როგორ იყენებდნენ შურდულს ძველად მეომრები?

შურდული ის საბრძოლო იარაღი იყო, რომლითაც დავითმა გოლიათი მოკლა. როგორც ჩანს, დავითმა ამ იარაღის ფლობა ყმაწვილობის წლებში, მწყემსობისას ისწავლა (1 სამუელი 17:40—50).

შურდული ასახულია ბიბლიური დროის ეგვიპტელთა და ასურელთა ხელოვნების ნიმუშებზე. შურდული იყო ტყავის ღვედი ან თასმა, რომელსაც შუაში ჰქონდა ჩაღრმავება. მსროლელი ჩაღრმავებულ ადგილში დებდა გლუვ და მრგვალ ქვას, რომელიც იწონიდა დაახლოებით 250 გრამს და რომლის დიამეტრიც 5—7,5 სანტიმეტრს შეადგენდა. შემდეგ ის თავს ზემოთ რამდენჯერმე დაატრიალებდა შურდულს და სწრაფად გაუშვებდა ხელს მის ერთ ბოლოს. გასროლილი ქვა დიდი სიჩქარით იტყორცნებოდა და მიზანში ხვდებოდა.

ახლო აღმოსავლეთში ჩატარებული არქეოლოგიური გათხრების დროს აღმოაჩინეს დიდი რაოდენობით შურდულის ქვა, რომლებსაც ძველ დროში მეომრები ბრძოლაში იყენებდნენ. გამოცდილი მეომრის მიერ გასროლილი ქვა შესაძლოა საათში 160—240 კილომეტრი სიჩქარით გაფრენილიყო. მართალია, მეცნიერები ამ საკითხზე ვერ თანხმდებიან, მაგრამ ერთი რამ ფაქტია: შურდულიდან გატყორცნილი ქვა მომაკვდინებელი იყო (მსაჯულები 20:16).