მაგრამ არასდროს მიჭამია ემუ. ოჯახში მხოლოდ მე მეკრძალებოდა ემუს ჭამა, რადგანაც ის ჩემი პირადი ტოტემი იყო. აბორიგენული ტრადიციის მიხედვით, ტომის თითოეულ წევრს თავისი ტოტემი ჰყავს, რის ჭამასაც ოჯახი და ტომი უკრძალავს.

თუმცა ტოტემიზმს ფესვები ცრურწმენაში აქვს გადგმული, ეს აკრძალვა ხალხს სიცოცხლის სიწმინდეს შეახსენებდა.

მრავალმხრივ ვავლენდით ცრუმორწმუნეობას. მაგალითად, თუ ბოლოქანქარა (პატარა ჩიტი) ჩვენს სახლთან ახლოს დახტოდა, ცუდ ამბავს მოასწავებდა; ან თუ ბუ დღისით სადმე ახლოს კუნძზე დაჯდებოდა, გვჯეროდა, რომ ვინმე უნდა მომკვდარიყო. ზოგიერთი სიზმარიც რაღაცის მომასწავებლად ითვლებოდა. მაგალითად, ჭუჭყიანი წყლის ნახვა ოჯახში ვიღაცის ავადმყოფობას ნიშნავდა. მაგრამ თუ წყალს ტალახი ერეოდა, ვინმეს სიკვდილს მოასწავებდა. კათოლიკეები ვიყავით, მაგრამ კვლავაც ჩვენს ტომობრივ ცრურწმენას მივყვებოდით.