ამ მეცნიერულად პროგრესულ ხალხს სულ სხვაგვარად გვაცნობს მათი რელიგია. ისინი მზის, მთვარის, წვიმის, სიმინდისა და სხვა უამრავ ღვთაებას სცემდნენ თაყვანს. მათი ქურუმები გულმოდგინე ვარსკვლავთმისნები იყვნენ. ისინი თაყვანს სცემდნენ გამოსახულებებს, აკმევდნენ საკმეველს, ისახიჩრებდნენ სხეულს, იდენდნენ სისხლს; ტყვეებს, მონებსა და განსაკუთრებით ბავშვებს ცოცხლად სწირავდნენ თავიანთ ღვთაებებს.

მაიას ხალხის თანამედროვე რელიგიას ერთ-ერთი წიგნი ასე აღგვიწერს: „მაია მინდვრებში, გამოქვაბულებსა და მთებში თავიანთ ძველ ღვთაებებსა და წინაპრებს სცემს თაყვანს . . . ეკლესიებში კი წმინდანებს ემსახურება“ (The Mayas!—3000 Years of Civilization). ღვთაება კეცალკოატლს იესოსთან აიგივებენ, მთვარის ქალღმერთს — ქალწულ მარიამთან, წმინდა მატყლის ხის თაყვანისცემას ჯვრის თაყვანისცემა ჩაენაცვლა. დღემდე წყალს უსხამენ ჯვარს, როგორც ცოცხალ ხეს, და რაზეც თითქოს იესო უნდა იყოს გამოსახული, მატყლის ხის ყვავილებითაა მორთული.