„ქვესტი“ თავის როლს ასრულებს

2002 წლის გახსენების საღამოდან რამდენიმე თვის შემდეგ შორს მდებარე ჰააპაის კიდევ ერთი გემი მიადგა ფასდაუდებელი განძით. 18–მეტრიანმა იახტა „ქვესტმა“ ტონგას კუნძულებისკენ გეზი ახალი ზელანდიიდან აიღო. იახტაზე გარი, ჰეტი და მათი ქალიშვილი ქეითი იმყოფებოდნენ. ორი მოგზაურობის დროს მათ თან ახლდნენ ცხრა ტონგელი და–ძმა და ორი მისიონერი. ადგილობრივი მოწმეები მარჯვედ ეხმარებოდნენ მათ გემის მართვაში; მათ ხანდახან ისეთ რიფებს შორისაც უწევდათ გასვლა, რომლებიც საზღვაო რუკაზე აღნიშნული არ იყო.ეს სულაც არ იყო გასართობი მოგზაურობები. მოგზაურთა მიზანი ხალხისთვის ბიბლიური ჭეშმარიტების სწავლება იყო. 14 კუნძულის მოსანახულებლად მათ ოკეანეში საკმაოდ დიდი მანძილი გაიარეს. ზოგ კუნძულზე სასიხარულო ცნობა მანამდე არასოდეს ყოფილა ნაქადაგები.

როგორ გამოეხმაურა ხალხი ქადაგებას? როგორც წესი, მაუწყებლებს ინტერესით, თბილად და კუნძულელთათვის დამახასიათებელი ტრადიციული სტუმართმოყვარეობით ხვდებოდნენ. კუნძულზე მცხოვრები ხალხი გულწრფელ მადლიერებას ავლენდა, როდესაც მათი სტუმრობის მიზანს იგებდნენ. ჩასულმა მოწმეებმა დაინახეს, რომ ისინი დიდ პატივს სცემდნენ ღვთის სიტყვას და სულიერს იყვნენ მოწყურებულნი (მათე 5:3).

ჩასული მაუწყებლები ხშირად ტროპიკული ხეების ქვეშ გარშემორტყმულნი იყვნენ მსმენელებით, რომლებსაც უამრავი ბიბლიური კითხვა ჰქონდათ. შებინდებისას ბიბლიურ თემაზე საუბრები სახლებში გრძელდებოდა. ერთ კუნძული ხალხი წასასვლელად გამზადებულ მოწმეებს მთელი გულით სთხოვდა: „ნუ წახვალთ! ვინ გვიპასუხებს ჩვენს კითხვებზე თქვენი წასვლის შემდეგ?“ ერთმა მოწმემ თქვა: „ყოველთვის გვიჭირდა ამდენი ცხვრისმაგვარი ადამიანის დატოვება, რომლებიც ჭეშმარიტებას ასე ძლიერ იყვნენ მოწყურებულნი. ჭეშმარიტებას მართლაც ბევრი გამოეხმაურა დადებითად!“ როდესაც „ქვესტი“ ერთ–ერთ კუნძულს მიადგა, მოწმეებმა შეამჩნიეს, რომ ყველას სამგლოვიარო სამოსელი ეცვა. ერთ–ერთი თანამდებობის პირის ცოლი ახალი დაღუპული იყო. ამ თანამდებობის პირმა პირადად გადაუხადა მადლობა ძმებს მანუგეშებელი ბიბლიური ცნობის გაზიარებისთვის.

ზოგი კუნძული ძნელად მისადგომი იყო. ჰეტი ამბობს: „ერთი კუნძულის ნაპირი მიუდგომელი იყო იახტისთვის. გარშემო ერთ მეტრზე ან უფრო მეტ სიმაღლეზე ოკეანიდან ამოშვერილი კლდეები იყო. ნაპირამდე მისვლა მხოლოდ ჩვენი პატარა, რეზინის გასაბერი ნავით შეგვეძლო. თავიდან ჩანთებს ვუგდებდით მათ, ვინც ნაპირიდან გვეხმარებოდა. შემდეგ, როგორც კი ნავი ნაპირთან შედარებით ახლოს მივიდოდა, მაშინვე ვხტებოდით, სანამ ტალღა ნავს უკან წაიღებდა“.

მაგრამ ყველა არ იყო შეჩვეული გემით მგზავრობას. ორკვირიანი მოგზაურობის შემდეგ კაპიტანმა მთავარ კუნძულზე, ტონგატაპუზე, დაბრუნების თაობაზე დაწერა: „წინ 18 საათიანი მგზავრობა გველის. შესვენების გარეშე ვერ შევძლებთ ამ მანძილის გავლას, რადგან ზოგი გემზე ცუდად ხდება. გვიხარია სახლში დაბრუნება, მაგრამ ძალიან გვწყდება გული, რადგანაც ვტოვებთ ამდენ ადამიანს, რომლებიც სამეფოს შესახებ ცნობას ისმენენ. მათ იეჰოვას ვანდობთ. დაე მისი წმინდა სული და ანგელოზები დაეხმარონ მათ სულიერ ზრდაში“.

[სურათი 10 გვერდზე]

„ქვესტმა“ თავისი როლი შეასრულა სასიხარულო ცნობის გავრცელებაში.