ប្រវត្តិហេតុទី១
១៩ លុះក្រោយពីណាហាសជាស្ដេចស្រុកអាំម៉ូនស្លាប់ ហានុនជាកូនគាត់បានឡើងស្នងរាជ្យ។+ ២ ពេលដាវីឌដឹងអំពីរឿងនោះ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំនឹងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់+ចំពោះហានុន ដូចណាហាសជាឪពុកគាត់បានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់ចំពោះខ្ញុំដែរ»។ ដូច្នេះ ដាវីឌបានចាត់ពួកអ្នកបម្រើឲ្យទៅចូលរួមរំលែកទុក្ខហានុន។ ប៉ុន្តែ ពេលពួកអ្នកបម្រើដាវីឌទៅដល់ស្រុកអាំម៉ូន+ ៣ ពួកមេដឹកនាំស្រុកអាំម៉ូននិយាយទៅកាន់ហានុនថា៖ «ការដែលដាវីឌចាត់គេឲ្យមកចូលរួមរំលែកទុក្ខលោក តើលោកជឿថាគាត់ពិតជាផ្ដល់កិត្តិយសឲ្យឪពុករបស់លោកមែនឬ? ច្បាស់ជាមិនមែនដូច្នោះទេ ដាវីឌឲ្យគេមកដើម្បីតែសង្កេតមើលនិងយកការណ៍ពីស្រុកយើង គឺក្នុងបំណងផ្ដួលរំលំស្រុកយើងប៉ុណ្ណោះ»។ ៤ ដូច្នេះ ហានុនបានចាប់ពួកអ្នកបម្រើរបស់ដាវីឌ ហើយកោរពុកចង្កា+ និងកាត់សម្លៀកបំពាក់ពួកគេត្រឹមពាក់កណ្ដាលគូទ រួចបណ្ដេញពួកគេឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ។ ៥ ការនោះនាំឲ្យពួកគេមានសេចក្ដីខ្មាសខ្លាំងណាស់។ ពេលដាវីឌបានទទួលដំណឹងនោះ គាត់ប្រញាប់ចាត់ពួកបុរសឲ្យទៅជួបពួកគេ ហើយប្រាប់ថា៖ «ចូរស្នាក់នៅក្រុងយេរីខូ+ រហូតដល់ពុកចង្កាដុះឡើងវិញ រួចសឹមត្រឡប់មកចុះ»។
៦ ពេលហានុននិងជនជាតិអាំម៉ូនយល់ថា ពួកគេបានធ្វើឲ្យដាវីឌស្អប់ខ្ពើមដល់ខ្លួនហើយ នោះពួកគេក៏ចំណាយប្រាក់១.០០០ថាលិន* ដើម្បីជួលទ័ពសេះនិងរទេះចម្បាំងពីតំបន់មេសូប៉ូតាមា* តំបន់អេរ៉ាមម៉ាអាកា និងស្រុកសូបា។+ ៧ ពួកគេបានជួលស្ដេចស្រុកម៉ាអាកានិងពលទ័ពរបស់គាត់ ព្រមទាំងរទេះចម្បាំងចំនួន៣២.០០០គ្រឿង។ រួចមក ពួកគេក៏មកបោះជំរំទ័ពនៅក្រុងមេដេបា។+ ឯពួកអាំម៉ូនក៏បានប្រមូលគ្នាពីបណ្ដាក្រុងរបស់ខ្លួនចេញមកច្បាំងដែរ។
៨ ពេលដាវីឌបានឮអំពីរឿងនោះ គាត់ចាត់យ៉ូអាប់+និងទាហានដ៏ពូកែអង់អាច គឺទ័ពទាំងអស់ ឲ្យចេញទៅតទល់នឹងពួកគេ។+ ៩ ពួកអាំម៉ូនបានតម្រៀបក្បួនទ័ពនៅឯខ្លោងទ្វារក្រុងមេដេបា។ រីឯស្ដេចទាំងប៉ុន្មានដែលបានមក ពួកគេត្រៀមទ័ពនៅទីវាល។
១០ ពេលយ៉ូអាប់ឃើញពួកសត្រូវតម្រៀបទ័ពនៅខាងមុខនិងខាងក្រោយគាត់ នោះគាត់ក៏ជ្រើសរើសទាហានឆ្នើមពីចំណោមទាហានអ៊ីស្រាអែល ហើយត្រៀមទ័ពច្បាំងនឹងពួកស៊ីរី។+ ១១ ចំណែកឯទាហានដែលនៅសល់ គាត់ដាក់ពួកគេនៅក្រោមការដឹកនាំរបស់អាប៊ីសាយ+ជាបងគាត់ ដើម្បីឲ្យពួកគេត្រៀមទ័ពប្រយុទ្ធនឹងពួកអាំម៉ូន។ ១២ រួចយ៉ូអាប់និយាយទៅអាប៊ីសាយថា៖ «បើពួកស៊ីរី+មានប្រៀបជាងខ្ញុំ នោះអ្នកត្រូវមកជួយខ្ញុំ តែបើពួកអាំម៉ូនមានប្រៀបជាងអ្នក នោះខ្ញុំនឹងទៅជួយអ្នកវិញ។ ១៣ ចូរឲ្យយើងមានចិត្តក្លាហាននិងរឹងមាំឡើង+ ដើម្បីជនជាតិរបស់យើង និងដើម្បីក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះនៃយើង! ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងជាមិនខាន»។
១៤ បន្ទាប់មក យ៉ូអាប់និងពលទាហានរបស់គាត់បានសម្រុកចូលទៅច្បាំងនឹងពួកស៊ីរី តែពួកស៊ីរីបាននាំគ្នារត់ខ្ចាត់ខ្ចាយចេញពីពួកគេទៅ។+ ១៥ ពេលពួកអាំម៉ូនឃើញដូច្នោះ ពួកគេក៏រត់គេចពីអាប៊ីសាយ រួចចូលទៅក្នុងក្រុងវិញទៅ។ ក្រោយមក យ៉ូអាប់ក៏ត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។
១៦ កាលពួកស៊ីរីឃើញថាពួកគេច្បាំងចាញ់ទ័ពអ៊ីស្រាអែលហើយ នោះពួកគេក៏ចាត់គេទៅប្រមូលទ័ពស៊ីរីពីតំបន់ទន្លេអឺប្រាតឲ្យមកជួយ+ ដែលដឹកនាំដោយសូបាកជាមេទ័ពរបស់ស្ដេចហាដាឌីសឺ។+
១៧ កាលដាវីឌឮដំណឹងនោះ គាត់ប្រញាប់ប្រមូលទ័ពអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់ទៅតម្រៀបទ័ពច្បាំងនឹងពួកស៊ីរី ហើយពួកស៊ីរីក៏តម្រៀបទ័ពច្បាំងនឹងដាវីឌ។+ ១៨ ពេលប្រយុទ្ធគ្នា ដាវីឌបានវាយពួកស៊ីរីឲ្យបាក់ទ័ពរត់ពីមុខទ័ពអ៊ីស្រាអែល។ ដាវីឌបានសម្លាប់ទ័ពរទេះចម្បាំងចំនួន៧.០០០នាក់ និងទ័ពសេះចំនួន៤០.០០០នាក់។ ដាវីឌក៏បានសម្លាប់សូបាកជាមេទ័ពរបស់ពួកគេដែរ។ ១៩ កាលស្ដេចទាំងប៉ុន្មានដែលនៅក្រោមអំណាចរបស់ហាដាឌីសឺ បានឃើញថាពួកគេច្បាំងចាញ់ទ័ពអ៊ីស្រាអែលហើយ+ នោះពួកគេប្រញាប់ចុះសន្ធិសញ្ញានឹងដាវីឌ ហើយព្រមនៅក្រោមចំណុះគាត់។+ តាំងពីពេលនោះមក ពួកស៊ីរីលែងហ៊ានជួយពួកអាំម៉ូនទៀត។