დაირები, ბობღნები და წინწილები

მას შემდეგ, რაც ღმერთმა მოსესა და ისრაელს სასწაულებრივად გადააკვეთინა წითელი ზღვა, მოსეს დამ, მირიამმა და ყველა ქალმა დაირებით ხელში ცეკვა დაიწყეს (გამოსვლა 15:20). მართალია, დაირას სახელით ცნობილი ბიბლიური ეპოქის საკრავი აღმოჩენილი არ არის, სამაგიეროდ, ისრაელის ტერიტორიაზე, კერძოდ, აქციბში, მეგიდოსა და ბეთ-შეანში ნაპოვნია ძველი თიხის ფიგურები ქალის გამოსახულებით, რომელსაც ხელში პატარა დაირები უჭირავს. საკრავი, რომელიც ბიბლიის თარგმანებში ხშირად დაირად მოიხსენიება, როგორც ჩანს, იყო უბრალო ხის რგოლი, რომელზეც ცხოველის ტყავი იყო გადაჭიმული.

პატრიარქების დროს სადღესასწაულო შემთხვევებზე ქალები დაირებზე უკრავდნენ, რასაც სიმღერა და ცეკვა ახლდა თან. მაგალითად, ბიბლიიდან ვიგებთ, რომ როდესაც ისრაელის მსაჯული იფთახი ომიდან გამარჯვებული დაბრუნდა, მისი ქალიშვილი მას „დაირის დაკვრითა და ცეკვით“ გამოეგება. ერთხელ, დავითის გამარჯვება ქალებმა სიმღერითა და ცეკვით აღნიშნეს, და თან დაირებზე უკრავდნენ (მსაჯულები 11:34; 1 სამუელი 18:6, 7).

[სურათი 15 გვერდზე]

დაირას პატრიარქების დროიდან იყენებენ