⁶ არსებობს ერთი შეხედვით გამოუკვლეველი ბიბლიური მონაკვეთებიც, რომლებშიც განძის პოვნა შეიძლება, მაგალითად, ეგრეთ წოდებული მცირე წინასწარმეტყველების თორმეტი წიგნი. უმეტესწილად ისინი ებრაული წერილების ბოლოშია, შედარებით დიდი წიგნების, ეზეკიელისა და დანიელის წინასწარმეტყველებების შემდეგ (ბიბლიათა უმრავლესობაში ეს თორმეტი წიგნი ასეთი თანამიმდევრობით გვხვდება: ოსია, იოელი, ამოსი, აბდია, იონა, მიქა, ნაუმი, აბაკუმი, სოფონია, ანგია, ზაქარია და მალაქია). როგორც დავინახეთ, ღვთის შთაგონებული ბიბლია გვასწავლის და გვეხმარება სწორად ვიცხოვროთ. მაგრამ შეიძლება იმავეს თქმა ამ თორმეტ წიგნზეც?

⁷ რა თქმა უნდა! ეგრეთ წოდებულ მცირე წინასწარმეტყველებში ინახება განძი, რომელიც გვეხმარება დავინახოთ, როგორ უნდა ვიცხოვროთ დღეს. ზოგი ამ თორმეტ წიგნს უმნიშვნელოდ მიიჩნევს. იმიტომ ხომ არა, რომ მათ ხშირად „მცირე წინასწარმეტყველებს“ უწოდებენ? შეიძლებოდა, რომ ამ სახელწოდებას გავლენა მოეხდინა ხალხის თვალსაზრისზე? ხომ არ ახდენს ეს გავლენას თქვენზეც?

მართლაც მცირე მნიშვნელობისაა „მცირე წინასწარმეტყველები“?

8. ა) როგორ უზრუნველგყოფს ღმერთი ხელმძღვანელობით? ბ) ხშირად როგორ უწოდებენ ამ თორმეტ წიგნს, მაგრამ სინამდვილეში რაზე მეტყველებს ეს სახელი?

⁸ პავლე მოციქული ამ სიტყვებით იწყებს წერილს ებრაელების მიმართ: „ღმერთი, რომელიც დიდი ხნის წინათ მრავალჯერ და მრავალი სახით ელაპარაკა ჩვენს მამა-პაპას წინასწარმეტყველთა მეშვეობით, ამ დღეების დასასრულს თავისი ძის მეშვეობით გველაპარაკა“ (ებრაელები 1:1, 2). რადგან ღმერთი წინასწარმეტყველებად ადამიანებს იყენებდა თავისი ცნობის გასაცხადებლად, ჩვენ არ უნდა მივიჩნიოთ მცირედ ან უმნიშვნელოდ არც ისინი და არც მათი სიტყვები, თუმცა ზოგი ამ სახელწოდების გამო მაინც ასე თვლის. ზოგის აზრით, ამ წიგნების ცნობა ბიბლიის სხვა წიგნებთან შედარებით ნაკლებ ნდობას იმსახურებს. სინამდვილეში კი სახელი „მცირე წინასწარმეტყველები“a ბიბლიის ზოგიერთ წიგნთან შედარებით მხოლოდ მცირე მოცულობაზე მეტყველებს.

9. რატომ არ განაპირობებს ბიბლიის რომელიმე წიგნის მოცულობა მის ღირებულებას?

⁹ წიგნის მოცულობის სიმცირე არ ნიშნავს, რომ ის ნაკლებად მნიშვნელოვანი ან ნაკლებად სასარგებლოა. წიგნი „რუთიც“ მოცულობით მცირეა, მაგრამ რაოდენ შთამბეჭდავია მისი შინაარსი! ეს პატარა წიგნი მოგვითხრობს, თუ როგორ უნდა ვუერთგულოთ ჭეშმარიტ თაყვანისმცემლობას, როგორ აფასებს ღმერთი ქალებს, და ნათელს ჰფენს იესოს წარმომავლობის მნიშვნელოვან დეტალებს (რუთი 4:17—22). ბიბლიის ბოლოს ვხვდებით კიდევ ერთ ასეთ წიგნს — „იუდას“. ის იმდენად პატარაა, რომ ზოგიერთ ბიბლიაში ერთი ფურცელიც კი არ ეთმობა. მიუხედავად ამისა, შეუფასებელია მასში მოცემული ცნობა და რჩევები! ის გვამცნობს, როგორ მოექცა ღმერთი ბოროტ ანგელოზებს; გვაფრთხილებს, რომ კრებაში გარყვნილი ადამიანები შემოიპარებოდნენ; და მოგვიწოდებს, ვიბრძოლოთ რწმენისთვის. დარწმუნებული იყავით, რომ ეგრეთ წოდებული მცირე წინასწარმეტყველებიც, მოცულობის მიუხედავად, არ არის მცირე მნიშვნელობისა ან მცირე ღირებულებისა.

რა მნიშვნელობით არის წინასწარმეტყველური?

10, 11. ა) როგორ ესმის ზოგს სიტყვა წინასწარმეტყველი? ბ) ბიბლიური გაგებით ვინ იყო წინასწარმეტყველი და რას აკეთებდა ის?

¹⁰ განვიხილოთ სიტყვების — წინასწარმეტყველისა და წანასწარმეტყველურის — მნიშვნელობა. შესაძლოა ფიქრობთ, რომ ეს სიტყვები მხოლოდ მომავლის გაცხადებას უკავშირდება. ბევრის აზრით, წინასწარმეტყველი მომავლის განმცხადებელია, რომლის სიტყვების გაგებაც სხვადასხვანაირად შეიძლება. ეს თვალსაზრისი ამ თორმეტი წიგნის მიმართ ხალხის დამოკიდებულებაზეც ახდენს გავლენას.

¹¹ ამ წიგნების კითხვისას ადვილად მიხვდებით, რომ მათში არაერთი წინასწარმეტყველებაა, მათ შორის იეჰოვას მოახლოებულ დღეზე. ეს ეთანხმება სიტყვა წინასწარმეტყველის ძირითად მნიშვნელობას. წინასწარმეტყველი იყო ის, ვისაც ახლო ურთიერთობა ჰქონდა ღმერთთან და ვისი პირითაც ღმერთი ხშირად მომავალს აცხადებდა. და მართლაც, ენოქიდან მოყოლებული ბიბლიაში მოხსენიებული ბევრი წინასწარმეტყველი აცხადებდა მომავალს (1 სამუელი 3:1, 11—14; 1 მეფეები 17:1; იერემია 23:18; საქმეები 3:18; იუდა 14, 15).

12. როგორ ახსნიდით, რომ წინასწარმეტყველი უფრო მეტს ნიშნავს, ვიდრე მხოლოდ მომავლის განმცხადებელს?

¹² უნდა გვახსოვდეს ისიც, რომ იეჰოვას წინასწარმეტყველები მხოლოდ მომავალს არ აცხადებდნენ. ღმერთი წინასწარმეტყველებს ხშირად თავისი ნების განმცხადებლებად იყენებდა. შესაძლოა, ჩვენთვის აბრაამი, ისაკი და იაკობი არ არიან მომავლის განმცხადებლები, მაგრამ ფსალმუნების 105:9—15-ში ისინი წინასწარმეტყველებად მოიხსენიებიან. დროდადრო ღმერთი მათი პირით მომავალს აცხადებდა, როგორც მაშინ, როცა იაკობმა შვილები აკურთხა. ეს პატრიარქები წინასწარმეტყველები კიდევ იმ გაგებით იყვნენ, რომ საკუთარ ოჯახებს გადასცემდნენ იეჰოვას სიტყვებს ღვთის განზრახვაში თავიანთი როლის შესახებ (დაბადება 20:7; 49:1—28). ბიბლიაში სიტყვა წინასწარმეტყველი გამოიყენება აარონთან მიმართებაშიც, რომელიც მოსეს წინასწარმეტყველი იყო; ის მოსეს ნაცვლად ლაპარაკობდა, ანუ მისი „ბაგე“ იყო (გამოსვლა 4:16; 7:1, 2; ლუკა 1:17, 76).

13, 14. ა) ახსენით, რატომ არ იყო წინასწარმეტყველი მხოლოდ მომავლის განმცხადებელი? ბ) რით არის სასარგებლო თქვენთვის იმის ცოდნა, რომ წინასწარმეტყველება მხოლოდ მომავლის გაცხადებას არ ნიშნავს?

¹³ რა შეიძლება ითქვას სამუელ და ნათან წინასწარმეტყველებზე? (2 სამუელი 12:25; საქმეები 3:24; 13:20) იეჰოვა მათი პირით მხოლოდ მომავალს არ აცხადებდა; ისინი სხვაგვარადაც მსახურობდნენ წინასწარმეტყველებად: სამუელი, როგორც წინასწარმეტყველი, ისრაელებს მოუწოდებდა, ზურგი ექციათ კერპთაყვანისმცემლობისთვის და წმინდა თაყვანისცემას დაბრუნებოდნენ; გარდა ამისა მან მეფე საულს ღვთის განაჩენი გაუცხადა, რაც იმაზე მეტყველებს, რომ იეჰოვა მორჩილებას შესაწირავზე მეტად აფასებს. სამუელს, როგორც წინასწარმეტყველს, ხალხისთვის უნდა ესწავლებინა, ღვთის თვალსაზრისით რომელი გზა იყო სწორი (1 სამუელი 7:3, 4; 15:22). წინასწარმეტყველმა ნათანმა იწინასწარმეტყველა, რომ სოლომონი ააშენებდა ტაძარს და განმტკიცდებოდა მისი სამეფო (2 სამუელი 7:2, 11—16). ნათანი მაშინაც წინასწარმეტყველის მოვალეობას ასრულებდა, როცა დავითი ბათ-შებასთან ჩადენილ ცოდვასა და ურიას მკვლელობაში ამხილა. ნათანმა დავითს შთამბეჭდავი მაგალითით დაანახვა მრუშობით ჩადენილი დანაშაული, როცა მოუთხრო, როგორ წაართვა მდიდარმა ღარიბს ერთადერთი საყვარელი ბატკანი. ნათანმა ღვთის საწმინდარში ჭეშმარიტი თაყვანისცემის ორგანიზებაშიც მიიღო მონაწილეობა (2 სამუელი 12:1—7; 2 მატიანე 29:25).

¹⁴ როგორც დავინახეთ, არ უნდა ვიფიქროთ, რომ ეს წინასწარმეტყველური წიგნები მხოლოდ მომავალს გვამცნობს. მათში მოცემულია ღვთის შთაგონებული სიტყვები მრავალ საკითხზე, ისიც შესანიშნავად არის ნაჩვენები, თუ როგორ უნდა ეცხოვრა ღვთის ხალხს წინათ და როგორ უნდა ვიცხოვროთ ჩვენ დღეს. დავრწმუნდით, რომ ყველაფერი, რაც ბიბლიაში, და შესაბამისად ამ თორმეტ წიგნშია მოცემული, დიდად სასარგებლო და ღირებულია; ის ხალხს ცხოვრების საუკეთესო გზას ანახვებს. ღვთის მიერ შთაგონებული ეს წიგნები უზრუნველგვყოფს ხელმძღვანელობით, რათა „ახლანდელ ქვეყნიერებაში აზრიანად, სიმართლითა და ღვთისადმი ერთგულებით ვიცხოვროთ“ (ტიტე 2:12).