშენებლობისას და სარემონტო სამუშაოების შესასრულებლად.

12, 13. ა) როგორ შეგიძლიათ გადაწყვიტოთ მსახურების რომელ სფეროში მიიღოთ მონაწილეობა? ბ) მოიყვანეთ მაგალითი, თუ როგორ შეიძლება მსახურების ერთ სფეროში მიღებული გამოცდილება მეორეში გამოგადგეთ.

¹² მსახურების რომელ სფეროში მონაწილეობისკენ უნდა ისწრაფოდეთ? ვინაიდან იეჰოვასთვის მიძღვნილი მსახური ხართ, ყოველთვის იეჰოვასა და მის ორგანიზაციას მიმართეთ ხელმძღვანელობისთვის. მისი „კეთილი სული“ სწორი გადაწყვეტილების მიღებაში დაგეხმარებათ (ნეემია 9:20). ერთ დავალებას ხშირად მეორე მოსდევს და ამ დროს მსახურების ერთ სფეროში შეძენილი გამოცდილება და ცოდნა მოგვიანებით მსახურების სხვა სფეროში გამოგადგებათ.

¹³ მაგალითად, დენისი და მისი მეუღლე ჯენი რეგულარულად მონაწილეობდნენ სამეფო დარბაზების სამშენებლო პროგრამებში. შეერთებული შტატების სამხრეთ ნაწილში ქარიშხალ „კატრინას“ შემდეგ ისინი მოხალისეებად ჩავიდნენ დაზარალებულთა დასახმარებლად. დენისი ყვება: „სამეფო დარბაზების მშენებლობისას მიღებული გამოცდილება ძმების დასახმარებლად გამოვიყენეთ, რამაც უდიდესი სიხარული მოგვანიჭა. ძალიან გვსიამოვნებდა, როდესაც ვხედავდით დაზარალებული ძმების მადლიერებას. მაშველთა ჯგუფების უმრავლესობა არცთუ ისე დიდი წარმატებით ასრულებდა აღდგენით სამუშაოებს. იეჰოვას მოწმეებმა შეაკეთეს და აღადგინეს 5 300-ზე მეტი სახლი და მრავალი სამეფო დარბაზი. ხალხს ეს შეუმჩნეველი არ დარჩენია, რის გამოც ისინი სამეფოს შესახებ ცნობით უფრო დაინტერესდნენ“.

14. რის გაკეთება შეგიძლიათ, თუ სრული დროით მსახურება გსურთ?

¹⁴ შეგიძლიათ ღვთის განზრახვის შესაბამისად იმოქმედოთ იმით, რომ სრული დროით მსახურება აირჩიოთ? ასეთი არჩევანი მრავალ კურთხევას მოგიტანთ. თუ ახლანდელი მდგომარეობა ნებას არ გრთავთ, სრული დროით იმსახუროთ, შეიძლება ამ მდგომარეობის შეცვლა იყოს საჭირო. მიჰბაძეთ ნეემიას, რომელმაც მნიშვნელოვანი დავალების შესრულებამდე ილოცა: „იეჰოვა, გთხოვ . . . ხელი მოუმართე დღეს შენს მსახურს“ (ნეემია 1:11). შემდეგ, მიენდეთ „ლოცვების მომსმენს“ და ლოცვის შესაბამისად იმოქმედეთ (ფსალმუნი 65:2). იეჰოვამ თქვენი მცდელობა რომ აკურთხოს და მეტი რომ გააკეთოთ ღვთის მსახურებაში, პირველ რიგში ძალ-ღონე არ უნდა დაიშუროთ მიზნის მისაღწევად. მას შემდეგ, რაც სრული დროით მსახურებას გადაწყვეტთ, იმოქმედეთ თქვენი გადაწყვეტილების შესაბამისად. დროის გასვლასთან ერთად მეტ გამოცდილებას შეიძენთ და სიხარულიც მეტი გექნებათ.

ჭეშმარიტად ღირებული ცხოვრება

15. ა) რა სარგებლობა მოაქვს ღვთის დიდი ხნის მსახურებთან საუბრებსა და მათი ბიოგრაფიების კითხვას? ბ) რომელი ბიოგრაფია იყო თქვენთვის განსაკუთრებით გამამხნევებელი?

¹⁵ რა შედეგებს უნდა ელოდეთ, როდესაც ღვთის განზრახვის შესაბამისად მოქმედებთ? ესაუბრეთ იეჰოვას დიდი ხნის მსახურებს, განსაკუთრებით მათ, ვისაც მრავალი წელი გაუტარებია სრული დროით მსახურებაში. ისინი მართლაც უხვ კურთხევებს იმკიან! (იგავები 10:22). ის და-ძმები გეტყვიან, რომ რთულ მდგომარეობაში იეჰოვას არასდროს მიუტოვებია ისინი და ყოველთვის მიუცია აუცილებელი და აუცილებელზე მეტიც (ფილიპელები 4:11—13). ჟურნალ „საგუშაგო კოშკის“ 1955—1961 წლების გამოცემებში სტატიათა სერიაში „დასახული მიზნების განხორციელება“ გამოქვეყნებული იყო იეჰოვას ერთგულ მსახურთა ბიოგრაფიები. მას შემდეგ ასობით სხვა, მსგავსი ბიოგრაფია დაიბეჭდა. თითოეულში ჩანდა, რა ენთუზიაზმითა და სიხარულით მსახურობდნენ ისინი, რაც საქმეების წიგნში ჩაწერილ სიტყვებს გვახსენებს. ასეთი ბიოგრაფიების კითხვის შემდეგ სურვილი გაგვიჩნდებოდა, გვეთქვა: „მეც მინდა ასე ვიცხოვრო!“

16. რა ხდის ქრისტიანს ბედნიერს და მის ცხოვრებას — აზრიანს?

¹⁶ სტატიის დასაწყისში მოხსენიებული აარონი ამბობს: «აფრიკაში ხშირად შევხვედრივარ ახალგაზრდებს, რომლებიც ცხოვრების აზრის ძიებაში ქვეყნის ერთი კიდიდან მეორეში დადიოდნენ. მათმა უმრავლესობამ ვერ იპოვა ცხოვრების აზრი. ჩვენ კი ღვთის განზრახვის შესაბამისად ვმოქმედებდით და სამეფოს შესახებ სასიხარულო ცნობას ვქადაგებდით, რის შედეგადაც რთული, მაგრამ აზრიანი ცხოვრებით ვცხოვრობდით. ჩვენ საკუთარ თავზე გამოვცადეთ, რომ „გაცემას უფრო მეტი ბედნიერება მოაქვს, ვიდრე მიღებას“» (საქმეები 20:35).

17. რატომ უნდა ვისწრაფოდეთ ღვთის განზრახვის შესაბამისად მოქმედებისკენ?

¹⁷ რა შეიძლება ითქვას თქვენზე? რა მიზნის განხორციელებისკენ ისწრაფვით? თუ კონკრეტული მიზანი არა გაქვთ, სიცარიელეს მალე სხვა რამ შეავსებს. რატომ უნდა გაატაროთ უმიზნოდ ასეთი ძვირფასი წლები და ისინი სატანის ქვეყნიერების, ეგრეთ წოდებულ, მნიშვნელოვან საქმეებს შეალიოთ? ახლოსაა ის დრო, როდესაც „დიდი გასაჭირი“ გააუფასურებს მატერიალურ სიმდიდრესა და ამქვეყნიურ დიდებას. ამ დროს მხოლოდ იეჰოვასთან ურთიერთობას ექნება მნიშვნელობა. რა მადლიერები ვიქნებით მაშინ, იმისათვის რომ ღმერთსა და სხვებს ვემსახურებოდით, და ღვთის განზრახვის შესაბამისად მოქმედებისთვის ყველაფერს ვაკეთებდით! (მათე 24:21; გამოცხადება 7:14, 15)

[სქოლიოები]