ღვთის რისხვის შვიდი თასის გადმოღვრა

(გამოცხ. 13:1—16:21)

‘ხალხები განრისხდნენ, მოვიდა ღვთის რისხვა და დანიშნული დრო, რათა მოსპოს დედამიწის მომსპობნი’, — ნათქვამია გამოცხადების 11:18-ში. „ათრქიანი და შვიდთავიანი მხეცის“ საქმეები აღწერილია მერვე ხილვაში, რომელიც იმის დანახვაში გვეხმარება, თუ რატომ გადმოიღვრება ღვთის რისხვის თასი (გამოცხ. 13:1).

მეცხრე ხილვაში იოანე ხედავს სიონის მთაზე მდგომ კრავს და მასთან ას ორმოცდაოთხ ათასს. ისინი ადამიანთაგან იქნენ ნაყიდნი (გამოცხ. 14:1, 4). ამის მერე იოანეს ესმის, რას აცხადებენ ანგელოზები, შემდეგ ხილვაში კი ხედავს „შვიდ ანგელოზს შვიდი . . . წყლულით“. როგორც ჩანს, იეჰოვა თვითონ აძლევს ანგელოზებს ბრძანებას, რომ „ღვთის რისხვის შვიდი თასი“ გადააღვარონ სატანის ქვეყნიერებას. ამ თასების გადმოღვრა იმას მოასწავებს, რომ ღვთის განაჩენი აღსრულდება (გამოცხ. 15:1; 16:1). ეს ბოლო ორი ხილვა დეტალურად აღგვიწერს განაჩენს, რომელსაც სამეფო აღასრულებს და რომელიც მესამე ვაისა და მეშვიდე საყვირის დაყვირებას მოჰყვება (გამოცხ. 11:14, 15).

ძლევამოსილი მეფე მეფობს

(გამოცხ. 17:1—22:21)

„დიდი ბაბილონი“, ცრუ რელიგიის მსოფლიო მპყრობელი, სატანის ბოროტი ქვეყნიერების ერთი-ერთი საზიზღარი ნაწილია. მეთერთმეტე ხილვაში ის აღწერილია, როგორც „მეძავი“ — უზნეო ქალი, ‘რომელიც ალისფერ მხეცზე ზის’. მას სწორედ ეს „ათრქიანი მხეცი“ გაანადგურებს (გამოცხ. 17:1, 3, 5, 16). შემდეგ ხილვაში მეძავი შედარებულია „დიდ ქალაქთან“, რომლის დაცემასაც აცხადებენ და ღვთის ხალხს მოუწოდებენ, რომ ‘გამოვიდნენ მისგან’. დიდი ქალაქის დაცემას ბევრი გლოვობს, თუმცა ზეცაში დიდი სიხარულია „კრავის ქორწილის“ გამო (გამოცხ. 18:4, 9, 10, 15—19; 19:7). მეცამეტე ხილვაში ‘თეთრ ცხენზე’ ამხედრებული მხედარი ხალხების წინააღმდეგ საბრძოლველად გამოდის. ის ანადგურებს სატანის ბოროტ ქვეყნიერებას (გამოცხ. 19:11—16).

რა ემართება „ძველ გველს, რომელიც არის ეშმაკი და სატანა“? როდის ჩააგდებენ მას ‘ცეცხლის ტბაში’? ამას მეთოთხმეტე ხილვიდან გავიგებთ (გამოცხ. 20:2, 10). ბოლო ორ ხილვაში იოანე ხედავს, როგორი ცხოვრება იქნება ათასწლიანი მეფობის დროს. „გამოცხადების“ დასასრულს კი მოციქული ხედავს ‘სიცოცხლის წყლის მდინარეს, რომელიც ქალაქის მთავარი ქუჩის შუაში მიედინება’ და ესმის, როგორ იწვევენ „მწყურვალთ“ მის დასალევად (გამოცხ. 1:1; 22:1, 2, 17).