ძმა სკიბა დასძენს: „ერთხელ ნორილსკიდან (ჩრდილოეთი პოლარული წრის ჩრდილოეთი) ეკატერინბურგში ჩასასვლელად ორი თვითმფრინავი გამოვიცვალე — ჯერ ნორილსკიდან ნოვოსიბირსკამდე, შემდეგ ნოვოსიბირსკიდან ეკატერინბურგამდე. ეს მოგზაურობა იმით იყო დაუვიწყარი, რომ მას ბოლო არ უჩანდა. ნორილსკიდან ფრენა 12 საათით გადაიდო, ასე რომ, მე და ჩემმა ცოლმა, ლუდმილამ ერთი დღე აეროპორტში გავატარეთ. სამაგიეროდ ვისწავლეთ, რომ დრო უქმად არ დავკარგოთ და პირად შესწავლას ვიტარებთ.

1996 წელს ეკატერინბურგში საოლქო კონგრესის ჩასატარებლად ძმებმა სტადიონი შეარჩიეს. რომან სკიბა იხსენებს: „სკამებზე ბალახი იზრდებოდა, სტადიონზე კი ორმეტრიანი არყის ხეები იდგა. კონგრესამდე სამი კვირაღა რჩებოდა, ქალაქსა და მის გარეუბნებში კი მხოლოდ სამი კრება იყო. საბედნიეროდ, სტადიონის დირექტორი მზად იყო ჩვენთან ეთანამშრომლა, თუმცა ვერ გაეგო, როგორ შეიძლებოდა ამ სტადიონზე კონგრესის ჩატარება. ძმები შეუდგნენ საქმეს და დანიშნული დროისთვის სტადიონი გააკრიალეს. დირექტორი თვალებს არ უჯერებდა!“ მადლიერების ნიშნად, მან ნება დართო ძმებს, სტადიონის ერთ-ერთ შენობაში პიონერული მსახურების სკოლა ჩაეტარებინათ. ერთი ძმა იხსენებს: „კონგრესის შემდეგ სტადიონზე დაიწყეს სპორტული შეჯიბრებების ჩატარება, რაც ქალაქისთვის შემოსავლის ერთ-ერთი წყარო გახდა“.