4-تاراۋ
ول اشۋ ۇستىندە ادام ٶلتىردى
ەدەم باعىنان قۋىلعاننان كەيىن، ادام اتا مەن حاۋا انانىڭ كوپ بالالارى بولدى. ولاردىڭ تۇڭعىش بالاسى قابىل كوكونىس ٶسىردى، ال ەكىنشىسى ٵبىل قوي باقتى.
ٴبىر كۇنى قابىل مەن ٵبىل قۇدايعا سي-تارتۋ جاسادى. ەحوباعا ٵبىلدىڭ سيى ۇنادى، ال قابىلدىكى ۇنامادى. سوندا قابىل بۇعان قاتتى اشۋلاندى. ەحوبا وعان اشۋلانۋدى قويماسا، جامان بىردەڭە ىستەپ قويۋى مۇمكىن ەكەنىن ەسكەرتتى. ٴبىراق قابىل تىڭدامادى.
ٴسۇيتىپ، ول ٸنىسى ابىلگە: «ٴجۇر، دالاعا بارايىق»،— دەدى. ەكەۋى دالادا جالعىز بولعاندا، قابىل ٸنىسىن باس سالىپ، ونى ٶلتىرىپ تاستادى. بۇل جاعدايدا ەحوبا نە ىستەدى؟ ول قابىلدى ۇيىنەن الىس جاققا قۋىپ جىبەرىپ، ۇيىنە قايتىپ ورالۋعا رۇقسات بەرمەدى.
بۇل وقيعادان قانداي ساباق الامىز؟ ٴبىر نارسە ٶزىمىز ويلاعانداي بولماسا، ٴبىز اشۋلانا باستاۋىمىز مۇمكىن. قاتتى اشۋلانىپ بارا جاتقانىمىزدى بايقاساق نە مۇنى بىزگە باسقالار ايتسا، تەز ارادا سابىرعا كەلەيىك. ايتپەسە اشۋعا بەرىلىپ قالۋىمىز مۇمكىن.
ٵبىل ەحوبانى جاقسى كورگەن، سوندىقتان جاقسىلىق جاساعان. ەحوبا ونى ەشقاشان ۇمىتپايدى. جەر بەتىن جۇماققا اينالدىرعاندا، ول ٵبىلدى قايتادان تىرىلتەدى.
«الدىمەن [باۋىرىڭمەن] تاتۋلاس. سودان كەيىن عانا قايتىپ كەلىپ، سي-تارتۋىڭدى ۇسىن» (ماتاي 5:24).