ერთ წიგნში კათოლიკე მღვდელი მარტინ ჯ. სკოტი მესას შემდეგნაირად განსაზღვრავს: „მესა სისხლის დაღვრის გარეშე ქრისტეს სხეულისა და სისხლის შეწირვაა. გოლგოთაზე კი ქრისტეს შეწირვისას სისხლი დაიღვარა. მესა ფაქტიურად იგივე მსხვერპლად შეწირვაა, რაც მაშინ ჯვარზე მოხდა. ეს არც გამონაგონია, არც მეტაფორა და არც გაზვიადება. მესა მოითხოვს ჩვენს სამსხვერპლოებზე ღვთის ძის შეწირვას“ (Things Catholics Are Asked About).

ქრისტეს შეწირვა — რამდენჯერ?

კათოლიკური ეკლესია ასწავლის, რომ ყოველი მესის დროს ქრისტეს შეწირვა ხდება, თუმცა ამავე დროს ის ამტკიცებს, რომ იესო სინამდვილეში არ კვდება და რომ ეს შეწირვა უსისხლოა. ეთანხმება ბიბლია ასეთ თვალსაზრისს? ყურადღება მიაქციე, რა წერია ებრაელთა 10:12, 14-ში: „მან [იესომ] კი ერთი მსხვერპლი შესწირა ცოდვებისათვის და სამუდამოდ დაჯდა ღვთის მარჯვნივ. ვინაიდან მან ერთი შეწირვით სამუდამოდ სრულყო განსაწმედელნი“.

მაგრამ გულწრფელმა კათოლიკემ შეიძლება იკითხოს: „განა იესო ხშირად არ უნდა შეწირულიყო? ჩვენ ხომ ყველა ბევრს ვცოდავთ“. ბიბლიური პასუხი ჩაწერილია ებრაელების 9:25, 26-ში: „არა იმისათვის, რომ მრავალგზის შეეწიროს. . . ის. . . ერთხელ, საუკუნეთა დასასრულს, გამოჩნდა თავისი მსხვერპლით ცოდვის აღსაკვეთად“. კარგად დააკვირდით ამ სიტყვებს: „არა იმისათვის, რომ მრავალგზის შეეწიროს“. რომაელთა 5:19-ში მოციქული პავლე ხსნის მიზეზს: „ვინაიდან, როგორც ერთი კაცის [ადამის] ურჩობით ბევრი გახდა ცოდვილი, ასევე ერთის [იესოს] მორჩილებით ბევრი გახდება მართალი“. ადამის მიერ ერთხელ გამოვლენილმა ურჩობამ ყველა სიკვდილის მონები გაგვხადა; გამომსყიდველურ მსხვერპლად იესოს ერთხელ შეწირვა კი საფუძვლად დაედო ცოდვების მიტევებასა და მომავალში მარადიულ სიცოცხლეს იმათთვის, ვისაც ამ მსხვერპლის სწამს.

რა მნიშვნელობა აქვს იესო ერთხელ შეეწირა თუ ხშირად ეწირება? ეს დაკავშირებულია იმასთან, თუ რამდენად გვესმის იესოს მსხვერპლის მნიშვნელობა. ეს უდიდესი ძღვენია — ძღვენი, რომელიც იმდენად ძვირფასი და სრულყოფილია, რომ არასოდეს დასჭირდება განმეორება.

უეჭველია, იესოს მსხვერპლი უნდა გვახსოვდეს. მაგრამ რამე მოვლენის გახსენება განსხვავდება მისი განმეორებისგან. მაგალითად, წყვილი, რომელიც ქორწინების წლისთავს ზეიმობს, უეჭველია, იხსენებს ქორწინების დღეს, მიუხედავად იმისა, რომ ხელმეორედ არ აწყობს საქორწინო ცერემონიალს. ყოველ წელიწადს იეჰოვას მოწმეები იხსენებენ იესოს სიკვდილს და ამას ისე აკეთებენ, როგორც იესომ დაუბარა — მის „მოსაგონებლად“ და არა მის შესაწირად (ლუკა 22:19). გარდა ამისა, ისინი მთელი წლის განმავლობაში ცდილობენ ახლო ურთიერთობა განავითარონ იეჰოვა ღმერთთან იესო ქრისტეს მეშვეობით, რადგან ცდილობენ, თავიანთი ცხოვრება, მოქმედებები და რწმენა საღვთო წერილს შეუთანხმონ.