პავლემ ახსნა ამ ისტორიის სიმბოლური მნიშვნელობა. „ეს ქალები ორ შეთანხმებას ნიშნავს, ერთი სინას მთაზე დადებულს, რომელიც მონობისთვის აჩენს ბავშვებს და მას აგარი ჰქვია . . . და დღევანდელ იერუსალიმს შეესაბამება, რადგან მონობაშია თავის შვილებთან ერთად“ (გალატელები 4:24, 25). აგარით წარმოდგენილი იყო, პირდაპირი გაგებით, ისრაელი და მისი დედაქალაქი იერუსალიმი. იუდეველ ერსა და იეჰოვას შორის სინას მთასთან დაიდო კანონის შეთანხმება. ეს შეთანხმება ისრაელებს გამუდმებით შეახსენებდა, რომ ცოდვის მონები იყვნენ და ამ ცოდვისგან გამათავისუფლებელი სჭირდებოდათ (იერემია 31:31, 32; რომაელები 7:14—24).

პირველი საუკუნის მოვლენები, რომელთა შესახებაც ბიბლიაშია საუბარი, ცხადყოფს, რომ აგარით წარმოდგენილი ხორციელი ერისგან ავტომატურად არ წარმოშობილა ძეები, რომლებიც იესოს თანამმართველები იქნებოდნენ. იეჰოვამ უარყო ის იუდეველები, რომლებიც ამპარტავნულად მიიჩნევდნენ, რომ თავიანთი წარმომავლობის საფუძველზე ჰქონდათ უფლება, ყოფილიყვნენ ღვთის შვილები. ცხადია, ხორციელი ისრაელის ზოგი წარმომადგენელი იესოს თანამემკვიდრე გახდა. მაგრამ ეს უპირატესობა მათ იესოსადმი რწმენის გამოვლენის საფუძველზე მიეცათ და არა ხორციელი წარმომავლობის გამო.