ესპანელ ხოსებას ჰკითხეს, რატომ გახდა საომარი დაჯგუფების წევრი. „ჩაგვრა და უსამართლობა, რომელსაც იმ დროს ვხვდებოდით, გაუსაძლისი იყო, — უპასუხა მან. — დიდ ქალაქ ბილბაოში, სადაც მე ვცხოვრობ, პოლიცია ხალხს სცემდა და აპატიმრებდა“.

ხოსება განაგრძობს: „ერთ დილით მეც დამაპატიმრეს, რადგან პოლიციის ასეთ მეთოდებთან დაკავშირებით ჩემი აზრი გამოვთქვი. ისეთი გაბრაზებული ვიყავი, რომ ძალადობასაც კი მივმართავდი, თუკი ამით სიტუაცია გამოსწორდებოდა“.

ცხოვრებისგან დაღდასმულნი

მანამდე მოხსენიებულ ხოსებას დაპატიმრების დროს სასტიკად მოექცნენ. იგი ამბობს: „ვინაიდან სასტიკი მოპყრობის მსხვერპლი გავხდი, ჩემს სიძულვილს გამართლებას ვუძებნიდი. თუკი ჩემი სიკვდილით რამე შეიცვლებოდა, მაშინ ღირდა ამისთვის თავის გაწირვა“.

წინა სტატიაში მოხსენიებული ხოსება პატარა შეიარაღებული რაზმის მეთაური იყო, რომელიც პოლიციის შენობის აფეთქებას გეგმავდა. „სანამ თავდასხმას განვახორციელებდით, დამაპატიმრეს. ორი წელი ციხეში ვიჯექი“, — იხსენებს ის. მოგვიანებით მისმა მეუღლემ ლუსიმ იეჰოვას მოწმეებთან ბიბლიის შესწავლა დაიწყო. ბოლოს მას ხოსებაც შეუერთდა.

ხოსება ყვება: «რაც უფრო მეტად ვეცნობოდი იესოს, მით უფრო მეტად ხდებოდა ის ჩემთვის მისაბაძი. ერთმა მისმა ნათქვამმა ძალიან დამაფიქრა: „ყველა, ვინც მახვილს აიღებს, მახვილით დაიღუპება“. ვიცოდი, რომ ეს სიმართლე იყო» (მათე 26:52). ხოსებამ აღიარა: „მკვლელობა სიძულვილსა და შურისძიების სურვილს აღვივებს მოკლულის ოჯახის წევრებში. ძალადობა ვერ შეცვლის მსოფლიოს უკეთესობისკენ, მას ტკივილის მეტი არაფერი მოაქვს“. ხოსებამაც დაიწყო აზროვნების შეცვლა.

[ჩანართი 7 გვერდზე]

ჰაფენისაც და ხოსებასაც საკუთარი გამოცდილებიდან შეუძლიათ თქვან, რომ ბიბლიური სწავლებები ძირეულად ცვლის ადამიანის ცხოვრებას