ადამიანების გამოწვეულ კატასტროფებში გადარჩენა

ახ. წ. პირველ საუკუნეში იერუსალიმში მცხოვრებ ქრისტიანებსაც უნდა გადაეწყვიტათ, დაეტოვებინათ თუ არა სახლები. ახ. წ. 66 წელს ქალაქიდან გაქცევამ ისინი განადგურებისგან იხსნა, რასაც ვერ გადაურჩნენ ახ. წ. 70 წელს იერუსალიმში მყოფი და პასექის დღესასწაულზე იქ ჩასული სხვა იუდეველები. ქალაქში (გალავნის შიგნით) პასექის აღსანიშნავად მილიონზე მეტი იუდეველი იყო თავმოყრილი, როდესაც რომაელთა ჯარებმა მათ გადარჩენის ყოველგვარი გზა გადაუჭრეს. შიმშილობამ, ძალაუფლებისთვის შინაომებმა და რომაელების სასტიკმა შემოტევებმა მილიონზე მეტი სიცოცხლე იმსხვერპლა.

ამ კატასტროფას, რომელმაც რომის წინააღმდეგ იუდეველთა აჯანყება ჩაახშო, წინ უძღოდა გაფრთხილება. რამდენიმე ათწლეულის წინ იესო ქრისტემ იწინასწარმეტყველა, რომ იერუსალიმს ალყაში მოაქცევდნენ. მან თქვა: „როცა იხილავთ იერუსალიმს ლაშქრით გარშემორტყმულს, მაშინ იცოდეთ, რომ მოახლოვდა მისი აოხრება. მაშინ იუდეაში მყოფნი მთებში გაიხიზნონ; ვინც იერუსალიმშია, გარეთ გავიდეს; ვინც სოფლად არის, ნუღარ შევა მასში“ (ლუკა 21:20, 21). აქ ყველაფერი გასაგებად იყო ნათქვამი და იესოს მიმდევრები ამას სერიოზულად მოეკიდნენ.

მეოთხე საუკუნის ისტორიკოსი ევსები კესარიელი გვამცნობს, რომ მთელ იუდეაში ქრისტიანები იესოს გაფრთხილების თანახმად მოიქცნენ. როდესაც რომაელებმა ახ. წ. 66 წელს ალყა მოხსნეს იერუსალიმის, მრავალი ებრაელი ქრისტიანი წარმართულ ქალაქ პელაში (რომის პროვინცია პერეაში) გადავიდა. მაგრამ ფხიზლად ყოფნითა და იესოს გაფრთხილების თანახმად მოქმედებით ისინი გადაურჩნენ შემთხვევას, რომელიც „მთელ ისტორიაში უსაშინელეს ალყად“ არის აღწერილი.

ახლა ყველაზე მეტად არის საჭირო სიფხიზლე!

„არ მოტყუვდეთ, რადგან ჩვენ იმ დროში ვცხოვრობთ, როდესაც ყველაზე მეტად არის საჭირო გამოფხიზლება“ (რომაელთა 13:11, „ნოქსის თარგმანი“). ეს სიტყვები მოციქულმა პავლემ რომაელ ქრისტიანებს ახ. წ. 70 წელს, იუდეველთა სისტემის კატასტროფულ აღსასრულამდე დაახლოებით 14 წლით ადრე, მისწერა. რადგან ებრაელი ქრისტიანები სულიერად ფხიზლობდნენ, ისინი ამ კრიტიკულ პერიოდში იერუსალიმში არ იყვნენ და სიკვდილს ან მონობას გადარჩნენ. მაგრამ საიდან იცოდნენ მათ, რომ უნდა დაეტოვებინათ ქალაქი?

იესო ქრისტე იძლეოდა გაფრთხილებას, რომ იერუსალიმს მტრები შემოერტყმოდნენ გარს, ხოლო მის მოსახლეობას მიწასთან გაასწორებდნენ (ლუკა 19:43, 44). შემდეგ იესომ ერთგულ მიმდევრებს უთხრა ნიშანი, რომელიც მრავალი თავისებურებით გამოირჩეოდა და რომლის ამოცნობაც მათ არ გაუჭირდებოდათ (ლუკა 21:7–24). იერუსალიმში მცხოვრები ქრისტიანებისთვის ქალაქიდან წასვლა საცხოვრებელი სახლისა და სამუშაოს დატოვებას ნიშნავდა. მაგრამ სიფხიზლის გამოვლენითა და გაქცევით მათ სიცოცხლე შეინარჩუნეს.

როდესაც იესომ იერუსალიმს განადგურება უწინასწარმეტყველა, მოწაფეებმა ჰკითხეს: «როდის მოხდება ეს და რა იქნება შენი მოსვლისა [„თანდასწრებისა“, აქ] და წუთისოფლის აღსასრულის ნიშანი?» (მათე 24:3). პასუხში იესომ თავისი მომავალი თანდასწრება ნოეს დღეებში მომხდარი გლობალური წარღვნის წინა პერიოდს შეადარა. მან აღნიშნა, რომ წარღვნამ ყველა ბოროტი წალეკა (მათე 24:21, 37–39). იესომ ამგვარად მიუთითა, რომ ღმერთი კვლავ ჩაერეოდა კაცობრიობის საქმეებში. მაგრამ რამდენად ჩაერეოდა? იესოს თქმით, ღმერთი ბოლომდე გაანადგურებდა ბოროტ წუთისოფელს ანუ ამ სისტემას (შეადარეთ 2 პეტრე 3:5, 6). შეიძლება ეს ჩვენს დროში მოხდეს?