ღმერთს კი სურს, რომ მას მივბაძოთ. მიქა წერდა, რომ იეჰოვა „პატიობს დანაშაულს და გვერდს უვლის ცოდვას“a (მიქა 7:18). რას ნიშნავს ეს ჩვენთვის?

7. რატომ იქნებოდა უკეთესი წყენის დავიწყება?

⁷ შეიძლება გულნატკენი ვართ იმის გამო, რაც ჩვენ ან ჩვენს ნათესავს გაუკეთეს, მაგრამ ღირს კი ამაზე ყურადღების გამახვილება? ბიბლია გვიხსნის, რა ნაბიჯები უნდა გადავდგათ, რომ მოვაგვაროთ უთანხმოებები, და როგორ მოვიქცეთ, თუ ძმამ ჩვენ წინააღმდეგ შესცოდა. ხშირ შემთხვევაში საუკეთესო გამოსავალია, ყურადღება არ მივაქციოთ შეცდომას ან განაწყენებას, ანუ გვერდი ავუაროთ ცოდვას. დავფიქრდეთ: ხომ არ არის ეს სამოცდაჩვიდმეტიდან ერთ-ერთი შემთხვევა, როცა უნდა ვაპატიოთ მას? ხომ არ აჯობებს, უბრალოდ დავივიწყოთ ყველაფერი? (მათე 18:15—17, 21, 22) თუ ახლა წყენა სერიოზულად გვეჩვენება, განა ასე იქნება ათასი წლის შემდეგაც? დავუკვირდეთ, რას გვასწავლის ეკლესიასტეს 5:20-ში მოყვანილი მაგალითი მშრომელზე, რომელიც სიხარულით ჭამს და სვამს: „ხშირად არ გაახსენდება მას წარსული დღეები, რადგან ჭეშმარიტი ღმერთი სიხარულით უვსებს გულს“. ის ხარობს იმით, რაც მას აქვს, და ივიწყებს ცხოვრებისეულ პრობლემებს. შეგვიძლია მივბაძოთ მას? თუ ყურადღებას ვამახვილებთ იმ სიხარულზე, რომელსაც ქრისტიანული საძმო გვანიჭებს, შევძლებთ იმ უმნიშვნელო პრობლემების დავიწყებას, რომლებიც ახალ ქვეყნიერებაში აღარც კი გაგვახსენდება. თუ ასე ვიქცევით, არ დავემსგავსებით მას, ვისაც სხვისი გასაჭირი ახარებს და გულში ბოღმას იტოვებს.