ესპანეთის მეფე ალფონსო X-ს (1252—1284 წწ.), რომელსაც ესპანური პროზის ფუძემდებლად მიიჩნევდნენ, დიდი სურვილი ჰქონდა, წმინდა წერილები ამ ახალ ენაზე თარგმნილიყო, რასაც ყველანაირად უჭერდა მხარს. იმ პერიოდისთვის არსებულ ესპანურ თარგმანებში შედიოდა „ალფონსომდელი ბიბლია“, რომელიც იმ დროისთვის მოცულობით ყველაზე დიდ ნაშრომად ითვლებოდა, და „ალფონსოს ბიბლია“, რომელიც ამ თარგმანის შემდეგ მალევე გამოჩნდა.

ორივე ნაშრომმა დიდი წვლილი შეიტანა ახლად ჩამოყალიბებული ენის განვითარებასა და გამდიდრებაში. სწავლული ტომას მონტგომერი „ალფონსომდელ ბიბლიაზე“ ამბობს: „ეს გახლავთ შესანიშნავი ნაშრომი, რომელშიც დაცულია სიზუსტე და დახვეწილი ენაა გამოყენებული . . . ტექსტი მარტივი და გასაგები ენით იყო ნათარგმნი მათთვის, ვინც არ იცოდა ლათინური ენა“.

თუმცა ეს პირველი ესპანური ბიბლიები „ლათინური ვულგატიდან“ ითარგმნა და არა ორიგინალიდან.