იესო კიდევ „უფრო მხურვალედ“ ლოცულობს. იგი ენით აუწერელ ემოციურ ტანჯვას განიცდის. მას წარმოუდგენლად დიდი ტვირთი აწევს მხრებზე! ახლა სწორედ მასზეა დამოკიდებული, იცხოვრებენ თუ არა, როგორც თვითონ, ისე მორწმუნე ადამიანები მარადიულად. ამ ყველაფერს ის იმდენად მძაფრად შეიგრძნობს, რომ „მისი ოფლი სისხლის წვეთებად“ იქცევა და მიწას ეპკურება (ლუკა 22:44).