ლოცვის ძალა

ურთიერთობის საუკეთესო საშუალება ლოცვაა. შენ შეგიძლია დავითივით ილოცო: „გამომიკვლიე, ღმერთო, და შეიცანი ჩემი გული. შემამოწმე და გაიგე ჩემი მშფოთვარე ფიქრები; ნახე, ისეთი რამ ხომ არ არის ჩემში, რაც სატკივარს გამოიწვევდა, და წამიძეხი მარადიულობის გზაზე“ (ფსალმუნი 139:23, 24).

ლოცვის შემდეგ პრობლემა თავისთავად არ მოგვარდება. ლოცვა არის ურთიერთობა ზეციერ მამასთან, რომელსაც სურს, რომ ‘გული გადმოუღვარო’ (ფსალმუნი 62:8). დავფიქრდეთ როგორია ღმერთი:

◼ მას ესმის შენი წუხილის მიზეზი (ფსალმუნი 103:14);

◼ მან შენზე უკეთ იცის შენი მდგომარეობა (1 იოანე 3:20);

◼ ზრუნავს შენზე (1 პეტრე 5:7);

◼ ახალ ქვეყნიერებაში ღმერთი მოგწმენდს „ყოველ ცრემლს თვალებიდან“ (გამოცხადება 21:4).

მაგრამ რა შეიძლება ითქვას მაშინ, როცა თავად ფიქრობ თვითმკვლელობაზე? დოქტორი მაკ-კოი გვირჩევს: „ეძებეთ დახმარება, თქვენი გრძნობების შესახებ ესაუბრეთ მშობელს, ნათესავს, მეგობარს, მასწავლებელს, ვინც გულისყურით მოეკიდება თქვენს ნათქვამს და მოგისმენთ; მიეცით საშუალება მათ, ვისი აზრიც თქვენთვის მნიშვნელოვანია, გაიგონ თქვენი პრობლემის შესახებ“.

თუ შენს პრობლემაზე ისაუბრებ, ამით არაფერს დაკარგავ, პირიქით. განვიხილოთ ერთი ბიბლიური მაგალითი. ერთხელ მართალმა კაცმა იობმა თქვა: „შეიზიზღა ჩემმა სულმა სიცოცხლე“. შემდეგ დასძინა: „წუხილს მივეცემი და სულგამწარებული ვილაპარაკებ“ (იობი 10:1). იობი სულგამწარებული იყო და ამიტომ უნდა გამოეხატა თავისი ტკივილი. შენც მოგგვრის შვებას სანდო, მოწიფული მეგობრისთვის სატკივრის გაზიარება.

გასაჭირში მყოფ ქრისტიანებს შეუძლიათ დახმარებისთვის კრების უხუცესებსაც მიმართონ (იაკობი 5:14, 15). რა თქმა უნდა, საუბრის შემდეგ პრობლემები არ გაქრება, მაგრამ საუბარი დაგეხმარება, რომ პრობლემაზე გაწონასწორებული თვალსაზრისი გქონდეს; სანდო მეგობრის მხარდაჭერამ შეიძლება გამოსავალიც გაპოვნინოს.