მაგალითად, განვიხილოთ სასამართლო საქმე: „მარდოკის დავა პენსილვანიასთან“, რომელიც გადაწყდა შეერთებული შტატების უზენაესი სასამართლოს მიერ 1943 წლის 3 მაისს. უნდა ჰქონდეთ იეჰოვას მოწმეებს სავაჭრო ლიცენზია ჟურნალების გასავრცელებლად? — ასეთი საკითხი იყო წამოჭრილი ამ სასამართლო საქმეზე. იეჰოვას მოწმეები ამბობდნენ, რომ არ მოეთხოვებათ ამის გაკეთება. მათი სამქადაგებლო საქმიანობა არ არის — და არც არასდროს იყო — კომერციული. მათი მიზანი ფულის გაკეთება კი არა, კეთილი ცნობის ქადაგებაა (მათე 10:8; 2 კორინთელთა 2:17). „მარდოკის“ სასამართლო საქმის გადაწყვეტილებაში სასამართლო დასთანხმდა იეჰოვას მოწმეებს და დაადგინა, რომ რელიგიური ლიტერატურის გასავრცელებლად ლიცენზიის მოთხოვნა არაკონსტიტუციურიაb. ეს სასამართლო გადაწყვეტილება მნიშვნელოვან პრეცედენტად იქცა და დღემდე იეჰოვას მოწმეები წარმატებულად მიმართავენ მას, როგორც ავტორიტეტს, უამრავ სასამართლო საქმეებში. „მარდოკის“ სასამართლო საქმის გადაწყვეტილება კანონის გალავანში მკვრივი აგური აღმოჩნდა.