საბოლოოდ, 1876 წელს სინოდის ნებართვით რუსულ ენაზე გადაითარგმნა მთლიანი ბიბლია — ებრაული და ბერძნული წერილები. ამ სრულ ბიბლიას ხშირად სინოდალური თარგმანი ეწოდება. შეუსაბამობა ისაა, რომ რუსული მართლმადიდებელი ეკლესიის ამ „ოფიციალური“ თარგმანის წყარო ძირითადად მაკარისა და პავსკის თარგმანები იყო. მაგრამ ებრაული ხელნაწერებისგან განსხვავებით ღვთის სახელი მხოლოდ რამდენიმე ადგილას იქნა დატოვებული.

მაკარის მიერ ნათარგმნ ებრაული წერილების დიდ ნაწილთან ერთად ამ ბიბლიაში შესულია პავსკის მიერ გადათარგმნილი ფსალმუნები, აგრეთვე მართლმადიდებელი ეკლესიის ნებართვით გამოსული ბერძნული წერილების სინოდალური თარგმანი.

მას შემდეგ, რაც ეკლესიამ რამდენიმე თარგმანზე უარი განაცხადა, საბოლოოდ თანხმობა გამოთქვა ერთ-ერთ მათგანზე 1876 წელს, რომელიც ცნობილი გახდა, როგორც სინოდალური თარგმანი. მაგრამ მისი გამოყენება ეკლესიებში არ შეიძლებოდა. დღემდე ერთადერთი ბიბლია, რომელსაც ეკლესიებში აღიარებენ, სლავურ ენაზეა“.