ალექსეი გაბურიაკი, რომელიც 1986—1995 წლებში სარაიონო ზედამხედველად მსახურობდა, ყვება: „1965 წელს ჩვენ შევხვდით ქვეყნის კომიტეტს უსოლიე-სიბირსკოეში. კომიტეტმა გვთხოვა მოგვეძებნა და-ძმები, რომლებიც გადასახლების, პატიმრობისა და განხეთქილების გამო იყვნენ გაფანტულნი და კრებებში გაგვეერთიანებინა ისინი. ჩვენ რამდენიმე მისამართი მოგვცეს. მე მერგო ტომსკისა და კემეროვოს ოლქები და ქალაქები ნოვოკუზნეცკი და ნოვოსიბირსკი. დანარჩენ ძმებს სხვა ტერიტორიები დაუნაწილეს. ჩვენ დაგვევალა კრებებისა და ცალკეული ჯგუფების ორგანიზება, ასევე კრებებში პასუხისმგებელი ძმების დანიშვნა და მათი მომზადება. გარდა ამისა, უნდა დაგვეგეგმა, აკრძალვის დროს არსებულ პირობებში როგორ მივიდოდა კრებებამდე ლიტერატურა და როგორ ჩატარდებოდა შეხვედრები. მოკლე ხანში ჩვენ მოვახერხეთ 84 და-ძმის მონახულება, რომელთაც ორგანიზაციასთან კავშირი გაწყვეტილი ჰქონდათ. ძალიან გვიხაროდა, რომ იეჰოვას „ცხვრებმა“ კვლავ მოისმინეს კარგი მწყემსის ხმა და მის ხალხთან ერთად ემსახურებოდნენ მას!“ (იოან. 10:16).

[სურათი 142 გვერდზე]

ალექსეი გაბურიაკი მრავალს დაეხმარა, ორგანიზაციაში დაბრუნებულიყვნენ