ზემოთ მოხსენიებულ ლიჯეს და მის და-ძმებს დღემდე ახსოვთ, როგორ ცდილობდა მამა მათი რწმენის განმტკიცებას, როცა ქვეყნიდან გაქცევა მოუწიათ. ის იხსენებს: «მამა ერთიმეორის მიყოლებით ყრიდა ჩანთიდან არასაჭირო ნივთებს. ბოლოს ცარიელი ჩანთა გვაჩვენა და ღიმილით გვითხრა: „ხედავთ?! თურმე აქედან არაფერი ყოფილა საჭირო!“» (წაიკითხეთ 1 ტიმოთეს 6:8).

უფრო მეტიც, როგორც ლიჯე ამბობს, „ბევრს, ვინც საკუთარი თვალით ნახა, როგორ გააუპატიურეს ან მოკლეს მათი ოჯახის წევრები, წარმოუდგენლად მიაჩნია შვილებთან ერთად იქ დაბრუნება, სადაც ეს საშინელებები მოხდა“.