გულისყურით მოეკიდე სწავლებას

«გაუფრთხილდი თავს და სწავლებას [„გულისყურით მოეკიდე საკუთარ თავსა და სწავლებას“, აქ]. ამას უერთგულე, რადგან ასეთი მოქმედებით შენს თავსაც იხსნი და შენს მსმენელთაც» (1 ტიმოთე 4:16).

1, 2. რატომ არის დღეს დიდი მოთხოვნა გულმოდგინე მასწავლებლებზე?

„წადით და მოიმოწაფეთ ყველა ხალხი. . . ასწავლეთ მათ ყოველივეს დაცვა, რაც მე გამცნეთ“ (მათე 28:19, 20). იესო ქრისტეს ამ მითითების შესასრულებლად ყველა ჭეშმარიტი ქრისტიანი უნდა ცდილობდეს მასწავლებელი გახდეს. დღეს დიდი მოთხოვნაა გულმოდგინე მასწავლებლებზე, რათა, სანამ ჯერ კიდევ ძალიან გვიან არ არის, სუფთა გულის ადამიანებს ღვთის შემეცნების მიღებაში დავეხმაროთ (რომაელთა 13:11). მოციქული პავლე მოგვიწოდებს: „იქადაგე სიტყვა, დაჟინებით, დროულად და უდროოდ“ (2 ტიმოთე 4:2). ამისათვის საჭიროა სწავლება როგორც კრებაში, ისე მის — გარეთ. რა თქმა უნდა, მქადაგებლის მოვალეობის შესრულებაში უფრო მეტი შედის, ვიდრე მხოლოდ ღვთის ცნობის სხვებისთვის გადაცემა. დაინტერესებული მოწაფე რომ გახდეს, მას ეფექტურად უნდა ასწავლონ.

² ჩვენ „საზარელ ჟამში“ ვცხოვრობთ (2 ტიმოთე 3:1). ხალხის გონება გადატვირთულია ფილოსოფიითა და ცრუ სწავლებით. მრავალი ‘გონებადაბნელებული’ და ‘გარყვნილია’ (ეფესელთა 4:18, 19). ზოგს ემოციური ჭრილობები აწუხებს. დიახ, ხალხი ნამდვილად ‘უმწყემსო ცხვარივით დაუძლურებული და დაფანტულია’ (მათე 9:36). მიუხედავად ამისა, დახელოვნებული სწავლებით შეგვიძლია სუფთა გულის ადამიანებს საჭირო ცვლილებების მოხდენაში დავეხმაროთ.

მასწავლებლები კრებაში

3. ა) რა შედის სწავლებასთან დაკავშირებით იესოს მიერ მოცემულ დავალებაში? ბ) ძირითადად ვის ეკისრება კრებაში სწავლების პასუხისმგებლობა?

³ ბიბლიის საშინაო შესწავლის ღონისძიება მილიონებს ინდივიდუალური განსწავლის საშუალებას აძლევს. მაგრამ ახალ მონათლულებს დახმარება სჭირდებათ, რათა ჭეშმარიტებაში ‘ფესვები გაიდგან და დაფუძნდნენ’ (ეფესელთა 3:17). როდესაც ჩვენ ვასრულებთ იესოს დავალებას, რომელიც ჩაწერილია მათეს 28:19, 20-ში და ახლებს იეჰოვას ორგანიზაციასთან ვაკავშირებთ, მათ ამით საშუალებას ვაძლევთ თვითონ განისწავლონ კრებაში. ეფესელთა 4:11–13-ის თანახმად, კრებაში დანიშნული არიან მამაკაცები იმ მიზნით, რომ იმსახურონ ‘მწყემსებად და მოძღვრებად, რათა სრულყონ წმიდანი მსახურების საქმისათვის — ქრისტეს სხეულის აღსაშენებლად’. ზოგჯერ მათ სწავლებაში ‘მთელი სულგრძელობით მხილება, შერისხვა და შეგონებაც შედის (2 ტიმოთე 4:2). მასწავლებლობა იმდენად მნიშვნელოვანია, რომ კორინთელების მიმართ წერილში პავლე მას უშუალოდ მოციქულობისა და წინასწარმეტყველობის შემდეგ ასახელებს (1 კორინთელთა 12:28, აფ).

4. როგორ გვეხმარება სწავლების უნარი, მივყვეთ პავლეს რჩევას, რომელიც ებრაელების 10:24, 25-შია ჩაწერილი?

⁴ მართალია, ყველა ქრისტიანი არ მსახურობს უხუცესად ან ზედამხედველად, მაგრამ ყველაა მოწოდებული, „სიყვარულისა და კეთილი საქმეებისათვის“ წაახალისონ ერთმანეთი (ებრაელთა 10:24, 25). ამაში შედის კრების შეხვედრებზე კარგად მომზადებული კომენტარების მთელი გულით წარმოთქმა, რაც სხვების აღშენებასა და გამხნევებას მოემსახურება. სამეფოს გამოცდილმა მქადაგებლებმა შეიძლება ახლები თან წაიყვანონ საქადაგებლად და ცოდნა და გამოცდილება გაუზიარონ; ესეც ‘კეთილი საქმეებისთვის წახალისებაა’. ასეთ შემთხვევებში ან თავისუფალი დროის ერთად გატარებისას შესაძლებელია მეტად საჭირო დარიგებების მიცემა. მაგალითად, მოწიფულ ქალებს პავლე მოუწოდებს, იყვნენ „სიკეთის მასწავლებელნი“ (ტიტე 2:3).

ისინი დარწმუნდნენ

5, 6. ა) რა განსხვავებაა ჭეშმარიტ ქრისტიანობასა და ცრუ თაყვანისმცემლობას შორის? ბ) როგორ ეხმარებიან უხუცესები თანაქრისტიანებს ბრძნული გადაწყვეტილებების მიღებაში?

⁵ ჭეშმარიტი ქრისტიანობა სრულიად განსხვავდება ცრუ რელიგიებისგან, რომელთაგანაც მრავალი მრევლის აზროვნების მართვას ცდილობს. დედამიწაზე იესოს ყოფნისას რელიგიური წინამძღოლები ადამიანების მიერ დადგენილი ტრადიციებით ხალხის ყოველდღიური ყოფის თითქმის ნებისმიერ სფეროში ცდილობდნენ ჩარევას (ლუკა 11:46). ძალიან ხშირად ასევე მოქმედებს ქრისტიანული სამყაროს სამღვდელოებაც.

⁶ მაგრამ ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლობა ‘წმიდა მსახურებაა’, რომელსაც ‘გააზრებულად’ ვასრულებთ (რომაელთა 12:1, აქ). იეჰოვას მსახურები ‘რწმუნდებიან’ სანამ ირწმუნებენ (2 ტიმოთე 3:14, აქ). ზოგჯერ კრების კარგად ფუნქციონირებისთვის ხელმძღვანელებს შეიძლება გარკვეული მითითებებისა და რჩევების მიცემა დასჭირდეთ. მაგრამ უხუცესები არ ცდილობენ თანაქრისტიანების ნაცვლად გადაწყვეტილებების მიღებას, არამედ ასწავლიან ‘კეთილისა და ბოროტის გარჩევას’ (ებრაელთა 5:14). უხუცესები ამას ძირითადად კრებაში ‘რწმენის სიტყვებითა და კეთილი სწავლით’ აკეთებენ (1 ტიმოთე 4:6).

გულისყურით მოეკიდეთ სწავლებას

7, 8. ა) როგორ მსახურობენ მასწავლებლებად უბრალო ადამიანები? ბ) რა ცხადყოფს, რომ ეფექტური მასწავლებლობისთვის პირადი ძალისხმევაცაა საჭირო?

⁷ ახლა კი კვლავ დავუბრუნდეთ სწავლებას, რომელიც ყველას გვაქვს დავალებული. საჭიროებს ის რამე განსაკუთრებულ დახელოვნებულობას, განათლებას ან უნარს? მაინცდამაინც არა. მთელ მსოფლიოში სამქადაგებლო საქმიანობას უმეტესწილად საშუალო განათლების, უბრალო ადამიანები ასრულებენ (1 კორინთელთა 1:26–29). პავლე ამბობს: „ეს განძი [მსახურება] ჩვენ გვაქვს თიხის ჭურჭლებში [არასრულყოფილ სხეულებში], რათა აღმატებული ძლიერება ღვთისა იყოს და არა ჩვენგან“ (2 კორინთელთა 4:7). ბრწყინვალე წარმატებები, რომლებიც მთელ მსოფლიოში სამეფოს შესახებ ქადაგებას მოჰყვა, იეჰოვას სულის ძლიერების მოწმობაა!

⁸ მაგრამ „შეურცხვენელი მუშაკი, ჭეშმარიტების სიტყვის სწორად გადამცემი“ რომ გახდე, პირადი ძალისხმევაცაა საჭირო (2 ტიმოთე 2:15). პავლე ტიმოთეს მოუწოდებდა: «გაუფრთხილდი თავს და სწავლებას [„გულისყურით მოეკიდე საკუთარ თავსა და სწავლებას“, აქ]. ამას უერთგულე, რადგან ასეთი მოქმედებით შენს თავსაც იხსნი და შენს მსმენელთაც» (1 ტიმოთე 4:16). როგორ შეიძლება გულისყურით მოეკიდო სწავლებას კრებაში თუ მის გარეთ? აუცილებლად შედის ამაში სწავლების გარკვეული მეთოდების ათვისება?

9. რა არის ბუნებრივ მონაცემებზე მნიშვნელოვანი?

⁹ იესომ მთაზე ქადაგებისას სწავლების საუცხოო ხელოვნება გამოავლინა. ლაპარაკის დამთავრების შემდეგ „ხალხი გაოცებული დარჩა მისი მოძღვრებით“ (მათე 7:28). რა თქმა უნდა, არც ერთ ჩვენგანს არ შეუძლია ისე ასწავლოს, როგორც ამას იესო აკეთებდა. მაგრამ ეფექტური მასწავლებლობისთვის აუცილებელი არც არის შთამბეჭდავი მოსაუბრეები ვიყოთ. იობის 12:7-ის თანახმად, „პირუტყვსა“ და „ცის ფრინველსაც“ კი შეუძლიათ უსიტყვო სწავლება! მართალია ბუნებრივ მონაცემებს და უნარს მნიშვნელობა ენიჭება, მაგრამ განსაკუთრებით ფასობს ის, თუ „როგორი“ პიროვნებები ვართ — რა თვისებები გვაქვს და რა ღვთისმოსაწონი ჩვევები განვივითარეთ — რასაც მოწაფეები მიბაძავდნენ (2 პეტრე 3:11; ლუკა 6:40).

ღვთის სიტყვის მკვლევარები

10. როგორც ღვთის სიტყვის მკვლევარმა, როგორი შესანიშნავი მაგალითი დაგვიტოვა იესომ?

¹⁰ ბიბლიური ჭეშმარიტების ეფექტური მასწავლებელი ღვთის სიტყვის მკვლევარი უნდა იყოს (რომაელთა 2:21). ქრისტემ ამასთან დაკავშირებით შესანიშნავი მაგალითი დაგვიტოვა. მსახურებისას იესოს დასამოწმებლად მოჰყავდა ან ამბობდა აზრებს, რომლებიც ებრაული წერილების 20-მდე წიგნიდან იყო აღებულიa. ღვთის სიტყვის კარგი ცოდნა მან 12 წლის ასაკში ცხადყო, როდესაც ‘ტაძარში მოძღვართა შორის მჯდომი იპოვეს. ის უსმენდა და კითხვებს უსვამდა მათ’ (ლუკა 2:46). მოწიფულობის ასაკში კი ჩვევად ჰქონდა ქცეული სინაგოგაში სიარული, სადაც ღვთის სიტყვას კითხულობდნენ (ლუკა 4:16).

11. რა ჩვევები უნდა გამოიმუშაოს მასწავლებელმა სწავლასთან დაკავშირებით?

¹¹ ხარ ღვთის სიტყვის გულმოდგინე მკითხველი? ბიბლიის ღრმა კვლევის საშუალებით ‘შეიგნებ უფლის შიშს და მოიპოვებ ღვთის შემეცნებას’ (იგავნი 2:4, 5). ამიტომ გამოიმუშავე სწავლის ჩვევები. ეცადე ყოველდღიურად იკითხო ბიბლიის გარკვეული მონაკვეთი (ფსალმუნი 1:2). ჩვევად გაიხადე ჟურნალების „საგუშაგო კოშკი“ და „გამოიღვიძეთ!“ თითოეული ნომრის მიღებისთანავე წაკითხვა. ყურადღებით იყავი კრების შეხვედრებზე. ისწავლე გულმოდგინედ კვლევა. ‘გულდასმით გამოკვლევა’ საშუალებას მოგცემს, სწავლებისას თავიდან აიცილო დოგმატურობა და უზუსტობები (ლუკა 1:3).

სიყვარულითა და პატივისცემით მოექეცი მათ, ვისაც ასწავლი

12. როგორი დამოკიდებულება ჰქონდა იესოს მოწაფეებთან?

¹² კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი ფაქტორი არის სათანადო დამოკიდებულება იმ ადამიანის მიმართ, ვისაც ასწავლი. ფარისევლებს სძულდათ იესოს მსმენელები. „ეს ხალხი, რომელმაც რჯული არ იცის, დაწყევლილია“, — ამბობდნენ ისინი (იოანე 7:49). მაგრამ იესოს თავისი მოწაფეებისადმი დიდი სიყვარული და პატივისცემა ჰქონდა. მან მოწაფეებს მიმართა: „მე აღარ გიწოდებთ მონებს, ვინაიდან მონამ არ იცის, რას აკეთებს მისი ბატონი. არამედ მეგობრები გიწოდეთ, რადგან ყველაფერი გამცნეთ, რაც მამაჩემისგან მსმენია“ (იოანე 15:15). ეს იმის მაჩვენებელია, თუ როგორ უნდა მოეკიდონ იესოს მოწაფეები მასწავლებლის საქმიანობას.

13. რა გრძნობები ჰქონდა პავლეს მათ მიმართ, ვისაც ასწავლიდა?

¹³ მაგალითად, პავლეს თავის მოწაფეებთან ცივი, ოფიციალური დამოკიდებულება არ ჰქონია. ის კორინთელებს სწერდა: „თუნდაც ათი ათასი აღმზრდელი გყავდეთ ქრისტეში, მამები ბევრი არა გყავთ, რადგან მე გშობეთ თქვენ ქრისტე იესოში სახარებით“ (1 კორინთელთა 4:15). ზოგჯერ პავლე ცრემლებსაც კი ღვრიდა, როდესაც მათ, ვისაც ასწავლიდა, დარიგებას აძლევდა (საქმეები 20:31). ამასთანავე საოცარ მოთმინებასა და გულკეთილობას ავლენდა. ამიტომ თესალონიკელებისთვის შეეძლო ეთქვა: „მშვიდად ვიქცეოდით თქვენს შორის, როგორც მეძუძური, თავის ბალღებს რომ შეფოფინებს“ (1 თესალონიკელთა 2:7).

14. რატომ არის მნიშვნელოვანი ბიბლიის შემსწავლელისადმი პირადი ინტერესის გამოვლენა? მოიყვანეთ მაგალითი.

¹⁴ ბაძავთ თუ არა იესოსა და პავლეს? შემსწავლელისადმი გამოვლენილი გულწრფელი სიყვარული ავსებს იმ ხარვეზებს, რომლებიც შეიძლება ჩვენი ბუნებრივი მონაცემების უკმარისობითაა გამოწვეული. გრძნობს თუ არა ადამიანი, რომელსაც ვასწავლით, რომ ნამდვილად ვავლენთ მის მიმართ ინტერესს? ვპოულობთ თუ არა დროს იმისათვის, რომ გავეცნოთ ამ ადამიანს? როდესაც ერთმა ქრისტიანმა ქალმა შენიშნა, რომ ბიბლიის შემსწავლელი სულიერად წინ ვერ მიიწევდა, გულთბილად ჰკითხა: „რამე ხომ არ გაწუხებთ?“ ქალმა გული გადაუშალა და მრავალი საწუხარისა და საზრუნავის შესახებ მოუყვა. სიყვარულით აღსავსე საუბარმა ამ ქალში დიდი ცვლილებები გამოიწვია. ასეთ შემთხვევაში, ნუგეშისცემისა და გამხნევების მიზნით, მართებულია საღვთო წერილიდან აზრებისა და სიტყვების მოყვანა (რომაელთა 15:4). აქვე უნდა აღვნიშნოთ, რომ ბიბლიის შემსწავლელი შეიძლება სულიერად სწრაფად მიიწევდეს წინ, მაგრამ ჯერაც მოსაშორებელი ჰქონდეს ზოგი არაქრისტიანული ჩვევა. ამიტომ გონივრული არ იქნებოდა, მეტისმეტად ახლო ურთიერთობა გვქონოდა მასთან. ასეთ შემთხვევაში სათანადო ქრისტიანული ზღვარის დაცვა აუცილებელია (1 კორინთელთა 15:33).

15. როგორ შეგვიძლია ბიბლიის შემსწავლელებისადმი პატივისცემის გამოვლენა?

¹⁵ შემსწავლელის პატივისცემაში ისიც შედის, რომ არ ვეცადოთ მისი პირადი ცხოვრების მართვას (1 თესალონიკელთა 4:11). მაგალითად, შეიძლება ბიბლიას ვასწავლიდეთ ქალს, რომელიც ხელმოუწერლად ცხოვრობს მამაკაცთან. შეიძლება მათ შვილებიც ჰყავდეთ. ქალს ღვთის შესახებ ზუსტი შემეცნების მიღების შემდეგ იეჰოვას ნორმებთან შესაბამისად ცხოვრება სურს (ებრაელთა 13:4). უნდა დაქორწინდეს ეს ქალი იმ მამაკაცზე თუ დაშორდეს მას? ჩვენ გვესმის, რომ დაქორწინება მამაკაცზე, რომელიც უმნიშვნელო ინტერესს ავლენს ან საერთოდ არ არის დაინტერესებული სულიერი საკითხებით, ხელს შეუშლის ქალის მომავალ წინსვლას. მეორე მხრივ, გვადარდებს მათი შვილების კეთილდღეობა და ვფიქრობთ, რომ უკეთესი იქნებოდა დაქორწინებულიყვნენ. ნებისმიერ შემთხვევაში პატივისცემისა და სიყვარულის გამოვლენა არ იქნებოდა შემსწავლელის ცხოვრებაში ჩარევა და ასეთ საკითხებში მისთვის პირადი შეხედულების თავს მოხვევა. ბოლოს და ბოლოს, მან უნდა იცხოვროს გადაწყვეტილების მიხედვით. განა უმჯობესი არ იქნებოდა დაინტერესებულისთვის გვესწავლებინა, როგორ ‘გაეწაფა გრძნობები’ და თავად გადაეწყვიტა თავისი პრობლემა? (ებრაელთა 5:14).

16. როგორ შეუძლიათ უხუცესებს ღვთის სამწყსოსადმი სიყვარულისა და პატივისცემის გამოვლენა?

¹⁶ განსაკუთრებით მნიშვნელოვანია, რომ კრების უხუცესები სამწყსოს წევრებს სიყვარულითა და პატივისცემით მოეპყრონ. პავლე ფილიმონს სწერდა: „რაკი ქრისტეში მაქვს დიდი სითამამე, რომ გიბრძანო, რაც ჯერ არს, სიყვარულით გთხოვ უფრო“ (ფილიმონი 8, 9). ზოგჯერ კრებაში შეიძლება არასასურველი სიტუაციები შეიქმნას. სიმტკიცე ასეთ შემთხვევებში შეიძლება აუცილებელიც კი იყოს. ამიტომ პავლე ტიტეს მოუწოდებდა: „ამხილე ისინი [შემცოდველები] მკაცრად, რათა. . . საღნი იყვნენ რწმენაში“ (ტიტე 1:13). მიუხედავად ამისა, ზედამხედველები ფრთხილად უნდა იყვნენ და კრებას უხეშად არასოდეს მიმართონ. „მონას ღვთისას კი არ მართებს ჩხუბი, — წერდა პავლე — არამედ წყნარი უნდა იყოს ყველას მიმართ, დამმოძღვრავი, შემწყნარე“ (2 ტიმოთე 2:24; ფსალმუნი 140:3).

17. რა შეცდომა დაუშვა მოსემ და რას ასწავლის ეს უხუცესებს?

¹⁷ ზედამხედველებმა გამუდმებით უნდა შეახსენონ საკუთარ თავს, რომ ისინი „ღვთის სამწყსოს“ მწყემსავენ (1 პეტრე 5:2). მოსეს, მიუხედავად იმისა, რომ თავმდაბალი იყო, გარკვეულ მომენტში ეს მხედველობიდან გამორჩა. ისრაელებმა «სული გაუმწარეს და [მანაც] [„დაუფიქრებლად“, აქ] გამოთქვა თავისი ბაგეებით» (ფსალმუნი 105:33). ღმერთს ძალიან არ ესიამოვნა თავისი სამწყსოსადმი ცუდი მოპყრობა, მიუხედავად იმისა, რომ არც ისინი იყვნენ უდანაშაულოები (რიცხვნი 20:2–12). როდესაც დღეს უხუცესები მსგავს სირთულეებს აწყდებიან, უნდა შეეცადონ იყვნენ გამგებნი და გულთბილები სწავლებისა და დარიგებისას. ჩვენი ძმები ბევრად უკეთესად რეაგირებენ, როდესაც მათ გულთბილად ეპყრობიან და ისე ექცევიან, როგორც პიროვნებებს, რომელთაც დახმარება სჭირდებათ და არა როგორც გამოუსწორებელ ადამიანებს. უხუცესებმა დადებითი თვალსაზრისი უნდა შეინარჩუნონ, ისეთი როგორიც პავლეს ჰქონდა: „ჩვენ. . . გვჯერა თქვენს გამო უფალში, რომ ასრულებთ და კვლავაც შეასრულებთ, რასაც გამცნებთ“ (2 თესალონიკელთა 3:4).

მათი მოთხოვნილებების გათვალისწინება

18, 19. ა) როგორ უნდა ვრეაგირებდეთ ბიბლიის ისეთი შემსწავლელის მოთხოვნილებებზე, რომელსაც შეზღუდული შესაძლებლობები აქვს? ბ) როგორ შეგვიძლია დავეხმაროთ შემსწავლელს, რომელსაც გარკვეული საკითხები სირთულეებს უქმნის?

¹⁸ კარგი მასწავლებელი მზად არის, მოერგოს შემსწავლელების უნარსა და შესაძლებლობებს (შეადარე იოანე 16:12). ტალანტების შესახებ იესოს იგავში ბატონმა დავალება „თითოეულს მისი უნარისდა მიხედვით“ მისცა (მათე 25:15). მსგავსადვე შეგვიძლია მოვიქცეთ, როდესაც ვინმეს ბიბლიას ვასწავლით. ჩვეულებრივ, სასურველია, ბიბლიაზე დაფუძნებული პუბლიკაციის შესწავლა მოკლე პერიოდში დამთავრდეს. მაგრამ საჭიროა ვიცოდეთ, რომ ყველას არ შეუძლია კარგად კითხვა ან არა აქვს ახალი აზრის სწრაფად ათვისების უნარი. ამიტომ თუ შემსწავლელს უჭირს სწრაფი ტემპით სვლა, გონიერებაა საჭირო იმის განსასაზღვრავად, როდის გადავიდეთ ერთი საკითხიდან მეორეზე. უფრო მნიშვნელოვანია, სასწავლო მასალის გაგება, ვიდრე დადგენილი დროის განმავლობაში მისი გავლა (მათე 13:51).

¹⁹ იმავეს თქმა შეიძლება ბიბლიის შემსწავლელზეც, რომელსაც გარკვეულ სირთულეებს უქმნის ისეთი საკითხები, როგორიცაა სამება ან რელიგიური დღესასწაულები. ჩვეულებრივ, აუცილებელი არ არის შესწავლისას გამოვიყენოთ გამოკვლევის შედეგად ამოკრეფილი ბიბლიაზე დაფუძნებული მასალები, მაგრამ დროდადრო ამას ვაკეთებთ, როდესაც ვხედავთ, რომ ეს აშკარად საჭიროა. ამასთანავე გონიერებაა საჭირო, რომ ზედმეტად არ შევანელოთ შემსწავლელის წინსვლა.

იყავით ენთუზიაზმით აღსავსე!

20. სწავლების დროს ენთუზიაზმისა და დამაჯერებლობის გამოვლენის როგორი მაგალითი დაგვიტოვა პავლემ?

²⁰ „სულით აღიგზენით“, — ამბობს პავლე (რომაელთა 12:11). დიახ, ბიბლიის შესწავლას ვატარებთ თუ კრების შეხვედრებში ვმონაწილეობთ, ეს მთელი გულმოდგინებითა და ენთუზიაზმით უნდა ვაკეთოთ. პავლემ თესალონიკელებს მისწერა: „ჩვენი სახარება თქვენდამი არ იყო მხოლოდ სიტყვით, არამედ აგრეთვე ძალით, სულიწმიდით და სრული დამაჯერებლობით“ (1 თესალონიკელთა 1:5). პავლე და მისი თანამსახურები ამგვარად სხვებს გადასცემდნენ ‘არა მარტო ღვთის სახარებას, არამედ თავიანთ სულსაც’ (1 თესალონიკელთა 2:8).

21. როგორ შეგვიძლია სწავლებასთან დაკავშირებული დავალებებისადმი ენთუზიაზმით მიდგომის შენარჩუნება?

²¹ ნამდვილი ენთუზიაზმით მაშინ ვივსებით, როდესაც ღრმად ვართ დარწმუნებული, რომ ბიბლიის შემსწავლელს სჭირდება იმის მოსმენა, რასაც ვეუბნებით. მოდით სწავლებასთან დაკავშირებულ არც ერთ დავალებას არ მივუდგეთ ფორმალურად. მწიგნობარი ეზრა გულისყურით ეკიდებოდა სწავლებას. მან „გულს იდვა. . . უფლის რჯულის ძიება, მისი შესრულება, და წესისა და სამართლის სწავლება ისრაელში“ (პირველი ეზრა 7:10). ჩვენც მსგავსად უნდა მოვიქცეთ, კარგად უნდა მოვემზადოთ და დავუფიქრდეთ მასალის მნიშვნელოვნებას. მოდი იეჰოვას ლოცვაში ვთხოვოთ, რწმენითა და დაჯერებულობით აღგვავსოს (ლუკა 17:5). ჩვენი ენთუზიაზმი ბიბლიის შემსწავლელს ჭეშმარიტებისადმი ნამდვილი სიყვარულის განვითარებაში დაეხმარება. რა თქმა უნდა, გულისყურით მოვეკიდოთ სწავლებას იმასაც ნიშნავს, რომ სწავლების პროცესში გარკვეული მეთოდები გამოვიყენოთ. მომდევნო სტატიაში ზოგ მათგანს განვიხილავთ.

სწავლებისას გამოავლინე გონიერება და დამაჯერებლობა

«ბრძენის გული მის პირს გონიერს ხდის და მის ბაგეებს ცოდნას [„დამაჯერებლობას“, აქ] ჰმატებს» (იგავნი 16:23).

1. რატომ შედის ღვთის სიტყვის სწავლებაში უფრო მეტი, ვიდრე მხოლოდ ინფორმაციის გადაცემა?

ჩვენი, ღვთის სიტყვის მასწავლებლების, მიზანია, გავანათლოთ მოსწავლის არა მარტო გონება, არამედ გულიც (ეფესელთა 1:18). ამიტომ სწავლებაში მეტი იგულისხმება, ვიდრე მხოლოდ ინფორმაციის გადაცემა. იგავნის 16:23 ამბობს: «ბრძენის გული მის პირს გონიერს ხდის და მის ბაგეებს ცოდნას [„დამაჯერებლობას“, აქ] ჰმატებს».

2. ა) რას ნიშნავს ვინმეს დაჯერება? ბ) როგორ არის ყველა ქრისტიანისთვის შესაძლებელი, რომ დარწმუნების ხელოვნებით აღჭურვილი მასწავლებლები იყვნენ?

² სწავლებისას მოციქული პავლე, რა თქმა უნდა, იცავდა ამ პრინციპს. კორინთში ყოფნისას ის „ყოველ შაბათს საუბრობდა სინაგოგაში და არწმუნებდა იუდეველებსა და ბერძნებს“ (საქმეები 18:4). ერთი ავტორიტეტული წყაროს თანახმად, ბერძნული სიტყვა, რომელიც „დარწმუნებად“ ანუ დაჯერებად, ითარგმნა, „მსჯელობის ან ზნეობრივი მოსაზრებების გამო აზროვნების შეცვლას“ ნიშნავს. დამაჯერებელი არგუმენტაციით პავლემ შეძლო აზროვნების ფორმის შესაცვლელად ხალხის აღძვრა. მას სხვების დაჯერების საოცარი უნარი ჰქონდა, რაც მტრებს შიშის ზარს სცემდა (საქმეები 19:24–27). მაგრამ პავლეს სწავლება ადამიანის უნარის აფიშირება არ იყო. მან კორინთელებს უთხრა: „ჩემი სიტყვა და ქადაგება ჩემი სიბრძნის დამარწმუნებელი სიტყვებით კი არ იყო, არამედ სულისა და ძალის გამოცხადებით. რათა თქვენი რწმენა იყოს არა კაცთა სიბრძნით, არამედ ღვთის ძალით“ (1 კორინთელთა 2:4, 5). რადგან იეჰოვა ღმერთის სულიწმიდა ნებისმიერ ქრისტიანს ეხმარება, ყველას შეუძლია დარწმუნების ხელოვნებას დაუფლებული მასწავლებელი გახდეს. მაგრამ როგორ? მოდი განვიხილოთ სწავლების რამდენიმე ეფექტური მეთოდი.

იყავით კარგი მსმენელი

3. რატომ არის საჭირო სწავლებისას გონიერება და როგორ შეგვიძლია ბიბლიის შემსწავლელის გულს ჩავწვდეთ?

³ სწავლების პირველ მეთოდში შედის არა ლაპარაკი, არამედ მოსმენა. იგავნის 16:23-ის თანახმად, სხვისი დარწმუნებისთვის გონიერებაა საჭირო. იესო ნამდვილად ავლენდა გონიერებას, როდესაც ხალხს ასწავლიდა. იოანეს 2:25 (სსგ) ამბობს: „თავად იცოდა, რაც იყო კაცში“. მაგრამ საიდან შეგვიძლია ვიცოდეთ, რა აქვს გულში ბიბლიის შემსწავლელს? ერთ-ერთი საშუალება კარგი მოსმენაა. იაკობის 1:19-ში ნათქვამია: „ყოველი ადამიანი იყოს სმენაში მკვირცხლი, სიტყვასა და რისხვაში ნელი“. მართალია, ყველა ადვილად არ გადაუშლის გულს სხვას, მაგრამ, თუ შემსწავლელი დაინახავს, რომ მართლა ვართ მისი პიროვნებით დაინტერესებული, შეიძლება გულახდილი საუბრისკენ აღიძრას. თბილად დასმული კარგად გააზრებული კითხვები ხშირად შეიძლება გულში ჩაწვდომასა და გულის ზრახვების ‘ამოხაპვაში’ დაგვეხმაროს (იგავნი 20:5).

4. რატომ უნდა იყვნენ კარგი მსმენელები ქრისტიანი უხუცესები?

⁴ გულდასმით მოსმენა განსაკუთრებით ქრისტიანი უხუცესებისთვის არის მნიშვნელოვანი. მხოლოდ მაშინ ‘ეცოდინებათ [მათ], ვის რა პასუხი გასცენ’ (კოლასელთა 4:6). იგავნის 18:13 ამბობს: „მოუსმენრად პასუხის გაცემა სიბრიყვეა და სირცხვილი“. ერთხელ ორი კეთილმოსურნე ძმა დასთან, რომელმაც რამდენიმე კრება გააცდინა რჩევის მისაცემად მივიდა და ქვეყნიური ინტერესებით გატაცებაზე ელაპარაკა. დას ძალიან ეტკინა გული, რადგან კრების გაცდენის მიზეზი მისთვის არც უკითხავთ. მას თურმე ოპერაცია გაუკეთეს და ახლახან გამოეწერა საავადმყოფოდან. როგორც ვხედავთ, რჩევის მიცემამდე მოსმენა ძალიან მნიშვნელოვანია.

5. როგორ შეუძლიათ უხუცესებს მოაგვარონ ძმებს შორის წამოჭრილი პრობლემა?

⁵ უხუცესებისთვის მასწავლებლობა ხშირად სხვებისთვის რჩევის მიცემასაც ნიშნავს. აქაც მნიშვნელოვანია კარგი მოსმენა. ეს განსაკუთრებით აუცილებელია იმ შემთხვევაში, როდესაც თანაქრისტიანებს შორის უთანხმოება წამოიჭრება. მხოლოდ მოსმენის შემდეგ შეუძლია უხუცესს ‘მიუკერძოებლად განმკითხავ მამას’ მიბაძოს (1 პეტრე 1:17). ასეთ შემთხვევებში ხშირად ემოციები მოჭარბებულია და კარგი იქნება უხუცესებს ყოველთვის ახსოვდეთ იგავნის 18:17-ში მოცემული რჩევა: „პირველი მართალია დავაში, ვიდრე მისი მოსარჩლე მოვიდოდეს და გაჩხრეკდეს მას“. კარგი მასწავლებელი ორივე მხარეს მოუსმენს. ლოცვის წარმოთქმით კი მშვიდი ატმოსფეროს შექმნას შეუწყობს ხელს (იაკობი 3:18). თუ ემოციები მძაფრდება, შეიძლება უხუცესმა ორივე ძმას ურჩიოს, რომ ერთმანეთში კი არ იკამათონ, არამედ უშუალოდ მას მოუთხრონ თავიანთი გასაჭირი. სათანადო კითხვების საშუალებით უხუცესი შეძლებს ჩასწვდეს პრობლემის არსს. ხშირად კამათის მიზეზი გაუგებრობაა და არა ბოროტი განზრახვა, მაგრამ, თუ ბიბლიური პრინციპები ირღვევა, მოსიყვარულე მასწავლებელი ორივე მხარის მოსმენის შემდეგ უკვე საქმეში ჩახედული იქნება და ისე მისცემს რჩევას.

უბრალოების ფასი

6. რა მაგალითი დაგვიტოვეს პავლემ და იესომ უბრალო ენით სწავლებასთან დაკავშირებით?

⁶ სწავლების კიდევ ერთი პრაქტიკული მეთოდი საკითხის უბრალო ენით გადაცემაა. ჩვენი სურვილია, რომ ბიბლიის შემსწავლელი ‘ყველა წმიდასთან ერთად ჩასწვდეს, რა არის’ ჭეშმარიტების „სიგანე და სიგრძე და სიმაღლე და სიღრმე“ (ეფესელთა 3:18). ბიბლიურ მოძღვრებაში არის გარკვეული მხარეები, რომლებიც ძალიან საინტერესო, მაგრამ ხშირად რთულია (რომაელთა 11:33). მიუხედავად ამისა, ბერძნებთან ქადაგებისას მოციქული პავლე ყურადღებას ამახვილებდა ‘ჯვარცმული ქრისტეს’ შესახებ ცნობაზე, რომელიც ადვილად გასაგები იყო (1 კორინთელთა 2:1, 2). ქადაგებისას იესოს მიერ გამოყენებული სიტყვებიც ნათელი და გულში ჩამწვდომი იყო. მთაზე ქადაგებისას ის უბრალო ენით ლაპარაკობდა, მაგრამ მასში ჩადებული იყო ოდესმე წარმოთქმულთაგან ყველაზე ღრმა ჭეშმარიტება (მათეს 5—7 თავები).

7. როგორ შეგვიძლია ბიბლიის შესწავლის ჩატარებისას გავაიოლოთ საკითხები?

⁷ მსგავსად ამისა, ჩვენც ბიბლიის შემსწავლელებს უბრალო ენით უნდა ვასწავლოთ. როგორ? ‘უფრო მნიშვნელოვანზე’ ყურადღების გამახვილებით (ფილიპელთა 1:10, აქ). როდესაც რთულ საკითხებს ვხსნით, უნდა ვეცადოთ, ნათლად გადმოვცეთ აზრი. პუბლიკაციაში მოყვანილი ყველა ბიბლიური მუხლის წაკითხვისა და გარჩევის ნაცვლად, ყურადღება უნდა გავამახვილოთ ძირითად მუხლებზე. ამისათვის კი კარგი მომზადებაა საჭირო. ბიბლიის შემსწავლელი არ უნდა დავტვირთოთ ათასი წვრილმანით და ნაკლებად მნიშვნელოვანი საკითხებით მთავარი თემიდან არ უნდა გადავახვევინოთ. თუ მას წამოეჭრება კითხვა, რომელიც უშუალოდ გაკვეთილთან არაა დაკავშირებული, ტაქტიანად ვუთხრათ, რომ ამაზე გაკვეთილის ბოლოს ვისაუბრებთ.

კითხვების ეფექტურად გამოყენება

8. როგორ იყენებდა იესო კითხვებს ეფექტურად?

⁸ სწავლების ხელოვნებაში პრაქტიკულ მეთოდს ეფექტური კითხვების დასმაც წარმოადგენს. სწავლებისას იესო ქრისტე ძალიან ხშირად სვამდა კითხვებს. მაგალითად, მან პეტრეს ჰკითხა: «„რას ფიქრობ, სიმონ, მიწიერი მეფენი ვისგან იღებენ ხარკს ან ბაჟს — თავიანთ ძეთაგან თუ უცხოთაგან?“ როცა თქვა: უცხოთაგანო, იესომ უთხრა მას: „აბა, ძენი თავისუფლები ყოფილან“» (მათე 17:24–26). როგორც ისეთი პიროვნების მხოლოდშობილი ძე, რომელსაც იმ ტაძარში თაყვანს სცემდნენ, იესო ნამდვილად არ იყო ვალდებული, ტაძრის გადასახადი გადაეხადა. მაგრამ იესომ ჭეშმარიტება კითხვების ეფექტურად გამოყენებით გააგებინა თავის მოწაფეს. ამგვარად, ის პეტრეს მისთვის უკვე ცნობილი ფაქტების საფუძველზე სათანადო დასკვნის გამოტანაში დაეხმარა.

9. როგორ შეგვიძლია კითხვების გამოყენება ბიბლიის შესწავლის განმავლობაში?

⁹ ბიბლიის შესწავლის განმავლობაში ჩვენც შეგვიძლია ეფექტური კითხვები დავსვათ. თუ შემსწავლელი არასწორად გვპასუხობს, შეიძლება სურვილი გვიჩნდება, რომ მაშინვე სწორი პასუხი ვუთხრათ, მაგრამ დაამახსოვრდება ბიბლიის შემსწავლელს ამგვარად მიწოდებული ინფორმაცია? ხშირად საუკეთესო საშუალებაა დავსვათ ისეთი კითხვები, რომლებიც შემსწავლელს სწორ დასკვნამდე მიიყვანს. მაგალითად, თუ მას უჭირს ღვთის სახელის გამოყენების აუცილებლობის გაგება, შეიძლება ვკითხოთ: „არის თქვენი სახელი თქვენთვის მნიშვნელოვანი?. . რატომ?. . როგორი გრძნობა დაგეუფლებოდათ, ვინმეს რომ უარი ეთქვა თქვენი სახელით მოხმობაზე?. . განა მიზანშეწონილი არ არის ღვთის მოთხოვნაც მისი პირადი სახელის გამოყენებასთან დაკავშირებით?

10. როგორ შეუძლიათ უხუცესებს კითხვების გამოყენება მათ დასახმარებლად, რომლებსაც ემოციური ჭრილობები აქვთ?

¹⁰ უხუცესებს შეუძლიათ სამწყსოს მწყემსვის დროსაც გამოიყენონ კითხვები. კრებაში მრავალი სატანის წუთისოფელმა გათელა და ემოციური ჭრილობები აწუხებს. მათ შეიძლება თავი უწმინდური ჰგონიათ ან ფიქრობენ, რომ სიყვარულის ღირსი არ არიან. უხუცესებს შეუძლიათ ასეთ ადამიანს უთხრან: „შენ ამბობ, რომ საკუთარი თავი უწმიდური გგონია, მაგრამ დაფიქრდი, რას ფიქრობს შენზე იეჰოვა? თუ ჩვენმა მოსიყვარულე ზეციერმა მამამ საკუთარი ძის სიკვდილი დაუშვა და, ამგვარად, გამოგისყიდა, განა ეს იმის მაჩვენებელი არ არის, რომ ღმერთს უყვარხარ?“ (იოანე 3:16).

11. რა მიზანს ემსახურება რიტორიკული კითხვები და როგორ შეიძლება საჯარო მოხსენებებში მათი გამოყენება?

¹¹ სწავლების კარგ მეთოდს წარმოადგენს რიტორიკული შეკითხვებიც. მათზე მსმენელებისგან პასუხს კი არ ელიან, არამედ ისინი დაფიქრებისკენ აღძრავს ადამიანს. ძველი დროის წინასწარმეტყველები ხშირად სვამდნენ მსგავს შეკითხვებს, რათა მსმენელები სერიოზულად დაეფიქრებინათ (იერემია 18:14, 15). იესოც ეფექტურად იყენებდა რიტორიკულ კითხვებს (მათე 11:7–11). ასეთი კითხვები განსაკუთრებით ხალხთან ლაპარაკის დროს არის ეფექტური. ნაცვლად იმისა, რომ მსმენელებისთვის პირდაპირ ეთქვა, იეჰოვასთვის სიამოვნების მისანიჭებლად მთელი გულით მსახურებაა საჭირო, ბევრად უფრო ეფექტური იქნებოდა კითხვის დასმა: თუ ნამდვილად მთელი გულით არ ვმსახურობთ, მივანიჭებთ იეჰოვას სიამოვნებას?

12. რით არის ღირებული ბიბლიის შემსწავლელის პირადი თვალსაზრისის გასაგებად დასმული კითხვები?

¹² პირადი თვალსაზრისის გასაგებად დასმული კითხვები ძალზე პრაქტიკულია იმის გასაგებად, ნამდვილად სწამს თუ არა ბიბლიის შემსწავლელს ის, რასაც სწავლობს (მათე 16:13–16). ბიბლიის შემსწავლელმა შეიძლება სწორად უპასუხოს, რომ მრუშობა ცუდია, მაგრამ რატომ არ უნდა დაგესვათ, მაგალითად, ასეთი კითხვები: „პირადად თქვენ, რას ფიქრობთ ღვთის თვალსაზრისზე ზნეობრივ ნორმებთან დაკავშირებით? ხომ არ გგონიათ, რომ ისინი მეტისმეტად მკაცრია? რას იტყოდით, რამდენად მნიშვნელოვანია ღვთის ნორმების შესრულება?“

გულში ჩამწვდომი თვალსაჩინო მაგალითები

13, 14. ა) რას ნიშნავს რაღაცასთან დაკავშირებით თვალსაჩინო მაგალითის მოყვანა? ბ) რატომ არის ეფექტური კარგი თვალსაჩინო მაგალითები?

¹³ ეფექტური თვალსაჩინო მაგალითების გამოყენებითაც შესაძლებელია მსმენელისა და ბიბლიის შემსწავლელის გულს შევეხოთ. ბერძნული გამოთქმა, რომელიც „თვალსაჩინო მაგალითად“ ითარგმნა, სიტყვასიტყვით „გვერდით ან ერთად მოთავსებას“ ნიშნავს. როდესაც თვალსაჩინო მაგალითი მოგყავთ, საკითხის ასახსნელად მაგალითს მსგავსი რამის „გვერდით ათავსებთ“. მაგალითად, იესომ იკითხა: „რას შევუდაროთ ღვთის სასუფეველი? ან რომელი იგავით გამოვხატოთ იგი?“ პასუხად იესომ ყველასთვის კარგად ცნობილი მდოგვის მარცვალი მოიყვანა (მარკოზი 4:30–32).

¹⁴ ღვთის წინასწარმეტყველები მრავალ თვალსაჩინო მაგალითს იყენებდნენ. როდესაც აშურელებმა, რომლებიც ღვთის ხელში ისრაელის დასასჯელ იარაღს წარმოადგენდნენ, საშინელი სიმკაცრე გამოიჩინეს, ესაიამ თვალსაჩინო მაგალითით ამხილა მათი კადნიერება: „თუ ეყოყოჩება ცული მჩეხველს, თუ ედიდგულება ხერხი მხერხელს?“ (ესაია 10:15). მსგავსად ამისა, სწავლებისას იესო ძალიან ხშირად მიმართავდა თვალსაჩინო მაგალითებს. აღსანიშნავია, რომ ის „იგავის გარეშე არ ესაუბრებოდა მათ [ხალხს]“ (მარკოზი 4:34). კარგი თვალსაჩინო მაგალითები ეფექტურია, ვინაიდან იპყრობს როგორც გონებას, ისე გულს. ისინი მსმენელებს საშუალებას აძლევს ახალი ინფორმაცია მათთვის უკვე ნაცნობ მოვლენებს შეადარონ, რაც სიახლის ათვისებას აადვილებს.

15, 16. რა ხდის ყველაზე მეტად თვალსაჩინო მაგალითს ეფექტურს? მოიყვანეთ მაგალითები.

¹⁵ როგორ შეგვიძლია ისეთი თვალსაჩინო მაგალითების მოყვანა, რომლებიც ნამდვილად აღწევს გულებამდე? პირველ რიგში, თვალსაჩინო მაგალითი უნდა შეესაბამებოდეს ასახსნელ საკითხს. თუ შედარება შესატყვისი არ არის, ის მსმენელს, რაიმე ცნობის მიწოდების ნაცვლად, საერთოდ დააბნევს. ერთმა მომხსენებელმა, რომელსაც ცუდი განზრახვა სულაც არ ჰქონია, ცხებულთა დარჩენილი ნაწილის წევრების იესო ქრისტესადმი მორჩილება ძაღლის ერთგულებას შეადარა. მაგრამ ნორმალურია ასეთი დამამცირებელი შედარების გაკეთება? იგივე აზრი ბიბლიაში ბევრად უფრო მიმზიდველი და ღირსეული სახით არის გადმოცემული. მასში იესოს 144 000 ცხებული მიმდევარი „ქმრისათვის მორთულ სასძლოსთან“ არის შედარებული (გამოცხადება 21:2).

¹⁶ თვალსაჩინო მაგალითები ყველაზე ეფექტურია მაშინ, როდესაც ყოველდღიური ცხოვრებიდანაა აღებული. ნათანის მიერ მოყვანილ თვალსაჩინო მაგალითში ბატკნის დაკვლამ მეფე დავითს გული ატკინა, რადგან სიჭაბუკეში ის მწყემსი იყო და უყვარდა ცხვრები (პირველი მეფეთა 16:11–13; მეორე მეფეთა 12:1–7). თუ თვალსაჩინო მაგალითში ხარზე იქნებოდა საუბარი, შეიძლება ის იმდენად ეფექტური არ ყოფილიყო. მსგავსად ამისა, რაიმე მეცნიერულ ფენომენზე ან ნაკლებად ცნობილ ისტორიულ მოვლენაზე დაფუძნებულ თვალსაჩინო მაგალითს, შეიძლება დიდი მნიშვნელობა არ ჰქონდეს ჩვენი მსმენელისთვის. იესოს თვალსაჩინო მაგალითები ყოველდღიური ცხოვრებიდან მოჰყავდა და ლაპარაკობდა უბრალო რამეებზე: სანათზე, ცის ფრინველებსა და მინდვრის შროშანებზე (მათე 5:15, 16, აფ; 6:26, 28). იესოს მსმენელებისთვის ამგვარად მოწოდებული ინფორმაცია ადვილად გასაგები იყო.

17. ა) რაზე შეიძლება იყოს დაფუძნებული ჩვენ მიერ მოყვანილი თვალსაჩინო მაგალითები? ბ) როგორ შეიძლება მოვურგოთ ბიბლიის შემსწავლელის მდგომარეობას ჩვენს პუბლიკაციებში გამოყენებული თვალსაჩინო მაგალითები?

¹⁷ მსახურებაში მარტივი, მაგრამ ეფექტური თვალსაჩინო მაგალითების გამოყენების მრავალი შესაძლებლობა არსებობს. იყავით დაკვირვებული (საქმეები 17:22, 23). ზოგჯერ თვალსაჩინო მაგალითის დაკავშირება შეიძლება მსმენელის შვილებთან, სახლთან, სამსახურთან ან ჰობთან. ან შეიძლება სასწავლო მასალაში მოცემული თვალსაჩინო მაგალითის ეფექტის გასაძლიერებლად, ის ბიბლიის შემსწავლელის მდგომარეობისთვის მოგვერგო. ავიღოთ, მაგალითად, ეფექტური თვალსაჩინო მაგალითი, რომელიც წიგნ „მარადიულ სიცოცხლემდე მიმყვანი შემეცნების“ მე-8 თავის მე-14 აბზაცშია მოყვანილი. მასში ლაპარაკია მოსიყვარულე მშობელზე, რომელსაც მეზობელი ცილს სწამებს. კარგი იქნებოდა დავფიქრებულიყავით, თუ როგორ მოგვერგო ეს მაგალითი ბიბლიის შემსწავლელის მდგომარეობასთან, რომელიც თავად არის მშობელი.

ბიბლიური მუხლების გამართულად წაკითხვა

18. რატომ უნდა ვეცადოთ გამართულად კითხვას?

¹⁸ პავლე ტიმოთეს არიგებდა: „ვიდრე მოვიდოდე, მიჰყევი კითხვას, შეგონებას და სწავლებას“ (1 ტიმოთე 4:13). ვინაიდან ჩვენი სწავლება ბიბლიაზეა დაფუძნებული, კარგი იქნებოდა გამართული კითხვა შეგვძლებოდა. ლევიანებს წილად ხვდათ პატივი, ღვთის ხალხისთვის მოსეს რჯული ეკითხათ. ენის ბორძიკით ან მონოტონურად კითხულობდნენ ისინი? არა, რადგან ნეემიას 8:8 ამბობს: „კითხულობდნენ ღვთის რჯულის წიგნიდან, განმარტავდნენ და ხალხსაც ესმოდა წაკითხული“.

19. როგორ შეგვიძლია საღვთო წერილის კითხვაში გაუმჯობესება?

¹⁹ ზოგი კარგი ორატორი ქრისტიანი მამაკაცი სათანადოდ ვერ კითხულობს, როდესაც ამის აუცილებლობა იქმნება. როგორ შეუძლიათ მათ ამ საკითხში გაუმჯობესება? ვარჯიშით. დიახ, მათ ხმამაღლა უნდა იკითხონ და იკითხონ მანამ, სანამ გამართულად კითხვას არ შეძლებენ. თუ ბიბლიის აუდიოკასეტი თქვენს ენაზე ხელმისაწვდომია, კარგი იქნებოდა ყურადღება მიგექციათ, თუ სად სვამს მკითხველი აზრობრივ მახვილს და სად ცვლის ინტონაციას. კარგი იქნებოდა ძნელად წარმოსათქმელი სახელების კითხვაშიც გვევარჯიშა. ვარჯიშის შემდეგ ისეთი სახელის წაკითხვაც კი, როგორიცაა მაჰერშალალ ხაშ-ბაზი, შედარებით იოლი ხდება.

20. როგორ შეგვიძლია ‘გულისყურით მოვეკიდოთ საკუთარ თავსა და სწავლებას’?

²⁰ რამხელა პატივია ჩვენთვის, იეჰოვას ხალხისთვის, მასწავლებლებად მსახურება! ამიტომ დაე თითოეული ჩვენგანი სერიოზულად მოეკიდოს ამ პასუხისმგებლობას. დაე ‘გულისყურით მოვეკიდოთ საკუთარ თავსა და სწავლებას’ (1 ტიმოთე 4:16, აქ). კარგი მოსმენით, საკითხების მარტივად გადაცემით, გონივრული კითხვების დასმით ეფექტური თვალსაჩინო მაგალითებითა და საღვთო წერილის გამართული კითხვით შეგვიძლია შესანიშნავი მასწავლებლები გავხდეთ. დაე თითოეულმა ჩვენგანმა ისარგებლოს იმ მოსამზადებელი პროგრამით, რომელსაც იეჰოვა თავისი ორგანიზაციის მეშვეობით გვაწვდის, რადგან ეს „სწავლულთა ენით“ ლაპარაკში დაგვეხმარება (ესაია 50:4). თუ ბოლომდე გამოვიყენებთ მსახურებისთვის მოწოდებულ ყველა საშუალებას, რომლებშიც შედის: ბროშურები, აუდიო- და ვიდეოკასეტები, შევძლებთ, რომ სხვების სწავლებისას გონიერება და დამაჯერებლობა გამოვავლინოთ.