მოგვიანებით სულ სხვაგვარ ჩაის გავუსინჯე გემო. ერთმა იაპონელმა მეგობარმა ჩაიზე დამპატიჟა. ის მწვანე ჩაით გამიმასპინძლდა; სასმელი ესხა პატარა ფინჯანში, რომელსაც სახელური არ ჰქონდა. ადრე მსგავსი ჩაი არასოდეს დამილევია. ასეთი ჩაი მომეწონა! მაგრამ მასპინძლის გაოცება გამოიწვია იმან, რომ ჩემმა მეგობარმა ჩაისთვის რძე და შაქარი ითხოვა. მან აგვიხსნა, რომ იაპონელები ჩაის, ჩვეულებრივ, ასე არ სვამენ. მოგვიანებით, როდესაც იაპონიაში ვცხოვრობდი, ძალიან მომწონდა, რომ იქ მეგობრებსა და სტუმრებს უხვად უმასპინძლდებოდნენ ჩაით.

შემდეგ საცხოვრებლად ტაივანში გადავედი. მაინტერესებდა ჩინელების უმრავლესობა ისეთ ჩაის ხომ არ სვამდა, როგორსაც დედაჩემი აყენებდა. ძალიან გამიხარდა, როდესაც დავინახე, რომ ტაივანში მწვანე ჩაისაც სვამდნენ, თუმცა მისი გემო ოდნავ განსხვავდებოდა იმ ჩაისგან, რომელსაც იაპონიაში სიამოვნებით მივირთმევდი.

მწვანეა ის ჩაი, რომელიც მინიმალურ ფერმენტაციას ექვემდებარება. ფერმენტაციის მინიმუმამდე დასაყვანად იაპონიაში, ინდოეთსა და შრი–ლანკაში ფოთლებს ორთქლზე ასტერილებენ, ხოლო ჩინელები ამ მიზნით მშრალ მაღალ ტემპერატურას იყენებენ. მწვანე ჩაის არაფერს ამატებენ და ისე მიირთმევენ.