1935 წლის 3 ოქტომბერს იტალია აბისინიაში შეიჭრა, რადგან ამტკიცებდა, რომ ის იყო „ბარბაროსული ქვეყანა, სადაც ჯერ კიდევ მონათმფლობელობა“ არსებობდა. მაგრამ ვინ იყო სინამდვილეში ბარბაროსი? განსჯიდა კათოლიკური ეკლესია მუსოლინის ბარბაროსობას? მაშინ როცა პაპი ორაზროვან განცხადებებს აკეთებდა, მისი ეპისკოპოსები აშკარად ლოცავდნენ თავიანთ „სამშობლოს“, იტალიის შეიარაღებულ ძალებს. ენტონი როდოსი თავის ერთ-ერთ წიგნში აღნიშნავს:

¹⁵ «19 ოქტომბრის [1935 წელი] წერილობით მიმართვაში უდინეს [იტალია] ეპისკოპოსმა დაწერა: „ახლა იმის განსჯის დრო არ არის, სწორია ეს თუ არა. ჩვენი, როგორც იტალიელების და, რაც უფრო მთავარია, ქრისტიანების მოვალეობაა, ხელი შევუწყოთ ჩვენი ბრძოლის წარმატებას“. 21 ოქტომბერს პადუის ეპისკოპოსი წერდა: „გთხოვთ, ამ ძნელბედობის ჟამს ეჭვის თვალით ნუ შეხედავთ ჩვენს სახელმწიფო მოღვაწეებსა და შეიარაღებულ ძალებს“. 24 ოქტომბერს კრემონას ეპისკოპოსმა აკურთხა რამდენიმე სამხედრო დროშა და აღნიშნა: „ღმერთმა აკურთხოს ეს ჯარისკაცები, რომლებიც აფრიკის კონტინენტზე ახალ და ნაყოფიერ მიწებს მოუპოვებენ დიდებულ იტალიას და რომაულ და ქრისტიანულ კულტურას აზიარებენ აფრიკელებს. დაე, იტალიამ კვლავ უქადაგოს ქრისტიანობა მთელ მსოფლიოს“ » („The Vatican in the Age of the Dictators“).

¹⁶ რომის კათოლიკური სამღვდელოების ლოცვა-კურთხევით აბისინია ბარბაროსულად დაიპყრეს. შეეძლო სამღვდელოების რომელიმე წარმომადგენელს მოციქული პავლესავით ეთქვა: „სუფთა ვარ ყველას სისხლისაგან“? (საქმეები 20:26).

17. როგორ დაზარალდა ესპანეთი იმის გამო, რომ მისმა სამღვდელოებამ ‘მახვილებისგან სახნისები ვერ გამოჭედა’?

¹⁷ გერმანიის, იტალიისა და აბისინიის გარდა დიდი ბაბილონის მსხვერპლი ესპანეთიც გახდა. ესპანეთში 1936—1939 წლებში მიმდინარე სამოქალაქო ომის მიზეზი ნაწილობრივ ის იყო, რომ დემოკრატიულმა მთავრობამ გარკვეულ ზომებს მიმართა რომის კათოლიკური ეკლესიის უდიდესი ძალაუფლების შესაზღუდავად. ომის გაჩაღების შემდეგ ფაშისტური რევოლუციური მოძრაობის ლიდერმა, კათოლიკე ფრანკომ თავის თავს „წმინდა ჯვაროსნული ლაშქრობის გენერალსიმუსი“ უწოდა, თუმცა მოგვიანებით ამ ტიტულზე უარი განაცხადა. ამ ბრძოლაში ასიათასობით ესპანელი დაიღუპა. გარდა ამისა, ზოგადი სტატისტიკის თანახმად ფრანკოს მომხრე ნაციონალისტებმა სახალხო ფრონტის 40 000 მონაწილე მოკლეს, სახალხო ფრონტის მონაწილეებმა კი თავის მხრივ 8 000 ღვთის მსახურის სიცოცხლე შეიწირეს — მღვდლების, ბერმონაზვნებისა და მორჩილების. ომისთვის დამახასიათებელი ასეთი საშინელებები და ტრაგედიები ადასტურებენ, რაოდენ ბრძნულია იესოს სიტყვების გათვალისწინება: „ჩააბრუნე მახვილი თავის ადგილას, რადგან ყველა, ვინც მახვილს აიღებს, მახვილით დაიღუპება“ (მათე 26:52). რა ამაზრზენია ასეთ მასობრივ სისხლისღვრაში ქრისტიანული სამყაროს მონაწილეობა! მათი სამღვდელოება ძალიან შორს არის იმისგან, რომ ‘მახვილებისგან სახნისები გამოჭედონ’ (ესაია 2:4).

[ჩარჩო 263 გვერდზე]

„მეფეები. . . მასთან მეძაობდნენ“

XIX საუკუნის დასაწყისში ევროპელ ვაჭრებს დიდი რაოდენობით ოპიუმი შეჰქონდათ ჩინეთში კონტრაბანდული გზით. 1839 წლის მარტში ჩინელი მოხელეები შეეცადნენ ამ უკანონო ვაჭრობის შეჩერებას და ბრიტანელ ვაჭრებს 20 000 ყუთი ნარკოტიკი ჩამოართვეს, რის გამოც დიდ ბრიტანეთსა და ჩინეთს შორის ურთიერთობა დაიძაბა. მას შემდეგ ზოგიერთი პროტესტანტი მისიონერი ამგვარად მოუწოდებდა დიდ ბრიტანეთს ომისკენ:

„გულს მიხარებს ეს დაძაბული ურთიერთობა, რადგან ვფიქრობ, რომ ეს განარისხებს ინგლისის მთავრობას და ღმერთი თავისი ძალით მოსპობს იმ დაბრკოლებებს, რაც ჩინეთში ქრისტეს სახარების ქადაგებას ხვდება“ (ჰენრიეტა შაკი, სამხრეთის ბაპტისტების მისიონერი).

საბოლოოდ ომი დაიწყო. ეს ომი „ოპიუმის“ სახელწოდებით არის ცნობილი. მისიონერები მთელი გულით უჭერდნენ მხარს დიდ ბრიტანეთს და ამბობდნენ:

„იძულებული ვარ დღევანდელ ვითარებას ვუყურო, არა როგორც ოპიუმს ან ინგლისის პოლიტიკურ სტრატეგიას, არამედ ღვთის დიდებულ განგებას, რათა ადამიანთა ბოროტებით ღვთის განზრახვები შესრულებულიყო, შეწყალებულიყო ჩინეთი და გარღვეულიყო ის კედელი, რომელიც მას გარე სამყაროსგან ყოფს“ (პიტერ პარკერი, კონგრეგაციონალისტი მისიონერი).

კიდევ ერთმა კონგრეგაციონალისტმა მისიონერმა, სემიუელ უ. უილიამზმა აღნიშნა: „სასწაულებრივად ჩანს ღვთის ხელი მოვლენების განვითარებაში. ჩვენ ეჭვი არ გვეპარება, რომ ის, ვინც განაცხადა, დედამიწაზე მახვილის მოსატანად მოვედიო, უკვე მოსულია თავისი მტრების დაუყოვნებლივ გასანადგურებლად და თავისი სამეფოს დასამყარებლად. ის მოსპობს და მოსპობს, ვიდრე არ დააყენებს მშვიდობის მთავარს“.

ჩინელთა უმოწყალო ხოცვის შესახებ მისიონერმა ჯ. ლუის შაკმა დაწერა: „ვფიქრობ, რომ ეს ის საშუალებაა. . . რასაც უფალი ღვთიური ჭეშმარიტების წინსვლის დამაბრკოლებელი ნაგვის თავიდან მოსაშორებლად იყენებს“.

კონგრეგაციონალისტმა მისიონერმა, ილაიჯა ს. ბრიჯმენმა აღნიშნა: „ღმერთს ხშირად გამოუყენებია სახელმწიფოს ძლიერება თავისი სამეფოს სასარგებლოდ. . . ასეთი განსაკუთრებული მოვლენების დროს ადამიანი მხოლოდ იარაღია, რომელსაც ღვთის ძალა ხელმძღვანელობს. ხალხთა უზენაესმა მმართველმა ჩინეთის დასასჯელად და დასამცირებლად ინგლისი გამოიყენა“ (ციტატა აღებულია სტიუარტ კრეიტონ მილერის ესედან „Ends and Means“, რომელიც 1974 წელს ჯონ კ. ფეარბანკის მიერ გამოქვეყნებულ ჰარვარდის უნივერსიტეტის ნაშრომში შევიდა „The Missionary Enterprise in China and America“).