მოციქული პავლე წერდა: „[ღმერთმა] გვაკურთხა ყოველგვარი სულიერი კურთხევით ზეცაში ქრისტესთან ერთობაში, როგორც მასთან ერთობაში აგვირჩია ქვეყნიერების შექმნამდე

ეფესოელები 1:3—

რომელი ქვეყნიერება ჰქონდა პავლეს მხედველობაში, როდესაც თქვა: „[ღმერთმა] მასთან ერთობაში აგვირჩია ქვეყნიერების შექმნამდე“? სიტყვაში „ქვეყნიერება“ პავლე არ გულისხმობს იმ ქვეყნიერებას, რომელსაც ღმერთმა მაშინ ჩაუყარა საფუძველი, როცა ადამი და ევა შექმნა. ის ქვეყნიერება „ძალზე კარგი“ იყო — მასში არც ცოდვა იყო და არც უზნეობა (დაბადება 1:31). მას ცოდვებისაგან „გათავისუფლება“ არ სჭირდებოდა (ეფესოელები 1:7).

პავლე გულისხმობდა ქვეყნიერებას, რომელსაც ედემის ბაღში ადამისა და ევას შეცოდების შემდეგ ჩაეყარა საფუძველი. ის ძალიან განსხვავდებოდა ქვეყნიერებისგან, რომელიც ღვთის განზრახვის შესაბამისად უნდა ჰქონოდათ ადამიანებს. ეს იყო ქვეყნიერება, რომელმაც არსებობა ადამისა და ევას შვილების გაჩენისას დაიწყო და შედგებოდა ადამიანებისგან, რომლებიც ღმერთისგან გაუცხოებულნი და ცოდვისა და უზნეობის მონობაში იყვნენ, მაგრამ მათი გამოსყიდვა — განზრახ შემცოდველი ადამისა და ევასგან განსხვავებით — შესაძლებელი იყო (რომაელები 5:12; 8:18—21).

იეჰოვა ღმერთმა დაუყოვნებლივ გამოასწორა სიტუაცია, რომელიც ედემში მომხდარი დაუმორჩილებლობის გამო შეიქმნა. საჭიროების გაჩენისთანავე, მან წინასწარ განსაზღვრა, რომ დაადგენდა განსაკუთრებული მმართველობის ორგანოს — იესო ქრისტეს ხელმძღვანელობით მესიანურ სამეფოს — რომელსაც ადამის ცოდვისაგან კაცობრიობის გამოსახსნელად გამოიყენებდა (მათე 6:10). ღმერთმა ეს გააკეთა „ქვეყნიერების შექმნამდე“, ანუ მანამდე, სანამ ღვთისადმი ურჩ ადამსა და ევას შვილები გაუჩნდებოდათ.