13. რის წინააღმდეგ გვაფრთხილებს 1 კორინთელთა 10:10 და რომელ აჯანყებას გულისხმობდა პავლე?

¹³ უკანასკნელი მაგალითის ციტირებით, რომელიც უდაბნოში მყოფ ისრაელებს ეხებოდა, პავლე წერს: „არც იდრტვინოთ, როგორც ზოგიერთი მათგანი დრტვინავდა, და დაიღუპნენ მომსრველისაგან“ (1 კორინთელთა 10:10). კორახის, დათანის, აბირამისა და მათთან მონაწილეების არათეოკრატიული მოქცევისა და მოსესა და აარონის უფლებამოსილების წინააღმდეგ ეჭვის წამოყენების შედეგად იფეთქა აჯანყებამ (რიცხვნი 16:1–3). აჯანყებულების განადგურების შემდეგ ისრაელებმა დრტვინვა დაიწყეს. ხოლო ყოველივე ეს იმ აზრმა გამოიწვია, თითქოს აჯანყებულების განადგურება უსამართლო იყო. რიცხვნის 17:6 გვამცნობს: „აუჯანყდა მეორე დღეს ისრაელიანთა მთელი საზოგადოება მოსეს და აარონს, და თქვეს: თქვენ გაწყვიტეთ უფლის ერი“. ამ შემთხვევის დროს სამართლიანად შესრულებული განაჩენის გაკრიტიკების შედეგად ღვთის მოვლენილი მუსრისგან დაიღუპა 14 700 ისრაელი (რიცხვნი 17:14).

¹⁵ სავსებით ნორმალურია ბიბლიურ საკითხებთან დაკავშირებული გულწრფელი კითხვების დასმა. მაგრამ, რა შეიძლება ითქვას, თუ უარყოფით დამოკიდებულებას ვავითარებთ, რომელიც ახლობლების წრეში კრიტიკული საუბრებით ვლინდება? მიზანშეწონილი იქნებოდა, თუ საკუთარ თავს შევეკითხებოდით: „რა დასასრული ექნება ამას? განა ბევრად უფრო უკეთესი არ იქნებოდა დრტვინვის შეწყვეტა და სიბრძნისთვის თავმდაბლური ლოცვა?“ (იაკობი 1:5–8; იუდა 17–21). კორახი და მისი მხარდამჭერები, რომლებიც მოსესა და აარონის უფლებამოსილებას აუჯანყდნენ, შეიძლება ისე დარწმუნებული იყვნენ თავიანთი თვალსაზრისის სისწორეში, რომ არ შეამოწმეს საკუთარი მოტივები. მაგრამ ისინი სრულიად მტყუანნი იყვნენ. მსგავსად შეცდნენ ისრაელებიც, რომლებიც დრტვინავდნენ კორახისა და დანარჩენი აჯანყებულების განადგურებაზე. რამდენად ბრძნული იქნება, ხელი შევუწყოთ, რომ ასეთმა მაგალითებმა აღგვძრას, შევამოწმოთ ჩვენი მოტივები, ჩამოვიშოროთ დრტვინვა და უკმაყოფილება და ნება დავრთოთ იეჰოვას, რომ გაგვწმინდოს! (ფსალმუნი 16:1–3).