თავიანთი მასალის დასაბუთებისთვის ბიბლიის ზოგ მწერალს მნიშვნელოვანი გამოკვლევა უნდა ეწარმოებინა. მაგალითად, თავის „სახარებასთან“ დაკავშირებით ლუკა წერდა: „გულდასმით გამოვიკვლიე ყოველივე თავიდან, თანმიმდევრულად [რომ] აგიწერო“. რასაკვირველია, ღვთის სული აკურთხებდა ლუკას ძალისხმევას და, უეჭველია, აღძრავდა საიმედო ისტორიული საბუთების აღმოსაჩენად და სანდო თვითმხილველების გამოსაკითხად, როგორებიც იმ დროისთვის ცოცხალი მოწაფეები და, შესაძლოა, იესოს დედა, მარიამი, იყვნენ. გარდა ამისა, ღვთის სული ხელმძღვანელობდა ლუკას, რომ ზუსტად ჩაეწერა ეს ცნობები (ლუკა 1:1–4).

ზოგ შემთხვევაში ბიბლიის მწერლები თავიანთ ჩანაწერებში იმ ადრინდელი ისტორიკოსი მწერლების მიერ ნანახ დამოწმებებს რთავდნენ, რომელთაგანაც ყველა არ იყო ინსპირირებული. მესამე და მეოთხე მეფეთა იერემიამ უმთავრესად ამგვარად შეადგინა (მეოთხე მეფეთა 1:18). პირველი და მეორე ნეშტთათვის მასალის მოსაგროვებლად ეზრამ, სულ მცირე, 14 არაინსპირირებული წყარო გამოიყენა, მათ შორის ‘დავით მეფის მატიანის აღრიცხვა’ და ‘იუდასა და ისრაელის მეფეთა წიგნი’ (პირველი ნეშტთა 27:24; მეორე ნეშტთა 16:11). მოსეც კი ციტირებდა ‘საუფლო ბრძოლების წიგნიდან’, რომელიც, როგორც ჩანს, ღვთის ხალხის ომების საიმედო ჩანაწერი იყო (რიცხვნი 21:14, 15).

ასეთ შემთხვევებში აქტიური მონაწილეობა სულიწმიდას ეკუთვნოდა და ის აღძრავდა ბიბლიის მწერლებს, მხოლოდ საიმედო მასალა ამოერჩიათ, რომელიც შემდეგ ბიბლიის ინსპირირებული ჩანაწერის ნაწილი გახდა.