იდგა 1923 წელი. სან-პაულუს კონსერვატორიის დარბაზი ხალხით იყო გადაჭედილი. სცენაზე გამოსული ჯორჯ იანგი მტკიცედ და დამაჯერებლად საუბრობდა. მისი მოხსენება პორტუგალიურ ენაზე ითარგმნებოდა. 585 დამსწრე სულგანაბული უსმენდა ძმა ჯორჯს. ბიბლიური მუხლები ეკრანზე ჩნდებოდა. შეხვედრის დასასრულს, დარბაზში მსხდომთ დაურიგდათ პორტუგალიურ, ინგლისურ, გერმანულ და იტალიურ ენებზე გამოცემული ბუკლეტის „დღეს მცხოვრები მილიონები არასდროს მოკვდებიან“ ასობით ეგზემპლარი. საღამომ წარმატებით ჩაიარა; მოხსენებას დიდი რეზონანსი მოჰყვა. შედეგად, ორ დღეში ამავე დარბაზში სხვა მოხსენების მოსასმენად უამრავმა ადამიანმა მოიყარა თავი.

ამ შემთხვევიდან არც ისე დიდი ხნის შემდეგ, 1923 წლის მარტის თვეში რიო-დე-ჟანეიროში ჯორჯ იანგი ჩავიდა, რომელიც იმ დროს პილიგრიმი (მიმომსვლელი ზედამხედველი) იყო და ჭეშმარიტებით დაინტერესებული არაერთი ადამიანი იპოვა. მან ცოტა ხანში ორგანიზება გაუწია რამდენიმე პუბლიკაციის პორტუგალიურ ენაზე თარგმნას. ცოტა ხანში ძმა იანგი გაემგზავრა სან-პაულუში, სადაც 600 000 ადამიანი ცხოვრობდა. მან იქ, როგორც სტატიის დასაწყისში მოვიხსენიეთ, წარმოთქვა მოხსენება და გაავრცელა ბუკლეტი „დღეს მცხოვრები მილიონები არასდროს მოკვდებიან“. მოგვიანებით იანგი იხსენებდა: „მარტო ვიყავი და მხოლოდ საგაზეთო ანონსის იმედად დავრჩი. ეს იყო პირველი მოხსენებები, რომელთა შესახებაც ხალხმა გაზეთის მეშვეობით შეიტყო; ეს მოხსენებები ბრაზილიაში ბმსა-სa მხარდაჭერით ჩატარდა“.

1923 წლის 15 დეკემბრის „საგუშაგო კოშკში“ ბრაზილიის შესახებ გამოქვეყნებულ ანგარიშში ეწერა: „თუ გავითვალისწინებთ იმას, რომ სამქადაგებლო საქმე 1 ივნისს დაიწყო და თანაც არც ლიტერატურა იყო ხელმისაწვდომი, მართლაც შეიძლება ითქვას, რომ უფალმა გასაოცრად აკურთხა წამოწყებული საქმე“. ანგარიშში აგრეთვე აღნიშნული იყო, რომ ძმა იანგმა 1 ივნისიდან 30 სექტემბრის ჩათვლით 21 მოხსენება წაიკითხა, მათ შორის 2 — სან-პაულუში; მოხსენებებს მთლიანობაში 3 600 ადამიანი დაესწრო. სამეფოს ცნობა რიო-დე-ჟანეიროში თანდათან ვრცელდებოდა. სულ რაღაც რამდენიმე თვეში პორტუგალიურ ენაზე გამოცემული 7 000-ზე მეტი პუბლიკაცია გავრცელდა. უფრო მეტიც, 1923 წელს პორტუგალიურ ენაზე პირველად გამოვიდა ნოემბერ-დეკემბრის „საგუშაგო კოშკის“ გამოცემა.

ჯორჯ იანგმა სარა ფერგიუსონს შინ მიაკითხა; ამის შესახებ ჟურნალ „საგუშაგო კოშკში“ ეწერა: «როდესაც სარა ოთახში შევიდა, რამდენიმე წუთის განმავლობაში ხმაამოუღებლად იდგა; შემდეგ ხელი ჩასჭიდა ძმა იანგს და გაოცებული უყურებდა მას; ბოლოს ამოთქვა: „შენ მართლა პილიგრიმი ხარ?“». ამის შემდეგ მალევე სარა და მისი შვილები მოინათლნენ. სარა 25 წელი ელოდა ნათლობის დღეს. „საგუშაგო კოშკის“ 1924 წლის 1 აგვისტოს გამოცემა იუწყებოდა, რომ ბრაზილიაში 50 ადამიანი მოინათლა, მათგან უმეტესობა — რიო-დე-ჟანეიროში.