Мұсаның 1-жазбасы

31 Кейінірек Жақып Лабанның ұлдары: “Жақып әкемізге тиесілінің бәрін алып қойды. Ол әкеміздің мал-мүлкімен байып отыр”,— деп жүргенін естіді+. 2 Жақып Лабанмен жүздескенде, өзіне бұрынғыдай қарамайтынын байқады+. 3 Бір күні Ехоба Жақыпқа: “Ата-бабаңның жеріне, өз туыстарыңа орал+, мен саған әрі қарай да жар боламын”,— деді. 4 Сонда Жақып Рахила мен Лияға хабар жіберіп, мал жайып жүрген жеріне шақыртып алды да, 5 былай деді:

“Әкелерің маған бұрынғыдай қарамайтынын байқап жүрмін+. Бірақ әкемнің Құдайы маған жар болып келеді+. 6 Әкелеріңе аянбай қызмет еткенімді жақсы білесіңдер+. 7 Бірақ ол мені алдамақ болып, еңбекақымды он рет өзгертті. Әйткенмен Құдай оның маған қиянат жасауына жол бермеді. 8 Әкелерің маған: —Сенің ақың теңбіл мал болсын,— дегенде, отардағы малдың бәрі теңбіл төл берді. Ал ол: —Сенің ақың шұбар мал болсын,— дегенде, отардағы малдың бәрі шұбар төл берді+. 9 Осылайша Құдай әкелеріңнің малын алып, маған беріп отыр. 10 Бірде мал күйегі кезінде түс көрдім: отарда ешкілермен шағылысып жүрген текелер шұбар, теңбіл, ала екен+. 11 Сонда түсімде Құдайдың періштесі маған: —Жақып,— деді. Мен: —Тыңдап тұрмын,— дедім. 12 Ол: —Қарашы, ешкілермен шағылысып жүрген текелердің бәрі шұбар, теңбіл, ала, өйткені Лабанның саған не істегенінің бәрін көрдім+. 13 Мен саған Бетелде+ көрінген Құдаймын. Сол жерде ескерткіш тас орнатып, үстіне май құйып, маған серт бергенсің+. Енді бұл жерден кетіп, туған жеріңе қайт,— деді+”.

14 Сонда Рахила мен Лия Жақыпқа: “Әкеміздің үйінде біздің қандай үлесіміз қалды дейсің?! 15 Ол бізге жатжерлікке қарағандай қарайды емес пе? Бізді сатып жіберіп, ақшасын өзі жеп отыр ғой+. 16 Құдай әкемізден алып қойған байлықтың бәрі біздікі және балаларымыздікі+. Ендеше Құдай не айтса, соны істе+”,— деді.

17 Жақып жиналып, балалары мен әйелдерін түйелерге отырғызды да+, 18 жиып-терген дүние-мүлкін және Падан-Арамда тапқан бар отарын алып+, Қанахан жеріндегі әкесі Ысқаққа қарай жол тартты+.

19 Бұл кезде Лабан қой қырқуға кеткен еді. Рахила әкесінің үйіндегі пұттарды*+ ұрлап әкетті+. 20 Жақып қулық жасап, арамейлік Лабанға өзінің көшіп бара жатқанын айтпай кетті. 21 Осылай ол қаша отырып, бар иелігімен Евфрат өзенінен+ өтті де, Ғалақат+ таулы өңіріне бет алды. 22 Үшінші күні Лабан Жақыптың қашып кеткенін естіп, 23 бауырларын* ертіп алды да, артынан қуды. Оны жетінші күн дегенде Ғалақат тауларында қуып жетті. 24 Түнде Құдай арамейлік+ Лабанның түсіне еніп+: “Жақыпқа не айтсаң да*, абайлап сөйле”,— деді+.

25 Лабан Жақыпты қуып жеткенде, ол шатырын Ғалақат тауларында тігіп отырған болатын. Лабан да бауырларымен сол маңға қос тікті. 26 Ол Жақыпқа былай деді: “Бұл не қылғаның? Неге мені алдап, қыздарымды қолға түскен тұтқын сияқты алып кеттің? 27 Қулықпен жасырын түрде, ештеңе айтпастан қаша жөнелгенің қалай? Айтқаныңда, мен сені даңғыра қағып, арфа тартып, ән-күймен күліп-ойнап шығарып салар едім ғой. 28 Ал сен немерелерім* мен қыздарымның беттерінен сүйгізбей алып кетіп, ақымақтық жасадың. 29 Сендерге жамандық жасауға күшім жетеді, бірақ кеше түнде ата-бабаларыңның Құдайы маған: —Жақыпқа абайлап сөйле,— деді+. 30 Мейлі, әкеңнің үйін қатты сағынғандықтан кеткен екенсің, бірақ менің тәңірлерімді+ неге ұрлайсың?”

31 Жақып оған: “Қыздарыңызды менен тартып аларсыз деп қорыққан едім. 32 Ал тәңірлеріңізді кімнен тапсаңыз, сол тірі қалмайды. Бауырларымыздың көзінше бәрін тінтіп шығыңыз. Затыңызды тапсаңыз, алыңыз”,— деді. Жақып оларды Рахиланың ұрлап алғанын білмеген еді. 33 Содан Лабан алдымен Жақыптың, кейін Лияның, сосын екі күңнің+ шатырына кіріп, іздегенін таппады. Ақырында, Лияның шатырынан шығып, Рахиланікіне кірді. 34 Осы аралықта Рахила пұттарды түйе қомының астына тығып, өзі үстіне отырып алған еді. Лабан шатырдың ішін тінтіп шығып, ештеңе таппады. 35 Сонда Рахила әкесіне: “Мырзам, орнымнан тұрып, қарсы алмағаныма ашулана көрмеңіз. Қазір менің әйелдерге тән ауыратын кезеңім+ еді”,— деді. Сөйтіп, Лабан қанша іздегенімен, пұттарын таба алмады+.

36 Сонда Жақыптың ашуы келіп, Лабанның істегенін бетіне басып былай деді: “Артымнан сонша қуатындай мен не бүлдірдім, қандай күнәм бар? 37 Дүние-мүлкімнің бәрін ақтарып, үйіңіздің бір затын таптыңыз ба? Тапсаңыз, оны менің адамдарым мен өз адамдарыңыздың алдына қойыңыз, олар екеумізге төрелігін айтсын. 38 Мен қасыңызда жүрген жиырма жылдың ішінде сіздің қой-ешкілеріңіз ешқашан қозы не лақ тастаған емес+, бірде-бір қошқарыңызды сойып жеген емеспін. 39 Алдыңызға жыртқыш аң жарып кеткен малды әкелген емеспін+, олардың орнын өзім толтырып отырдым. Мал күндіз ұрланса да, түнде ұрланса да, оның құнын маған төлеттіңіз. 40 Күндіз ыстықта, түнде суықта жүріп, ұйқы көрмедім+. 41 Үйіңізде жиырма жыл жүрдім: он төрт жыл екі қызыңыз үшін, алты жыл малыңыз үшін қызмет еттім. Ал сіз болсаңыз еңбекақымды он рет өзгерттіңіз+. 42 Егер әкемнің Құдайы+ — Ыбырайымның Құдайы әрі Ысқақ қорқатын Құдай+ — маған жақ болмағанда, сіз мені құралақан жіберер едіңіз. Құдай менің шеккен азабымды, ауыр еңбегімді көріп, кеше түнде сізге ескерту айтты+”.

43 Лабан Жақыпқа былай деді: “Мына әйелдер — менің қыздарым, мына балалар — менің немерелерім, мына мал да менікі. Көз алдыңда тұрғанның бәрі менікі және менің қыздарымдікі. Мен қыздарыма, олардан туған балаларға қиянат жасай аламын ба?! 44 Кел, екеуміз келісім жасасайық. Бұл екеумізге куә болсын”. 45 Сонда Жақып бір тас алып, ескерткіш ретінде орнатты+. 46 Сосын адамдарына: “Тас жинаңдар”,— деді. Олар тас жинап, төбе жасады. Сөйтіп, олар оның үстінде отырып тамақ жеді. 47 Лабан төбені Егар-Сахадута*, ал Жақып Ғалиет* деп атады.

48 Лабан: “Осы тас төбе екеуіміздің арамыздағы келісімнің куәсі болмақ”,— деді. Сондықтан да осы төбе Ғалиет деп аталды+. 49 Сондай-ақ ол Күзет мұнарасы деп те аталды. Себебі Лабан былай деген еді: “Бір-бірімізден бөлініп кеткенде, Ехоба екеуміздің үстімізден күзетіп тұрсын. 50 Егер қыздарыма қиянат жасап, үстерінен тағы әйел алатын болсаң, есіңде болсын, ешкім көрмесе де, екеумізге куә болған Құдай көреді”. 51 Ол тағы мынаны айтты: “Мынау — екеуіміздің арамыздағы келісімнің белгісі ретінде мен тұрғызған ескерткіш тас пен тас төбе. 52 Саған жамандық жасау ниетімен ары бармайтыныма, сенің де маған жамандық жасау ниетімен бері өтпейтініңе осы тас төбе мен ескерткіш куә болсын+. 53 Ыбырайым мен Нахордың Құдайы, олардың әкелерінің Құдайы, екеуімізге төрелік етсін”. Жақып болса әкесі Ысқақ қорқатын Құдайдың алдында ант берді+.

54 Кейін Жақып тауда құрбандық шалды, сосын туыстарын тамаққа шақырды. Олар тамақтанып, тауда түнеп шықты. 55 Лабан таңертең ерте тұрып, немерелері мен қыздарын сүйіп+, батасын берді+. Сосын үйіне қайтып кетті+.