ექიმები, მოსამართლეები და იეჰოვას მოწმეები

ბრაზილიაში 1995 წლის მარტში იეჰოვას მოწმეებმა ორი სემინარი ჩაატარეს. რა იყო მიზანი? სამედიცინო და იურიდიულ პირებთან თანამშრომლობის ძიება იმ შემთხვევისთვის, როდესაც პაციენტი იეჰოვას მოწმეა და არ სურს სისხლის გადასხმა (საქმეები 15:29).

სამწუხაროა, მაგრამ რამდენიმეჯერ ექიმებმა უგულებელყვეს იეჰოვას მოწმე პაციენტების სურვილი და შეეცადნენ, სასამართლოს მეშვეობით მიეღოთ სისხლის ძალით გადასხმის ნებართვა. ასეთ შემთხვევებში თავის დასაცავად მოწმეები ნებისმიერ კანონიერ საშუალებას იყენებდნენ. მიუხედავად ამისა, მათ კონფრონტაციას თანამშრომლობა არჩიეს. ამგვარად, სემინარზე ხაზი გაესვა, რომ არსებობს მრავალი ალტერნატიული საშუალება, რომლებსაც ისეთივე მოქმედება აქვთ, როგორიც სისხლის გადასხმას, და რომლებსაც იეჰოვას მოწმეები სიამოვნებით ღებულობენa.

სან-პაულუს სამედიცინო საბჭოს რეგიონალურმა სხდომამ ადრე მხარი დაუჭირა იეჰოვას მოწმეთა პოზიციას. 1995 წლის იანვარში შემდგარმა სხდომამ მიიღო გადაწყვეტილება, რომ, თუ ექიმის მიერ რეკომენდებულ მკურნალობასთან დაკავშირებით პაციენტს რაიმე საწინააღმდეგო აქვს, მას უფლება აქვს არ დასთანხმდეს მკურნალობაზე და სხვა ექიმი აირჩიოს.

მოსაწონია, რომ ბრაზილიის სამედიცინო წრეებში არიან ექიმები, რომლებიც მზად არიან სისხლის გამოყენების გარეშე უმკურნალონ პაციენტებს, რომლებიც ამას მოითხოვენ. 1995 წლის მარტის სემინარის შემდეგ ბრაზილიაში ექიმებს, მოსამართლეებსა და იეჰოვას მოწმეებს შორის თანამშრომლობა საკმაოდ გაუმჯობესდა. 1997 წელს ბრაზილიის ერთ-ერთმა სამედიცინო ჟურნალმა გამოაქვეყნა სტატია, რომელიც დაჟინებით მოითხოვდა სისხლის გამოყენებასთან დაკავშირებით იეჰოვას მოწმეთა უფლებების პატივისცემას (Âmbito Hospitalar). როგორც რიო-დე-ჟანეიროსა და სან-პაულუს სამედიცინო საბჭოს რეგიონალურ სხდომაზე აღინიშნა, დღეს ბევრი აღიარებს, რომ „ექიმის მოვალეობამ, შეუნარჩუნოს პაციენტს სიცოცხლე, არ უნდა გადააჭარბოს მის მოვალეობას, დაიცვას პაციენტის უფლებები მკურნალობასთან დაკავშირებით“.

[სქოლიო]