განთიადი. თოვლით დაფარულ ანდებს ვარდისფერი დაჰკრავს, სხივებმა დასერეს დილის ზეცა. ინდიელთა დასახლებაში, ზღვის დონიდან 4 300 მეტრის სიმაღლეზე, ვინც კი ადრე ადგა, სიამოვნებით მიეფიცხა მზეს, უკვე აღარ იგრძნობა ღამის სიცივე. მზის სხივებმა თანდათან ჩააღწია მზის ტაძრამდე, რომელიც ინკას იმპერიის დედაქალაქის, კუსკოს (რაც „დედამიწის ცენტრს“ ნიშნავს), შუაგულში მდებარეობს. ოქროთი მოჭედილ კედლებზე აციალდა მზის სხივები. ოქროთი ნაკეთი ლამები და კონდორები აციმციმდნენ ტაძრის წინ, ინკის ბაღშიa. გამვლელები თაყვანს სცემენ თავიანთ ღმერთს, მზეს, და თაყვანისცემის ნიშნად კოცნას უგზავნიან. როგორ უხარიათ, რომ ისევ სული უდგათ და, მათი ღრმა რწმენით, მზისგან ღებულობენ კურთხევასა და საზრდოს!

მზის მოციალე ტაძარი

სატახტო ქალაქ კუსკოში ინკებს მზის თაყვანისმცემლობისთვის კარგად დამუშავებულ ქვის ტაძარში ჰყავდათ მღვდლები. კედლები შიგნიდან მოჭედილი იყო სუფთა ოქრო-ვერცხლით. სამღვდელოებასთან ერთად ჰყავდათ მონაზვნებიც, მაგალითად, რეკონსტრუირებულ პაჩაკამაკის მზის ტაძარში, რომელიც ლიმასთან მდებარეობს. განსაკუთრებული სილამაზის ქალწულ გოგონებს პატარაობიდან, რვა წლიდან, „მზის ქალწულებად“ ზრდიდნენ.