ბავშვობიდან ენტომოფობია მაქვს — საშინლად მეშინია მცოცავების და მწერების; ხშირად თავიდან ნოსტალგიაც მომეძალებოდა ხოლმე და ეს ყველაფერი ერთად აღებული რთული ასატანი ხდებოდა. თუმცა ამ ყველაფერმა ღმერთზე მინდობა მასწავლა; ახლა მე ღმერთს ისე ვენდობი, როგორც არასდროს“. მოდი სუხისაც დავუსვათ იგივე შეკითხვა: ღირს ეს ყველაფერი ამად? სახეგაბრწყინებული სუხი ამბობს: „იეჰოვა გვეუბნება, გამომცადეთ და ნახავთ, თუ არ გადმოვცალო თქვენზე უხვი კურთხევა. ამ სიტყვების ძალას მაშინ ვგრძნობ, როცა მობინადრე მეკითხება, როდის დავბრუნდები მასთან მეორედ და მეუბნება, რომ კითხვები აქვს და პასუხების მიღება უნდა. ენით აუწერელი სიხარულია, როცა სულიერად მშიერ ხალხს ეხმარები“ (მალ. 3:10). სუხი ბოლოს ასეთ რამეს ამბობს: „რომ ვაკვირდები, ყველაზე რთული ჩემთვის გადაწყვეტილების მიღება აღმოჩნდა. მაგრამ როგორც კი გადავწყვიტე, საოცარი იცით რა იყო? იეჰოვამ ყველაფერი თავის ადგილას დაალაგა“.

მიუხედავად ასეთი განწყობისა, მან დატოვა სამსახური და დაბრუნდა ფილიპინებში. ამჟამად, ის და ჰაიდი, მისი მეუღლე, მსახურობენ დავაო დელ სურის კრებაში, ქვეყნის სამხრეთ ნაწილში, სადაც მქადაგებლებზე ძალიან დიდი მოთხოვნილებაა. „ძალიან დიდ მადლობას ვუხდი ღმერთს, რადგან მისი დახმარებით შიში დავძლიე და მისი საქმე პირველ ადგილზე დავაყენე. იმაზე დიდი კმაყოფილების განცდა ცხოვრებაში არ არსებობს, როცა ადამიანი იეჰოვასთვის საუკეთესოს იღებს“.

ოღროჩოღრო გზებსა და კიდულ ხიდებზე არც თუ ისე იოლია მგზავრობა, მაგრამ ისინი ძალიან კმაყოფილები არიან თავიანთი მსახურებით. რამილო ასეთ რამეს ამბობს: „11 ბიბლიის შესწავლას ვატარებთ. გასაგებია, რომ დაშორებულ ტერიტორიაზე ქადაგება გარკვეულწილად მსხვერპლია, მაგრამ ეს ჩვენ ძალიან დიდ კმაყოფილებას გვანიჭებს“ (1 კორ. 15:58).