បណ្ដាស្ដេចទី២
១ ក្រោយពីអាហាប់បានស្លាប់ ជនជាតិម៉ូអាប់+បានបះបោរប្រឆាំងនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។
២ នៅគ្រានោះ មានថ្ងៃមួយអាហាស៊ីយ៉ានៅបន្ទប់លើដំបូលវិមាននាក្រុងសាម៉ារី។ លើដំបូលនោះមានប្រហោងដែលមានចម្រឹងឈើគ្របលើសម្រាប់ឲ្យខ្យល់ចេញចូល។ គាប់ជួនគាត់ជាន់ចម្រឹងនោះ ហើយធ្លាក់ទៅក្រោម បណ្ដាលឲ្យរងរបួសធ្ងន់។ ដូច្នេះ គាត់បានចាត់ពួកអ្នកនាំសារដោយប្រាប់ពួកគេថា៖ «ចូរទៅសួរព្រះបាលសេប៊ូលជាព្រះនៃក្រុងអេក្រុន+ ដើម្បីឲ្យដឹងថារបួសខ្ញុំនឹងជាឬក៏មិនជា»។+ ៣ នៅពេលនោះ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាននិយាយទៅកាន់អេលីយ៉ា*+ជាអ្នកភូមិធេសប៊ីថា៖ «ចូរក្រោកឡើងទៅជួបពួកអ្នកនាំសាររបស់ស្ដេចក្រុងសាម៉ារី ហើយនិយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ ‹តើក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលគ្មានព្រះទេឬ បានជាអ្នកទៅសួរព្រះបាលសេប៊ូលជាព្រះនៃក្រុងអេក្រុនដូច្នេះ?+ ៤ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកនឹងក្រោកពីគ្រែមិនរួចទេ ព្រោះអ្នកនឹងស្លាប់ជាមិនខាន»›»។ ក្រោយប្រាប់រួច អេលីយ៉ាក៏ចាកចេញទៅ។
៥ ពួកអ្នកនាំសារក៏ធ្វើដំណើរត្រឡប់ទៅឯអាហាស៊ីយ៉ាវិញ ពេលនោះគាត់ក៏បានសួរពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីក៏អ្នករាល់គ្នាត្រឡប់មកវិញដូច្នេះ?»។ ៦ ពួកគេបានឆ្លើយតបទៅគាត់ថា៖ «មានបុរសម្នាក់មកជួបពួកខ្ញុំ ហើយគាត់បានប្រាប់ថា៖ ‹ចូរត្រឡប់ទៅឯស្ដេច ហើយប្រាប់លោកវិញថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹តើក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលគ្មានព្រះទេឬ បានជាអ្នកទៅសួរព្រះបាលសេប៊ូលជាព្រះនៃក្រុងអេក្រុនដូច្នេះ? ហេតុនេះ អ្នកនឹងក្រោកពីគ្រែមិនរួចទេ ព្រោះអ្នកនឹងស្លាប់ជាមិនខាន›»›»។+ ៧ ឮដូច្នេះ គាត់សួរពួកគេថា៖ «តើបុរសដែលបានមកជួបអ្នក ហើយប្រាប់ពាក្យទាំងនេះមានរូបរាងបែបណា?»។ ៨ ពួកគេក៏ប្រាប់គាត់ថា៖ «បុរសនោះពាក់អាវធ្វើពីរោមសត្វ+ ហើយចងខ្សែក្រវាត់ស្បែកនៅចង្កេះ»។+ អាហាស៊ីយ៉ាក៏និយាយភ្លាមថា៖ «នោះគឺជាអេលីយ៉ាជាអ្នកភូមិធេសប៊ី»។
៩ បន្ទាប់មក ស្ដេចបានចាត់មេកងលើពួកបុរស៥០នាក់ឲ្យនាំកូនចៅគាត់ ទៅជួបអេលីយ៉ា។ ពេលទៅដល់ គាត់ឃើញអេលីយ៉ាកំពុងអង្គុយនៅលើកំពូលភ្នំ។ មេកងនោះបាននិយាយទៅកាន់អេលីយ៉ាថា៖ «តំណាងព្រះពិតអើយ!+ ស្ដេចបានបង្គាប់ថា៖ ‹ចូរចុះមក›»។ ១០ ប៉ុន្តែ អេលីយ៉ាបានឆ្លើយតបទៅមេកងនោះថា៖ «បើខ្ញុំជាតំណាងព្រះមែន សូមឲ្យភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃ+មកឆាបឆេះអ្នកនិងពួកបុរស៥០នាក់នេះទៅ»។ ភ្លាមនោះ ភ្លើងក៏បានធ្លាក់ពីលើមេឃមកឆាបឆេះមេកងនិងពួកបុរស៥០នាក់នោះមែន។
១១ ដូច្នេះ ស្ដេចក៏ចាត់មេកងម្នាក់ទៀតឲ្យនាំពួកបុរស៥០នាក់ដែលនៅក្រោមបង្គាប់គាត់ ទៅជួបអេលីយ៉ា។ ពេលទៅដល់ មេកងនោះបាននិយាយទៅកាន់អេលីយ៉ាថា៖ «តំណាងព្រះពិតអើយ ស្ដេចបានបង្គាប់ថា៖ ‹ចូរចុះមកជាប្រញាប់›»។ ១២ ប៉ុន្តែ អេលីយ៉ាបានតបថា៖ «បើខ្ញុំជាតំណាងព្រះពិតមែន សូមឲ្យភ្លើងធ្លាក់ពីលើមេឃមកឆាបឆេះអ្នកនិងពួកបុរស៥០នាក់នេះទៅ»។ រំពេចនោះ ភ្លើងពីព្រះក៏បានធ្លាក់ពីលើមេឃមកឆាបឆេះមេកងនិងពួកបុរស៥០នាក់នោះមែន។
១៣ ក្រោយមក ស្ដេចក៏ចាត់មេកងម្នាក់ទៀតឲ្យនាំពួកបុរស៥០នាក់ដែលនៅក្រោមបង្គាប់គាត់ ទៅជួបអេលីយ៉ា។ ប៉ុន្តែ ពេលមេកងនោះទៅដល់ គាត់បានលុតជង្គង់ក្រាបគោរពនៅមុខអេលីយ៉ា ហើយអង្វរសុំក្ដីមេត្តាថា៖ «ឱតំណាងព្រះពិតអើយ សូមប្រណីជីវិតខ្ញុំនិងជីវិតបុរស៥០នាក់នេះដែលជាអ្នកបម្រើលោកផង។ ១៤ ភ្លើងបានធ្លាក់ពីលើមេឃមកឆាបឆេះមេកងមុនៗនិងពួកបុរស៥០នាក់របស់ពួកគាត់អស់ហើយ។ ប៉ុន្តែ លើកនេះសូមប្រណីជីវិតខ្ញុំផង»។
១៥ ពេលនោះ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អេលីយ៉ាថា៖ «ចូរចុះទៅតាមគាត់ចុះ កុំខ្លាចគាត់ឡើយ»។ ដូច្នេះ អេលីយ៉ាបានក្រោកឡើង ហើយចុះទៅជួបស្ដេចជាមួយនឹងគាត់។ ១៦ ពេលទៅដល់ អេលីយ៉ាបាននិយាយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹អ្នកបានចាត់ពួកអ្នកនាំសារឲ្យទៅសួរព្រះបាលសេប៊ូលជាព្រះនៃក្រុងអេក្រុន។+ តើដោយសារតែគ្មានព្រះក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលឬ?+ ហេតុអ្វីក៏អ្នកមិនសួររកប្រសាសន៍របស់លោកវិញ? ហេតុនេះ អ្នកនឹងក្រោកពីគ្រែមិនរួចទេ ព្រោះអ្នកនឹងស្លាប់ជាមិនខាន›»។ ១៧ ដូច្នេះ អាហាស៊ីយ៉ាបានស្លាប់ ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈអេលីយ៉ា។ អាហាស៊ីយ៉ាគ្មានកូនប្រុសទេ ហេតុនេះយេហូរ៉ាម+ជាប្អូនប្រុសគាត់បានក្លាយជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់ គឺនៅក្នុងឆ្នាំទី២នៃរាជ្យយេហូរ៉ាម+កូនយេហូសាផាត ជាស្ដេចស្រុកយូដា។
១៨ ឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអាហាស៊ីយ៉ា+បានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។
២ កាលដែលព្រះយេហូវ៉ាហៀបនឹងលើកអេលីយ៉ា+ឡើងទៅលើមេឃដោយខ្យល់ព្យុះ+ អេលីយ៉ានិងអេលីសេ+បានធ្វើដំណើរចេញពីក្រុងគីលកាល។+ ២ អេលីយ៉ាបាននិយាយទៅកាន់អេលីសេថា៖ «សូមចាំនៅទីនេះសិន ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅក្រុងបេតអែល»។ រួចអេលីសេបានតបទៅវិញថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ និងស្បថចំពោះលោកម្ចាស់ថា ខ្ញុំនឹងមិនចាកចេញពីលោកឡើយ»។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ក៏ចុះទៅក្រុងបេតអែល។+ ៣ រួចមក កូនចៅរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ*នៅបេតអែលបានមកជួបអេលីសេ ហើយប្រាប់ថា៖ «តើអ្នកដឹងទេ ថ្ងៃនេះព្រះយេហូវ៉ានឹងយកលោកម្ចាស់ដែលជាប្រមុខរបស់អ្នកទៅហើយ?»។+ អេលីសេក៏តបទៅវិញថា៖ «ខ្ញុំដឹងហើយ។ មិនបាច់និយាយទៀតទេ»។
៤ បន្ទាប់មក អេលីយ៉ាបាននិយាយទៅកាន់អេលីសេថា៖ «សូមចាំនៅទីនេះសិន ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅក្រុងយេរីខូ»។+ រួចអេលីសេបានតបទៅវិញថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ និងស្បថចំពោះលោកម្ចាស់ថា ខ្ញុំនឹងមិនចាកចេញពីលោកម្ចាស់ឡើយ»។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ក៏ធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរីខូ។ ៥ ពេលនោះ កូនចៅរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដែលនៅក្រុងយេរីខូក៏បានមកជួបអេលីសេ ហើយប្រាប់ថា៖ «តើអ្នកដឹងទេ ថ្ងៃនេះព្រះយេហូវ៉ានឹងយកលោកម្ចាស់ដែលជាប្រមុខរបស់អ្នកទៅហើយ?»។ អេលីសេក៏តបទៅវិញថា៖ «ខ្ញុំដឹងហើយ។ មិនបាច់និយាយទៀតទេ»។
៦ ក្រោយមក អេលីយ៉ាបាននិយាយទៅកាន់អេលីសេថា៖ «សូមចាំនៅទីនេះសិន ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ខ្ញុំឲ្យទៅទន្លេយ៉ូដាន់»។ រួចអេលីសេបានតបទៅវិញថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ និងស្បថចំពោះលោកម្ចាស់ថា ខ្ញុំនឹងមិនចាកចេញពីលោកម្ចាស់ឡើយ»។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ទាំងពីរក៏ធ្វើដំណើរចេញទៅ។ ៧ ឯកូនចៅរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយចំនួន៥០នាក់ក៏បានទៅដែរ ហើយពួកគេបានឈរមើលពួកគាត់ពីចម្ងាយ កាលដែលពួកគាត់ឈរនៅជិតទន្លេយ៉ូដាន់។ ៨ បន្ទាប់មក អេលីយ៉ាក៏បានដោះអាវ*របស់គាត់+យកមកមូរ រួចវាយទឹកទន្លេនោះ។ រំពេចនោះ ទឹកទន្លេក៏ញែកចេញពីគ្នា ដើម្បីពួកគាត់ទាំងពីរអាចដើរឆ្លងតាមបាតទន្លេ។+
៩ កាលដែលពួកគាត់ដើរឆ្លងផុតហើយ អេលីយ៉ាបាននិយាយទៅកាន់អេលីសេថា៖ «មុននឹងខ្ញុំត្រូវនាំយកទៅ តើអ្នកចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើអ្វីឲ្យអ្នក?»។ ដូច្នេះ អេលីសេបាននិយាយថា៖ «សូមឲ្យឫទ្ធានុភាព*ពីព្រះ+ដល់ខ្ញុំ មួយជាពីរផង»។+ ១០ អេលីយ៉ាបានឆ្លើយថា៖ «សំណូមពររបស់អ្នកពិបាកណាស់។ ប៉ុន្តែ បើអ្នកឃើញខ្ញុំ កាលដែលខ្ញុំត្រូវនាំយកទៅ អ្នកនឹងទទួលមែន តែបើអ្នកមិនឃើញទេ នោះអ្នកនឹងមិនទទួលឡើយ»។
១១ កាលដែលអេលីយ៉ានិងអេលីសេដើរបណ្ដើរនិយាយគ្នាបណ្ដើរ ស្រាប់តែឃើញមានរទេះចម្បាំងជាភ្លើងដែលទឹមដោយសេះភ្លើង+លេចមក ញែកពួកគាត់ទាំងពីរចេញពីគ្នា។ ពេលនោះ ខ្យល់ព្យុះបានយកអេលីយ៉ាឡើងទៅលើមេឃ។+ ១២ អេលីសេក៏សម្លឹងទៅគាត់ ហើយស្រែកឡើងថា៖ «លោកឪពុក លោកឪពុកខ្ញុំអើយ! នុ៎ះន៏! រទេះចម្បាំងនៃអ៊ីស្រាអែល និងពលសេះ!»។+ ក្រោយមក អេលីសេក៏លែងឃើញអេលីយ៉ាទៀត ហើយគាត់បានចាប់ហែកសម្លៀកបំពាក់របស់គាត់ជាពីរចំណែក។+ ១៣ ក្រោយពីនោះគាត់បានយកអាវ*+របស់អេលីយ៉ាដែលបានជ្រុះមក ហើយក៏ត្រឡប់ទៅឈរក្បែរច្រាំងទន្លេយ៉ូដាន់វិញ។ ១៤ បន្ទាប់មក អេលីសេបានយកអាវនោះ ទៅវាយទឹកទន្លេ រួចនិយាយថា៖ «តើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអេលីយ៉ានៅឯណា?»។ ពេលគាត់វាយទឹកទន្លេ នោះទន្លេក៏ញែកចេញពីគ្នា រួចគាត់ក៏ដើរឆ្លងទៅ។+
១៥ ពេលនោះ កូនចៅរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយដែលនៅក្រុងយេរីខូ បានឃើញអេលីសេពីចម្ងាយ រួចពួកគេបាននិយាយថា៖ «ឫទ្ធានុភាព*ដែលព្រះបានឲ្យដល់អេលីយ៉ាបានស្ថិតលើអេលីសេហើយ»។+ ដូច្នេះ ពួកគេបានទៅជួបអេលីសេ ហើយក៏ក្រាបគោរពនៅចំពោះគាត់។ ១៦ ពួកគេក៏និយាយទៅកាន់អេលីសេថា៖ «ពួកយើងខ្ញុំមានបុរសពេញកម្លាំងចំនួន៥០នាក់ សូមលោកឲ្យពួកគេទៅស្វែងរកម្ចាស់របស់លោកទៅ។ ប្រហែលជាខ្យល់ពីព្រះយេហូវ៉ាបានយកគាត់ទៅភ្នំឬជ្រលងណាមួយហើយ»។+ ប៉ុន្តែ អេលីសេបានប្រាប់ថា៖ «មិនចាំបាច់ចាត់ពួកគេទេ»។ ១៧ ទោះជាប្រាប់ដូច្នោះក្ដី ពួកគេនៅតែទទូចសុំដដែល រហូតដល់អេលីសេមានអារម្មណ៍ខ្មាស ហើយយល់ព្រមនឹងពួកគេ។ ម្ល៉ោះហើយ គាត់បាននិយាយថា៖ «ចូរចាត់ពួកគេចុះ»។ ដូច្នេះ ពួកគេបានចាត់បុរស៥០នាក់នោះឲ្យទៅរកអស់បីថ្ងៃ តែរកមិនឃើញសោះ។ ១៨ បន្ទាប់មក ពួកគេក៏ត្រឡប់មកជួបអេលីសេនៅក្រុងយេរីខូវិញ។+ ពេលឃើញពួកគេ អេលីសេនិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានប្រាប់ហើយថាកុំទៅ មែនទេ?»។
១៩ ក្រោយមក ពួកបុរសក្នុងក្រុងបានមកជួបអេលីសេ ហើយនិយាយថា៖ «ដូចលោកម្ចាស់ឃើញហើយថាក្រុងនេះមានទីតាំងល្អ+ តែទឹកមិនល្អសោះ ហើយដីក៏មិនអំណោយផលដែរ»។ ២០ អេលីសេក៏តបទៅវិញថា៖ «សូមយកអំបិលដាក់ក្នុងកូនចានថ្មីមកឲ្យខ្ញុំ»។ ពួកគេក៏យកមកឲ្យគាត់។ ២១ បន្ទាប់មក អេលីសេក៏ធ្វើដំណើរទៅប្រភពទឹក រួចបាចអំបិលទៅក្នុងនោះ+ ហើយគាត់និយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ខ្ញុំបានធ្វើឲ្យទឹកនេះស្អាតហើយ។ ចាប់ពីពេលនេះទៅ ទឹកនេះនឹងធ្វើឲ្យដំណាំមានផលផ្លែ* ហើយមិនបណ្ដាលឲ្យស្លាប់ទៀតទេ›»។ ២២ ចាប់តាំងពីថ្ងៃនោះមក ទឹកនោះក៏បានប្រែជាល្អ ដូចព្រះបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈអេលីសេមែន។
២៣ ក្រោយមក អេលីសេបានធ្វើដំណើរឡើងទៅក្រុងបេតអែល គាប់ជួននៅតាមផ្លូវ គាត់ជួបក្មេងប្រុសមួយក្រុមមកពីក្រុងនោះ។ កាលពួកគេឃើញគាត់ ពួកគេក៏តាំងស្រែកមើលងាយគាត់+ម្ដងហើយម្ដងទៀតថា៖ «ឡើងទៅ អាតម្ពែក! ឡើងទៅ អាតម្ពែក!»។ ២៤ ក្រោយមក គាត់ក៏បែរទៅពួកគេ ហើយដាក់បណ្ដាសាពួកគេក្នុងនាមព្រះយេហូវ៉ា។ រួចមក មានខ្លាឃ្មុំពីរក្បាល+ចេញពីព្រៃមកហែកសម្លាប់ក្មេងទាំងនោះអស់៤២នាក់។+ ២៥ ក្រោយនោះ គាត់បន្តដំណើរទៅភ្នំកើមែល+ ហើយពីទីនោះគាត់ក៏ត្រឡប់ទៅក្រុងសាម៉ារីវិញ។
៣ នៅឆ្នាំទី១៨នៃរាជ្យយេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកយូដា យេហូរ៉ាម+ជាកូនអាហាប់បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនៅក្រុងសាម៉ារី។ គាត់បានគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេល១២ឆ្នាំ។ ២ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត តែមិនដល់ឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ទេ។ ព្រោះគាត់បានផ្ដួលរំលំបង្គោលថ្ម ដែលឪពុកគាត់បានធ្វើសម្រាប់គោរពបូជាដល់ព្រះបាល។+ ៣ ទោះជាយ៉ាងនោះក្ដី គាត់នៅតែប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដូចយេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកនាំឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើខុស។+
៤ រីឯមេសាជាស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់ គាត់ចិញ្ចឹមចៀមជាច្រើន។ គាត់ធ្លាប់ជូនសួយអាករដល់ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល នូវចៀមចំនួន១០០.០០០ក្បាល និងចៀមឈ្មោលដែលមិនទាន់កាត់រោមចំនួន១០០.០០០ក្បាលដែរ។ ៥ ប៉ុន្តែ មិនយូរក្រោយពីអាហាប់បានស្លាប់+ ស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់បានបះបោរប្រឆាំងនឹងស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+ ៦ ដូច្នេះ ស្ដេចយេហូរ៉ាមក៏ចេញពីក្រុងសាម៉ារីទៅប្រមូលទ័ពអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់។ ៧ បន្ថែមទៅទៀត គាត់បានផ្ញើសារទៅយេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកយូដាថា៖ «ស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់បានបះបោរប្រឆាំងនឹងខ្ញុំហើយ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងទៅច្បាំងនឹងស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់ តើលោកចង់ទៅជាមួយខ្ញុំទេ?»។ ស្ដេចយេហូសាផាតបានឆ្លើយតបថា៖ «ខ្ញុំចង់ទៅ+ ព្រោះខ្ញុំក៏ដូចជាលោក ហើយរាស្ត្រខ្ញុំក៏ដូចជារាស្ត្ររបស់លោក។ ឯសេះរបស់ខ្ញុំក៏ដូចជាសេះរបស់លោកដែរ»។+ ៨ រួចគាត់*ក៏សួរថា៖ «តើយើងគួរទៅតាមផ្លូវណា?»។ គាត់*ក៏ឆ្លើយតបថា៖ «តាមតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំក្នុងស្រុកអេដំ»។
៩ ក្រោយពីសម្រេចគ្នារួច ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ស្ដេចស្រុកយូដា និងស្ដេចស្រុកអេដំ+ ក៏ធ្វើដំណើរចេញទៅជាមួយគ្នា។ លុះធ្វើដំណើរអស់៧ថ្ងៃ ពួកគេខ្វះទឹកសម្រាប់កងទ័ពនិងហ្វូងសត្វដែលមកជាមួយ។ ១០ ស្ដេចអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយថា៖ «មិនគួរណាព្រះយេហូវ៉ានាំស្ដេចទាំងបីរូបមកប្រគល់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃជនជាតិម៉ូអាប់សោះ!»។ ១១ យេហូសាផាតបានសួរថា៖ «តើនៅទីនេះមានអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? សូមឲ្យយើងទៅសួរគាត់ដើម្បីបានការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា»។+ ពេលនោះ អ្នកបម្រើម្នាក់របស់ស្ដេចអ៊ីស្រាអែលបានឆ្លើយថា៖ «គឺមានម្នាក់ ឈ្មោះអេលីសេ+ជាកូនសាផាត គាត់ធ្លាប់បម្រើអេលីយ៉ា»។*+ ១២ រួចមក យេហូសាផាតបាននិយាយថា៖ «គាត់អាចប្រាប់យើងនូវការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ា»។ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនិងយេហូសាផាត ព្រមទាំងស្ដេចស្រុកអេដំ បានធ្វើដំណើរទៅជួបអេលីសេ។
១៣ ពេលពួកគេទៅដល់ អេលីសេក៏សួរស្ដេចអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ហេតុអ្វីមកសួរខ្ញុំ?*+ ម្ដេចក៏មិនទៅសួរពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់ឪពុកម្ដាយលោកវិញទៅ?»។+ ប៉ុន្តែ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានឆ្លើយតបថា៖ «ទេ! ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកនាំយើងមកប្រគល់ក្នុងកណ្ដាប់ដៃជនជាតិម៉ូអាប់»។ ១៤ អេលីសេតបទៅវិញថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ ជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពស្ថានសួគ៌ និងជាព្រះដែលខ្ញុំកំពុងបម្រើថា កុំតែខ្ញុំយល់ដល់យេហូសាផាត+ជាស្ដេចស្រុកយូដាទេ ម្ល៉េះខ្ញុំនឹងមិនមើលមុខអ្នកឡើយ។+ ១៥ យ៉ាងណាក្ដី សូមនាំអ្នកលេងពិណម្នាក់មកឯខ្ញុំ»។+ ពេលអ្នកលេងពិណចាប់ផ្ដើមដេញ អេលីសេក៏ទទួលឫទ្ធានុភាពពីព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៦ រួចគាត់និយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរជីកប្រឡាយឲ្យច្រើនតាមជ្រលងភ្នំនេះ ១៧ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ថា៖ «បើទោះជាអ្នកមិនឮសូរខ្យល់និងមិនឃើញភ្លៀងក្ដី ក៏ជ្រលងភ្នំនេះនឹងមានទឹកសម្បូរហូរហៀរដែរ។+ អ្នករាល់គ្នានឹងមានទឹកផឹក ហើយហ្វូងសត្វនិងសត្វឯទៀតរបស់អ្នកក៏មានទឹកផឹកដែរ»›។ ១៨ នេះជារឿងងាយទេចំពោះព្រះយេហូវ៉ា+ ប៉ុន្តែលោកនឹងធ្វើលើសពីនេះទៅទៀត គឺលោកនឹងប្រគល់ជនជាតិម៉ូអាប់មកក្នុងកណ្ដាប់ដៃអ្នក។+ ១៩ ដូច្នេះ អ្នកត្រូវបំផ្លាញក្រុងទាំងអស់ដែលមានកំពែងរឹងមាំ+ រួមទាំងក្រុងសំខាន់ៗ។ អ្នកក៏ត្រូវកាប់រំលំដើមឈើល្អៗ ព្រមទាំងចាក់លុបប្រភពទឹកទាំងប៉ុន្មានដែរ។ ចំណែកដីល្អៗវិញ អ្នកត្រូវយកថ្មទៅចាក់បង្ខូចលើដីទាំងនោះ»។+
២០ លុះព្រឹកឡើង នៅវេលាដែលគេជូនគ្រឿងបូជាពីស្រូវ+ ស្រាប់តែមានទឹកហូរមកពីទិសខាងស្រុកអេដំ ចូលពេញជ្រលងភ្នំ។
២១ នៅពេលពួកម៉ូអាប់បានឮថាស្ដេចទាំងបីបានលើកគ្នាមកច្បាំង ពួកគេក៏បានប្រមូលពួកបុរសដែលអាចចូលច្បាំងទាំងក្មេងទាំងចាស់ ហើយចាត់ឲ្យទៅការពារតាមព្រំដែន។ ២២ លុះថ្ងៃរះឡើង ពន្លឺថ្ងៃជះទៅលើផ្ទៃទឹក។ ពេលពួកម៉ូអាប់ក្រោកឡើងពីព្រលឹម ពួកគេមើលទៅលើផ្ទៃទឹកដែលនៅខាងមុខ ឃើញពណ៌ក្រហមដូចជាឈាម។ ២៣ ពេលនោះ ពួកគេនិយាយថា៖ «នោះគឺជាឈាម! ស្ដេចទាំងនោះច្បាស់ជាសម្លាប់គ្នាឯងហើយ។ ចូរយើងទៅប្រមូលយករបស់របរពួកគេទៅ!»។+ ២៤ ក៏ប៉ុន្តែ ពេលពួកម៉ូអាប់ចូលទៅក្នុងជំរំអ៊ីស្រាអែល ទ័ពអ៊ីស្រាអែលក៏ក្រោកឡើងវាយប្រហារពួកគេ ឲ្យបាក់ទ័ពខ្ចាត់ខ្ចាយអស់ទៅ។+ រួចមក ទ័ពអ៊ីស្រាអែលដេញតាមប្រហារពួកម៉ូអាប់ រហូតដល់ក្នុងស្រុករបស់ពួកគេ។ ២៥ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានរំលំក្រុងនានា ហើយពួកគេម្នាក់ៗនាំគ្នាយកថ្មទៅចោលលើដីស្រែចម្ការល្អៗពេញទាំងអស់។ រួចពួកគេចាក់លុបប្រភពទឹកទាំងប៉ុន្មាន+ ព្រមទាំងកាប់រំលំដើមឈើល្អៗផងដែរ។+ នៅទីបំផុត មានតែក្រុងកៀហារ៉ាសែតទេ+ ដែលនៅសល់កំពែងព័ទ្ធជុំវិញ។ ប៉ុន្តែ ទ័ពខ្សែដង្ហក់បានឡោមព័ទ្ធ ហើយវាយប្រហារទៅលើក្រុងនោះ។
២៦ ពេលដែលស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់ឃើញថាខ្លួនចាញ់ចម្បាំងហើយ គាត់ក៏បាននាំទ័ព៧០០នាក់ប្រដាប់ដោយដាវ សម្រុកចូលទៅវាយស្ដេចស្រុកអេដំ+ តែគាត់មិនអាចចូលទៅវាយបានទេ។ ២៧ ដូច្នេះ ស្ដេចម៉ូអាប់ក៏យកកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្លួនដែលនឹងត្រូវស្នងរាជ្យ ជូនជាគ្រឿងបូជាដុត+នៅលើកំពែងក្រុង ហើយក៏កើតមានកំហឹងនឹងពួកអ៊ីស្រាអែលយ៉ាងខ្លាំង។ ហេតុនេះ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានដកទ័ពថយចេញពីស្ដេចម៉ូអាប់ ហើយពួកគេត្រឡប់ទៅស្រុករបស់ខ្លួនវិញ។
៤ គ្រានោះ មានស្ត្រីម្នាក់ជាប្រពន្ធរបស់កូនចៅអ្នកប្រកាសទំនាយ+មកប្រាប់អេលីសេថា៖ «ដូចលោកដឹងស្រាប់ហើយថា ប្ដីខ្ញុំជាអ្នកកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា+ ឥឡូវគាត់បានស្លាប់ហើយ។ ឯម្ចាស់បំណុលក៏មកទាមទារយកកូនទាំងពីររបស់ខ្ញុំទៅធ្វើជាខ្ញុំបម្រើទៀត»។ ២ ពេលនោះ អេលីសេសួរនាងថា៖ «តើខ្ញុំអាចជួយអ្វីដល់នាង? តើក្នុងផ្ទះនាងមានអ្វីខ្លះ?»។ នាងក៏ឆ្លើយតបថា៖ «ក្នុងផ្ទះខ្ញុំមានសល់តែប្រេងមួយថូប៉ុណ្ណោះ»។+ ៣ រួចអេលីសេបាននិយាយថា៖ «ចូរនាងទៅខ្ចីថូពីអ្នកជិតខាងមក កុំខ្ចីតែពីរបីឡើយ តែខ្ចីឲ្យបានច្រើន។ ៤ រួចចូរនាងនិងកូនចូលទៅក្នុងផ្ទះបិទទ្វារ។ បន្ទាប់មក ចូរចាក់ប្រេងក្នុងថូទាំងនោះ ថូណាដែលពេញ យកទុកមួយឡែក»។ ៥ ក្រោយពីស្ដាប់រួច នាងក៏ទៅខ្ចីថូពីអ្នកជិតខាង។
បន្ទាប់មក នាងនិងកូនចូលទៅក្នុងផ្ទះបិទទ្វារ។ រួចកូនៗហុចថូឲ្យនាងចាក់ប្រេង។+ ៦ ពេលថូទាំងនោះពេញហើយ នាងក៏និយាយទៅកូនម្នាក់ថា៖ «ហុចថូមួយទៀតកូន»។+ ប៉ុន្តែ កូននោះឆ្លើយថា៖ «អស់ថូហើយម៉ែ»។ ភ្លាមនោះ ប្រេងក៏ឈប់ហូរ។+ ៧ បន្ទាប់មក នាងក៏ទៅប្រាប់អេលីសេជាតំណាងព្រះពិត។ អេលីសេក៏បាននិយាយថា៖ «ចូរយកប្រេងទាំងនោះទៅលក់ ហើយសងបំណុលគេទៅ។ ឯប្រាក់ដែលនៅសល់ ចូរនាងទុកចិញ្ចឹមជីវិតនិងកូនៗចុះ»។
៨ ថ្ងៃមួយ អេលីសេបានធ្វើដំណើរទៅក្រុងស៊ូណែម។+ នៅក្រុងនោះ មានស្ត្រីម្នាក់ជាអ្នកមានមុខមាត់។ នាងបានអញ្ជើញអេលីសេឲ្យមកបរិភោគនៅផ្ទះនាង។+ រៀងរាល់ដងដែលអេលីសេធ្វើដំណើរឆ្លងកាត់ក្រុងនោះ គាត់តែងតែទៅបរិភោគនៅផ្ទះរបស់នាង។ ៩ ដូច្នេះ នាងបាននិយាយទៅកាន់ប្ដីថា៖ «ខ្ញុំដឹងថា បុរសដែលតែងតែធ្វើដំណើរកាត់មុខផ្ទះយើង គាត់ជាអ្នកបម្រើពិសេសរបស់ព្រះ។ ១០ សូមឲ្យយើងធ្វើបន្ទប់តូចមួយនៅលើដំបូល+ រួចដាក់គ្រែ តុកៅអី និងចង្កៀង។ បើកាលណាគាត់ធ្វើដំណើរមកលេងយើង គាត់អាចស្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់នោះបាន»។+
១១ ក្រោយមក អេលីសេបានទៅដល់ក្រុងស៊ូណែម ហើយក៏បានស្នាក់នៅក្នុងបន្ទប់ដែលនាងបានរៀបចំឲ្យ។ ១២ អេលីសេបាននិយាយទៅកាន់កេហាស៊ី+ជាអ្នកបម្រើគាត់ថា៖ «ចូរទៅហៅស្ត្រីម្ចាស់ផ្ទះមក»។ ដូច្នេះ គាត់ក៏ទៅហៅនាងមក។ ១៣ រួចអេលីសេនិយាយទៅកាន់កេហាស៊ីថា៖ «សូមប្រាប់នាងថា៖ ‹កន្លងមក នាងបានធ្វើល្អដល់យើងច្រើនណាស់។+ តើយើងអាចតបស្នងអ្វីដល់នាងវិញ?+ តើនាងចង់ឲ្យខ្ញុំជម្រាបស្ដេចឬមេទ័ពឲ្យនាងទេ?›»។+ ប៉ុន្តែ នាងបានឆ្លើយតបថា៖ «ខ្ញុំមិនចង់បានអ្វីទេ ព្រោះខ្ញុំរស់នៅដោយសុខសាន្តហើយ»។ ១៤ ក្រោយមក អេលីសេសួរកេហាស៊ីថា៖ «បើដូច្នេះ តើយើងអាចសងគុណនាងយ៉ាងណា?»។ កេហាស៊ីឆ្លើយថា៖ «នាងគ្មានកូនទេ+ ហើយឥឡូវប្ដីនាងក៏ចាស់ណាស់ដែរ»។ ១៥ អេលីសេក៏ប្រាប់ថា៖ «ទៅហៅនាងមក» គាត់ក៏ទៅហៅ។ រួចនាងមកឈរនៅមាត់ទ្វារ។ ១៦ បន្ទាប់មក អេលីសេបាននិយាយថា៖ «ដល់ឆ្នាំក្រោយពេលនេះ នាងនឹងសម្រាលបានកូនប្រុសមួយ»។+ ប៉ុន្តែ នាងនិយាយថា៖ «ឱលោកម្ចាស់ជាតំណាងព្រះពិតអើយ! សូមកុំនិយាយកុហកខ្ញុំអី»។
១៧ ឆ្នាំក្រោយ ស្ត្រីនោះក៏មានផ្ទៃពោះ ហើយនាងបានសម្រាលកូន ដូចដែលអេលីសេបានប្រាប់មែន។ ១៨ កន្លងក្រោយមក កូននោះចម្រើនវ័យធំឡើង។ ថ្ងៃមួយ កូននោះទៅលេងឪពុក កាលដែលឪពុកនៅជាមួយនឹងពួកអ្នកច្រូត។ ១៩ រួចកូននោះចេះតែនិយាយទៅឪពុកថា៖ «ខ្ញុំឈឺក្បាលណាស់!»។ ឪពុកនោះក៏ប្រាប់អ្នកបម្រើថា៖ «ចូរបីគាត់ទៅម្ដាយវិញឆាប់ឡើង»។ ២០ ដូច្នេះ អ្នកបម្រើក៏បីកូននោះទៅឲ្យម្ដាយវិញ។ ម្ដាយក៏ដាក់កូនឲ្យអង្គុយលើភ្លៅគាត់រហូតដល់ថ្ងៃត្រង់ រួចមកកូននោះក៏ស្លាប់ទៅ។+ ២១ ភ្លាមនោះ នាងក៏បីកូនយកទៅដាក់លើគ្រែក្នុងបន្ទប់របស់តំណាងព្រះពិត+ រួចបិទទ្វារ ហើយចេញទៅ។ ២២ បន្ទាប់មក នាងនិយាយទៅប្ដីថា៖ «សូមឲ្យសត្វលាមួយមកខ្ញុំ ហើយឲ្យអ្នកបម្រើម្នាក់ទៅជាមួយនឹងខ្ញុំ ដើម្បីខ្ញុំអាចទៅជួបតំណាងព្រះ ហើយខ្ញុំនឹងប្រញាប់ត្រឡប់មកវិញ»។ ២៣ ប៉ុន្តែ ប្ដីក៏សួរថា៖ «ថ្ងៃនេះមិនមែនជាថ្ងៃចូលខែ+ ឬជាថ្ងៃឈប់សម្រាកទេ។ ហេតុអ្វីក៏ចង់ទៅជួបគាត់នៅថ្ងៃនេះ?»។ នាងក៏ឆ្លើយថា៖ «អត់អីទេ កុំបារម្ភអី»។ ២៤ ដូច្នេះ នាងក៏ចងកែបលា រួចបង្គាប់អ្នកបម្រើថា៖ «ទៅឲ្យលឿន! បើខ្ញុំមិនប្រាប់ កុំបង្អង់ឡើយ»។
២៥ ដូច្នេះ នាងបានធ្វើដំណើរទៅភ្នំកើមែលទៅជួបតំណាងព្រះពិត។ ពេលទៅជិតដល់ តំណាងព្រះពិតបានឃើញនាង រួចគាត់ក៏និយាយទៅកាន់កេហាស៊ីជាអ្នកបម្រើរបស់គាត់ថា៖ «នុ៎ះន៏! ស្ត្រីក្រុងស៊ូណែមកំពុងមកហើយ។ ២៦ សូមរត់ទៅជួបនាង ហើយសួរថា៖ ‹តើនាងនិងប្ដីនាង ព្រមទាំងកូនសុខសប្បាយជាទេ?›»។ នាងក៏ឆ្លើយតបថា៖ «ចាស សុខសប្បាយ»។ ២៧ កាលនាងបានជួបតំណាងព្រះភ្លាម នាងក៏ឱបជើងគាត់។+ ពេលនោះ កេហាស៊ីចូលទៅច្រាននាងចេញ តែតំណាងព្រះបាននិយាយថា៖ «កុំច្រាននាងអី មើលទៅនាងមានទុក្ខធ្ងន់ណាស់ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានលាក់មិនឲ្យខ្ញុំដឹងអំពីទុក្ខរបស់នាង»។ ២៨ នាងបាននិយាយថា៖ «លោកម្ចាស់ ខ្ញុំមិនបានសុំកូនទេ ហើយខ្ញុំក៏បានជម្រាបលោកដែរថា៖ ‹កុំនាំឲ្យខ្ញុំខកចិត្តឡើយ› មែនទេ?»។+
២៩ ភ្លាមនោះ គាត់ក៏ប្រាប់កេហាស៊ីថា៖ «ចូរក្រវាត់អាវនៅចង្កេះ+ ហើយយកដំបងខ្ញុំ រួចចេញដំណើរទៅ។ បើអ្នកជួបអ្នកណាម្នាក់ មិនបាច់សួរសុខទុក្ខគាត់ទេ ហើយបើអ្នកណាម្នាក់សួរសុខទុក្ខអ្នក កុំឆ្លើយតបឲ្យសោះ។ ចូរទៅដាក់ដំបងរបស់ខ្ញុំលើមុខកូនប្រុសនោះចុះ»។ ៣០ ប៉ុន្តែ នាងក៏និយាយថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ ហើយស្បថចំពោះលោកថា ខ្ញុំមិនព្រមទៅទេ លុះត្រាតែលោកទៅជាមួយនឹងខ្ញុំដែរ»។+ ដូច្នេះ គាត់ក៏ក្រោកឡើងទៅជាមួយនឹងនាង។ ៣១ កេហាស៊ីបានទៅមុនពួកគាត់ ហើយបានដាក់ដំបងនៅលើមុខកូននោះ តែកូននោះមិនកម្រើកសោះ។+ កេហាស៊ីក៏ត្រឡប់ទៅជួបអេលីសេ ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ «កូននោះមិនភ្ញាក់ទេ»។
៣២ ពេលអេលីសេចូលទៅក្នុងផ្ទះ គាត់ឃើញកូននោះដេកស្លាប់លើគ្រែគាត់។+ ៣៣ គាត់បានចូលក្នុងបន្ទប់នោះ រួចបិទទ្វារ ហើយអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា។+ ៣៤ បន្ទាប់មក គាត់បានទ្រោបលើកូននោះ ដាក់មាត់ទល់នឹងមាត់ ភ្នែកទល់នឹងភ្នែក ហើយដៃដាក់លើដៃ។ គាត់ក៏សន្ធឹងខ្លួនលើកូននោះ រួចកូននោះចាប់មានកម្ដៅឡើងវិញ។+ ៣៥ អេលីសេបានដើរទៅដើរមកក្នុងផ្ទះ ហើយក៏ទៅទ្រោបលើកូននោះម្ដងទៀត។ បន្ទាប់មក កូននោះកណ្ដាស់៧ដង រួចបើកភ្នែក។+ ៣៦ ពេលនោះ អេលីសេបានហៅកេហាស៊ី រួចប្រាប់ថា៖ «ចូរហៅស្ត្រីក្រុងស៊ូណែមមក»។ កេហាស៊ីក៏ហៅនាង រួចអេលីសេបានប្រាប់នាងថា៖ «ចូរលើកបីកូនអ្នកទៅ»។+ ៣៧ ខណៈនោះ នាងក៏ចូលទៅក្រាបគោរពនៅទៀបជើងគាត់ រួចលើកបីកូនចេញទៅ។
៣៨ ក្រោយមក អេលីសេបានត្រឡប់ទៅក្រុងគីលកាលវិញ។ គ្រានោះ មានការអត់ឃ្លានពេញក្នុងស្រុក។+ ពេលនោះ មានកូនចៅអ្នកប្រកាសទំនាយ+ចូលទៅជួបអេលីសេ រួចអេលីសេបានបង្គាប់អ្នកបម្រើគាត់ថា៖+ «ចូរស្លសម្លមួយឆ្នាំងធំឲ្យកូនចៅអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងនេះបរិភោគទៅ»។ ៣៩ ដូច្នេះ អ្នកបម្រើម្នាក់បានចេញទៅឯវាលរកបន្លែ។ គាត់ក៏ឃើញវល្លិព្រៃ ហើយបេះផ្លែពីវល្លិនោះ ដាក់ពេញថ្នក់អាវដោយមិនដឹងថាផ្លែនោះជាផ្លែអ្វីទេ។ គាត់ក៏ត្រឡប់មកវិញ ហើយកាត់ផ្លែនោះដាក់ក្នុងឆ្នាំង ស្លទៅ។ ៤០ រួចគេដួសសម្លនោះចែកឲ្យកូនចៅអ្នកប្រកាសទំនាយបរិភោគ។ ប៉ុន្តែ ពេលពួកគេបរិភោគសម្លនោះភ្លាម ពួកគេក៏ស្រែកថា៖ «ឱតំណាងព្រះពិតអើយ! សម្លនេះពុលទេ»។ ដូច្នេះ ពួកគេពុំអាចបរិភោគសម្លនោះបានទេ។ ៤១ អេលីសេក៏និយាយថា៖ «ចូរយកម្សៅខ្លះមក»។ គេក៏យកឲ្យគាត់ រួចគាត់បង់ចូលក្នុងឆ្នាំង។ បន្ទាប់មក គាត់ប្រាប់ថា៖ «ចូរដួសឲ្យពួកគេបរិភោគទៅ»។ ក្នុងសម្លនោះក៏លែងមានជាតិពុលទៀត។+
៤២ ថ្ងៃមួយ មានបុរសម្នាក់មកពីបាលសាលីសា។+ គាត់បានយកនំប៉័ង២០ដុំដែលធ្វើពីម្សៅស្រូវបាលី+និងស្រូវថ្មីមួយថង់ មកជូនអេលីសេជាតំណាងព្រះពិត។+ រួចអេលីសេប្រាប់ថា៖ «ចូរចែកអ្វីទាំងនេះដល់បណ្ដាជនបរិភោគទៅ»។ ៤៣ ប៉ុន្តែ អ្នកបម្រើអេលីសេប្រាប់ថា៖ «តើអាហារតែប៉ុណ្ណេះ ល្មមគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់មនុស្ស១០០នាក់ឬ?»។+ អេលីសេក៏តបវិញថា៖ «ចូរចែកឲ្យពួកគេបរិភោគទៅ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ពួកគេនឹងបរិភោគឆ្អែត ហើយមាននៅសល់ទៀតផង›»។+ ៤៤ បន្ទាប់មក អ្នកបម្រើនោះក៏ចែកឲ្យពួកគេបរិភោគ។ ពួកគេបានបរិភោគឆ្អែតគ្រប់គ្នា ហើយក៏មាននៅសល់+ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មែន។
៥ នៅស្រុកស៊ីរីមានបុរសម្នាក់ឈ្មោះណាម៉ាន គាត់ជាមេទ័ពដ៏អង់អាច ហើយមានមុខមាត់។ ស្ដេចស្រុកស៊ីរីស្រឡាញ់ពេញចិត្តគាត់ណាស់ ព្រោះណាម៉ានបានសង្គ្រោះពួកស៊ីរីដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្តែ គាត់មានជំងឺឃ្លង់។ ២ នៅថ្ងៃមួយ ទ័ពស៊ីរីបានទៅវាយលុកទឹកដីអ៊ីស្រាអែល ហើយក៏ចាប់បានក្មេងស្រីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់។ ក្មេងស្រីនោះក៏បានទៅជាអ្នកបម្រើរបស់ប្រពន្ធណាម៉ាន។ ៣ នៅពេលមួយ នាងនិយាយទៅកាន់ចៅហ្វាយស្រីថា៖ «នៅស្រុកសាម៉ារីមានអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់+ បើលោកម្ចាស់ទៅជួបគាត់ គាត់នឹងធ្វើឲ្យលោកម្ចាស់ជាសះស្បើយពីជំងឺឃ្លង់ពុំខាន»។+ ៤ ដូច្នេះ គាត់*ក៏ទៅជម្រាបស្ដេចស្រុកស៊ីរីអំពីអ្វីដែលក្មេងស្រីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនោះបានប្រាប់។
៥ រួចមក ស្ដេចស្រុកស៊ីរីបាននិយាយថា៖ «ចូរទៅចុះ! ខ្ញុំនឹងផ្ញើសំបុត្រមួយឲ្យស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល»។ ដូច្នេះ ណាម៉ានក៏ធ្វើដំណើរទៅ ទាំងនាំយកប្រាក់១០ថាលិន* មាស៦.០០០ដុំ និងសម្លៀកបំពាក់១០បន្លាស់ទៅជាមួយ។ ៦ ពេលទៅដល់ ណាម៉ានក៏ជូនសំបុត្រនោះដល់ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ សំបុត្រនោះមានសេចក្ដីដូចតទៅ៖ «អ្នកដែលយកសំបុត្រនេះមកប្រគល់ឲ្យអ្នក គឺជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំឈ្មោះណាម៉ាន។ ខ្ញុំបានចាត់គាត់ទៅ ដើម្បីឲ្យអ្នកព្យាបាលគាត់ឲ្យជាសះស្បើយពីជំងឺឃ្លង់»។ ៧ ក្រោយពីស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលអានសំបុត្រចប់ភ្លាម គាត់ក៏ចាប់ហែកអាវ ហើយនិយាយថា៖ «តើខ្ញុំជាអ្វី? ខ្ញុំមិនមែនជាព្រះដែលអាចធ្វើឲ្យមនុស្សស្លាប់ឬរស់បានទេ។+ មើល! ស្ដេចនេះបានចាត់បុរសកើតឃ្លង់នេះ មកឲ្យខ្ញុំព្យាបាល! ដូចអស់លោកឃើញស្រាប់ហើយ គាត់ចង់រករឿងនឹងខ្ញុំច្បាស់ណាស់»។
៨ ឯអេលីសេជាតំណាងព្រះពិត ក៏បានឮដំណឹងនោះដែរ។ ពេលនោះ គាត់ក៏ចាត់គេឲ្យទៅជម្រាបស្ដេចថា៖ «ហេតុអ្វីក៏ស្ដេចហែកអាវដូច្នេះ? សូមចាត់បុរសនោះមកឯខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យគាត់ដឹងថានៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលមានអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ពិតមែន»។+ ៩ ដូច្នេះ ណាម៉ានក៏ធ្វើដំណើរទៅផ្ទះអេលីសេ អមដោយទ័ពសេះនិងទ័ពរទេះចម្បាំងរបស់គាត់។ ពេលទៅដល់ ពួកគេបានឈរនៅមុខផ្ទះអេលីសេ។ ១០ ខណៈនោះ អេលីសេក៏ចាត់អ្នកបម្រើឲ្យទៅប្រាប់ណាម៉ានថា៖ «ចូរទៅមុជទឹកក្នុងទន្លេយ៉ូដាន់+ឲ្យបាន៧ដងទៅ+ នោះស្បែករបស់អ្នកនឹងជាស្អាតឡើងវិញ»។ ១១ ពេលឮដូច្នោះ ណាម៉ានក៏ខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយបម្រុងនឹងចាកចេញភ្លាម។ ប៉ុន្តែ មុនចាកចេញ គាត់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំគិតស្មានថាគាត់នឹងចេញមកជួបខ្ញុំ ហើយអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់គាត់។ រួចរាដៃពីលើដំបៅរបស់ខ្ញុំ ឲ្យរោគឃ្លង់បានជាសះស្បើយ។ ១២ តើទន្លេអាបាណានិងទន្លេផាផានៅក្រុងដាម៉ាស់+មិនល្អជាងទន្លេទាំងឡាយនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលទេឬ? បើខ្ញុំទៅមុជក្នុងទន្លេទាំងនោះ តើមិនបានជាស្អាតទេឬ?»។ រួចគាត់ក៏ចេញទៅទាំងមានកំហឹងយ៉ាងខ្លាំង។
១៣ ឯពួកអ្នកបម្រើរបស់ណាម៉ានក៏ចូលទៅជិតគាត់ ហើយជម្រាបថា៖ «លោកម្ចាស់* បើអ្នកប្រកាសទំនាយនោះប្រាប់លោកឲ្យធ្វើអ្វីពិបាក លោកមុខជាធ្វើតាម មែនទេ? គាត់គ្រាន់តែឲ្យលោកទៅ‹មុជទឹកដើម្បីជាស្អាត›ទេតើ ម្ដេចក៏លោកមិនព្រមធ្វើតាមទៅវិញ?»។ ១៤ ដូច្នេះ ណាម៉ានក៏ព្រមចុះទៅមុជទឹកនៅទន្លេយ៉ូដាន់អស់៧ដង តាមបង្គាប់របស់តំណាងព្រះពិត។+ ក្រោយពីមុជរួច ស្បែកគាត់ប្រែជាស្អាតឡើងវិញ+ ដូចស្បែករបស់កូនក្មេង។+
១៥ ក្រោយនោះ ណាម៉ាននិងក្រុមរបស់គាត់ក៏ត្រឡប់ទៅជួបអេលីសេជាតំណាងព្រះពិត។+ ណាម៉ានក៏ឈរនៅមុខអេលីសេ ហើយនិយាយថា៖ «ឥឡូវ ខ្ញុំដឹងថានៅលើផែនដីគ្មានព្រះណាទៀត ក្រៅពីព្រះរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឡើយ។+ សូមលោកមេត្តាទទួលអំណោយពីខ្ញុំផងចុះ»។ ១៦ ប៉ុន្តែ អេលីសេបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ និងជាព្រះដែលខ្ញុំកំពុងបម្រើថា ខ្ញុំមិនព្រមទទួលអំណោយរបស់អ្នកទេ»។+ យ៉ាងណាក្ដី ណាម៉ានចេះតែទទូចឲ្យគាត់ទទួលអំណោយនោះ តែគាត់មិនព្រមទទួលឡើយ។ ១៧ នៅទីបំផុត ណាម៉ានបាននិយាយថា៖ «បើលោកមិនព្រមទទួលទេ សូមលោកអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំយកដីខ្លះ ដាក់លើខ្នងលាពីរដឹកទៅវិញផង ព្រោះខ្ញុំនឹងមិនជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះណាទៀត ក្រៅពីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ១៨ ប៉ុន្តែ សូមព្រះយេហូវ៉ាមេត្តាអនុគ្រោះឲ្យខ្ញុំរឿងមួយ គឺពេលស្ដេចរបស់ខ្ញុំចូលទៅវិហារ គោរពបូជាដល់ព្រះរីម៉ូន ខ្ញុំជាអ្នកជួយទប់គាត់ ហើយក៏ត្រូវលំឱនកាយនៅវិហារព្រះនោះដែរ។ ពេលខ្ញុំធ្វើដូច្នោះ សូមព្រះយេហូវ៉ាមេត្តាអភ័យទោសឲ្យខ្ញុំផង»។ ១៩ ក្រោយពីឮដូច្នេះ អេលីសេក៏និយាយទៅណាម៉ានថា៖ «ចូរត្រឡប់ទៅវិញដោយសុខសាន្តចុះ»។ រួចគាត់ក៏ចាកចេញទៅ។ លុះគាត់ធ្វើដំណើរបានឆ្ងាយបន្តិច ២០ កេហាស៊ី+ជាអ្នកបម្រើអេលីសេដែលជាតំណាងព្រះពិត+ បានគិតក្នុងចិត្តថា៖ ‹លោកម្ចាស់ខ្ញុំឲ្យណាម៉ានជាជនជាតិស៊ីរី+ត្រឡប់ទៅវិញ ដោយមិនព្រមទទួលអំណោយពីគាត់សោះ។ ដូច្នេះ ខ្ញុំស្បថដោយនូវនាមព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅថា ខ្ញុំនឹងរត់ទៅតាមគាត់ ហើយសុំអំណោយខ្លះ›។ ២១ បន្ទាប់មក កេហាស៊ីក៏រត់ទៅតាមណាម៉ាន។ ឯណាម៉ាន គាត់ឃើញថាមានមនុស្សម្នាក់រត់តាមក្រោយគាត់។ ពេលនោះ គាត់ក៏ចុះពីលើរទេះទៅជួបកេហាស៊ី រួចសួរថា៖ «តើមានរឿងអ្វី?»។ ២២ គាត់ក៏ឆ្លើយតបថា៖ «គ្មានរឿងអ្វីទេ គ្រាន់តែលោកម្ចាស់ខ្ញុំចាត់ខ្ញុំឲ្យមកប្រាប់លោកថា៖ ‹មានកូនចៅពួកអ្នកប្រកាសទំនាយពីរនាក់ទើបតែមកជួបខ្ញុំ ពីតំបន់ភ្នំអេប្រាអ៊ីម។ សូមលោកឲ្យប្រាក់ពួកគេមួយថាលិន និងសម្លៀកបំពាក់ពីរបន្លាស់ផង›»។+ ២៣ ណាម៉ានបាននិយាយថា៖ «យកពីរថាលិនចុះ» ហើយគាត់ក៏បង្ខំកេហាស៊ីឲ្យយក។+ ណាម៉ានបានច្រកសម្លៀកបំពាក់ពីរបន្លាស់និងប្រាក់ពីរថាលិនក្នុងបាវពីរ រួចបង្គាប់អ្នកបម្រើពីរនាក់ឲ្យលីបាវនោះទៅជាមួយកេហាស៊ី។
២៤ ពេលកេហាស៊ីទៅដល់អូផែល* គាត់ក៏យកបាវពីអ្នកបម្រើពីរនាក់នោះ ទៅដាក់ក្នុងផ្ទះគាត់ រួចប្រាប់ពួកគេឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ។ ក្រោយពីពួកគេចាកចេញទៅ ២៥ គាត់ក៏ចូលទៅឯអេលីសេ។ ពេលនោះ អេលីសេសួរគាត់ថា៖ «កេហាស៊ី តើអ្នកទើបមកពីណា?»។ គាត់ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំមិនបានទៅណាទេ លោកម្ចាស់»។+ ២៦ រួចអេលីសេបាននិយាយថា៖ «តើអ្នកស្មានថាខ្ញុំមិនដឹងថាអ្នករត់ទៅតាមបុរសនោះ ហើយគាត់បានចុះពីរទេះមកទទួលអ្នកទេឬ? ពេលនេះ មិនមែនជាពេលដែលត្រូវទទួលយកប្រាក់ សម្លៀកបំពាក់ ឬចម្ការអូលីវ ចម្ការទំពាំងបាយជូរ គោ ចៀម ឬអ្នកបម្រើប្រុសស្រីទេ។+ ២៧ ដូច្នេះ ជំងឺឃ្លង់របស់ណាម៉ាន+នឹងធ្លាក់មកលើអ្នកវិញ ហើយមកលើកូនចៅរបស់អ្នកជារៀងដរាបតទៅ»។ រំពេចនោះ ស្បែកគាត់ក៏សស្គុស* ហើយគាត់ចេញទៅទាំងកើតជំងឺឃ្លង់។+
៦ នៅគ្រាមួយ កូនចៅអ្នកប្រកាសទំនាយ+បាននិយាយទៅកាន់អេលីសេថា៖ «កន្លែងដែលយើងស្នាក់នៅជាមួយនឹងលោកម្ចាស់ ចង្អៀតណាស់។ ២ សូមឲ្យយើងទៅតំបន់ទន្លេយ៉ូដាន់ ហើយកាប់ឈើដើម្បីសង់ទីលំនៅ នៅឯទីនោះទៅ»។ អេលីសេក៏ឆ្លើយថា៖ «ចូរទៅចុះ»។ ៣ កូនចៅអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់បាននិយាយថា៖ «សូមលោកម្ចាស់ទៅជាមួយនឹងយើងខ្ញុំដែរ»។ គាត់ក៏ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំនឹងទៅ»។ ៤ ដូច្នេះ អេលីសេក៏ធ្វើដំណើរទៅជាមួយនឹងពួកគេ។ ពេលទៅដល់ក្បែរទន្លេយ៉ូដាន់ ពួកគេក៏កាប់ឈើនៅទីនោះ។ ៥ ពេលពួកគេកំពុងកាប់ឈើ ផ្លែពូថៅរបស់បុរសម្នាក់ បានរបូតធ្លាក់ទៅក្នុងទឹក។ បុរសនោះក៏ស្រែកឡើងថា៖ «លោកម្ចាស់អើយ! ពូថៅនេះ ខ្ញុំខ្ចីពីគេទេ!»។ ៦ អេលីសេជាតំណាងព្រះពិតក៏សួរថា៖ «តើធ្លាក់នៅត្រង់ណា?»។ បុរសនោះក៏បង្ហាញកន្លែងធ្លាក់។ រួចអេលីសេកាត់មែកឈើមួយ បោះទៅទីនោះ ស្រាប់តែផ្លែពូថៅក៏អណ្ដែតឡើង។ ៧ អេលីសេក៏ប្រាប់ថា៖ «ចូរយកវាមក»។ ដូច្នេះ បុរសនោះក៏លូកដៃទៅចាប់យកផ្លែពូថៅនោះ។
៨ លុះក្រោយមក ស្ដេចស្រុកស៊ីរីចង់ទៅច្បាំងនឹងស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។+ ស្ដេចស្រុកស៊ីរីក៏ប្រឹក្សាជាមួយនឹងពួកអ្នកបម្រើគាត់ ហើយប្រាប់អំពីទីតាំងដែលពួកគេត្រូវបោះជំរំ។ ៩ ឯតំណាងព្រះពិត+ក៏ចាត់គេឲ្យទៅជម្រាបស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលថា៖ «សូមលោកកុំឆ្លងកាត់តំបន់មួយនោះឲ្យសោះ ព្រោះពួកស៊ីរីកំពុងចុះមកតាមនោះហើយ»។ ១០ ដូច្នេះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានចាត់គេឲ្យទៅព្រមានបណ្ដាជនដែលរស់នៅតំបន់ដែលអេលីសេបានប្រាប់។ តំបន់ណាដែលអេលីសេបានព្រមានស្ដេច ស្ដេចក៏បានជៀសវាងពីតំបន់នោះ។+
១១ ការនេះនាំឲ្យស្ដេចស្រុកស៊ីរីខឹងយ៉ាងខ្លាំង។ ដូច្នេះ គាត់បានហៅពួកអ្នកបម្រើឲ្យមក ហើយសួរថា៖ «ប្រាប់មក! តើអ្នកណាចូលដៃជាមួយនឹងស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល?»។ ១២ រួចអ្នកបម្រើម្នាក់បាននិយាយថា៖ «គ្មានអ្នកណាក្បត់នឹងស្ដេចជាម្ចាស់ទេ! គឺអេលីសេជាអ្នកប្រកាសទំនាយនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលជាអ្នកប្រាប់ស្ដេចស្រុកនោះ ពីអ្វីដែលលោកបាននិយាយក្នុងបន្ទប់»។+ ១៣ ស្ដេចក៏និយាយថា៖ «ចូរទៅស៊ើបមើលឲ្យដឹងថាគាត់នៅឯណា ដើម្បីខ្ញុំចាត់ទ័ពទៅចាប់គាត់»។ ក្រោយមក មានគេមករាយការណ៍ប្រាប់ស្ដេចថា៖ «អេលីសេនៅក្រុងដូថាន់»។+ ១៤ ពេលឮដូច្នោះ ស្ដេចក៏បញ្ជាទ័ពមួយកងធំ រួមទាំងទ័ពសេះនិងទ័ពរទេះចម្បាំង ឲ្យទៅឡោមព័ទ្ធក្រុងនោះទាំងយប់។
១៥ លុះព្រឹកឡើង អ្នកបម្រើរបស់តំណាងព្រះពិត បានក្រោកពីដេក រួចចេញទៅក្រៅ។ ពេលនោះគាត់មើលឃើញពលទ័ព រួមទាំងទ័ពសេះនិងទ័ពរទេះចម្បាំង កំពុងឡោមព័ទ្ធក្រុង។ គាត់ក៏ស្រែកឡើងថា៖ «វរហើយលោកម្ចាស់! តើយើងត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ?»។ ១៦ ប៉ុន្តែ អេលីសេប្រាប់ថា៖ «កុំខ្លាចឡើយ!+ ព្រោះខាងយើងមានគ្នាច្រើនជាងខាងគេទៅទៀត»។+ ១៧ រួចអេលីសេក៏អធិដ្ឋានថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមបើកភ្នែកគាត់ឲ្យមើលឃើញផង»។+ រំពេចនោះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បើកភ្នែកអ្នកបម្រើនោះ ហើយគាត់ក៏ឃើញនៅតំបន់ភ្នំមានពេញទៅដោយទ័ពសេះភ្លើងនិងទ័ពរទេះចម្បាំងភ្លើង+នៅជុំវិញអេលីសេ។+
១៨ ពេលនោះ ទ័ពស៊ីរីក៏ចុះសំដៅមករកអេលីសេ។ ឃើញដូច្នោះ អេលីសេអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «សូមលោកធ្វើឲ្យពួកគេងងឹតភ្នែកទៅ»។+ ដូច្នេះ ព្រះក៏ធ្វើឲ្យពួកគេងងឹតភ្នែក។ ១៩ បន្ទាប់មក អេលីសេក៏និយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «មិនមែនផ្លូវនេះទេ ក៏មិនមែនក្រុងនេះដែរ។ សូមមកតាមខ្ញុំ ខ្ញុំនឹងនាំអ្នករាល់គ្នាទៅជួបបុរសដែលអ្នករាល់គ្នាកំពុងរក»។ ពេលនោះ គាត់បាននាំពួកគេទៅក្រុងសាម៉ារី។+
២០ ពេលទៅដល់ អេលីសេបានអធិដ្ឋានថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមបើកភ្នែកពួកគេឲ្យមើលឃើញវិញផង»។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បើកភ្នែកពួកគេ ហើយពួកគេឃើញថាខ្លួនកំពុងនៅកណ្ដាលក្រុងសាម៉ារី។ ២១ ពេលស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានឃើញពួកគេ គាត់ក៏សួរអេលីសេថា៖ «លោកឪពុក! តើត្រូវសម្លាប់ពួកគេទេ? តើខ្ញុំគួរតែសម្លាប់ពួកគេឬ?»។ ២២ ប៉ុន្តែ អេលីសេប្រាប់ថា៖ «អ្នកមិនត្រូវសម្លាប់ពួកគេទេ។ តើអ្នកគួរសម្លាប់ឈ្លើយសឹកឬ? សូមរៀបចំនំប៉័ងនិងទឹកឲ្យពួកគេបរិភោគទៅ+ ដើម្បីពួកគេមានកម្លាំងត្រឡប់ទៅឯម្ចាស់ពួកគេវិញ»។ ២៣ ដូច្នេះ ស្ដេចបានរៀបចំពិធីភោជនាហារឲ្យពួកគេ។ ក្រោយពីបរិភោគរួច ស្ដេចក៏ដោះលែងពួកគេឲ្យត្រឡប់ទៅម្ចាស់វិញ។ តាំងពីពេលនោះ ទ័ពស៊ីរី+ក៏លែងមកឈ្លានពានទឹកដីអ៊ីស្រាអែលទៀត។
២៤ កន្លងក្រោយមក បេនហាដាតជាស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានប្រមូលទ័ពរបស់គាត់ទាំងអស់ ហើយឡើងទៅឡោមព័ទ្ធក្រុងសាម៉ារី។+ ២៥ ដោយព្រោះការនោះ ក្រុងសាម៉ារីមានការអត់ឃ្លានជាខ្លាំង+ រហូតដល់ក្បាលលាមួយ+ថ្លៃ៨០កាក់ធ្វើពីប្រាក់ និងអាចម៍ព្រាបពីរក្ដាប់*ថ្លៃ៥កាក់ធ្វើពីប្រាក់។ ២៦ គ្រានោះ កាលដែលស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលដើរលើកំពែងក្រុង មានស្ត្រីម្នាក់ស្រែកអង្វរគាត់ថា៖ «ឱស្ដេចជាម្ចាស់អើយ! សូមជួយយើងផង»។ ២៧ ស្ដេចក៏តបទៅវិញថា៖ «បើព្រះយេហូវ៉ាមិនជួយអ្នកផង ធ្វើដូចម្ដេចឲ្យខ្ញុំជួយអ្នកបានទៅ? ស្រូវក៏ខ្ញុំគ្មាន ស្រាទំពាំងបាយជូរ និងប្រេងក៏ខ្ញុំគ្មានដែរ»។ ២៨ ស្ដេចក៏សួរនាងថា៖ «តើនាងមានរឿងអ្វី?»។ នាងឆ្លើយថា៖ «ស្ត្រីនេះបាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំថា៖ ‹ថ្ងៃនេះយើងនឹងបរិភោគកូនអ្នក ហើយថ្ងៃស្អែកយើងនឹងបរិភោគកូនខ្ញុំវិញ›។+ ២៩ ដូច្នេះ ខ្ញុំក៏ស្ងោរកូនខ្ញុំ ហើយបរិភោគជាមួយគ្នាទៅ។+ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ខ្ញុំនិយាយទៅនាងថា៖ ‹ចូរយកកូនអ្នកមក ដើម្បីយើងចែកគ្នាបរិភោគ›។ ប៉ុន្តែ នាងបានយកកូននោះទៅលាក់ទុក»។
៣០ ក្រោយពីស្ដាប់រួច ស្ដេចក៏ចាប់ហែកអាវរបស់ខ្លួន។+ ខណៈពេលស្ដេចកំពុងដើរលើកំពែង បណ្ដាជនបានឃើញថាគាត់ស្លៀកបាវ ទោះជាគាត់ពាក់សម្លៀកបំពាក់ស្ដេចពីលើក៏ដោយ។ ៣១ បន្ទាប់មក ស្ដេចក៏និយាយថា៖ «នៅថ្ងៃនេះ បើខ្ញុំមិនបានកាត់ក្បាលអេលីសេជាកូនសាផាតទេ នោះសូមឲ្យព្រះដាក់ទោសខ្ញុំយ៉ាងធ្ងន់ទៅចុះ!»។+
៣២ ពេលនោះ អេលីសេកំពុងអង្គុយជាមួយនឹងពួកបុរសចាស់ទុំនៅក្នុងផ្ទះរបស់គាត់។ ស្ដេចបានចាត់អ្នកនាំសារឲ្យរត់ទៅមុនគាត់។ ប៉ុន្តែ មុនអ្នកនាំសារទៅដល់ អេលីសេបានប្រាប់ពួកបុរសចាស់ទុំថា៖ «កូនឃាតករ+បានចាត់គេឲ្យមកកាត់ក្បាលខ្ញុំហើយ។ សូមចាំមើល បើអ្នកនាំសារមកដល់ សូមបិទទ្វារឲ្យជិត កុំឲ្យគាត់ចូលឲ្យសោះ។ ម្ចាស់របស់គាត់ក៏កំពុងមកតាមក្រោយដែរ»។ ៣៣ កាលអេលីសេកំពុងនិយាយជាមួយនឹងពួកបុរសចាស់ទុំនៅឡើយ អ្នកនាំសារនិងស្ដេចក៏បានមកដល់។ ពេលនោះ ស្ដេចបាននិយាយថា៖ «សេចក្ដីវេទនានេះគឺមកពីព្រះយេហូវ៉ា។ ហេតុអ្វីខ្ញុំគួររង់ចាំជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាទៀត?»។
៧ អេលីសេក៏និយាយថា៖ «ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ថ្ងៃស្អែកថ្មើរនេះ នៅផ្សារ* ម្សៅម៉ដ្ឋមួយរង្វាល់*នឹងមានតម្លៃតែមួយហ្សេគិល* ហើយស្រូវ*ពីររង្វាល់ក៏មានតម្លៃមួយហ្សេគិលដែរ›»។+ ២ ពេលឮដូច្នេះ នាយទាហានជំនិតម្នាក់របស់ស្ដេច បាននិយាយទៅកាន់អេលីសេជាតំណាងព្រះពិតថា៖ «បើទោះជាព្រះយេហូវ៉ាបើកទ្វារទំនប់នៅលើមេឃក្ដី ក៏រឿងនេះមិនអាចទៅរួចដែរ»។+ អេលីសេក៏ឆ្លើយទៅវិញថា៖ «អ្នកនឹងឃើញរឿងនេះដោយផ្ទាល់ភ្នែក+ តែអ្នកនឹងមិនបានបរិភោគទេ»។+
៣ នៅពេលនោះ មានអ្នកកើតជំងឺឃ្លង់បួននាក់អង្គុយនៅខ្លោងទ្វារក្រុង។+ ពួកគេក៏និយាយគ្នាថា៖ «ហេតុអ្វីក៏យើងអង្គុយរង់ចាំស្លាប់នៅទីនេះដូច្នេះ? ៤ បើយើងអង្គុយនៅទីនេះយើងក៏ស្លាប់ ហើយបើយើងចូលក្នុងក្រុង+ យើងក៏ស្លាប់ដោយការអត់ឃ្លានដែរ។ ដូច្នេះ ចូរយើងទៅជំរំទ័ពស៊ីរីទៅ ក្រែងលោពួកគេទុកជីវិតឲ្យយើង តែបើពួកគេសម្លាប់យើង ស្លាប់ក៏ស្លាប់ទៅចុះ»។ ៥ លុះពេលព្រលប់ ពួកគេក៏ចូលទៅជំរំទ័ពស៊ីរី។ ប៉ុន្តែ ពេលទៅដល់ជំរំ ពួកគេមិនឃើញមានអ្នកណាម្នាក់សោះ។
៦ ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យពួកស៊ីរី ឮសូរសន្ធឹកកងទ័ពសេះនិងទ័ពរទេះចម្បាំងដ៏ធំ។+ ដូច្នេះ ពួកគេក៏និយាយគ្នាថា៖ «វរហើយ! ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានទៅពឹង*ពួកស្ដេចជនជាតិហេត និងពួកស្ដេចនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប ឲ្យមកច្បាំងនឹងយើងហើយ!»។ ៧ ភ្លាមនោះ ពួកគេរត់ទៅទាំងយប់យកតែរួចខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ដោយទុកចោលត្រសាល សេះ លា និងរបស់របរទាំងអស់នៅក្នុងជំរំ។
៨ ពេលបុរសកើតឃ្លង់ទាំងនោះទៅដល់ជំរំទ័ព ពួកគេក៏ចូលទៅត្រសាលមួយ ហើយបរិភោគអាហារទៅ។ បន្ទាប់មក ពួកគេយកមាសប្រាក់និងសម្លៀកបំពាក់ពីត្រសាលនោះទៅលាក់ទុក។ រួចពួកគេមកវិញ ហើយចូលទៅត្រសាលមួយទៀត ក៏ប្រមូលរបស់របរពីក្នុងនោះទៅលាក់ទុកដែរ។
៩ ក្រោយមក ពួកគេបាននិយាយគ្នាថា៖ «យើងធ្វើដូច្នេះមិនត្រូវទេ ព្រោះថ្ងៃនេះយើងដឹងដំណឹងល្អ! បើយើងនៅបង្អែបង្អង់ចាំរហូតដល់ភ្លឺ យើងនឹងទទួលទោសមិនខាន។ ឥឡូវ ចូរយើងនាំដំណឹងនេះទៅប្រាប់ពួកអ្នកបម្រើស្ដេច»។ ១០ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ត្រឡប់ទៅក្រុងវិញ។ ពេលទៅដល់ ពួកគេស្រែកប្រាប់ពួកអ្នកយាមទ្វារក្រុងថា៖ «យើងបានចូលទៅក្នុងជំរំទ័ពស៊ីរី តែមិនឃើញអ្នកណានៅទីនោះឡើយ ហើយក៏មិនឮសំឡេងអ្នកណាដែរ។ យើងឃើញសល់តែត្រសាល សេះនិងលាដែលពួកគេចងទុកចោលប៉ុណ្ណោះ»។ ១១ ពេលឮដូច្នេះ ពួកអ្នកយាមក៏ស្រែកប្រាប់បន្ត ហើយគេក៏នាំដំណឹងនោះទៅជម្រាបស្ដេច។
១២ ពេលឮដំណឹងនោះភ្លាម ស្ដេចក្រោកឡើងទាំងយប់ ហើយប្រាប់ពួកអ្នកបម្រើគាត់ថា៖ «នេះច្បាស់ជាកលល្បិចរបស់ពួកស៊ីរីហើយ។ ពួកគេដឹងថាយើងកំពុងអត់ឃ្លាន+ ដូច្នេះពួកគេក៏ចេញពីជំរំ ហើយទៅពួនខ្លួននៅឯវាល ដោយនិយាយគ្នាថា៖ ‹ពួកអ៊ីស្រាអែលមុខជាចេញពីក្រុងមិនខាន។ នៅពេលនោះ យើងនឹងចាប់ពួកគេទាំងរស់ រួចវាយយកក្រុងរបស់ពួកគេ›»។+ ១៣ អ្នកបម្រើម្នាក់ក៏និយាយថា៖ «សូមលោកម្ចាស់ចាត់បុរសខ្លះឲ្យយកសេះប្រាំ ពីចំណោមសេះដែលនៅសល់ក្នុងក្រុង រួចជិះទៅពិនិត្យមើល។ បើពួកគេមិនទៅ ក៏ពួកគេនឹងស្លាប់ដូចបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលឯទៀតដែរ»។ ១៤ ដូច្នេះ ស្ដេចក៏ចាត់ពួកគេឲ្យទៅជំរំទ័ពស៊ីរី ដោយនិយាយថា៖ «ចូរទៅពិនិត្យមើលចុះ»។ រួចពួកគេទឹមរទេះចម្បាំងពីរ ហើយក៏ចេញទៅ។ ១៥ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ទៅតាមបុរសកើតឃ្លង់ទាំងនោះរហូតដល់តំបន់ទន្លេយ៉ូដាន់។ នៅតាមផ្លូវ ពួកគេឃើញសុទ្ធតែសម្លៀកបំពាក់និងរបស់របរដែលពួកស៊ីរីបានបោះចោលក្នុងកាលដែលរត់គេចខ្លួន។ ក្រោយមក ពួកអ្នកនាំសារក៏ត្រឡប់ទៅរាយការណ៍ប្រាប់ស្ដេចវិញ។
១៦ ចំណែកបណ្ដាជនក៏បានឮដំណឹងនោះដែរ ហើយពួកគេបានចេញទៅប្រមូលយករបស់របរពីជំរំទ័ពស៊ីរី។ ហេតុនេះ ម្សៅម៉ដ្ឋមួយរង្វាល់មានតម្លៃតែមួយហ្សេគិល ហើយស្រូវពីររង្វាល់មានតម្លៃមួយហ្សេគិល ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍មែន។+ ១៧ ឯនាយទាហានជំនិតដែលស្ដេចបានចាត់ឲ្យមើលការខុសត្រូវនៅខ្លោងទ្វារក្រុង បានត្រូវបណ្ដាជនជាន់ស្លាប់នៅទីនោះទៅ។ នេះបានកើតឡើងស្របតាមពាក្យដែលតំណាងព្រះពិតបានប្រាប់ស្ដេច កាលដែលស្ដេចបានទៅជួបគាត់។ ១៨ រឿងនេះបានកើតឡើងដូចតំណាងព្រះពិតបានប្រាប់ស្ដេចថា៖ «ថ្ងៃស្អែកថ្មើរនេះ នៅផ្សារម្សៅម៉ដ្ឋមួយរង្វាល់នឹងមានតម្លៃតែមួយហ្សេគិល ហើយស្រូវពីររង្វាល់ក៏មានតម្លៃមួយហ្សេគិលដែរ»។+ ១៩ ពេលនោះ នាយទាហានជំនិតរបស់ស្ដេចក៏និយាយទៅកាន់តំណាងព្រះពិតថា៖ «ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាបើកទ្វារទំនប់នៅលើមេឃក្ដី ក៏រឿងនេះមិនអាចទៅរួចដែរ»។ អេលីសេក៏ឆ្លើយទៅវិញថា៖ «អ្នកនឹងឃើញរឿងនេះដោយផ្ទាល់ភ្នែក តែអ្នកនឹងមិនបានបរិភោគទេ»។ ២០ ហេតុការណ៍នេះបានកើតឡើងមែន ព្រោះបណ្ដាជនបានជាន់គាត់ស្លាប់នៅខ្លោងទ្វារក្រុង។
៨ ថ្ងៃមួយ អេលីសេបាននិយាយទៅកាន់ស្ត្រីដែលគាត់បានប្រោសកូននាងឲ្យរស់ឡើងវិញថា៖+ «ចូរនាំក្រុមគ្រួសារនាងទៅរស់នៅស្រុកផ្សេង ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថានៅស្រុកនេះនឹងមានការអត់ឃ្លាន+អស់៧ឆ្នាំ»។ ២ ដូច្នេះ នាងក៏ធ្វើតាមបង្គាប់របស់តំណាងព្រះពិត ដោយនាំក្រុមគ្រួសារទៅរស់នៅស្រុកភីលីស្ទីន+អស់រយៈពេល៧ឆ្នាំ។
៣ លុះ៧ឆ្នាំកន្លងផុតហើយ នាងក៏នាំក្រុមគ្រួសារត្រឡប់មកស្រុកអ៊ីស្រាអែលវិញ។ បន្ទាប់មក នាងក៏ទៅអង្វរស្ដេចសុំស្រែចម្ការនិងផ្ទះរបស់នាងមកវិញ។ ៤ គ្រានោះ ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានសួរកេហាស៊ីជាអ្នកបម្រើរបស់អេលីសេដែលជាតំណាងព្រះពិតថា៖ «សូមរៀបរាប់ប្រាប់ខ្ញុំអំពីការអស្ចារ្យទាំងប៉ុន្មានដែលអេលីសេបានធ្វើ»។+ ៥ កេហាស៊ីក៏បានរៀបរាប់ប្រាប់ស្ដេចអំពីអេលីសេបានប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។+ ដំណាលគ្នានោះ ស្ត្រីដែលអេលីសេបានប្រោសកូននាងឲ្យរស់ឡើងវិញ ក៏ចូលមកជួបស្ដេចដើម្បីសុំស្រែចម្ការនិងផ្ទះរបស់នាងវិញ។+ ភ្លាមនោះ កេហាស៊ីក៏និយាយថា៖ «ស្ដេចជាម្ចាស់ នាងជាស្ត្រីនោះហើយ ហើយនោះជាកូនប្រុសដែលអេលីសេបានប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»។ ៦ រួចមក ស្ដេចក៏បានសួរនាងអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើង។ លុះស្ដាប់រួច ស្ដេចក៏បង្គាប់មន្ត្រីម្នាក់ថា៖ «ចូរប្រគល់ទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ឲ្យនាងវិញ ព្រមទាំងភោគផលពីដីនោះតាំងពីពេលដែលនាងចាកចេញពីស្រុករហូតមកដល់ឥឡូវនេះ»។
៧ នៅពេលមួយ អេលីសេធ្វើដំណើរទៅក្រុងដាម៉ាស់។+ ពេលនោះ បេនហាដាត+ជាស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺ។ មានគេមករាយការណ៍ប្រាប់ស្ដេចថា៖ «តំណាងព្រះពិត+បានមកទីនេះហើយ»។ ៨ ពេលឮដូច្នេះ ស្ដេចក៏បង្គាប់ហាសេអែលថា៖+ «ចូរទៅជួបតំណាងព្រះពិត+ ហើយនាំយកអំណោយទៅជាមួយផង។ សូមសួរព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈគាត់ថា៖ ‹តើខ្ញុំនឹងបានជាសះស្បើយពីជំងឺឬទេ?›»។ ៩ ដូច្នេះ ហាសេអែលក៏រៀបចំអំណោយជារបស់ល្អៗពីក្រុងដាម៉ាស់ដាក់លើខ្នងអូដ្ឋ៤០ក្បាល ហើយក៏ធ្វើដំណើរទៅជួបអេលីសេ។ ពេលទៅដល់ គាត់ក៏និយាយទៅកាន់អេលីសេថា៖ «លោកម្ចាស់! បេនហាដាតជាស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកជួបលោកម្ចាស់។ គាត់សួរថា៖ ‹តើខ្ញុំនឹងបានជាសះស្បើយពីជំងឺឬទេ?›»។ ១០ អេលីសេក៏តបទៅវិញថា៖ «ចូរទៅប្រាប់គាត់ថា៖ ‹លោកនឹងបានជាសះស្បើយពិតមែន›។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានបើកបង្ហាញឲ្យខ្ញុំដឹងថា គាត់នឹងស្លាប់ជាមិនខាន»។+ ១១ បន្ទាប់មក អេលីសេក៏សម្លឹងមើលមុខហាសេអែលរហូតដល់គាត់ខ្មាស។ រួចអេលីសេចាប់ផ្ដើមយំ។ ១២ ហាសេអែលក៏សួរថា៖ «ហេតុអ្វីក៏លោកម្ចាស់យំដូច្នេះ?»។ អេលីសេឆ្លើយថា៖ «ពីព្រោះខ្ញុំដឹងថាអ្នកនឹងប្រព្រឹត្តយ៉ាងឃោរឃៅទៅលើបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។+ អ្នកនឹងដុតបំផ្លាញបន្ទាយមាំមួន ហើយសម្លាប់ទាហានខ្លាំងពូកែរបស់ពួកគេ។ អ្នកក៏បោកសម្លាប់កូនក្មេង ព្រមទាំងវះពោះស្ត្រីមានផ្ទៃពោះទៀតផង»។+ ១៣ ហាសេអែលបាននិយាយថា៖ «តើខ្ញុំអាចធ្វើដូច្នោះម្ដេចបាន? ព្រោះខ្ញុំបាទគ្រាន់តែជាឆ្កែមួយក្បាលប៉ុណ្ណោះ»។ ប៉ុន្តែ អេលីសេបានតបថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានបើកបង្ហាញឲ្យខ្ញុំដឹងថាអ្នកនឹងទៅជាស្ដេចលើស្រុកស៊ីរី»។+
១៤ លុះស្ដាប់រួច ហាសេអែលក៏ត្រឡប់ទៅជួបបេនហាដាតជាម្ចាស់របស់គាត់វិញ។ ពេលនោះ បេនហាដាតបានសួរថា៖ «តើអេលីសេប្រាប់អ្នកយ៉ាងណា?»។ ហាសេអែលក៏ឆ្លើយថា៖ «គាត់ប្រាប់ខ្ញុំថាលោកនឹងជាសះស្បើយជាមិនខាន»។+ ១៥ ប៉ុន្តែ ស្អែកឡើងហាសេអែលបានយកផួយទៅជ្រលក់ទឹក រួចយកទៅខ្ទប់មុខបេនហាដាតរហូតដល់គាត់ថប់ដង្ហើមស្លាប់ទៅ។+ បន្ទាប់មក ហាសេអែលក៏បានក្លាយទៅជាស្ដេចជំនួសបេនហាដាត។+
១៦ នៅឆ្នាំទី៥នៃរាជ្យយេហូរ៉ាម+ជាកូនអាហាប់ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល យេហូសាផាតជាស្ដេចស្រុកយូដាបានផ្ទេររាជ្យដល់យេហូរ៉ាម+ជាកូនរបស់គាត់។ ១៧ យេហូរ៉ាមបានគ្រងរាជ្យពេលគាត់មានអាយុ៣២ឆ្នាំ ហើយគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិម*អស់រយៈពេល៨ឆ្នាំ។ ១៨ គាត់បានដើរតាមគន្លងនៃបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ ដូចពូជពង្សរបស់អាហាប់ដែរ+ ព្រោះគាត់បានរៀបការជាមួយនឹងកូនស្រីរបស់អាហាប់។+ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។+ ១៩ ប៉ុន្តែ ដោយយល់ដល់ដាវីឌជាអ្នកបម្រើរបស់លោក+ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់បំផ្លាញពួកយូដាឲ្យសាបសូន្យទេ ព្រោះលោកបានសន្យានឹងដាវីឌថា ពូជពង្ស*របស់គាត់នឹងគ្រប់គ្រងជារៀងរហូត។+
២០ ក្នុងរាជ្យយេហូរ៉ាម ពួកអេដំបានបះបោរប្រឆាំងនឹងពួកយូដា+ ហើយពួកគេបានតែងតាំងស្ដេចឲ្យគ្រប់គ្រងលើពួកគេ។+ ២១ ដូច្នេះ យេហូរ៉ាមបានប្រមូលទ័ពរទេះចម្បាំងទាំងអស់ទៅតំបន់សាអៀ។ រួចគាត់បានក្រោកឡើងទាំងយប់ ទៅវាយប្រហារពួកអេដំដែលមកឡោមព័ទ្ធគាត់និងពួកមេទ័ពរទេះចម្បាំង។ គាត់បានវាយឈ្នះពួកគេ ហើយពួកគេបានរត់ទៅជំរំទ័ពរបស់ខ្លួន។ ២២ ប៉ុន្តែ ពួកអេដំនៅតែបះបោរប្រឆាំងនឹងពួកយូដារហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ។ នៅគ្រានោះ ក្រុងលិបណា+ក៏បានបះបោរប្រឆាំងដែរ។
២៣ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេហូរ៉ាមបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចនៅស្រុកយូដា។ ២៤ យេហូរ៉ាមក៏បានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់នៅក្រុងដាវីឌ។+ ក្រោយមក អាហាស៊ីយ៉ា+ជាកូនបានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
២៥ នៅឆ្នាំទី១២ក្នុងរាជ្យយេហូរ៉ាមជាកូនអាហាប់ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល អាហាស៊ីយ៉ាជាកូនយេហូរ៉ាមស្ដេចស្រុកយូដា បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេច។+ ២៦ ពេលនោះ គាត់មានអាយុ២២ឆ្នាំ ហើយបានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេលមួយឆ្នាំ។ ម្ដាយគាត់ឈ្មោះអាថាលៀ+ ត្រូវជាចៅរបស់អំរី+ស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ២៧ គាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់ពូជពង្សអាហាប់+ ហើយតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ដូចពូជពង្សរបស់អាហាប់ដែរ ព្រោះគាត់ជាសាច់ញាតិអាហាប់។+ ២៨ ដូច្នេះ អាហាស៊ីយ៉ាបានរួមដៃជាមួយនឹងយេហូរ៉ាមជាកូនអាហាប់ ទៅច្បាំងនឹងហាសេអែលជាស្ដេចស្រុកស៊ីរីនៅក្រុងរ៉ាម៉ូតគីលាត។+ ប៉ុន្តែ យេហូរ៉ាមបានរងរបួសដោយសារពួកស៊ីរី។+ ២៩ ដូច្នេះ ស្ដេចយេហូរ៉ាមបានត្រឡប់ទៅក្រុងយេសរៀលវិញ+ ដើម្បីព្យាបាលរបួសរបស់គាត់។ គាត់បានរងរបួសពេលដែលច្បាំងនឹងហាសេអែលជាស្ដេចស្រុកស៊ីរីនៅក្រុងរ៉ាម៉ា។*+ ឯអាហាស៊ីយ៉ាជាកូនយេហូរ៉ាមស្ដេចស្រុកយូដាបានចុះទៅក្រុងយេសរៀល ដើម្បីទៅសួរសុខទុក្ខយេហូរ៉ាមជាកូនអាហាប់។
៩ ក្រោយមក អេលីសេបានហៅកូនចៅអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់មកប្រាប់ថា៖ «ចូរក្រវាត់អាវនៅចង្កេះ ហើយយកប្រេងមួយដបទៅក្រុងរ៉ាម៉ូតគីលាតជាប្រញាប់។+ ២ ពេលទៅដល់ ចូររកយេហ៊ូ+ជាកូនយេហូសាផាត ដែលត្រូវជាកូននីមសាយ។ ពេលឃើញគាត់ ចូរហៅគាត់ចេញពីចំណោមពួកមេទ័ព ហើយនាំចូលទៅបន្ទប់ខាងក្នុង។ ៣ រួចយកប្រេងចាក់លើក្បាលគាត់ ហើយប្រាប់ថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំតែងតាំងអ្នកឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល»›។+ បន្ទាប់មក ចូរបើកទ្វារហើយចាកចេញពីទីនោះជាប្រញាប់»។
៤ ដូច្នេះ កូនចៅអ្នកប្រកាសទំនាយនោះក៏ធ្វើដំណើរចេញទៅក្រុងរ៉ាម៉ូតគីលាត។ ៥ ពេលទៅដល់ គាត់ក៏ឃើញពួកមេទ័ពកំពុងអង្គុយជុំគ្នានៅទីនោះ។ រួចគាត់ក៏និយាយថា៖ «លោកមេទ័ពអើយ! ខ្ញុំមានដំណឹងមកជម្រាបលោក»។ យេហ៊ូក៏សួរថា៖ «ជម្រាបមេទ័ពមួយណា?»។ អ្នកនោះឆ្លើយថា៖ «គឺលោកហ្នឹងហើយ»។ ៦ ដូច្នេះ យេហ៊ូក៏ក្រោកឡើង ហើយចូលទៅក្នុងផ្ទះជាមួយនឹងអ្នកនោះ។ រួចអ្នកនោះយកប្រេងចាក់លើក្បាលយេហ៊ូ ហើយនិយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ខ្ញុំជាយេហូវ៉ា ខ្ញុំតែងតាំងអ្នកឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជារាស្ត្ររបស់ខ្ញុំ។+ ៧ អ្នកត្រូវប្រហារកូនចៅទាំងអស់របស់អាហាប់ជាម្ចាស់អ្នក។ ខ្ញុំនឹងសងសឹកឲ្យពួកអ្នកបម្រើទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ទាំងអ្នកប្រកាសទំនាយ ទាំងអ្នកបម្រើឯទៀតរបស់លោក ដែលយេសិបិលបានសម្លាប់។+ ៨ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញពូជពង្សអាហាប់ឲ្យអស់គ្មានសល់ ពោលគឺកូនប្រុសៗទាំងអស់របស់គាត់ រួមទាំងអ្នកតូចទាបក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែលផងដែរ។+ ៩ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យពូជពង្សអាហាប់ដូចពូជពង្សយេរ៉ូបោម+ជាកូនណេបាត និងដូចពូជពង្សបាអាសា+ជាកូនអាហាយ៉ា។ ១០ ចំណែកឯយេសិបិលវិញ ឆ្កែនឹងហែកស៊ីនាងនៅទីវាលក្នុងក្រុងយេសរៀល+ ហើយគ្មានអ្នកណាបញ្ចុះសពនាងឡើយ›»។ ក្រោយប្រាប់រួចហើយ អ្នកនោះក៏បើកទ្វារ ហើយចាកចេញទៅជាប្រញាប់។+
១១ រួចយេហ៊ូទៅជួបពួកមេទ័ពវិញ ហើយពួកគេក៏សួរគាត់ថា៖ «តើមានរឿងអ្វី? ហេតុអ្វីក៏មនុស្សឆ្កួតនោះមកជួបអ្នក?»។ យេហ៊ូឆ្លើយថា៖ «អ្នករាល់គ្នាដឹងហើយថាមនុស្សដូចគាត់ សម្ដីយកជាការមិនបានទេ»។ ១២ ប៉ុន្តែ មេទ័ពទាំងនោះបាននិយាយថា៖ «យើងមិនជឿទេ! សូមប្រាប់ការពិតមក»។ ហេតុនេះ យេហ៊ូក៏ប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលអ្នកនោះនិយាយ។ យេហ៊ូក៏ស្រដីថា៖ «អ្នកនោះប្រាប់ខ្ញុំថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «ខ្ញុំតែងតាំងអ្នកឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល»›»។+ ១៣ ក្រោយពីឮភ្លាម ពួកគេក៏ដោះសម្លៀកបំពាក់ក្រៅយកមកក្រាលលើជណ្ដើរឲ្យយេហ៊ូដើរលើ+ ហើយក៏ផ្លុំស្នែង រួចស្រែកថា៖ «យេហ៊ូក្លាយជាស្ដេចហើយ!»។+ ១៤ ក្រោយមក យេហ៊ូ+ជាកូនយេហូសាផាត ដែលត្រូវជាកូននីមសាយ បានរៀបផែនការណ៍ក្បត់នឹងយេហូរ៉ាម។
រីឯយេហូរ៉ាមនិងទ័ពអ៊ីស្រាអែល ពួកគេបាននៅការពារក្រុងរ៉ាម៉ូតគីលាត+ ពីការវាយប្រហារពីហាសេអែល+ជាស្ដេចស្រុកស៊ីរី។ ១៥ កាលដែលយេហូរ៉ាមច្បាំងនឹងហាសេអែល+ គាត់បានត្រូវរបួស ហើយក៏ត្រឡប់ទៅក្រុងយេសរៀល+វិញដើម្បីព្យាបាលរបួសគាត់។
ឯយេហ៊ូវិញ គាត់និយាយទៅកាន់ពួកមេទ័ពថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នានៅខាងខ្ញុំ សូមកុំឲ្យអ្នកណាម្នាក់ចេញពីក្រុង នាំដំណឹងទៅក្រុងយេសរៀលឲ្យសោះ»។ ១៦ បន្ទាប់មក យេហ៊ូក៏ឡើងជិះរទេះធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេសរៀល។ នៅទីនោះ យេហូរ៉ាមកំពុងដេកឈឺ ហើយអាហាស៊ីយ៉ាជាស្ដេចស្រុកយូដាបានមកសួរសុខទុក្ខគាត់។ ១៧ ពេលយេហ៊ូនិងពលទាហានគាត់កំពុងធ្វើដំណើរសំដៅមកក្រុងយេសរៀល អ្នកឈរយាមនៅលើប៉មក៏បានឃើញ ហើយស្រែកឡើងថា៖ «ខ្ញុំឃើញទាហានមួយក្រុម»។ ឮដូច្នេះ យេហូរ៉ាមបាននិយាយថា៖ «ចូរចាត់ទាហានសេះម្នាក់ឲ្យទៅជួបពួកគេ ហើយសួរថា៖ ‹តើអ្នកមកក្នុងបំណងល្អឬ?›»។ ១៨ ដូច្នេះ ទាហានសេះនោះក៏ចេញទៅជួបយេហ៊ូ។ ពេលជួបហើយ គាត់ក៏និយាយថា៖ «ស្ដេចបានសួរដូច្នេះថា៖ ‹តើអ្នកមកក្នុងបំណងល្អឬ?›»។ ប៉ុន្តែ យេហ៊ូបានតបទៅវិញថា៖ «នេះមិនមែនជារឿងរបស់អ្នកទេ។ ចូរមកខាងក្រោយខ្ញុំចុះ!»។
ពេលនោះ អ្នកយាមក៏ស្រែកប្រាប់ថា៖ «ទាហានសេះនោះបានទៅដល់ហើយ តែមិនបានត្រឡប់មកវិញទេ»។ ១៩ ដូច្នេះ ស្ដេចក៏ចាត់ទាហានសេះម្នាក់ទៀតឲ្យចេញទៅជួបយេហ៊ូ។ ពេលទៅដល់ ទាហាននោះនិយាយថា៖ «ស្ដេចបានសួរដូច្នេះថា៖ ‹តើអ្នកមកក្នុងបំណងល្អឬ?›»។ ប៉ុន្តែ យេហ៊ូបានតបទៅវិញថា៖ «នេះមិនមែនជារឿងរបស់អ្នកទេ។ ចូរមកខាងក្រោយខ្ញុំចុះ!»។
២០ ក្រោយមក អ្នកយាមនោះបានស្រែកប្រាប់ទៀតថា៖ «ទាហានសេះនោះបានទៅដល់ហើយ តែមិនបានត្រឡប់មកវិញទេ។ រីឯអ្នកដែលបររទេះនោះ មើលទៅដូចជាយេហ៊ូជាចៅនីមសាយ ព្រោះគាត់បររទេះលឿនដូចព្យុះ»។ ២១ ពេលឮដូច្នេះ យេហូរ៉ាមជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានបញ្ជាអ្នកបម្រើគាត់ថា៖ «ចូរទឹមរទេះឲ្យខ្ញុំ!»។ ដូច្នេះ គេទឹមរទេះចម្បាំងឲ្យគាត់ ហើយគាត់ក៏ឡើងជិះចេញដំណើរទៅ។ ខណៈនោះ អាហាស៊ីយ៉ា+ជាស្ដេចស្រុកយូដាក៏ឡើងជិះរទេះចម្បាំងរបស់ខ្លួនដែរ។ ស្ដេចទាំងពីរធ្វើដំណើរចេញទៅជួបយេហ៊ូ ហើយក៏បានជួបគាត់នៅត្រង់ដីចម្ការរបស់ណាបោត+ជាអ្នកក្រុងយេសរៀល។
២២ ពេលយេហូរ៉ាមជួបយេហ៊ូភ្លាម គាត់សួរថា៖ «យេហ៊ូ តើអ្នកមកក្នុងបំណងល្អឬ?»។ ប៉ុន្តែ យេហ៊ូឆ្លើយតបថា៖ «តើបំណងល្អម្ដេចបាន បើយេសិបិល+ម្ដាយអ្នកនៅតែប្រព្រឹត្តអំពើធ្មប់និងអំពើពេស្យាចារដូច្នេះ?»។+ ២៣ ឮដូច្នេះ យេហូរ៉ាមក៏បកក្រោយភ្លាម ហើយស្រែកប្រាប់អាហាស៊ីយ៉ាថា៖ «អាហាស៊ីយ៉ាអើយ! ពួកគេក្បត់ហើយ!»។ ២៤ ពេលនោះ យេហ៊ូក៏យឹតធ្នូបាញ់ធ្លុះខ្នងយេហូរ៉ាមចំបេះដូង ហើយផ្លែព្រួញធ្លាយចេញមកក្រៅ។ គាត់ក៏ដួលស្លាប់ក្នុងរទេះចម្បាំងទៅ។ ២៥ បន្ទាប់មក យេហ៊ូប្រាប់ប៊ីតកាជានាយទាហានម្នាក់ថា៖ «ចូរលើកសពគាត់បោះទៅក្នុងដីចម្ការរបស់ណាបោតជាអ្នកក្រុងយេសរៀល+ទៅ។ តើអ្នកនៅចាំទេ? អ្នកនិងខ្ញុំធ្លាប់បររទេះពីក្រោយអាហាប់ឪពុកគាត់។ កាលនោះព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសផ្ដន្ទាទោសអាហាប់ថា៖+ ២៦ ‹ព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសថា៖ «កាលពីម្សិលមិញ ខ្ញុំបានឃើញឈាមណាបោត+ និងឈាមកូនគាត់»។ រួចព្រះយេហូវ៉ាប្រកាសទៀតថា៖ «ដូច្នេះ នៅដីចម្ការនេះ ខ្ញុំនឹងសងសឹក+អ្នកជាមិនខាន»›។ ហេតុនេះ ចូរលើកសពគាត់បោះទៅក្នុងដីចម្ការនោះ តាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅ»។+
២៧ ពេលអាហាស៊ីយ៉ា+ជាស្ដេចស្រុកយូដាបានឃើញដូចនោះ គាត់ក៏រត់តាមផ្លូវទៅសួនធំមួយ។* (ក្រោយមក យេហ៊ូបានដេញតាម ហើយនិយាយថា៖ «ចូរសម្លាប់គាត់ដែរទៅ!»។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏វាយប្រហារគាត់នៅក្នុងរទេះនៅតាមផ្លូវទៅគើ ដែលនៅជិតក្រុងអ៊ីបលាម។+ អាហាស៊ីយ៉ាបានរងរបួសជាទម្ងន់ តែគាត់រត់ទៅមុខទៀតរហូតដល់តំបន់មេគីដោ ហើយក៏បានស្លាប់នៅទីនោះទៅ។ ២៨ បន្ទាប់មក ពួកអ្នកបម្រើរបស់គាត់ក៏ដឹកសពគាត់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ រួចពួកគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្នុងផ្នូរជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់នៅក្រុងដាវីឌ។+ ២៩ នៅឆ្នាំទី១១ក្នុងរាជ្យយេហូរ៉ាមជាកូនអាហាប់ នោះអាហាស៊ីយ៉ា+ចាប់ផ្ដើមគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើស្រុកយូដា)។
៣០ ឯយេសិបិល+ក៏ឮដំណឹងថា យេហ៊ូមកដល់ក្រុងយេសរៀល។+ នាងក៏គូរភ្នែកឲ្យខ្មៅ ហើយតុបតែងសក់ រួចអើតមើលតាមបង្អួច។ ៣១ ពេលយេហ៊ូចូលដល់ខ្លោងទ្វារវិមាន នាងក៏និយាយថា៖ «តើស៊ីមរីដែលសម្លាប់ម្ចាស់ខ្លួន បានរួចខ្លួនឬ?»។+ ៣២ យេហ៊ូក៏ងើយមើលទៅបង្អួច ហើយនិយាយថា៖ «តើអ្នកណានៅខាងខ្ញុំ?»។+ ភ្លាមនោះ មានមន្ត្រីពីរបីនាក់អើតមើលទៅគាត់។ ៣៣ យេហ៊ូក៏បង្គាប់ថា៖ «ចូរបោះនាងចុះមក!»។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏បោះនាងចុះទៅ ហើយឈាមរបស់នាងបានខ្ទាតទៅលើជញ្ជាំងនិងលើសេះ។ រួចយេហ៊ូបានបំបោលសេះតន្ត្រំលើនាងទៅ។ ៣៤ ក្រោយមក យេហ៊ូក៏ចូលទៅបរិភោគអាហារ។ រួចគាត់បាននិយាយថា៖ «ចូរយកសពស្ត្រីដែលត្រូវបណ្ដាសានេះទៅកប់ចុះ។ ព្រោះនាងក៏ជាកូនស្ដេចដែរ»។+ ៣៥ ពេលពួកគេចេញទៅកប់សពរបស់នាង ពួកគេឃើញតែលលាដ៍ក្បាលនិងប្រអប់ដៃប្រអប់ជើងរបស់នាងប៉ុណ្ណោះ។+ ៣៦ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ទៅប្រាប់អំពីរឿងនោះដល់យេហ៊ូវិញ។ ពេលនោះ យេហ៊ូនិយាយថា៖ «នេះកើតឡើងដូចព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍+តាមរយៈអេលីយ៉ាជាអ្នកភូមិធេសប៊ីថា៖ ‹ឆ្កែនឹងហែកស៊ីសាច់យេសិបិលនៅទីវាលក្នុងក្រុងយេសរៀល។+ ៣៧ សពរបស់យេសិបិលនឹងក្លាយទៅជាជីនៅទីវាលក្នុងក្រុងយេសរៀល។ ហេតុនេះ គ្មានអ្នកណានឹងស្គាល់ថាជាសពរបស់នាងឡើយ›»។
១០ អាហាប់+មានកូន៧០នាក់នៅក្រុងសាម៉ារី។ ដូច្នេះ យេហ៊ូក៏បានផ្ញើសារទៅក្រុងសាម៉ារី ដល់ពួកអ្នកគ្រប់គ្រងក្រុងយេសរៀល និងបុរសចាស់ទុំ+ ព្រមទាំងអ្នកដែលបីបាច់រក្សាកូនចៅរបស់អាហាប់។ សំបុត្រនោះមានសេចក្ដីដូចតទៅ៖ ២ «ឥឡូវនេះ អស់លោកស្ថិតនៅក្រុងរឹងមាំ មានទាំងកូនស្ដេច រទេះចម្បាំង សេះ និងគ្រឿងចម្បាំង នៅជាមួយស្រាប់ហើយ។ ដូច្នេះ ពេលអស់លោកទទួលសំបុត្រនេះ ៣ ចូរតែងតាំងកូនស្ដេចម្នាក់ដែលប្រសើរជាងគេ ឲ្យគ្រប់គ្រងជំនួសឪពុកគាត់។ បន្ទាប់មក ចូរច្បាំងការពារពូជពង្សរបស់ម្ចាស់អ្នកចុះ»។
៤ ឮដូច្នេះ ពួកគេភ័យខ្លាចខ្លាំងណាស់ ហើយនិយាយគ្នាថា៖ «សូម្បីតែស្ដេចពីររូបក៏មិនអាចឈ្នះគាត់ទៅហើយ+ ចុះទម្រាំតែយើង តើនឹងឈ្នះម្ដេចបាន?»។ ៥ ដូច្នេះ អ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងវិមាន និងអភិបាលក្រុង ពួកបុរសចាស់ទុំ រួមទាំងពួកអ្នកបីបាច់ថែរក្សាកូនស្ដេច បានផ្ញើសារទៅយេហ៊ូវិញថា៖ «យើងនឹងមិនតែងតាំងអ្នកណាម្នាក់ជាស្ដេចឡើយ។ យើងទាំងអស់គ្នាជាអ្នកបម្រើរបស់លោក ព្រមធ្វើតាមបង្គាប់លោកទាំងអស់។ អ្វីដែលលោកយល់ថាល្អ សូមធ្វើចុះ»។
៦ បន្ទាប់មក យេហ៊ូបានផ្ញើសារមួយទៀតទៅពួកគេថា៖ «បើអស់លោកពិតជានៅខាងខ្ញុំ ហើយព្រមធ្វើតាមបង្គាប់របស់ខ្ញុំមែន ចូរកាត់ក្បាលកូនស្ដេចទាំងអស់ ហើយនៅថ្ងៃស្អែកថ្មើរនេះ ចូរយកមកឲ្យខ្ញុំនៅក្រុងយេសរៀល»។
ឯកូនស្ដេចទាំង៧០នាក់នោះ ពួកគេនៅជាមួយនឹងពួកអ្នកធំដែលបីបាច់ថែរក្សាពួកគេ។ ៧ ក្រោយពីទទួលនិងអានសំបុត្រនោះរួច ពួកគេក៏យកកូនស្ដេចទាំង៧០នាក់+ទៅកាត់ក្បាល ហើយដាក់ក្បាលទាំងនោះនៅក្នុងកញ្ឆេ ផ្ញើទៅឲ្យយេហ៊ូនៅក្រុងយេសរៀល។ ៨ ឯអ្នកនាំសារក៏ចូលទៅជម្រាបយេហ៊ូថា៖ «ពួកគេបានយកក្បាលរបស់កូនស្ដេចមកហើយ»។ ដូច្នេះ យេហ៊ូក៏បង្គាប់ថា៖ «ចូរយកក្បាលទាំងនោះ ទៅគរជាពីរគំនរនៅខ្លោងទ្វារក្រុង រហូតដល់ព្រឹកទៅ»។ ៩ លុះព្រឹកឡើង យេហ៊ូក៏ចេញទៅឈរនៅមុខបណ្ដាជនទាំងអស់ ហើយនិយាយថា៖ «អ្នករាល់គ្នាគ្មានទោសទេ។ គឺខ្ញុំទេដែលក្បត់ម្ចាស់ខ្ញុំ ហើយសម្លាប់គាត់។+ រីឯអ្នកទាំងនេះ តើអ្នកណាបានសម្លាប់ពួកគេ? ១០ ដូច្នេះ ចូរអ្នករាល់គ្នាដឹងថា គ្រប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលព្រះយេហូវ៉ាបានពោលទាស់នឹងពូជពង្សអាហាប់ សុទ្ធតែនឹងក្លាយទៅជាការពិត។+ ពាក្យទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈអេលីយ៉ា លោកបានធ្វើឲ្យកើតឡើងមែន»។+ ១១ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ យេហ៊ូបានសម្លាប់អស់អ្នកដែលនៅសេសសល់ពីពូជពង្សអាហាប់ក្នុងក្រុងយេសរៀល រួមទាំងអ្នកធំ មិត្តសម្លាញ់របស់អាហាប់ និងពួកសង្ឃទាំងអស់។+ ដូច្នេះ គ្មាននៅសល់អ្នកណាម្នាក់នៅខាងអាហាប់ឡើយ។+
១២ បន្ទាប់មក យេហ៊ូបានធ្វើដំណើរទៅក្រុងសាម៉ារី ហើយបានឆ្លងកាត់កន្លែងកាត់រោមចៀម។ ១៣ នៅកន្លែងនោះ យេហ៊ូក៏បានជួបបងប្អូនប្រុសរបស់អាហាស៊ីយ៉ា+ជាស្ដេចស្រុកយូដា។ យេហ៊ូក៏សួរពួកគេថា៖ «តើពួកអ្នកជាអ្នកណា?»។ ពួកគេក៏ឆ្លើយថា៖ «យើងជាបងប្អូនរបស់អាហាស៊ីយ៉ា ហើយយើងកំពុងធ្វើដំណើរទៅសួរសុខទុក្ខកូនស្ដេច និងកូនរបស់មាតាស្ដេច»។ ១៤ ភ្លាមនោះ យេហ៊ូក៏បង្គាប់ថា៖ «ចូរចាប់ពួកគេទាំងរស់!»។ ដូច្នេះ ពួកបុរសរបស់យេហ៊ូក៏ចាប់ពួកគេទាំង៤២នាក់* ហើយយកទៅសម្លាប់នៅត្រង់អណ្ដូងក្បែរកន្លែងកាត់រោមចៀម។ យេហ៊ូមិនបានទុកជីវិតឲ្យអ្នកណាម្នាក់ឡើយ។+
១៥ លុះយេហ៊ូចេញពីទីនោះ គាត់ក៏ជួបយេហូណាដាប+ជាកូនរេកាប+ ដែលកំពុងធ្វើដំណើរមកជួបគាត់។ យេហ៊ូក៏ជូនពរយេហូណាដាប រួចនិយាយថា៖ «តើអ្នកមានចិត្តស្មោះនឹងខ្ញុំ ដូចខ្ញុំស្មោះនឹងអ្នកឬទេ?»។
យេហូណាដាបក៏ឆ្លើយថា៖ «ខ្ញុំមានចិត្តស្មោះមែន»។
យេហ៊ូក៏និយាយថា៖ «បើដូច្នេះ ចូរហុចដៃមក»។
ពេលនោះ គាត់ក៏ហុចដៃ រួចយេហ៊ូក៏ទាញគាត់ឡើងជិះរទេះជាមួយទៅ។ ១៦ បន្ទាប់មក យេហ៊ូនិយាយថា៖ «ចូរមកជាមួយខ្ញុំ ដើម្បីមើលថាខ្ញុំមិនត្រាប្រណីនឹងអ្នកដែលប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ាឡើយ»។*+ ដូច្នេះ ពួកគេក៏បររទេះទៅជាមួយគ្នា។ ១៧ ពេលយេហ៊ូទៅដល់ក្រុងសាម៉ារី គាត់បានសម្លាប់ពូជពង្សអាហាប់ដែលនៅសេសសល់ទាំងប៉ុន្មានឲ្យសាបសូន្យ+ ដូចប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈអេលីយ៉ា។+
១៨ ក្រោយមក យេហ៊ូបានប្រមូលបណ្ដាជនទាំងអស់ឲ្យមកជួបជុំគ្នា ហើយប្រកាសថា៖ «អាហាប់បានគោរពបូជាព្រះបាលល្មមៗទេ។+ ឯខ្ញុំវិញ ខ្ញុំនឹងគោរពបូជាព្រះបាលលើសគាត់ទៅទៀត។ ១៩ ដូច្នេះ ចូរទៅប្រមូលពួកអ្នកប្រកាសទំនាយទាំងអស់របស់ព្រះបាល+ឲ្យមកឯខ្ញុំ ទាំងអ្នកគោរពបូជាព្រះបាល និងសង្ឃរបស់ព្រះបាលដែរ។+ ត្រូវឲ្យពួកគេមកទាំងអស់គ្នា កុំឲ្យមានអ្នកណាម្នាក់ខានឡើយ ព្រោះខ្ញុំនឹងជូនគ្រឿងបូជាដ៏ធំដល់ព្រះបាល។ បើអ្នកណាម្នាក់មិនមកទេ អ្នកនោះនឹងត្រូវស្លាប់»។ ប៉ុន្តែ តាមពិតនេះជាកលល្បិចរបស់យេហ៊ូទេ ដើម្បីបំផ្លាញចោលអស់អ្នកដែលគោរពបូជាព្រះបាល។
២០ យេហ៊ូក៏បន្តថា៖ «ចូររៀបចំពិធីបុណ្យពិសេសមួយជូនព្រះបាល»។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏រៀបចំតាមបង្គាប់គាត់។ ២១ ក្រោយនោះ យេហ៊ូក៏ចាត់គេឲ្យទៅប្រាប់នៅទូទាំងស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ដូច្នេះ អ្នកគោរពបូជាព្រះបាលទាំងអស់បានមក គ្មានខានអ្នកណាម្នាក់ឡើយ។ ពួកគេបានចូលក្នុងវិហារព្រះបាល+ពេញណែនតាន់តាប់។ ២២ យេហ៊ូបានបង្គាប់អ្នកមើលខុសត្រូវខាងសម្លៀកបំពាក់ថា៖ «ចូរចែកសម្លៀកបំពាក់ឲ្យដល់អ្នកគោរពបូជាទាំងអស់របស់ព្រះបាលទៅ»។ ដូច្នេះ អ្នកនោះក៏ចែកឲ្យពួកគេ។ ២៣ បន្ទាប់មក យេហ៊ូនិងយេហូណាដាប+ជាកូនរេកាប បានចូលទៅក្នុងវិហាររបស់ព្រះបាល។ ខណៈនោះ យេហ៊ូក៏និយាយទៅកាន់ពួកអ្នកគោរពបូជាព្រះបាលថា៖ «ចូររកមើល កុំឲ្យមានអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ានៅទីនេះឲ្យសោះ គឺទុកឲ្យមានតែអ្នកគោរពបូជាព្រះបាលបានហើយ»។ ២៤ រួចមក ពួកគេក៏ចាប់ផ្ដើមជូនគ្រឿងបូជានិងគ្រឿងបូជាដុតដល់ព្រះបាល។ នៅខាងក្រៅវិហារ យេហ៊ូបានដាក់ទាហានរបស់គាត់៨០នាក់ ដោយបង្គាប់ថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាឲ្យអ្នកណាម្នាក់ចេញពីវិហារនេះរត់រួច អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវស្លាប់ជំនួសវិញ»។
២៥ ក្រោយពីជូនគ្រឿងបូជាដុតរួច យេហ៊ូក៏បញ្ជាពួកអ្នកយាមនិងពួកនាយទាហានរបស់គាត់ថា៖ «ចូរសម្លាប់ពួកគេចោលទៅ! កុំឲ្យអ្នកណាម្នាក់រួចខ្លួនឡើយ!»។+ ដូច្នេះ ពួកអ្នកយាមនិងពួកមេទ័ពបានហូតដាវប្រហារពួកគេទៅ ហើយបោះសពពួកគេចេញទៅក្រៅ។ ពួកគេបន្តសម្លាប់រហូតដល់បន្ទប់ខាងក្នុងនៃវិហារព្រះបាល។ ២៦ រួចពួកគេក៏យកបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ចេញពីវិហារព្រះបាល មកដុតបំផ្លាញចោល។+ ២៧ បន្ទាប់មក ពួកគេបំផ្លាញបង្គោលថ្មពិសិដ្ឋ+សម្រាប់គោរពបូជាព្រះបាល ហើយក៏រំលំវិហារព្រះបាលចោលដែរ។+ រួចពួកគេយកទីនោះធ្វើជាកន្លែងបន្ទោបង់ រហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
២៨ ដោយហេតុនោះ យេហ៊ូបានបំបាត់ចោលការគោរពបូជាព្រះបាលចេញអស់ពីស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ២៩ ក៏ប៉ុន្តែ យេហ៊ូមិនបានបែរចេញពីអំពើខុសឆ្គងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តខុសឆ្គងឡើយ ព្រោះយេហ៊ូបានអនុញ្ញាតឲ្យនៅមានការគោរពបូជាដល់រូបកូនគោមាសនៅក្រុងបេតអែលនិងក្រុងដាន់ដដែល។+ ៣០ ព្រះយេហូវ៉ាក៏មានប្រសាសន៍ទៅកាន់យេហ៊ូថា៖ «អ្នកបានធ្វើល្អ និងប្រព្រឹត្តអ្វីដែលត្រឹមត្រូវនៅចំពោះភ្នែករបស់ខ្ញុំ ដោយបំផ្លាញពូជពង្សអាហាប់ស្របតាមបំណងចិត្តរបស់ខ្ញុំ។+ ដូច្នេះ កូនចៅអ្នកនឹងគ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល ដល់ទៅបួនជំនាន់»។+ ៣១ ប៉ុន្តែ យេហ៊ូមិនបានធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល យ៉ាងអស់ពីចិត្តទេ។+ គាត់មិនបានបែរចេញពីអំពើខុសឆ្គងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងឡើយ។+
៣២ នៅគ្រានោះ ព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យគេដណ្ដើមយកទឹកដីអ៊ីស្រាអែលម្ដងបន្តិចៗ។ ហេតុនេះ ហាសេអែលចេះតែមកឈ្លានពានទឹកដីអ៊ីស្រាអែលជានិច្ច+ ៣៣ គឺចាប់ពីភាគខាងកើតទន្លេយ៉ូដាន់ ជាទឹកដីគីលាតទាំងមូល ដែលមានកុលសម្ព័ន្ធកាដ កុលសម្ព័ន្ធរូបេន និងកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេរស់នៅ+ ហើយចាប់ពីក្រុងអារ៉ូអ៊ើរ ដែលនៅក្បែរជ្រលងអើណូន ទៅដល់តំបន់គីលាតនិងតំបន់បាសាន។+
៣៤ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេហ៊ូបានធ្វើនិងភាពខ្លាំងពូកែរបស់គាត់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ៣៥ ក្រោយមក យេហ៊ូបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងសាម៉ារីជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់។ បន្ទាប់មក យេហូអាហាស+ជាកូនក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។ ៣៦ យេហ៊ូបានគ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែលនៅក្រុងសាម៉ារីអស់រយៈពេល២៨ឆ្នាំ។
១១ គ្រានោះ អាថាលៀ+បានដឹងថាស្ដេចអាហាស៊ីយ៉ាជាកូនបានស្លាប់ហើយ+ ដូច្នេះនាងក៏ចាត់វិធានការសម្លាប់កូនស្ដេចទាំងអស់។+ ២ ឯយេហូសេបា នាងជាកូនស្ដេចយេហូរ៉ាម ហើយត្រូវជាបងស្រីរបស់អាហាស៊ីយ៉ា។ ពេលនាងបានឮដំណឹងថាគេនឹងសម្លាប់កូនប្រុសទាំងអស់របស់អាហាស៊ីយ៉ា នាងក៏លួចយកយេហូអាស+ពីចំណោមកូនទាំងនោះ ទៅលាក់ទុកក្នុងបន្ទប់ខាងក្នុងមួយជាមួយនឹងមេដោះ។ ឯអាថាលៀមិនបានដឹងអំពីរឿងនេះទេ ដូច្នេះយេហូអាសក៏បានរួចជីវិត។ ៣ យេហូអាសបានត្រូវលាក់នៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ាអស់រយៈពេល៦ឆ្នាំ កាលដែលអាថាលៀគ្រប់គ្រងលើស្រុកយូដា។
៤ លុះដល់ឆ្នាំទី៧ យេហូយ៉ាដាបានចាត់គេឲ្យទៅអញ្ជើញពួកមេលើ១០០នាក់នៃអង្គរក្សស្ដេច* និងពួកមេលើ១០០នាក់នៃក្រុមអ្នកយាមវិមាន+ ឲ្យមកជួបគាត់នៅឯវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់បានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងពួកគេ ហើយឲ្យពួកគេស្បថក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏នាំយេហូអាសជាកូនស្ដេចមកបង្ហាញពួកគេ។+ ៥ យេហូយ៉ាដាបានបញ្ជាពួកគេថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាធ្វើដូចតទៅ៖ ចំពោះក្រុមអ្នកយាមនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ចូរចែកជាបីកង។ ចូរឲ្យកងមួយយាមនៅវិមានស្ដេច+ ៦ កងមួយយាមនៅខ្លោងទ្វារគ្រឹះ ហើយកងមួយទៀតយាមនៅខ្លោងទ្វារខាងក្រោយអ្នកយាមវិមាន។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្ដូរវេនគ្នាយាមនៅវិហាររបស់ព្រះ។ ៧ ឯពីរក្រុមទៀតដែលមិនត្រូវយាមនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ចូរឲ្យពួកគេទៅយាមនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីការពារស្ដេច។ ៨ អ្នករាល់គ្នាត្រូវនៅជុំវិញស្ដេច ទាំងកាន់អាវុធការពារ បើមានអ្នកណាចូលមកជិត ចូរសម្លាប់អ្នកនោះចោល ហើយអ្នកត្រូវនៅជាប់ជាមួយនឹងស្ដេចជានិច្ច»។
៩ ពួកមេលើ១០០នាក់+ក៏ធ្វើតាមបង្គាប់ទាំងអស់របស់យេហូយ៉ាដាជាសង្ឃ។ ដូច្នេះ ពួកមេទាំងនោះបានប្រមូលកូនចៅទាំងអស់របស់ពួកគេ ទៅជួបយេហូយ៉ាដាជាសង្ឃ គឺទាំងអ្នកយាមនៅថ្ងៃឈប់សម្រាក ទាំងអ្នកយាមនៅថ្ងៃផ្សេង។+ ១០ ពេលទៅដល់ យេហូយ៉ាដាបានយកខែលនិងលំពែងរបស់ដាវីឌពីវិហារព្រះយេហូវ៉ា ទៅចែកឲ្យពួកមេលើ១០០នាក់។ ១១ ឯពួកអ្នកយាមវិមាន+ ពួកគេក៏កាន់អាវុធទៅឈរយាមជុំវិញវិហារ ចាប់ពីខាងឆ្វេងរហូតដល់ខាងស្ដាំវិហារ នៅក្បែរទីបូជា+ និងក្បែរវិហារ ដើម្បីការពារស្ដេច។ ១២ បន្ទាប់មក យេហូយ៉ាដាបាននាំយេហូអាសជាកូនស្ដេច+ចេញមក ហើយបំពាក់មកុដឲ្យគាត់ រួចក៏យករមូរច្បាប់ព្រះ+មកដាក់លើក្បាលគាត់ដែរ។ ពួកគេក៏ចាក់ប្រេងតែងតាំងគាត់ជាស្ដេច។ ពេលនោះ ពួកគេទះដៃអបអរ ហើយនិយាយថា៖ «សូមឲ្យស្ដេចមានអាយុវែង!»។+
១៣ ឯអាថាលៀវិញ ពេលនាងឮសំឡេងបណ្ដាជនរត់ឈូឆរ នាងក៏ប្រញាប់ធ្វើដំណើរទៅមើលថាមានអ្វីកើតឡើងនៅឯវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៤ ពេលទៅដល់ នាងក៏ឃើញស្ដេចកំពុងឈរនៅក្បែរសសរវិហារតាមទំនៀមទម្លាប់+ ព្រមទាំងមានពួកអ្នកដឹកនាំនិងពួកអ្នកផ្លុំត្រែ+កំពុងឈរអមផងដែរ។ បណ្ដាជនទាំងអស់អរសប្បាយ ហើយផ្លុំត្រែ។ រំពេចនោះ នាងក៏ហែកអាវ ហើយស្រែកឡើងថា៖ «នេះជាការក្បត់! នេះជាការក្បត់ហើយ!»។ ១៥ ពេលនោះ យេហូយ៉ាដាជាសង្ឃបានបញ្ជាពួកមេលើ១០០នាក់+ដែលត្រួតត្រាក្រុមទាហានថា៖ «ចូរចាប់យកនាងចេញពីទីនេះ។ បើអ្នកណាតាមនាង ត្រូវសម្លាប់អ្នកនោះចោលដែរ!»។ ព្រោះយេហូយ៉ាដាធ្លាប់ប្រាប់ថា៖ «កុំសម្លាប់នាងនៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ាឡើយ»។ ១៦ ដូច្នេះ ពួកគេក៏ចាប់នាង ពេលពួកគេនាំនាងទៅដល់ផ្លូវសេះចូលវិមាន+ ពួកគេក៏សម្លាប់នាងចោលទៅ។
១៧ យេហូយ៉ាដាបានរៀបចំឲ្យមានកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងព្រះយេហូវ៉ានិងស្ដេចរួមទាំងបណ្ដាជន+ គឺថាពួកគេនឹងបន្តធ្វើជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ថែមទៅទៀត គាត់ក៏បានរៀបចំឲ្យមានកិច្ចព្រមព្រៀងរវាងស្ដេចនិងបណ្ដាជនដែរ។+ ១៨ ក្រោយមក បណ្ដាជនទាំងអស់ចូលទៅវិហារព្រះបាល ហើយបំបាក់បំបែកទីបូជានានា+ ថែមទាំងបំផ្លាញរូបសំណាកទាំងឡាយរបស់ព្រះបាល។+ ពួកគេក៏បានសម្លាប់ម៉ាថានជាសង្ឃរបស់ព្រះបាល+ នៅមុខទីបូជាទាំងនោះដែរ។
បន្ទាប់មក យេហូយ៉ាដាបានតែងតាំងពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យ ឲ្យមើលការខុសត្រូវលើវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៩ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់បានបង្គាប់ពួកមេលើ១០០នាក់+ ពួកអង្គរក្សស្ដេច និងពួកអ្នកយាមវិមាន+ ព្រមទាំងបណ្ដាជនទាំងអស់ឲ្យទៅនាំស្ដេចពីវិហារព្រះយេហូវ៉ាដង្ហែមកវិមាន។ ក្បួនដង្ហែនោះធ្វើដំណើរតាមផ្លូវខ្លោងទ្វារអ្នកយាមវិមាន។ ពេលមកដល់វិមាន ស្ដេចក៏ឡើងអង្គុយលើបល្ល័ង្ក។+ ២០ ដូច្នេះ បណ្ដាជនទាំងអស់បានអរសប្បាយក្រៃលែង។ ក្នុងក្រុងក៏មានសេចក្ដីសុខសាន្ត ព្រោះអាថាលៀបានស្លាប់ហើយ។ នាងត្រូវគេសម្លាប់ដោយដាវនៅឯវិមានស្ដេច។
២១ កាលយេហូអាស+បានគ្រងរាជ្យ គាត់មានអាយុ៧ឆ្នាំ។+
១២ នៅឆ្នាំទី៧ក្នុងរាជ្យយេហ៊ូ+ យេហូអាស+បានឡើងគ្រងរាជ្យ ហើយគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះស៊ីបបៀជាអ្នកមកពីក្រុងបៀរសេបា។+ ២ យេហូអាសតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត កាលដែលមានយេហូយ៉ាដាជាសង្ឃនៅបង្ហាត់បង្រៀនគាត់។ ៣ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានបំបាត់ចោលទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋទេ+ ហើយបណ្ដាជននៅតែជូនគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងនៅលើទីខ្ពស់ទាំងនោះដដែល។
៤ នៅថ្ងៃមួយ យេហូអាសនិយាយទៅកាន់ពួកសង្ឃថា៖ «ចូរប្រមូលប្រាក់ទាំងអស់ដែលបណ្ដាជនបានយកមកប្រគល់ដល់វិហារព្រះយេហូវ៉ាជាវិភាគទានបរិសុទ្ធ+ គឺប្រាក់ដែលបណ្ដាជនត្រូវបង់ជាពន្ធវិហារ+ ប្រាក់ដែលទទួលពីអ្នកដែលបានស្បថ និងប្រាក់ដែលបណ្ដាជនជូនដោយស្ម័គ្រពីចិត្តដល់វិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ៥ ចូរអ្នករាល់គ្នាទទួលប្រាក់ទាំងនោះដោយផ្ទាល់ពីអ្នកដែលជូន ដើម្បីទុកសម្រាប់ជួសជុលវិហាររបស់ព្រះ»។+
៦ លុះដល់ឆ្នាំទី២៣ក្នុងរាជ្យយេហូអាស ពួកសង្ឃនៅតែមិនទាន់ជួសជុលវិហាររបស់ព្រះនៅឡើយ។+ ៧ ដូច្នេះ ស្ដេចយេហូអាសបានហៅយេហូយ៉ាដា+ជាសង្ឃនិងពួកសង្ឃឯទៀតមកសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាមិនទាន់ជួសជុលវិហារដូច្នេះ? ហេតុនេះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវយកប្រាក់ពីគេទៀតទេ លុះត្រាតែអ្នករាល់គ្នាប្រើប្រាក់ទាំងនោះដើម្បីជួសជុលវិហារ»។+ ៨ ក្រោយពីស្ដាប់រួច ពួកសង្ឃបានយល់ព្រមឈប់ទទួលប្រាក់ពីបណ្ដាជនទៀត ហើយពួកគេក៏លែងទទួលបន្ទុកខាងការជួសជុលវិហាររបស់ព្រះទៀតដែរ។
៩ បន្ទាប់មក យេហូយ៉ាដាជាសង្ឃបានយកហឹបមួយ+ ហើយចោះប្រហោងនៅលើគម្រប រួចដាក់នៅក្បែរទីបូជា។ ពេលចូលទៅវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហឹបនោះនៅខាងស្ដាំដៃ។ ឯពួកសង្ឃដែលឈរយាមទ្វារ ពួកគេទទួលប្រាក់ពីដៃបណ្ដាជនដែលយកមកជូនវិហារព្រះយេហូវ៉ា រួចពួកគេក៏យកប្រាក់ទាំងនោះទៅដាក់ក្នុងហឹប។+ ១០ ពេលឃើញថាមានប្រាក់ពេញហឹបហើយ ពួកគេក៏ជម្រាបលេខាធិការស្ដេចនិងសម្ដេចសង្ឃឲ្យដឹង។ រួចពួកគាត់ក៏ចូលមកប្រមូលប្រាក់ដែលបណ្ដាជនយកមកជូនវិហារព្រះយេហូវ៉ា ហើយរាប់ចំនួនប្រាក់ទាំងនោះ។+ ១១ ក្រោយពីរាប់ហើយ ពួកគាត់ក៏ប្រគល់ប្រាក់ឲ្យដល់ពួកអ្នកមើលការខុសត្រូវលើការជួសជុលវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ទាប់មក អ្នកទាំងនោះក៏បង់ប្រាក់ឲ្យដល់ជាងឈើនិងអ្នកសាងសង់ដែលធ្វើការជួសជុលនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ ១២ រួមទាំងជាងកំបោរ និងជាងកាត់ថ្ម។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេក៏បានទិញឈើនិងថ្មដាប់សម្រាប់ជួសជុលវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ពួកគេបានប្រើប្រាក់ទាំងនោះសម្រាប់ការចំណាយទាំងអស់ក្នុងការជួសជុលវិហារព្រះ។
១៣ ប៉ុន្តែ គេមិនបានយកប្រាក់ដែលបណ្ដាជនប្រគល់ដល់វិហារព្រះយេហូវ៉ា ទៅធ្វើចានក្លាំពីប្រាក់ ប្រដាប់ពន្លត់ប្រឆេះ ចានគោម ឬត្រែទេ។+ ពួកគេក៏មិនបានយកប្រាក់ទាំងនោះទៅធ្វើប្រដាប់ប្រដាពីមាសឬពីប្រាក់សម្រាប់វិហារព្រះយេហូវ៉ាដែរ។+ ១៤ ពួកគេបានឲ្យប្រាក់ទាំងនោះទៅពួកជាង ហើយពួកជាងបានប្រើប្រាក់ទាំងនោះសម្រាប់ជួសជុលវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះ។ ១៥ ពួកគេមិនបានសួរនាំពួកបុរសដែលទទួលភារកិច្ចកាន់ប្រាក់សម្រាប់បង់ឲ្យពួកជាងទេ ដោយសារបុរសទាំងនោះគួរឲ្យទុកចិត្ត។+ ១៦ ចំណែកឯប្រាក់សម្រាប់គ្រឿងបូជាលោះអំពើខុសឆ្គង+និងគ្រឿងបូជាសម្រាប់ការខុសឆ្គង នោះមិនបានត្រូវប្រគល់ដល់វិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ប្រាក់ទាំងនោះត្រូវបានជាចំណែករបស់ពួកសង្ឃវិញ។+
១៧ នៅគ្រានោះ ហាសេអែល+ជាស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានឡើងទៅច្បាំងនឹងក្រុងកាថ+ ហើយក៏ដណ្ដើមក្រុងនោះបាន។ ក្រោយមក គាត់ក៏ទៅវាយប្រហារក្រុងយេរូសាឡិមទៀត។+ ១៨ ពេលនោះ យេហូអាសជាស្ដេចស្រុកយូដាបានប្រមូលយកគ្រឿងបូជាបរិសុទ្ធទាំងអស់ ផ្ញើទៅឲ្យហាសេអែល។ គ្រឿងបូជាទាំងនោះបានត្រូវញែកជាបរិសុទ្ធដោយអាហាស៊ីយ៉ាជាឪពុករបស់គាត់ និងដោយយេហូរ៉ាម ព្រមទាំងយេហូសាផាតជាបុព្វបុរសរបស់គាត់។ ដំណាលគ្នានោះ គាត់ក៏យកគ្រឿងបូជាបរិសុទ្ធរបស់គាត់ទាំងអស់ រួមទាំងមាសពីឃ្លាំងវិហារព្រះយេហូវ៉ានិងឃ្លាំងវិមាន ទៅប្រគល់ឲ្យហាសេអែលជាស្ដេចស្រុកស៊ីរីដែរ។+ ដូច្នេះ ហាសេអែលក៏ព្រមដកថយពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅ។
១៩ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេហូអាសបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចនៅស្រុកយូដា។ ២០ ឯពួកអ្នកបម្រើគាត់បានរួមគ្នាក្បត់+ ហើយបានសម្លាប់គាត់នៅឯបេតមិឡូ+ នៅតាមផ្លូវចុះទៅឯស៊ីលឡា។ ២១ អ្នកបម្រើទាំងនោះគឺយ៉ូសាកាជាកូនស៊ីមៀត និងយេហូសាបាតជាកូនសូមឺ។ ពួកគេហើយដែលបានសម្លាប់យេហូអាស។+ ក្រោយមក គេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងដាវីឌជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់។ បន្ទាប់មក អាម៉ាស៊ាជាកូនក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។+
១៣ នៅឆ្នាំទី២៣ក្នុងរាជ្យយេហូអាស+ជាកូនអាហាស៊ីយ៉ា+ស្ដេចស្រុកយូដា យេហូអាហាសជាកូនយេហ៊ូ+បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ យេហូអាហាសបានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងសាម៉ារីអស់រយៈពេល១៧ឆ្នាំ។ ២ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ហើយក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែរ។+ គាត់មិនបានបែរចេញពីអំពើខុសឆ្គងនោះឡើយ។ ៣ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាខឹង+ជាខ្លាំងចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ម្ល៉ោះហើយ នៅគ្រានោះលោកបានប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃហាសេអែល+ជាស្ដេចស្រុកស៊ីរី និងក្នុងកណ្ដាប់ដៃបេនហាដាត+ជាកូនគាត់។
៤ លុះក្រោយមក យេហូអាហាសបានអង្វរសុំសេចក្ដីមេត្តាពីព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាបានស្ដាប់តាមការអង្វរសុំរបស់គាត់ ព្រោះលោកបានឃើញថាស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានជិះជាន់សង្កត់សង្កិនជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ៥ ព្រះយេហូវ៉ាក៏ឲ្យមានអ្នកសង្គ្រោះម្នាក់+ដើម្បីរំដោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលពីកណ្ដាប់ដៃពួកស៊ីរី។ ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានរស់នៅដោយសុខសាន្តដូចគ្រាមុន។ ៦ (ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគេនៅតែប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។+ ពួកគេមិនបានបែរចេញពីអំពើខុសឆ្គងនោះឡើយ។ ឯក្រុងសាម៉ារីនៅតែមានបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ដដែល)។ ៧ នៅគ្រានោះ យេហូអាហាសនៅសល់តែរទេះចម្បាំងចំនួន១០គ្រឿង ទាហានសេះ៥០នាក់ និងទាហានថ្មើរជើង១០.០០០នាក់ប៉ុណ្ណោះ ពីព្រោះស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានវាយបំផ្លាញពួកគេឲ្យវិនាសស្ទើរតែគ្មានសល់+ ហើយធ្វើឲ្យគេដូចជាលម្អងធូលីនៅទីលានបញ្ជាន់ស្រូវ។+
៨ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេហូអាហាសបានធ្វើ និងភាពខ្លាំងពូកែរបស់គាត់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ៩ ក្រោយមក យេហូអាហាសបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងសាម៉ារី+ជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់។ រួចមក យេហូអាសជាកូនក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
១០ នៅឆ្នាំទី៣៧ក្នុងរាជ្យយេហូអាសស្ដេចស្រុកយូដា យេហូអាស+ជាកូនយេហូអាហាសបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ យេហូអាសបានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងសាម៉ារីអស់រយៈពេល១៦ឆ្នាំ។ ១១ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ហើយក៏បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែរ។+ គាត់មិនបានបែរចេញពីអំពើខុសឆ្គងទាំងនោះឡើយ។
១២ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេហូអាសបានធ្វើនិងភាពខ្លាំងពូកែរបស់គាត់ ថែមទាំងការធ្វើចម្បាំងនឹងអាម៉ាស៊ាជាស្ដេចស្រុកយូដា+ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ១៣ ក្រោយមក យេហូអាសបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្រុងសាម៉ារីជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់។+ រួចមក យេរ៉ូបោម*+ក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
១៤ ឯអេលីសេវិញ+ គាត់មានជំងឺជាទម្ងន់ហៀបនឹងស្លាប់។ នៅពេលនោះ យេហូអាសជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានទៅជួបអេលីសេ។ គាត់ក៏បានយំស្រណោះអេលីសេ រួចនិយាយថា៖ «លោកឪពុក លោកឪពុកខ្ញុំអើយ! យើងត្រូវការរទេះចម្បាំង និងពលសេះរបស់អ៊ីស្រាអែល!»។*+ ១៥ អេលីសេបង្គាប់គាត់ថា៖ «សូមយកធ្នូនិងព្រួញមក»។ ដូច្នេះ ស្ដេចក៏យកធ្នូនិងព្រួញមក។ ១៦ រួចមក អេលីសេប្រាប់ស្ដេចអ៊ីស្រាអែលថា៖ «សូមលើកធ្នូឡើង»។ ដូច្នេះ ស្ដេចក៏ធ្វើតាម រួចអេលីសេក៏ដាក់ដៃគាត់លើដៃស្ដេច។ ១៧ បន្ទាប់មក អេលីសេប្រាប់ថា៖ «សូមបើកបង្អួចដែលបែរទៅទិសខាងកើត» គាត់ក៏បើក។ អេលីសេក៏និយាយទៀតថា៖ «សូមបាញ់ទៅ!» គាត់ក៏បាញ់។ ពេលនោះ អេលីសេប្រាប់ថា៖ «នេះជាព្រួញជ័យជម្នះមកពីព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រួញជ័យជម្នះលើពួកស៊ីរី! អ្នកនឹងប្រហារពួកស៊ីរីនៅក្រុងអាផែក+ រហូតដល់ពួកគេវិនាសសាបសូន្យទៅ»។
១៨ អេលីសេក៏និយាយទៀតថា៖ «សូមយកព្រួញមក»។ ដូច្នេះ ស្ដេចក៏យកមក។ អេលីសេក៏ប្រាប់ស្ដេចថា៖ «សូមវាយលើដី»។ ដូច្នេះ គាត់បានវាយលើដីបីដង រួចក៏ឈប់វាយទៅ។ ១៩ ភ្លាមនោះ អេលីសេជាតំណាងព្រះបានខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយនិយាយទៅកាន់ស្ដេចថា៖ «អ្នកគួរតែវាយឲ្យបាន៥ឬ៦ដង! យ៉ាងនោះ អ្នកនឹងប្រហារពួកស៊ីរីទាល់តែសាបសូន្យទៅ។ ប៉ុន្តែ អ្នកបែរជាវាយតែបីដងវិញ ដូច្នេះអ្នកនឹងវាយឈ្នះពួកស៊ីរីបានតែបីដងទេ»។+
២០ ក្រោយមក អេលីសេបានស្លាប់ ហើយគេក៏យកសពគាត់ទៅបញ្ចុះ។ រៀងរាល់ដើមឆ្នាំក្រុមចោរប្លន់ជនជាតិម៉ូអាប់+ តែងតែចូលមកលុកលុយក្នុងស្រុក។ ២១ ថ្ងៃមួយ មានមនុស្សមួយក្រុមកំពុងបញ្ចុះសពបុរសម្នាក់ ស្រាប់តែពួកគេឃើញក្រុមចោរប្លន់មក។ ពេលនោះ ពួកគេប្រញាប់ប្រញាល់បោះសពបុរសនោះចូលទៅក្នុងទីបញ្ចុះសពរបស់អេលីសេ ហើយក៏រត់គេចខ្លួនទៅ។ ពេលសពបុរសនោះប៉ះឆ្អឹងរបស់អេលីសេ បុរសនោះក៏មានជីវិតឡើងវិញ+ ហើយក្រោកឈរឡើង។
២២ នៅគ្រាយេហូអាហាស+ ហាសេអែលជាស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានជិះជាន់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល+យ៉ាងខ្លាំង។ ២៣ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញចិត្តសប្បុរស សេចក្ដីមេត្តា និងការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះពួកគេ+ ដោយសារលោកយល់ដល់កិច្ចព្រមព្រៀងដែលលោកបានធ្វើជាមួយនឹងអាប្រាហាំ+ អ៊ីសាក+ និងយ៉ាកុប។+ លោកមិនបានឲ្យពួកគេវិនាសសាបសូន្យទៅទេ។ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ លោកក៏មិនបានបោះបង់ចោលពួកគេដែរ។ ២៤ លុះក្រោយមក ហាសេអែលជាស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានស្លាប់ ហើយបេនហាដាតជាកូន ក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។ ២៥ ឯយេហូអាសជាកូនយេហូអាហាស គាត់បានដណ្ដើមយកក្រុងនានាពីបេនហាដាតជាកូនហាសេអែលមកវិញ គឺជាក្រុងដែលហាសេអែលបានចាប់យកពីពួកអ៊ីស្រាអែល ពេលច្បាំងឈ្នះយេហូអាហាសជាឪពុកគាត់។ យេហូអាសបានវាយឈ្នះបេនហាដាតអស់បីដង+ ហើយក៏ដណ្ដើមយកក្រុងទាំងនោះមកវិញ។
១៤ នៅឆ្នាំទី២ក្នុងរាជ្យយេហូអាស+ជាកូនយេហូអាហាសជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល អាម៉ាស៊ាជាកូនយេហូអាសជាស្ដេចស្រុកយូដា បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេច។ ២ ពេលនោះ គាត់មានអាយុ២៥ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល២៩ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះយេហូអាឌីនជាអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។+ ៣ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត តែមិនបានដូចដាវីឌ+ជាបុព្វបុរសរបស់គាត់ទេ។ គាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់យេហូអាសជាឪពុករបស់គាត់។+ ៤ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានបំបាត់ចោលទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋទេ+ ហើយបណ្ដាជននៅតែជូនគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងនៅលើទីខ្ពស់ទាំងនោះដដែល។+ ៥ កាលដែលរាជាណាចក្ររបស់គាត់បានរឹងមាំហើយ គាត់បានប្រហារជីវិតពួកអ្នកបម្រើ ដែលបានសម្លាប់ឪពុកគាត់។+ ៦ ក៏ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានសម្លាប់កូនៗរបស់ឃាតករទាំងនោះទេ ព្រោះគាត់ធ្វើតាមបញ្ញត្តិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅច្បាប់របស់ម៉ូសេ ដែលថា៖ «ឪពុកមិនគួរស្លាប់ដោយសារអំពើខុសឆ្គងរបស់កូនទេ ហើយកូនក៏មិនគួរស្លាប់ដោយសារអំពើខុសឆ្គងរបស់ឪពុកដែរ។ ប៉ុន្តែ បុគ្គលម្នាក់ៗត្រូវស្លាប់ដោយសារអំពើខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនវិញ»។+ ៧ អាម៉ាស៊ាបានច្បាំងឈ្នះជនជាតិអេដំ+នៅជ្រលងអំបិល+ ហើយគាត់បានសម្លាប់ពួកគេអស់១០.០០០នាក់ រួចចាប់យកក្រុងសេឡា។+ ក្រោយមក គេក៏ហៅក្រុងនោះថាក្រុងយ៉ុកធាលរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
៨ បន្ទាប់មក អាម៉ាស៊ាបានចាត់ពួកអ្នកនាំសារឲ្យទៅជួបស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល គឺយេហូអាសជាកូនយេហូអាហាស ហើយត្រូវជាចៅរបស់យេហ៊ូ។ ពួកគេនាំពាក្យថា៖ «ចូរចេញមកប្រយុទ្ធគ្នា»។+ ៩ ក្រោយពីស្ដាប់រួច យេហូអាសជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលក៏បានផ្ញើសារត្រឡប់ទៅអាម៉ាស៊ាជាស្ដេចស្រុកយូដាវិញថា៖ «គុម្ពបន្លានៅតំបន់ភ្នំលីបង់បានផ្ញើសារទៅដើមស៊ីដារនៅតំបន់ភ្នំលីបង់ថា៖ ‹ចូរលើកកូនស្រីអ្នកឲ្យកូនប្រុសខ្ញុំ›។ ប៉ុន្តែ សត្វព្រៃមួយក្បាលនៅតំបន់ភ្នំលីបង់បានដើរកាត់ ហើយជាន់គុម្ពបន្លានោះឲ្យខ្ទេចខ្ទីអស់។ ១០ អ្នកបានវាយឈ្នះពួកអេដំ+ ហេតុនេះហើយបានជាអ្នកមានអំណួត។ ចូរអរសប្បាយនឹងជ័យជម្នះរបស់អ្នកទៅ ហើយនៅក្នុងវិមានរបស់ខ្លួនចុះ។ ហេតុអ្វីក៏អ្នកចង់នាំឲ្យស្រុកយូដាមានក្ដីអន្តរាយជាមួយនឹងអ្នកដូច្នេះ?»។ ១១ ប៉ុន្តែ អាម៉ាស៊ាមិនព្រមស្ដាប់តាមទេ។+
ដូច្នេះ យេហូអាសជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល បានឡើងទៅច្បាំងនឹងអាម៉ាស៊ាជាស្ដេចស្រុកយូដានៅក្រុងបេតសេមែស+ ដែលជាទឹកដីស្រុកយូដា។+ ១២ ក្នុងចម្បាំងនោះ ពួកយូដាបានចាញ់ពួកអ៊ីស្រាអែល ហើយពួកគេបានរត់ទៅលំនៅរបស់គេរៀងខ្លួន។ ១៣ នៅក្រុងបេតសេមែស យេហូអាសស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល បានចាប់អាម៉ាស៊ាស្ដេចស្រុកយូដា ជាកូនយេហូអាស ហើយត្រូវជាចៅអាហាស៊ីយ៉ា។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយយេហូអាសបានរំលំកំពែងក្រុងយេរូសាឡិម ចាប់ពីទ្វារអេប្រាអ៊ីម+ទៅដល់ទ្វារជ្រុងកំពែង+ អស់ប្រវែង៤០០ហត្ថ។* ១៤ រួចយេហូអាសបានប្រមូលយកមាសប្រាក់និងប្រដាប់ប្រដាទាំងអស់ពីវិហារព្រះយេហូវ៉ា ថែមទាំងពីឃ្លាំងវិមានស្ដេចផងដែរ។ គាត់ក៏ចាប់បណ្ដាជនយកទៅធ្វើជាឈ្លើយសឹក។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏ត្រឡប់ទៅក្រុងសាម៉ារីវិញ។
១៥ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេហូអាសបានធ្វើ និងភាពខ្លាំងពូកែរបស់គាត់ ថែមទាំងការធ្វើចម្បាំងនឹងអាម៉ាស៊ាស្ដេចស្រុកយូដា សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ១៦ ក្រោយមក យេហូអាសបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនៅក្រុងសាម៉ារី។+ រួចមក យេរ៉ូបោម*+ជាកូនរបស់គាត់ ក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
១៧ ក្រោយពីយេហូអាស+ជាកូនយេហូអាហាសជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល+បានស្លាប់ អាម៉ាស៊ា+ជាកូនយេហូអាសស្ដេចស្រុកយូដាបានរស់នៅអស់រយៈពេល១៥ឆ្នាំទៀត។ ១៨ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអាម៉ាស៊ាបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។ ១៩ ក្រោយមក មានគេឃុបឃិតគ្នាក្បត់នឹងគាត់+នៅក្រុងយេរូសាឡិម។ ហេតុនោះ គាត់ក៏រត់ទៅក្រុងឡាគីស។ ប៉ុន្តែគេបានចាត់បុរសខ្លះឲ្យទៅតាមគាត់នៅក្រុងនោះ ហើយសម្លាប់គាត់ចោលទៅ។ ២០ ដូច្នេះ គេបានដាក់សពគាត់លើរទេះសេះ ហើយនាំយកមកបញ្ចុះនៅក្រុងដាវីឌជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់ ក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។+ ២១ បន្ទាប់មក បណ្ដាជនយូដាទាំងអស់បានតែងតាំងអាសារៀ*+ជាកូនអាម៉ាស៊ា ឲ្យធ្វើជាស្ដេចបន្ទាប់ពីឪពុក។+ ពេលនោះ អាសារៀមានអាយុ១៦ឆ្នាំ។+ ២២ ក្រោយពីអាម៉ាស៊ាបានស្លាប់ ហើយបានត្រូវបញ្ចុះជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់ អាសារៀបានសង់ក្រុងអេឡាត+ឡើងវិញ ហើយដាក់ឲ្យនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ស្រុកយូដា។+
២៣ នៅឆ្នាំទី១៥ក្នុងរាជ្យអាម៉ាស៊ាជាកូនយេហូអាសស្ដេចស្រុកយូដា យេរ៉ូបោម+ជាកូនយេហូអាសស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចនៅក្រុងសាម៉ារី។ គាត់បានគ្រប់គ្រងអស់រយៈពេល៤១ឆ្នាំ។ ២៤ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ គាត់មិនបានបែរចេញពីអំពើខុសឆ្គង ដែលយេរ៉ូបោមជាកូនណេបាតបានបណ្ដាលឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តតាមនោះទេ។+ ២៥ គាត់បានដណ្ដើមយកទឹកដីស្រុកអ៊ីស្រាអែលមកវិញ ចាប់ពីលេបូហាម៉ាត+ទៅដល់សមុទ្រអារ៉ាបា*+ ស្របតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈអ្នកបម្រើរបស់លោកឈ្មោះយ៉ូណាស+ ជាកូនអាមីតថាយ ជាអ្នកប្រកាសទំនាយម្នាក់ដែលមកពីក្រុងកាថហេផឺ។+ ២៦ ព្រះយេហូវ៉ាបានឃើញថាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរងទុក្ខវេទនាយ៉ាងខ្លាំង+ ហើយគ្មានអ្នកណាម្នាក់នៅសល់ដើម្បីជួយពួកគេឡើយ សូម្បីតែអ្នកតូចទាបក៏គ្មានដែរ។ ២៧ ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថានឹងមិនលុបឈ្មោះអ៊ីស្រាអែលចេញពីផែនដីឡើយ។+ ដូច្នេះ លោកបានសង្គ្រោះពួកគេតាមរយៈយេរ៉ូបោមជាកូនយេហូអាស។+
២៨ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេរ៉ូបោមបានធ្វើ និងភាពខ្លាំងពូកែរបស់គាត់ ព្រមទាំងការធ្វើចម្បាំង និងការដែលគាត់យកក្រុងដាម៉ាស់+និងក្រុងហាម៉ាត+ធ្វើជាចំណុះរបស់ស្រុកយូដានិងស្រុកអ៊ីស្រាអែល សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ២៩ ក្រោយមក យេរ៉ូបោមបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបណ្ដាស្ដេចអ៊ីស្រាអែល។ រួចមក សាការី+ជាកូនក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
១៥ នៅឆ្នាំទី២៧ក្នុងរាជ្យយេរ៉ូបោម*ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល អាសារៀ*+ជាកូនអាម៉ាស៊ា+ស្ដេចស្រុកយូដា បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេច។+ ២ ពេលនោះ គាត់មានអាយុ១៦ឆ្នាំ ហើយគាត់គ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៥២ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះយេកូលា ជាអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។ ៣ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ដូចអាម៉ាស៊ាជាឪពុកគាត់។+ ៤ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានបំបាត់ចោលទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋទេ+ ហើយបណ្ដាជននៅតែជូនគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងនៅលើទីខ្ពស់ទាំងនោះដដែល។+ ៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យអាសារៀមានជំងឺឃ្លង់+រហូតដល់ថ្ងៃស្លាប់។ ដូច្នេះ គាត់ក៏ស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះមួយដាច់ដោយឡែកពីគេ។+ ពេលនោះ យ៉ូថាម+ជាកូនគាត់បានមើលខុសត្រូវលើកិច្ចការក្នុងវិមានស្ដេច ហើយសម្រេចក្ដីឲ្យបណ្ដាជន។+ ៦ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអាសារៀ+បានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។ ៧ ក្រោយមក អាសារៀបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់+នៅក្រុងដាវីឌ។ រួចមក យ៉ូថាមជាកូនក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
៨ នៅឆ្នាំទី៣៨ក្នុងរាជ្យអាសារៀ+ជាស្ដេចស្រុកយូដា សាការី+ជាកូនយេរ៉ូបោមស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេច។ សាការីគ្រប់គ្រងនៅក្រុងសាម៉ារីបាន៦ខែ។ ៩ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ដូចបុព្វបុរសរបស់គាត់ដែរ។ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។+ ១០ នៅថ្ងៃមួយ សាលូមជាកូនយ៉ាបេសបានរួមគំនិតក្បត់នឹងសាការី ហើយក៏សម្លាប់គាត់+នៅក្រុងអ៊ីបលាមទៅ។+ បន្ទាប់មក សាលូមបានឡើងគ្រប់គ្រងជាស្ដេចជំនួសវិញ។ ១១ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលសាការីបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ១២ រឿងនេះបានកើតឡើងដូចព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យេហ៊ូ ដែលថា៖ «កូនចៅអ្នកនឹងគ្រប់គ្រងលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល ដល់ទៅបួនជំនាន់»។+ ហេតុការណ៍នេះបានកើតឡើងពិតប្រាកដមែន។
១៣ នៅឆ្នាំទី៣៩ក្នុងរាជ្យអូសៀស+ជាស្ដេចស្រុកយូដា សាលូមជាកូនយ៉ាបេសបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងសាម៉ារីបានមួយខែ។ ១៤ ក្រោយមក មេណាហិមជាកូនកាដាយបានចេញពីក្រុងធើសា+មកក្រុងសាម៉ារី រួចសម្លាប់សាលូម+ជាកូនយ៉ាបេស។ ក្រោយសាលូមស្លាប់ មេណាហិមក៏បានឡើងគ្រប់គ្រងជាស្ដេចជំនួសវិញ។ ១៥ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលសាលូមបានធ្វើ និងការរៀបគម្រោងក្បត់របស់គាត់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ១៦ ក្រោយមក មេណាហិមបានធ្វើដំណើរពីក្រុងធើសា ទៅវាយប្រហារលើក្រុងធីបសា។ គាត់បានសម្លាប់បណ្ដាជនទាំងអស់នៅក្នុងក្រុងនោះ និងនៅតំបន់ជុំវិញ ដោយសារពួកគេមិនបានបើកទ្វារក្រុងទទួលគាត់។ ឯស្ត្រីទាំងប៉ុន្មានដែលមានផ្ទៃពោះ គាត់ក៏វះពោះសម្លាប់ចោលដែរ។
១៧ នៅឆ្នាំទី៣៩ក្នុងរាជ្យអាសារៀជាស្ដេចស្រុកយូដា មេណាហិមជាកូនកាដាយបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងសាម៉ារីអស់រយៈពេល១០ឆ្នាំ។ ១៨ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ អស់មួយជីវិត គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។+ ១៩ នៅគ្រាមួយ ផូល+ជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានមកច្បាំងនឹងស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ពេលនោះ មេណាហិមបានជូនប្រាក់ចំនួន១.០០០ថាលិន*ដល់ស្ដេចផូល ដើម្បីឲ្យស្ដេចនោះជួយពង្រឹងអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់គាត់។+ ២០ ដូច្នេះ មេណាហិមតម្រូវឲ្យអ្នកមានស្តុកស្តម្ភដែលមានមុខមាត់ក្នុងស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ គឺបុរសម្នាក់ៗបង់ប្រាក់៥០ហ្សេគិល។* រួចមក គាត់យកប្រាក់ទាំងនោះទៅប្រគល់ឲ្យដល់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី។ ដោយហេតុនោះ ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីក៏បានដកថយចេញពីស្រុកអ៊ីស្រាអែលទៅ។ ២១ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលមេណាហិម+បានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ២២ ក្រោយមក មេណាហិមបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់។ រួចមក ភេកាហ៊ាជាកូនក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
២៣ នៅឆ្នាំទី៥០ក្នុងរាជ្យអាសារៀជាស្ដេចស្រុកយូដា ភេកាហ៊ាជាកូនមេណាហិមបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ភេកាហ៊ាបានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងសាម៉ារីអស់រយៈពេលពីរឆ្នាំ។ ២៤ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។+ ២៥ នៅថ្ងៃមួយ នាយទាហានរបស់គាត់ម្នាក់ឈ្មោះភេកា+ ជាកូនរេម៉ាលៀ បានឃុបឃិតគ្នាក្បត់គាត់។ ភេកាបាននាំទាហាន៥០នាក់ជាអ្នកមកពីគីលាត ទៅសម្លាប់ស្ដេចនៅក្នុងប៉មមួយក្នុងវិមានស្ដេច ជាមួយអាកុបនិងអារ៉ាយអា។ បន្ទាប់មក ភេកាបានឡើងគ្រប់គ្រងជាស្ដេចជំនួសវិញ។ ២៦ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលភេកាហ៊ាបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។
២៧ នៅឆ្នាំទី៥២ក្នុងរាជ្យអាសារៀជាស្ដេចស្រុកយូដា ភេកា+ជាកូនរេម៉ាលៀបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ភេកាបានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងសាម៉ារីអស់រយៈពេល២០ឆ្នាំ។ ២៨ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោមជាកូនណេបាត ដែលជាអ្នកបណ្ដាលឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។+ ២៩ ក្នុងរាជ្យភេកាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ធីឡាតភីលីសឺ+ជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានមកឈ្លានពានទឹកដីអ៊ីស្រាអែល។ គាត់ដណ្ដើមយកទឹកដីទាំងអស់របស់កុលសម្ព័ន្ធណែបថាលី+ ពោលគឺក្រុងអ៊ីយ៉ូន ក្រុងអេបិលបេតម៉ាអាកា+ ក្រុងយ៉ាណូអា និងក្រុងកេដេស+ ក្រុងហាសោ តំបន់គីលាត+ និងតំបន់កាលីឡេ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់ក៏បានចាប់បណ្ដាជនយកទៅធ្វើជាខ្ញុំបម្រើនៅស្រុកអាស៊ីរីទៀតផង។+ ៣០ ពេលមួយ ហូស៊ា+ជាកូនអេឡាបានឃុបឃិតគ្នាក្បត់នឹងភេកាជាកូនរេម៉ាលៀ ហើយក៏បានសម្លាប់គាត់ចោលទៅ។ បន្ទាប់មក ហូស៊ាបានឡើងគ្រប់គ្រងជាស្ដេចជំនួសវិញ គឺនៅឆ្នាំទី២០ក្នុងរាជ្យយ៉ូថាម+ជាកូនអូសៀស។ ៣១ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលភេកាបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល។
៣២ នៅឆ្នាំទី២ក្នុងរាជ្យភេកា ជាកូនរេម៉ាលៀស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល យ៉ូថាម+ជាកូនអូសៀស+បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើស្រុកយូដា។ ៣៣ ពេលនោះ យ៉ូថាមមានអាយុ២៥ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល១៦ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះយេរ៉ូសា ជាកូនសេដុក។+ ៣៤ យ៉ូថាមតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ដូចអូសៀសជាឪពុកគាត់ដែរ។+ ៣៥ ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានបំបាត់ចោលទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋទេ ហើយបណ្ដាជននៅតែជូនគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងនៅលើទីខ្ពស់ទាំងនោះដដែល។+ គាត់គឺជាអ្នកដែលបានសាងសង់ខ្លោងទ្វារខាងលើនៃវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ៣៦ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយ៉ូថាមបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។ ៣៧ នៅគ្រានោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យរេសិនជាស្ដេចស្រុកស៊ីរី និងភេកា+ជាកូនរេម៉ាលៀស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ចេញទៅច្បាំងនឹងស្រុកយូដា។+ ៣៨ ក្រោយមក យ៉ូថាមបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់នៅក្រុងដាវីឌ។ រួចមក អេហាសជាកូនរបស់គាត់ ក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
១៦ នៅឆ្នាំទី១៧ក្នុងរាជ្យភេកាជាកូនរេម៉ាលៀ អេហាស+ជាកូនយ៉ូថាមបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចលើស្រុកយូដា។ ២ ពេលនោះ គាត់មានអាយុ២០ឆ្នាំ ហើយគាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល១៦ឆ្នាំ។ គាត់មិនបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ដូចដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់គាត់ទេ។+ ៣ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល+ ហើយថែមទាំងដុតកូនរបស់ខ្លួនជូនជាគ្រឿងបូជា*ទៀតផង។+ គាត់បានធ្វើតាមទង្វើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមរបស់ប្រជាជាតិនានា+ ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដេញចេញពីមុខជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ៤ បន្ថែមទៅទៀត គាត់ក៏បានជូនគ្រឿងបូជា និងដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងនៅលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+ នៅទីទួល និងនៅក្រោមដើមឈើខៀវខ្ចី។+
៥ នៅគ្រានោះ រេសិនជាស្ដេចស្រុកស៊ីរី និងភេកាកូនរេម៉ាលៀជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល បានរួមគ្នាឡើងទៅច្បាំងនឹងអេហាស។+ ពួកគេបានឡោមព័ទ្ធក្រុងយេរូសាឡិម តែមិនអាចដណ្ដើមយកក្រុងនោះបានទេ។ ៦ ពេលនោះ រេសិនជាស្ដេចស្រុកស៊ីរីបានដណ្ដើមយកក្រុងអេឡាត+ ហើយគាត់ក៏ប្រគល់ឲ្យជនជាតិអេដំវិញ។ គាត់បានបណ្ដេញជនជាតិយូដាចេញពីក្រុងអេឡាត ហើយឲ្យជនជាតិអេដំចូលទៅរស់នៅក្នុងក្រុងនោះរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។ ៧ ដូច្នេះ អេហាសបានចាត់ពួកអ្នកនាំសារឲ្យទៅជម្រាបធីឡាតភីលីសឺ+ជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីថា៖ «ខ្ញុំជាអ្នកបម្រើនិងជាកូនចៅរបស់លោក។ ស្ដេចស្រុកស៊ីរីនិងស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលកំពុងរួមដៃគ្នាប្រយុទ្ធនឹងខ្ញុំ សូមលោកឡើងមកជួយសង្គ្រោះខ្ញុំផង»។ ៨ រួចមក អេហាសបានប្រមូលមាសប្រាក់ទាំងអស់ពីវិហារព្រះយេហូវ៉ានិងពីឃ្លាំងវិមានស្ដេច យកទៅប្រគល់ឲ្យស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីជាជំនូន។+ ៩ ស្ដេចអាស៊ីរីក៏ធ្វើតាមសំណូមពររបស់អេហាស។ គាត់ក៏ទៅច្បាំងនឹងក្រុងដាម៉ាស់ ហើយដណ្ដើមយកបានក្រុងនោះ។ គាត់បាននិរទេសបណ្ដាជនក្នុងក្រុងនោះទៅតំបន់គា។+ នៅពេលនោះ គាត់ក៏បានសម្លាប់រេសិនដែរ។+
១០ បន្ទាប់មក ស្ដេចអេហាសបានទៅក្រុងដាម៉ាស់ ដើម្បីជួបធីឡាតភីលីសឺជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី។ នៅទីនោះអេហាសបានឃើញទីបូជាធំមួយ។ ដូច្នេះ គាត់ក៏ផ្ញើគំរូនិងទ្រង់ទ្រាយនៃទីបូជានោះទៅឲ្យយូរ៉ាយ៉ាជាសង្ឃ។+ ១១ យូរ៉ាយ៉ា+ក៏សង់ទីបូជាមួយ+ តាមការណែនាំទាំងអស់ដែលស្ដេចអេហាសបានផ្ញើពីក្រុងដាម៉ាស់។ យូរ៉ាយ៉ាបានសង់ទីបូជានោះរួចរាល់ មុននឹងស្ដេចអេហាសត្រឡប់ពីក្រុងដាម៉ាស់វិញ។ ១២ កាលស្ដេចអេហាសបានមកដល់ គាត់ឃើញទីបូជានោះ ហើយក៏ចូលទៅជូនគ្រឿងបូជានៅលើនោះទៅ។+ ១៣ បន្ថែមទៅទៀត គាត់ក៏ជូនគ្រឿងបូជាដុត និងគ្រឿងបូជាពីស្រូវឲ្យផ្សែងហុយឡើង ព្រមជាមួយនឹងគ្រឿងបូជាជាស្រាផងដែរ។ គាត់ថែមទាំងបានប្រោះឈាមនៃគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពទៅលើទីបូជានោះផងដែរ។ ១៤ រីឯទីបូជាធ្វើពីស្ពាន់+ ដែលស្ថិតនៅខាងមុខវិហារព្រះយេហូវ៉ា ស្ដេចឲ្យគេលើកចេញពីកន្លែងដើមដែលស្ថិតនៅចន្លោះវិហារព្រះយេហូវ៉ានិងទីបូជារបស់គាត់ ហើយយកទៅដាក់នៅប៉ែកខាងជើងទីបូជារបស់គាត់វិញ។ ១៥ ស្ដេចអេហាសបានបង្គាប់យូរ៉ាយ៉ា+ជាសង្ឃថា៖ «ចូរជូនគ្រឿងបូជាដុតនៅពេលព្រឹក និងគ្រឿងបូជាពីស្រូវនៅពេលល្ងាច+ ព្រមទាំងជូនគ្រឿងបូជាដុត និងគ្រឿងបូជាពីស្រូវរបស់ស្ដេចលើទីបូជាដ៏ធំនេះ ឲ្យផ្សែងហុយឡើង។+ អ្នកក៏ត្រូវជូនគ្រឿងបូជាដុត គ្រឿងបូជាពីស្រូវ និងគ្រឿងបូជាជាស្រារបស់បណ្ដាជនទាំងអស់ដែរ។ បន្ថែមទៅទៀត អ្នកត្រូវប្រោះឈាមនៃគ្រឿងបូជាដុត និងឈាមនៃគ្រឿងបូជាឯទៀតទៅលើទីបូជាដ៏ធំនោះ។ ឯទីបូជាធ្វើពីស្ពាន់វិញ ចាំខ្ញុំគិតសិនថាត្រូវធ្វើយ៉ាងណា»។ ១៦ ក្រោយពីស្ដាប់រួច យូរ៉ាយ៉ាជាសង្ឃក៏ធ្វើតាមបង្គាប់របស់ស្ដេចអេហាសគ្រប់ជំពូក។+
១៧ លើសពីនោះទៅទៀត អេហាសបានកាត់បន្ទះជុំវិញរទេះទឹក+ទៅជាបំណែកៗ ហើយដកចានក្លាំចេញពីរទេះទាំងនោះ។+ គាត់ក៏បានយកអាងធំ*ចេញពីលើគោស្ពាន់+ ទៅដាក់នៅលើកម្រាលថ្មវិញ។+ ១៨ គាត់បានបំបាត់ចោលរោងសម្រាប់ប្រើក្នុងថ្ងៃឈប់សម្រាកដែលគេបានសង់នៅវិហារ និងបិទច្រកចូលដែលស្ដេចធ្វើដំណើរទៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ធ្វើដូច្នោះ ដើម្បីផ្គាប់ចិត្តស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី។
១៩ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអេហាសបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។+ ២០ ក្រោយមក អេហាសបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់នៅក្រុងដាវីឌ។ រួចមក ហេសេគា*+ជាកូនក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
១៧ នៅឆ្នាំទី១២ក្នុងរាជ្យអេហាសជាស្ដេចស្រុកយូដា ហូស៊ា+ជាកូនអេឡាបានគ្រងរាជ្យលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហើយគាត់គ្រប់គ្រងនៅក្រុងសាម៉ារីអស់រយៈពេល៩ឆ្នាំ។ ២ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត តែមិនដល់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលដែលនៅមុនៗគាត់ទេ។ ៣ នៅគ្រានោះ សាលម៉ាននីសឺជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានមកច្បាំងនឹងហូស៊ា។+ ហូស៊ាបានចុះចាញ់ ហើយសុខចិត្តបម្រើស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី ថែមទាំងយល់ព្រមបង់សួយអាករដល់គាត់ទៀតផង។+ ៤ ប៉ុន្តែក្រោយមក ហូស៊ាបានក្បត់នឹងស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី ដោយចាត់អ្នកនាំសារទៅជួបសូ ជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ហើយលែងបង់សួយអាករដល់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីទៀត។ ពេលស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីដឹងអំពីរឿងនោះ គាត់ក៏ចាប់ហូស៊ាដាក់ច្រវាក់ យកទៅឃុំឃាំងក្នុងគុក។
៥ គ្រានោះ ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានចូលមកឈ្លានពានទឹកដីអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល ហើយទៅឡោមព័ទ្ធក្រុងសាម៉ារីអស់រយៈពេលបីឆ្នាំ។ ៦ នៅឆ្នាំទី៩ក្នុងរាជ្យហូស៊ា ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីដណ្ដើមយកបានក្រុងសាម៉ារី។+ បន្ទាប់មក គាត់បាននិរទេសជនជាតិអ៊ីស្រាអែល+ទៅស្រុកអាស៊ីរី ហើយបានឲ្យពួកគេរស់នៅក្នុងតំបន់ហាឡា និងតំបន់ហាបោជិតទន្លេកូសាន+ រួមទាំងក្រុងផ្សេងៗរបស់ពួកមេឌី។+
៧ រឿងនេះបានកើតឡើងដោយសារជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដែលបានរំដោះពួកគេចេញពីកណ្ដាប់ដៃផារ៉ូជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ ពួកគេបានគោរពបូជា*ដល់ព្រះឯទៀត។+ ៨ ពួកគេក៏បានធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់របស់ប្រជាជាតិនានា ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដេញចេញពីមុខពួកគេ។ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេក៏ធ្វើតាមទម្លាប់របស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលដែរ។
៩ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ ពួកគេចេះតែធ្វើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនៅក្រុងទាំងឡាយ+ គឺចាប់ពីប៉មចាំយាមរហូតដល់ក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំ។* ១០ ម្យ៉ាងទៀត ពួកគេតែងតែបញ្ឈរបង្គោលថ្មនិងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ នៅលើទីទួលនិងនៅក្រោមដើមឈើខៀវខ្ចី។+ ១១ ឯនៅលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋវិញ ពួកគេតែងតែដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង តាមទំនៀមទម្លាប់របស់ប្រជាជាតិនានា ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដេញចេញពីមុខពួកគេ។+ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលអាក្រក់ជានិច្ច ហើយធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខឹងនឹងពួកគេ។
១២ ពួកគេបន្តគោរពបម្រើរូបព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម។+ ស្ដីអំពីរឿងនេះ ព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់ហាមពួកគេថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើដូច្នេះឡើយ!»។+ ១៣ តាមរយៈពួកអ្នកប្រកាសទំនាយនិងពួកអ្នកមើលធ្លុះ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែព្រមានបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលនិងបណ្ដាជនយូដា+ថា៖ «ចូរលះចោលផ្លូវអាក្រក់របស់អ្នករាល់គ្នាទៅ+ ហើយធ្វើតាមបង្គាប់និងបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ គឺច្បាប់ទាំងអស់ដែលខ្ញុំបានឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់អ្នករាល់គ្នា ព្រមទាំងច្បាប់ដែលខ្ញុំឲ្យដល់អ្នករាល់គ្នា តាមរយៈពួកអ្នកប្រកាសទំនាយជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំ»។ ១៤ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានស្ដាប់លោកទេ។ ពួកគេនៅតែរឹងចចេសដូចបុព្វបុរសពួកគេ គឺជាអ្នកដែលមិនបានបង្ហាញជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្លួន។+ ១៥ ពួកគេមិនបានកាន់តាមច្បាប់របស់ព្រះ ហើយក៏មិនធ្វើតាមកិច្ចព្រមព្រៀង+ដែលលោកបានធ្វើជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់ពួកគេដែរ។ ឯសេចក្ដីរំលឹករបស់លោកវិញ ពួកគេមិនបានធ្វើតាមសោះ។+ ពួកគេចេះតែគោរពបូជារូបព្រះដែលឥតបានការ+ ហេតុនេះពួកគេក៏ទៅជាមនុស្សដែលឥតបានការដែរ។+ ពួកគេធ្វើតាមប្រជាជាតិដែលនៅជុំវិញ គឺប្រជាជាតិដែលព្រះយេហូវ៉ាបានហាមពួកគេមិនឲ្យធ្វើតាមឡើយ។+
១៦ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេះតែលះចោលបញ្ញត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្លួន។ ពួកគេបានធ្វើរូបកូនគោពីរពីលោហៈ+ និងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ ថែមទាំងក្រាបគោរពផ្កាយទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃ+ ហើយគោរពបម្រើព្រះបាលផងដែរ។+ ១៧ បន្ថែមទៅទៀត ពួកគេបានដុតកូនប្រុសកូនស្រីខ្លួនជាគ្រឿងបូជា+ ហើយមើលប្រផ្នូល ព្រមទាំងទស្សន៍ទាយទៀតផង។+ ពួកគេបានបណ្ដោយខ្លួនឲ្យប្រព្រឹត្តអ្វីដែលអាក្រក់ជានិច្ច ហើយធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាខឹង។
១៨ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាខឹងនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលជាខ្លាំង។ ម្ល៉ោះហើយ លោកបានបណ្ដេញពួកគេចេញពីមុខលោកទៅ+ ដោយមិនទុកឲ្យសល់កុលសម្ព័ន្ធណាមួយឡើយ លើកលែងតែកុលសម្ព័ន្ធយូដាមួយប៉ុណ្ណោះ។
១៩ ក្រោយមក សូម្បីតែកុលសម្ព័ន្ធយូដាក៏មិនបានកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ខ្លួនដែរ។+ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់របស់បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែល។+ ២០ ព្រះយេហូវ៉ាឈប់ទទួលស្គាល់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់។ លោកបានធ្វើឲ្យពួកគេអាម៉ាស់មុខ ដោយប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃខ្មាំងសត្រូវ រហូតដល់ពួកគេបាត់ចេញពីមុខលោកទៅ។ ២១ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដាច់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីពូជពង្សរបស់ដាវីឌ។ ពួកគេក៏បានតែងតាំងយេរ៉ូបោមជាកូនណេបាតឲ្យធ្វើជាស្ដេចគ្រប់គ្រងលើពួកគេវិញ។+ ប៉ុន្តែ យេរ៉ូបោមបាននាំឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបែរចេញពីលោក ព្រមទាំងនាំពួកគេប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដ៏ធ្ងន់ធ្ងរទៀតផង។ ២២ ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលតែងតែប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងតាមគន្លងរបស់យេរ៉ូបោម+ ហើយក៏មិនបានបែរចេញពីអំពើខុសឆ្គងទាំងនោះឡើយ។ ២៣ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដេញជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីមុខលោក ដូចដែលលោកបានមានប្រសាសន៍តាមរយៈពួកអ្នកប្រកាសទំនាយជាអ្នកបម្រើលោក។+ ម្ល៉ោះហើយ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវនិរទេសទៅទឹកដីអាស៊ីរី+ ហើយពួកគេរស់នៅទីនោះរហូតដល់សព្វថ្ងៃ។
២៤ គ្រានោះ ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបាននាំជនជាតិដទៃពីក្រុងបាប៊ីឡូន ក្រុងគូថា ក្រុងអាវ៉ា ក្រុងហាម៉ាត និងក្រុងសេផាវែម+ ឲ្យទៅរស់នៅតាមបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកសាម៉ារី ជំនួសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលវិញ។ ហេតុនេះ ជនជាតិដទៃក៏បានរស់នៅពេញក្នុងស្រុកសាម៉ារី។ ២៥ ពេលពួកគេមករស់នៅដំបូង ពួកគេមិនបានកោតខ្លាច*ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាប្រើសត្វតោឲ្យទៅប្រហារពួកគេអស់មួយចំនួនទៅ។+ ២៦ ក្រោយមក មានគេទៅជម្រាបស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីថា៖ «ជនជាតិដទៃដែលលោកបានឲ្យទៅរស់នៅតាមបណ្ដាក្រុងក្នុងស្រុកសាម៉ារីនោះ ពួកគេមិនស្គាល់ទំនៀមទម្លាប់សាសនា និងព្រះនៃស្រុកនោះទេ។ ហេតុនេះហើយបានជាព្រះនៃស្រុកនោះប្រើសត្វតោឲ្យទៅប្រហារពួកគេ»។
២៧ លំដាប់នោះ ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីក៏បញ្ជាថា៖ «ចូរបញ្ជូនសង្ឃម្នាក់ដែលអ្នកបានចាប់ពីទីនោះ ឲ្យត្រឡប់ទៅវិញ ដើម្បីឲ្យគាត់បង្រៀនអំពីទំនៀមទម្លាប់សាសនា និងព្រះនៃស្រុកនោះ»។ ២៨ ដូច្នេះ គេក៏បញ្ជូនសង្ឃម្នាក់ ឲ្យត្រឡប់ទៅរស់នៅក្នុងក្រុងបេតអែល+នៅស្រុកសាម៉ារីវិញ។ សង្ឃនោះក៏ចាប់ផ្ដើមបង្រៀនបណ្ដាជននៅទីនោះឲ្យចេះកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា។+
២៩ ក៏ប៉ុន្តែ ជនជាតិដទៃទាំងនោះបានធ្វើរូបព្រះសម្រាប់ពួកគេរៀងៗខ្លួន ហើយក៏យកទៅតម្កល់ក្នុងវិហារលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋដែលពួកសាម៉ារីបានសង់ពីមុន។ ជនជាតិទាំងនោះបានធ្វើដូច្នេះនៅតាមក្រុងនានាដែលពួកគេរស់នៅ។ ៣០ អ្នកមកពីក្រុងបាប៊ីឡូនបានធ្វើរូបព្រះសិកូតបេណូត។ ឯអ្នកមកពីក្រុងគូថាធ្វើរូបព្រះនើកាល។ ចំណែកអ្នកមកពីក្រុងហាម៉ាត+ធ្វើរូបព្រះអាស៊ីម៉ា ៣១ ហើយអ្នកមកពីក្រុងអាវ៉ាធ្វើរូបព្រះនីបហាសនិងថើថាក។ រីឯអ្នកមកពីក្រុងសេផាវែមបានដុតកូនរបស់ពួកគេ ជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះអាត្រាម៉ាលេកនិងព្រះអាណែម៉ាលេក ជាព្រះរបស់ខ្លួន។+ ៣២ ប៉ុន្តែ ជនជាតិទាំងនោះក៏គោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគេបានតែងតាំងបណ្ដាជនធម្មតាឲ្យធ្វើជាសង្ឃ ហើយឲ្យពួកគេបម្រើនៅកន្លែងគោរពបូជាលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ។+ ៣៣ ថ្វីដ្បិតតែពួកគេគោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាក៏ពិតមែន តែពួកគេនៅតែគោរពបូជាដល់ព្រះរបស់ពួកគេរៀងខ្លួន តាមទំនៀមទម្លាប់សាសនាដើមរបស់ពួកគេដដែល។+
៣៤ ពួកគេនៅតែកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់សាសនារបស់ពួកគេរហូតដល់សព្វថ្ងៃ ហើយគ្មាននរណាម្នាក់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ពួកគេក៏មិនបានកាន់តាមច្បាប់ បញ្ញត្តិ និងការវិនិច្ឆ័យ ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យដល់កូនចៅយ៉ាកុបដែរ។ យ៉ាកុបជាអ្នកដែលព្រះបានឲ្យឈ្មោះថាអ៊ីស្រាអែល។+ ៣៥ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល+ លោកបានបង្គាប់ពួកគេថា៖ «អ្នកមិនត្រូវកោតខ្លាចព្រះណាទៀតឡើយ ហើយក៏មិនត្រូវក្រាបគោរពចំពោះព្រះទាំងនោះដែរ។ អ្នកមិនត្រូវបម្រើឬជូនគ្រឿងបូជាដល់ព្រះទាំងនោះឲ្យសោះ។+ ៣៦ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវគោរពកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាវិញ+ ជាព្រះដែលបានសង្គ្រោះអ្នកពីស្រុកអេហ្ស៊ីប ដោយឫទ្ធានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា។+ អ្នកត្រូវក្រាបគោរពនិងជូនគ្រឿងបូជាដល់លោកតែមួយប៉ុណ្ណោះ។ ៣៧ ឯច្បាប់ ការវិនិច្ឆ័យ និងបញ្ញត្តិទាំងប៉ុន្មានដែលលោកបានឲ្យនោះ អ្នកត្រូវធ្វើតាមឲ្យបានដិតដល់។+ អ្នកមិនត្រូវកោតខ្លាចព្រះណាទៀតឡើយ។ ៣៨ អ្នកមិនត្រូវភ្លេចកិច្ចព្រមព្រៀងដែលខ្ញុំបានធ្វើជាមួយនឹងអ្នកទេ+ ហើយអ្នកមិនត្រូវកោតខ្លាចព្រះណាទៀតឡើយ។ ៣៩ ប៉ុន្តែ អ្នកត្រូវកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ាតែមួយប៉ុណ្ណោះ ព្រោះលោកជាអ្នកដែលនឹងសង្គ្រោះអ្នកពីកណ្ដាប់ដៃពួកខ្មាំងសត្រូវ»។
៤០ ពួកគេមិនបានស្ដាប់បង្គាប់លោកទេ តែបែរជាកាន់តាមទំនៀមទម្លាប់សាសនាពីមុនទៅវិញ។+ ៤១ ជនជាតិដទៃទាំងនោះចាប់ផ្ដើមកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា+ តែពួកគេនៅគោរពបម្រើរូបព្រះរបស់ពួកគេដដែល។ កូនចៅរបស់ពួកគេបន្តធ្វើតាមបុព្វបុរសរបស់ខ្លួន ដរាបដល់សព្វថ្ងៃ។
១៨ នៅឆ្នាំទី៣ក្នុងរាជ្យហូស៊ា+ជាកូនអេឡាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ហេសេគា+ជាកូនអេហាស+ បានគ្រងរាជ្យលើស្រុកយូដា។ ២ ពេលនោះ គាត់មានអាយុ២៥ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល២៩ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះអាប៊ីយ៉ាជាកូនសាការី។+ ៣ គាត់តែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត+ ដូចដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់គាត់ដែរ។+ ៤ គាត់ជាអ្នកបំបាត់ចោលទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ+ ហើយកម្ទេចបង្គោលថ្ម និងកាប់បំបាក់បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ។*+ មួយទៀត គាត់ក៏បំបាក់បំបែករូបពស់ស្ពាន់ដែលម៉ូសេបានធ្វើដែរ។+ រហូតមកដល់គ្រានោះ បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលបានជូនគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងចំពោះរូបនោះ ហើយគេធ្លាប់ហៅរូបនោះថានេហ៊ូសេថាន់។ ៥ គាត់បានទុកចិត្តលើព្រះយេហូវ៉ា+ជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយគ្មានស្ដេចយូដាណាដូចគាត់ឡើយ ទោះជាមុនឬក្រោយគាត់ក្ដី។ ៦ គាត់បានកាន់តាមព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ច+ ឥតបែរចេញពីលោកឡើយ។ គាត់តែងតែកាន់តាមអស់ទាំងបញ្ញត្តិដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យដល់ម៉ូសេ។ ៧ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបាននៅជាមួយនឹងគាត់។ ឯការប្រព្រឹត្តទាំងអស់របស់គាត់សុទ្ធតែប្រកបដោយប្រាជ្ញា។ ម្យ៉ាងទៀត ហេសេគាបានបះបោរប្រឆាំងនឹងស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី ហើយមិនព្រមបម្រើស្ដេចនោះទេ។+ ៨ គាត់ថែមទាំងបានវាយឈ្នះពួកភីលីស្ទីន+ រហូតដល់ក្រុងកាសានិងតំបន់ជុំវិញ គឺចាប់ពីប៉មចាំយាមរហូតដល់ក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំ។*
៩ នៅឆ្នាំទី៤ក្នុងរាជ្យហេសេគា ត្រូវនឹងឆ្នាំទី៧នៃរាជ្យហូស៊ា+ជាកូនអេឡាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល សាលម៉ាននីសឺជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានឡើងទៅឡោមព័ទ្ធច្បាំងនឹងក្រុងសាម៉ារី។+ ១០ លុះបីឆ្នាំក្រោយមក គឺនៅឆ្នាំទី៦ក្នុងរាជ្យហេសេគា ដែលត្រូវនឹងឆ្នាំទី៩នៃរាជ្យហូស៊ាជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែល ពួកអាស៊ីរីដណ្ដើមយកបានក្រុងសាម៉ារី។+ ១១ រួចមក ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបាននិរទេសជនជាតិអ៊ីស្រាអែល+ទៅស្រុកអាស៊ីរី ហើយបានឲ្យពួកគេរស់នៅក្នុងតំបន់ហាឡា និងតំបន់ហាបោជិតទន្លេកូសាន រួមទាំងក្នុងបណ្ដាក្រុងរបស់ពួកមេឌី។+ ១២ នេះគឺដោយសារពួកគេមិនបានស្ដាប់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់ពួកគេ។ ពួកគេតែងតែបំពានកិច្ចព្រមព្រៀងរបស់លោក ដោយមិនធ្វើតាមបង្គាប់របស់ម៉ូសេ ដែលជាអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ពួកគេមិនបានស្ដាប់ឬធ្វើតាមឡើយ។
១៣ នៅឆ្នាំទី១៤នៃរាជ្យហេសេគា សានហេរីបស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី+ឡើងទៅច្បាំងដណ្ដើមយកបានក្រុងទាំងអស់ដែលមានកំពែងរឹងមាំ ក្នុងស្រុកយូដា។+ ១៤ ដូច្នេះ ហេសេគាជាស្ដេចស្រុកយូដាបានផ្ញើសារទៅស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីនៅក្រុងឡាគីសថា៖ «ខ្ញុំធ្វើខុសហើយ។ សូមដកថយចេញពីខ្ញុំទៅ។ អ្វីដែលលោកចង់បាន ខ្ញុំព្រមឲ្យ»។ ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីក៏បង្គាប់ស្ដេចហេសេគា ឲ្យបង់ប្រាក់៣០០ថាលិន* និងមាស៣០ថាលិន។ ១៥ ហេតុនេះ ហេសេគាក៏ប្រមូលប្រាក់ទាំងអស់ពីក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា និងពីក្នុងឃ្លាំងវិមានស្ដេច។+ ១៦ ហេសេគាក៏បានដកយក*ទ្វារនិងបង្គោលទ្វារពីវិហារ+ព្រះយេហូវ៉ា ដែលគាត់បានស្រោបដោយមាស+ យកទៅប្រគល់ឲ្យស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី។
១៧ បន្ទាប់មក ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីក៏បានចាត់ថើថាន* រ៉ាបសារី* និងរ៉ាបសាកេ* ឲ្យនាំទ័ពយ៉ាងច្រើនពីក្រុងឡាគីស+ ទៅជួបស្ដេចហេសេគានៅក្រុងយេរូសាឡិម។+ ពេលទៅដល់ ពួកគេឈរនៅក្បែរប្រឡាយចេញពីអាងទឹកខាងលើ ដែលនៅតាមផ្លូវទៅវាលអ្នកបោកគក់។+ ១៨ រួចមក ពួកគេបានស្រែកហៅឲ្យស្ដេចចេញមក។ ខណៈនោះ មន្ត្រីបីនាក់បានចេញមកជួបពួកគេ គឺអេលាគីម+ជាកូនហ៊ីលគីយ៉ាដែលមើលការខុសត្រូវក្នុងវិមានស្ដេច សេបណា+ជាលេខាធិការ និងយ៉ូអាជាកូនអេសាភជាអ្នកកត់ត្រា។
១៩ ដូច្នេះ រ៉ាបសាកេក៏និយាយទៅកាន់ពួកគេថា៖ «ចូរទៅប្រាប់ហេសេគាថា៖ ‹ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីជាស្ដេចដ៏ខ្លាំងក្លាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «តើអ្នកឯងអាងលើអ្វី?+ ២០ អ្នកឯងនិយាយថា៖ ‹ខ្ញុំមានយុទ្ធសាស្ត្រនិងកម្លាំងទ័ពគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីធ្វើចម្បាំង›។ ប៉ុន្តែ ពាក្យទាំងនេះសុទ្ធតែឥតបានការទេ។ តើអ្នកឯងទុកចិត្តលើអ្នកណា បានជាហ៊ានបះបោរប្រឆាំងដូច្នេះ?+ ២១ តើអ្នកឯងទុកចិត្តលើស្រុកអេហ្ស៊ីបដែលប្រៀបដូចជាដើមត្រែងដែលបាក់ឬ?+ អស់អ្នកដែលទុកចិត្តលើផារ៉ូស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីប គឺដូចជាច្រត់ដៃលើដើមត្រែងបាក់ ដែលនាំឲ្យធ្លុះដៃប៉ុណ្ណោះ។ ផារ៉ូស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបគឺដូចនេះឯងដល់អស់អ្នកដែលទុកចិត្តលើគាត់។ ២២ បើអ្នករាល់គ្នានិយាយមកកាន់ខ្ញុំថា៖ ‹យើងទុកចិត្តទៅលើព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើង›+ តើឲ្យទុកចិត្តម្ដេចបាន? ព្រោះហេសេគាបានបំផ្លាញទីបូជានិងទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋរបស់ព្រះ+ រួចនិយាយទៅកាន់បណ្ដាជនយូដានិងអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមថា៖ ‹ចូរអ្នករាល់គ្នាមកក្រាបគោរពនៅចំពោះទីបូជានេះ នៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ›»›។+ ២៣ ឥឡូវសាកល្បងភ្នាល់នឹងស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីជាម្ចាស់របស់ខ្ញុំមើល ខ្ញុំនឹងឲ្យសេះ២.០០០ក្បាលដល់អ្នកឯង ចាំមើលថាអ្នកឯងអាចរកអ្នកជិះបានឬយ៉ាងណា។+ ២៤ ទោះជាអ្នកឯងពឹងទ័ពសេះនិងទ័ពរទេះចម្បាំងរបស់ពួកអេហ្ស៊ីបក្ដី តើអ្នកឯងអាចច្បាំងឈ្នះអភិបាលតូចតាចបំផុតរបស់ម្ចាស់ខ្ញុំបានទេ? ២៥ គឺព្រះយេហូវ៉ាទេតើ ដែលបានបង្គាប់ខ្ញុំឲ្យមកច្បាំងបំផ្លាញក្រុងនេះ។ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ទាល់បាននិយាយមកកាន់ខ្ញុំថា៖ ‹ចូរឡើងទៅច្បាំងហើយបំផ្លាញក្រុងនោះចោលទៅ›»។
២៦ ខណៈនោះ អេលាគីមជាកូនហ៊ីលគីយ៉ា សេបណា+ និងយ៉ូអា ក៏និយាយទៅកាន់រ៉ាបសាកេ+ថា៖ «សូមលោកនិយាយមកកាន់យើងខ្ញុំជាភាសាអេរ៉ាម*ចុះ+ ព្រោះយើងខ្ញុំអាចយល់បាន។ សូមកុំនិយាយជាភាសារបស់ពួកយើង*អី ក្រែងបណ្ដាជននៅលើកំពែងក្រុងស្ដាប់បាន»។+ ២៧ ប៉ុន្តែ រ៉ាបសាកេតបទៅវិញថា៖ «តើម្ចាស់ខ្ញុំបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកនិយាយតែជាមួយនឹងម្ចាស់ឯងនិងពួកឯងប៉ុណ្ណោះឬ? គឺឲ្យពួកអ្នកនៅលើកំពែងក្រុងស្ដាប់ឮដែរទេតើ។ ពួកគេក៏នឹងស៊ីលាមក ហើយផឹកទឹកនោមរបស់ខ្លួនជាមួយនឹងពួកឯងដែរ»។
២៨ បន្ទាប់មក រ៉ាបសាកេក៏ឈរបន្លឺសំឡេងខ្លាំងៗជាភាសារបស់ជនជាតិយូដាថា៖ «ចូរស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីជាស្ដេចដ៏ខ្លាំងក្លា។+ ២៩ លោកមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹កុំចាញ់បញ្ឆោតរបស់ហេសេគាឲ្យសោះ ព្រោះគាត់មិនអាចសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នាពីកណ្ដាប់ដៃខ្ញុំបានឡើយ។+ ៣០ កុំជឿតាមហេសេគា ទៅទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា ដោយសារតែគាត់និយាយថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាសង្គ្រោះយើងមិនខាន ហើយក្រុងនេះនឹងមិនធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីនោះទេ»។+ ៣១ កុំស្ដាប់ហេសេគាឲ្យសោះ ព្រោះស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «ចូរព្រមចុះចូលនឹងខ្ញុំទៅ អ្នករាល់គ្នានឹងបានបរិភោគផ្លែទំពាំងបាយជូរនិងផ្លែល្វាពីចម្ការរបស់ខ្លួន ហើយគ្រប់គ្នានឹងផឹកទឹកពីអណ្ដូងរបស់ខ្លួន ៣២ រហូតដល់ខ្ញុំនាំអ្នករាល់គ្នាទៅនៅស្រុកមួយដូចស្រុកអ្នករាល់គ្នាដែរ+ គឺស្រុកដែលពោរពេញទៅដោយស្រូវ ស្រាថ្មី* នំប៉័ង និងចម្ការទំពាំងបាយជូរ ផ្លែអូលីវ និងទឹកឃ្មុំ។ អ្នករាល់គ្នាអាចរស់រាន ឥតស្លាប់ឡើយ។ កុំស្ដាប់ហេសេគាឲ្យសោះ ព្រោះគាត់បញ្ឆោតអ្នករាល់គ្នាទេ ដោយនិយាយថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ានឹងសង្គ្រោះយើងរាល់គ្នា›។ ៣៣ ក្នុងចំណោមព្រះរបស់ប្រជាជាតិទាំងឡាយ គ្មានព្រះណាអាចសង្គ្រោះពួកគេពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានទេ។ ៣៤ សូម្បីតែព្រះនៃក្រុងហាម៉ាត+និងក្រុងអើផាត ព្រះនៃក្រុងសេផាវែម+ ក្រុងហេណានិងក្រុងអ៊ីវ៉ា ក៏មិនអាចសង្គ្រោះស្រុកសាម៉ារីពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ខ្ញុំបានដែរ។+ ៣៥ បើបណ្ដាព្រះទាំងនោះមិនអាចសង្គ្រោះទឹកដីរបស់ពួកគេពីកណ្ដាប់ដៃខ្ញុំបានទៅហើយ ចុះទម្រាំព្រះយេហូវ៉ា តើនឹងអាចសង្គ្រោះក្រុងយេរូសាឡិមពីកណ្ដាប់ដៃខ្ញុំម្ដេចបាន?»›»។+
៣៦ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនបាននៅស្ងៀម មិននិយាយអ្វីសោះ ព្រោះស្ដេចបានបង្គាប់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវតបឆ្លើយឡើយ»។+ ៣៧ ឯអេលាគីមជាកូនហ៊ីលគីយ៉ាដែលមើលការខុសត្រូវក្នុងវិមានស្ដេច សេបណាជាលេខាធិការ និងយ៉ូអាជាកូនអេសាភជាអ្នកកត់ត្រា បានចូលទៅជួបហេសេគា ទាំងអាវរហែក ហើយជម្រាបគាត់តាមពាក្យសម្ដីទាំងអស់របស់រ៉ាបសាកេ។
១៩ ក្រោយពីស្ដេចហេសេគាបានឮដំណឹងនោះភ្លាម គាត់ក៏ចាប់ហែកអាវ ហើយស្លៀកបាវ រួចចូលទៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ២ បន្ទាប់មក គាត់បង្គាប់អេលាគីមជាអ្នកមើលការខុសត្រូវក្នុងវិមានស្ដេច សេបណាជាលេខាធិការ និងពួកបុរសចាស់ទុំពីចំណោមពួកសង្ឃ ឲ្យស្លៀកបាវ ហើយឲ្យទៅជួបអេសាយជាអ្នកប្រកាសទំនាយ+ ដែលត្រូវជាកូនអាម៉ុស។ ៣ ពួកគេបានប្រាប់អេសាយថា៖ «ស្ដេចហេសេគាបាននិយាយដូច្នេះថា៖ ‹ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃមានទុក្ខ ជាថ្ងៃរងការអាម៉ាស់ និងត្រូវគេមើលងាយ គឺប្រៀបដូចជាស្ត្រីដែលហៀបនឹងសម្រាលកូន តែគ្មានកម្លាំងនឹងសម្រាលទេ។+ ៤ ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានចាត់រ៉ាបសាកេឲ្យមកចំអកមើលងាយព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ។+ ប្រហែលជាព្រះយេហូវ៉ានឹងឮពាក្យប្រមាថមើលងាយទាំងនោះ ហើយលោកនឹងដាក់ទោសគាត់។ ដូច្នេះ សូមជួយអធិដ្ឋាន+ឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាដែលនៅសល់ក្នុងក្រុងនេះផង›»។
៥ ដូច្នេះ ពួកអ្នកបម្រើរបស់ស្ដេចហេសេគាក៏បានចូលទៅជួបអេសាយ ដើម្បីជម្រាបពាក្យទាំងនោះ។+ ៦ ក្រោយពីអេសាយស្ដាប់រួច គាត់ក៏ប្រាប់ពួកគេថា៖ «សូមទៅជម្រាបម្ចាស់របស់អ្នកវិញថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ «កុំខ្លាច+ដោយសារពាក្យដែលអ្នកបានឮឡើយ គឺជាពាក្យដែលពួកអ្នកបម្រើស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានប្រមាថមើលងាយខ្ញុំ។+ ៧ ខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យចិត្តគាត់ធ្វើតាមគំនិតខ្ញុំ។ គាត់នឹងឮដំណឹងមួយ ហើយត្រឡប់ទៅស្រុកគាត់វិញ។ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យគាត់ស្លាប់នៅក្នុងស្រុករបស់គាត់»›»។+
៨ ក្រោយមក រ៉ាបសាកេបានឮដំណឹងថាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានដកថយចេញពីក្រុងឡាគីស។+ គាត់ក៏ត្រឡប់ទៅជួបស្ដេចរបស់គាត់វិញ ហើយឃើញស្ដេចកំពុងច្បាំងនឹងក្រុងលិបណា។+ ៩ លំដាប់នោះ មានគេនាំដំណឹងមកប្រាប់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីថា៖ «ទៀហាកាជាស្ដេចស្រុកអេត្យូពីបានមកច្បាំងនឹងលោកហើយ»។ ដូច្នេះ គាត់ក៏ចាត់ពួកអ្នកនាំសារ+ឲ្យទៅជួបហេសេគាម្ដងទៀត ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ ១០ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រាប់ហេសេគាជាស្ដេចស្រុកយូដាថា៖ ‹កុំឲ្យព្រះរបស់អ្នក ដែលអ្នកទុកចិត្ត បញ្ឆោតអ្នក ដោយធានាថា៖ «ក្រុងយេរូសាឡិមនឹងមិនធ្លាក់ទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីឡើយ»។+ ១១ មើល! អ្នកបានដឹងថាបណ្ដាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីបានបំផ្លាញស្រុកទាំងប៉ុន្មានរួចទៅហើយ។+ តើអ្នកស្មានថាអ្នកនឹងរួចខ្លួនឬ? ១២ ឯប្រជាជាតិនានាដែលបុព្វបុរសខ្ញុំបានបំផ្លាញចោលនោះ តើព្រះរបស់ពួកគេអាចសង្គ្រោះពួកគេបានឬ? ចុះពួកកូសាន ពួកហារ៉ាន+ និងពួករេសែភ តើឥឡូវនៅឯណា? ឯពួកអេដែនដែលរស់នៅតំបន់ថេលអាសសាវិញ តើពួកគេនៅឯណា? ១៣ តើស្ដេចនៃក្រុងហាម៉ាត ក្រុងអើផាត និងក្រុងសេផាវែម ក្រុងហេណា និងក្រុងអ៊ីវ៉ា នៅឯណា?›»។+
១៤ ហេសេគាក៏ទទួលសំបុត្រពីដៃរបស់ពួកអ្នកនាំសារ រួចយកមកអាន។ រួចមក ហេសេគាបានឡើងទៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា ហើយលាសំបុត្រនោះនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៥ បន្ទាប់មក ហេសេគាក៏អធិដ្ឋាន+នៅមុខព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអើយ លោកជាព្រះដែលអង្គុយលើបល្ល័ង្កលើ*បណ្ដាចេរូប៊ីន+ គឺលោកតែមួយប៉ុណ្ណោះ ជាព្រះពិតលើរាជាណាចក្រទាំងអស់នៅផែនដី។+ លោកបានបង្កើតផ្ទៃមេឃនិងផែនដី។ ១៦ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមលោកមើលផង។+ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមផ្ទៀងត្រចៀកស្ដាប់ផង។+ សូមស្ដាប់ពាក្យប្រមាថរបស់សានហេរីប ជាពាក្យមើលងាយដល់ព្រះដែលមានជីវិតរស់នៅ។ ១៧ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! បណ្ដាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីពិតជាបានបំផ្លាញប្រជាជាតិនានានិងទឹកដីរបស់ពួកគេមែន។+ ១៨ ពួកគេក៏បានដុតបំផ្លាញព្រះរបស់ប្រជាជាតិទាំងនោះដែរ ព្រោះព្រះទាំងនោះ គឺធ្វើពីឈើពីថ្ម ជាស្នាដៃរបស់មនុស្ស+ មិនមែនជាព្រះពិតទេ។+ ហេតុនេះហើយបានជាពួកគេអាចបំផ្លាញចោលបាន។ ១៩ ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! សូមជួយសង្គ្រោះយើងខ្ញុំពីកណ្ដាប់ដៃរបស់សានហេរីបផង ដើម្បីឲ្យគ្រប់ប្រជាជាតិនៅផែនដីបានដឹងថាមានតែព្រះយេហូវ៉ាតែមួយប៉ុណ្ណោះ ជាព្រះពិត»។+
២០ បន្ទាប់មក អេសាយជាកូនអាម៉ុសបានឲ្យគេនាំពាក្យទៅប្រាប់ហេសេគាថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ខ្ញុំបានឮសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នក+អំពីសានហេរីបជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីហើយ។+ ២១ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទាស់នឹងសានហេរីបថា៖
«កូនក្រមុំបរិសុទ្ធនៃស៊ីយ៉ូន*ស្អប់ខ្ពើមអ្នក ហើយប្រមាថមើលងាយអ្នក។
ឯកូនស្រីក្រុងយេរូសាឡិមក៏គ្រវីក្បាលចំអកឲ្យអ្នកដែរ។
២២ តើអ្នកបានប្រមាថមើលងាយអ្នកណា?+
តើអ្នកបានដំឡើងសំឡេងដាក់អ្នកណា?+
តើអ្នកកំពុងក្រអឺតដាក់អ្នកណា?
អ្នកកំពុងប្រឆាំងនឹងព្រះដ៏បរិសុទ្ធនៃអ៊ីស្រាអែលហើយ!+
២៣ អ្នកបានចាត់ពួកអ្នកនាំសារ+ឲ្យមកចំអកមើលងាយព្រះយេហូវ៉ា+ ហើយក៏និយាយថា៖
‹ដោយសារមានរទេះចម្បាំងដ៏ច្រើន
ខ្ញុំនឹងឡើងទៅលើកំពូលភ្នំនានា
ខ្ញុំនឹងចូលព្រៃជ្រៅនៃតំបន់ភ្នំលីបង់។
ខ្ញុំនឹងកាប់រំលំដើមស៊ីដារខ្ពស់ៗនិងដើមយូនីពើប្រណីតៗ។
ខ្ញុំនឹងចូលជ្រៅបំផុតក្នុងព្រៃឧទ្យានដ៏ស្រស់បំព្រង។
២៤ ខ្ញុំនឹងជីកអណ្ដូងនៅស្រុកដទៃ ហើយផឹកទឹកនៅទីនោះ
ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យផ្លូវទឹកទាំងអស់*នៅស្រុកអេហ្ស៊ីបរីងស្ងួតទៅដោយបាតជើងរបស់ខ្ញុំ›។
២៥ តើអ្នកមិនបានឮទេឬ? តាំងពីយូរលង់មកហើយ ខ្ញុំបានកំណត់ទុក។+
អ្នកនឹងបំផ្លាញបណ្ដាក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំឲ្យទៅជាគំនរបាក់បែក។+
២៦ អ្នកក្រុងទាំងនោះនឹងគ្មានកម្លាំងតទល់ទេ
ពួកគេនឹងភ័យខ្លាច ហើយអាម៉ាស់មុខ។
ពួកគេនឹងប្រៀបដូចជាស្មៅនៅឯវាល ឬរុក្ខជាតិនៅតាមចម្ការ+
ហើយប្រៀបដូចជាស្មៅនៅលើដំបូលដែលក្រៀមស្វិតទៅដោយខ្យល់ក្ដៅពីទិសខាងកើត។
២៧ ចំណែកអ្នកវិញ ខ្ញុំដឹងគ្រប់សកម្មភាពរបស់អ្នក ទាំងពេលអង្គុយទាំងពេលចេញទៅ ទាំងពេលមកវិញ។+
ខ្ញុំក៏ដឹងដែរពេលណាអ្នកខឹងនឹងខ្ញុំ។+
២៨ ខ្ញុំបានឮសម្រែកកំហឹងរបស់អ្នកហើយ+
ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងដាក់កន្លុះនៅច្រមុះអ្នក ព្រមទាំងដាក់បង្ហៀរ+នៅមាត់អ្នក
ហើយខ្ញុំនឹងដឹកអ្នកត្រឡប់ទៅតាមផ្លូវដែលអ្នកបានធ្វើដំណើរមក»។+
២៩ «‹នេះជាសញ្ញាសម្គាល់សម្រាប់អ្នក* គឺនៅឆ្នាំនេះអ្នកនឹងបរិភោគផលដែលដុះឯកឯង ហើយនៅឆ្នាំបន្ទាប់អ្នកក៏នឹងបរិភោគស្រូវដែលដុះឯងដែរ។+ ប៉ុន្តែ នៅឆ្នាំទី៣អ្នកនឹងសាបព្រោះ ហើយប្រមូលផល ព្រមទាំងដាំដើមទំពាំងបាយជូរ ហើយបរិភោគផលដែរ។+ ៣០ ចំណែកឯពូជពង្សយូដាដែលរួចជីវិតនិងនៅសេសសល់+ ពួកគេនឹងប្រៀបដូចជាដើមឈើដែលចាក់ឫសជ្រៅ ហើយបង្កើតផល។ ៣១ ព្រោះអ្នកដែលនៅសេសសល់ ពួកគេនឹងចេញមកពីក្រុងយេរូសាឡិម ហើយអ្នកដែលរួចជីវិតនឹងចេញពីភ្នំស៊ីយ៉ូនមក។ ដោយចិត្តខ្នះខ្នែង ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃបណ្ដាកងទ័ពនៅស្ថានសួគ៌ នឹងធ្វើឲ្យរឿងនេះកើតឡើងមែន។+
៣២ «‹ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍អំពីស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីថា៖+
«គាត់នឹងមិនចូលមកក្នុងក្រុងនេះទេ+
ហើយក៏មិនបាញ់ព្រួញចូលមកដែរ។
គាត់នឹងមិនប្រើខែល
ឬលើកដីឡើងកំពែងដើម្បីចូលមកវាយលុកក្រុងនេះឡើយ។+
៣៣ គាត់នឹងត្រឡប់ទៅវិញតាមផ្លូវដែលគាត់មក
គាត់នឹងមិនចូលមកក្នុងក្រុងនេះទេ»។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៣៤ «ខ្ញុំនឹងការពារហើយសង្គ្រោះក្រុងនេះ+ដោយយល់ដល់នាមរបស់ខ្ញុំ+
ហើយដោយយល់ដល់ដាវីឌជាអ្នកបម្រើខ្ញុំ»›»។+
៣៥ នៅយប់នោះ ទេវតាមួយរូបរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានចេញទៅសម្លាប់ទ័ពអាស៊ីរីក្នុងជំរំអស់ចំនួន១៨៥.០០០នាក់។+ លុះព្រលឹមឡើង គេឃើញមានសុទ្ធតែសាកសពទាំងអស់។+ ៣៦ ដូច្នេះ សានហេរីបជាស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីក៏ត្រឡប់ទៅក្រុងនីនីវេវិញ។+ ៣៧ នៅថ្ងៃមួយ កាលគាត់កំពុងក្រាបគោរពព្រះនីសរ៉ូកក្នុងវិហារ កូនរបស់គាត់ឈ្មោះអាត្រាម៉ាលេកនិងសារេសឺ បាននាំគ្នាសម្លាប់គាត់ទៅ។+ រួចមក ពួកគេបានរត់គេចទៅទឹកដីអារ៉ារ៉ាត។+ ក្រោយមក អេសាហាដិន+ជាកូនបានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
២០ នៅគ្រានោះ ហេសេគាបានធ្លាក់ខ្លួនឈឺហៀបនឹងស្លាប់។+ អេសាយជាអ្នកប្រកាសទំនាយ ត្រូវជាកូនអាម៉ុសបានមកជួបគាត់ ហើយប្រាប់ថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរផ្ដាំផ្ញើពួកអ្នកផ្ទះអ្នកចុះ ព្រោះអ្នកនឹងមិនជាទេ អ្នកនឹងស្លាប់ជាមិនខាន›»។+ ២ ឮដូច្នេះ ហេសេគាបានបែរមុខទៅជញ្ជាំង ហើយអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ ៣ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ! ខ្ញុំសូមអង្វរលោក សូមលោកចាំពីការដែលខ្ញុំបានបម្រើលោកយ៉ាងស្មោះត្រង់និងយ៉ាងអស់ពីចិត្ត ហើយខ្ញុំតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលលោកពេញចិត្តជានិច្ច»។+ រួចហេសេគាបានយំយ៉ាងខ្លាំង។
៤ កាលអេសាយចេញទៅមិនទាន់ដល់ទីធ្លាកណ្ដាលផង ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍មកកាន់គាត់ថា៖+ ៥ «ចូរត្រឡប់ទៅប្រាប់ហេសេគាជាអ្នកដឹកនាំរាស្ត្ររបស់ខ្ញុំថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះរបស់ដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់អ្នក បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំបានឮសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នកហើយ ក៏បានឃើញទឹកភ្នែករបស់អ្នកដែរ។+ ខ្ញុំនឹងធ្វើឲ្យអ្នកជាសះស្បើយ។+ នៅថ្ងៃទី៣ អ្នកនឹងឡើងទៅវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ៦ ខ្ញុំនឹងបន្ថែមអាយុអ្នក១៥ឆ្នាំទៀត ហើយខ្ញុំនឹងសង្គ្រោះអ្នកនិងក្រុងនេះពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ស្ដេចស្រុកអាស៊ីរី។+ ខ្ញុំនឹងការពារក្រុងនេះដោយយល់ដល់នាមខ្ញុំ និងដោយយល់ដល់ដាវីឌជាអ្នកបម្រើរបស់ខ្ញុំ»›»។+
៧ បន្ទាប់មក អេសាយបាននិយាយថា៖ «ចូរយកនំល្វាក្រៀមមួយមក»។ ដូច្នេះ គេក៏យកមក រួចបិទលើដំបៅរបស់ហេសេគា។ គាត់ក៏បានជាសះស្បើយបន្តិចម្ដងៗ។+
៨ មុនពេលនោះ ហេសេគាបានសួរអេសាយថា៖ «តើមានសញ្ញាសម្គាល់+អ្វីដែលបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យខ្ញុំជាសះស្បើយមែន? តើមានសញ្ញាសម្គាល់អ្វីដែលបញ្ជាក់ថាខ្ញុំអាចឡើងទៅវិហាររបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅថ្ងៃទី៣បាន?»។ ៩ អេសាយក៏តបវិញថា៖ «នេះជាសញ្ញាសម្គាល់ពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីបង្ហាញអ្នកថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់លោកមែន។ តើអ្នកចង់ឲ្យស្រមោលថ្ងៃដែលជះលើកាំជណ្ដើរ* ទៅមុខ១០កាំ ឬថយក្រោយ១០កាំ?»។+ ១០ ហេសេគាប្រាប់ថា៖ «ការឲ្យស្រមោលថ្ងៃទៅមុខ១០កាំជាការងាយទេ តែការឲ្យស្រមោលថ្ងៃថយក្រោយ១០កាំវិញទើបពិបាក»។ ១១ ដូច្នេះ អេសាយជាអ្នកប្រកាសទំនាយក៏អធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលនោះ ព្រះបានធ្វើឲ្យស្រមោលថ្ងៃដែលជះលើកាំជណ្ដើរអេហាស ជ្រេថយក្រោយ១០កាំវិញ។+
១២ គ្រានោះ បេរ៉ូដាកបាឡាដាន់ជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន ដែលត្រូវជាកូនបាឡាដាន បានចាត់អ្នកនាំសារឲ្យយកសំបុត្រនិងអំណោយទៅជូនហេសេគា ព្រោះគាត់បានឮថាហេសេគាឈឺ។+ ១៣ ហេសេគាបានទទួលស្វាគមន៍ពួកគេ រួចបានបង្ហាញពួកគេនូវទ្រព្យទាំងអស់របស់គាត់+ គឺមាសប្រាក់ ប្រេងក្រអូប* និងប្រេងមានតម្លៃ គ្រឿងសស្ដ្រាវុធ និងអ្វីគ្រប់យ៉ាងដែលមានក្នុងឃ្លាំង។ ហេសេគាក៏បានឲ្យពួកគេមើលសព្វគ្រប់ក្នុងវិមានគាត់ និងរបស់សព្វសារពើក្នុងរាជាណាចក្រទាំងមូល។
១៤ ក្រោយមក អេសាយជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានចូលទៅជួបស្ដេចហេសេគា ហើយសួរថា៖ «តើបុរសទាំងនេះបាននិយាយអ្វីខ្លះ ហើយពួកគេមកពីណា?»។ ដូច្នេះ ហេសេគាក៏ឆ្លើយថា៖ «ពួកគេមកពីស្រុកឆ្ងាយ គឺពីស្រុកបាប៊ីឡូន»។+ ១៥ រួចអេសាយសួរថា៖ «តើពួកគេបានឃើញអ្វីខ្លះក្នុងវិមានរបស់អ្នក?»។ ហេសេគាឆ្លើយថា៖ «ពួកគេបានឃើញអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងវិមានខ្ញុំ ហើយក៏ឃើញអ្វីគ្រប់យ៉ាងក្នុងឃ្លាំងទ្រព្យរបស់ខ្ញុំដែរ»។
១៦ ខណៈនោះ អេសាយក៏និយាយទៅកាន់ហេសេគាថា៖ «សូមស្ដាប់ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា។+ ១៧ ព្រះយេហូវ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹មើល! នឹងមានគ្រាមកដល់ ដែលរបស់ទ្រព្យទាំងអស់ក្នុងវិមានអ្នក និងរបស់របរដែលបុព្វបុរសរបស់អ្នកបានសន្សំទុករហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ នឹងត្រូវដឹកជញ្ជូនយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូនទាំងអស់+ គ្មាននៅសេសសល់អ្វីឡើយ›។ ១៨ លោកក៏មានប្រសាសន៍ទៀតថា៖ ‹កូនចៅរបស់អ្នកដែលនឹងកើតមក ពួកគេនឹងត្រូវនាំយកទៅស្រុកបាប៊ីឡូន ហើយនឹងក្លាយទៅជាមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ក្នុងវិមានស្ដេចស្រុកនោះ›»។+
១៩ ឮដូច្នេះ ហេសេគានិយាយទៅកាន់អេសាយថា៖ «ប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ា គឺយុត្តិធម៌ណាស់»។+ គាត់ក៏បន្ថែមទៀតថា៖ «ខ្ញុំមានអំណរគុណណាស់ ដែលគ្រាខ្ញុំគ្រប់គ្រងមានសន្តិភាពនិងសេចក្ដីសុខសាន្តត្រាណ»។+
២០ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលហេសេគាបានធ្វើ និងស្នាដៃដ៏អស្ចារ្យរបស់គាត់ រួមទាំងការធ្វើអាង+ និងការជីកប្រឡាយបង្ហូរទឹកចូលក្នុងក្រុង+ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។ ២១ ក្រោយមក ហេសគាបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់ជាមួយនឹងបុព្វបុរសគាត់។+ រួចមក ម៉ាណាសេ+ជាកូនបានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
២១ ពេលម៉ាណាសេ+បានគ្រងរាជ្យ គាត់មានអាយុ១២ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៥៥ឆ្នាំ។+ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះហេបស៊ីបា។ ២ គាត់បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត គឺអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម តាមប្រជាជាតិនានា+ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដេញចេញពីមុខជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។+ ៣ គាត់បានសង់ទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនៅកន្លែងផ្សេងៗឡើងវិញ គឺជាទីខ្ពស់ដែលហេសេគាឪពុកគាត់បានបំផ្លាញចោល។+ គាត់ក៏បានសង់ទីបូជាសម្រាប់ព្រះបាល ហើយធ្វើបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ ដូចអាហាប់ជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដែរ។+ គាត់ថែមទាំងបានក្រាបគោរពចំពោះផ្កាយទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃទៀតផង។+ ៤ គាត់ក៏បានសង់ទីបូជាផ្សេងៗនៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ ជាកន្លែងដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្លាប់មានប្រសាសន៍ថា៖ «ក្រុងយេរូសាឡិមជាតំណាងនាមខ្ញុំ»។+ ៥ លើសពីនេះទៅទៀត គាត់បានសង់ទីបូជាផ្សេងៗសម្រាប់គោរពបូជាដល់ផ្កាយទាំងប៉ុន្មាននៅលើមេឃ+ ក្នុងទីធ្លាទាំងពីរនៃវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ៦ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់បានដុតកូនជូនជាគ្រឿងបូជា ថែមទាំងប្រើវេទមន្ត មើលប្រផ្នូល+ ហើយតែងតាំងគ្រូខាបនិងគ្រូទាយទៀតផង។+ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់យ៉ាងច្រើនក្រៃលែងនៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយនេះបានធ្វើឲ្យលោកខឹងជាខ្លាំង។
៧ គាត់បានឆ្លាក់រូបព្រះនៅលើបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ ហើយក៏យកទៅដាក់ក្នុងវិហារព្រះ ជាកន្លែងដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ដាវីឌនិងសាឡូម៉ូនថា៖ «ខ្ញុំបានញែកវិហារនេះនិងក្រុងយេរូសាឡិម ទុកជាបរិសុទ្ធសម្រាប់នាមរបស់ខ្ញុំរហូតតទៅ។ កន្លែងនេះខ្ញុំបានជ្រើសរើសពីចំណោមកុលសម្ព័ន្ធទាំងប៉ុន្មាននៃអ៊ីស្រាអែល។+ ៨ បើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលធ្វើតាមបញ្ញត្តិទាំងប៉ុន្មានរបស់ខ្ញុំយ៉ាងដិតដល់+ ហើយកាន់តាមគ្រប់ទាំងច្បាប់ដែលម៉ូសេជាអ្នកបម្រើខ្ញុំឲ្យពួកគេ នោះខ្ញុំនឹងមិនឲ្យពួកគេខ្ចាត់ព្រាត់ម្ដងទៀត ពីទឹកដីដែលខ្ញុំបានឲ្យដល់បុព្វបុរសរបស់ពួកគេឡើយ»។+ ៩ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនបានស្ដាប់ទេ ហើយម៉ាណាសេចេះតែនាំពួកគេឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់ក្រៃលែងលើសប្រជាជាតិនានា ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបំផ្លាញពីមុខពួកអ៊ីស្រាអែលទៅទៀត។+
១០ ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែមានប្រសាសន៍តាមរយៈពួកអ្នកប្រកាសទំនាយជាអ្នកបម្រើលោក+ថា៖ ១១ «ម៉ាណាសេបានប្រព្រឹត្តអំពើដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម និងធ្វើអំពើអាក្រក់ជាច្រើនលើសជនជាតិអាម៉ូរី+ទៅទៀត។+ គាត់ក៏បាននាំឲ្យបណ្ដាជនយូដាប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងដែរ ដោយសាររូបព្រះដ៏គួរឲ្យខ្ពើមរអើមដែលគាត់បានធ្វើនោះ។ ១២ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងបណ្ដាលឲ្យមានអន្តរាយមកលើក្រុងយេរូសាឡិម+និងស្រុកយូដា។ ពួកអ្នកដែលឮអំពីរឿងនោះនឹងភ័យតក់ស្លុត។*+ ១៣ ខ្ញុំនឹងវាស់ក្រុងយេរូសាឡិមដោយខ្សែវាស់+ដែលខ្ញុំបានប្រើសម្រាប់វាស់ក្រុងសាម៉ារី+ ហើយដូចដែលខ្ញុំបានប្រើខ្សែប្រយោល*ដើម្បីវាស់ពូជពង្សអាហាប់។+ ខ្ញុំនឹងសម្អាតក្រុងយេរូសាឡិម ដូចជាបុគ្គលម្នាក់លាងចានឲ្យស្អាត ហើយផ្កាប់ទុក។+ ១៤ ខ្ញុំនឹងបោះបង់ចោលរាស្ត្រជាមត៌ករបស់ខ្ញុំដែលនៅសេសសល់+ ហើយខ្ញុំនឹងប្រគល់ពួកគេទៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកគេ។ ពួកសត្រូវនឹងចាប់ពួកគេទៅធ្វើជាឈ្លើយ ព្រមទាំងរឹបអូសទ្រព្យសម្បត្តិរបស់ពួកគេដែរ។+ ១៥ នេះគឺដោយសារពួកគេបានប្រព្រឹត្តអំពើដែលខ្ញុំមិនពេញចិត្ត ហើយតែងតែធ្វើឲ្យខ្ញុំមានសេចក្ដីក្រោធ តាំងពីពេលដែលបុព្វបុរសរបស់ពួកគេចេញពីស្រុកអេហ្ស៊ីប រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃ›»។+
១៦ ម៉ាណាសេបាននាំឲ្យបណ្ដាជនយូដាប្រព្រឹត្តអំពើដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ លើសពីនោះទៅទៀត គាត់ក៏បានសម្លាប់មនុស្សដែលគ្មានទោសយ៉ាងច្រើនសន្ធឹក ដែលធ្វើឲ្យក្រុងយេរូសាឡិមពេញទៅដោយឈាម។+ ១៧ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលម៉ាណាសេបានធ្វើ និងអំពើខុសឆ្គងទាំងប៉ុន្មានរបស់គាត់ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។ ១៨ ក្រោយមក ម៉ាណាសេបានស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅសួនវិមានស្ដេច គឺក្នុងសួនអឺសា។+ រួចមក អេម៉ុនជាកូនបានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
១៩ ពេលអេម៉ុន+គ្រងរាជ្យ គាត់មានអាយុ២២ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេលពីរឆ្នាំ។+ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះមេសូលេមេតជាកូនហារូស ជាអ្នកមកពីតំបន់យ៉ុតបា។ ២០ អេម៉ុនតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ដូចម៉ាណាសេឪពុកគាត់ដែរ។+ ២១ គាត់បានដើរតាមគន្លងរបស់ឪពុកគាត់ ដោយគោរពបម្រើរូបព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម។+ ២២ ដូច្នេះ គាត់បានលះចោលព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់បុព្វបុរសគាត់ ហើយមិនដើរតាមផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។+ ២៣ ក្រោយមក ពួកអ្នកបម្រើរបស់អេម៉ុនបានឃុបឃិតគ្នាក្បត់នឹងគាត់ ហើយក៏សម្លាប់គាត់នៅក្នុងវិមានទៅ។ ២៤ ប៉ុន្តែ បណ្ដាជនបានសម្លាប់ពួកអ្នកក្បត់ទាំងនោះចោល។ រួចមក ពួកគេក៏បានតែងតាំងយ៉ូសៀសជាកូនឲ្យគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។+ ២៥ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលអេម៉ុនបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។ ២៦ ដូច្នេះ គេបានបញ្ចុះសពគាត់នៅក្នុងសួនអឺសា។+ បន្ទាប់មក យ៉ូសៀស+ជាកូនបានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
២២ ពេលយ៉ូសៀស+បានគ្រងរាជ្យ គាត់មានអាយុ៨ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល៣១ឆ្នាំ។+ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះយេដាយដាជាកូនអាដាយ៉ាជាអ្នកមកពីក្រុងបូសកាត។+ ២ គាត់បានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត ហើយដើរតាមគន្លងរបស់ដាវីឌជាបុព្វបុរសរបស់គាត់។+ គាត់បានកាន់តាមបញ្ញត្តិទាំងអស់របស់ព្រះយ៉ាងដិតដល់។*
៣ នៅឆ្នាំទី១៨ក្នុងរាជ្យយ៉ូសៀស ស្ដេចបានចាត់លេខាធិការម្នាក់ឈ្មោះសាផាន ដែលត្រូវជាកូនអាសាលៀ និងជាចៅមេស៊ូឡាម ឲ្យទៅឯវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ ដោយបង្គាប់ថា៖ ៤ «ចូរឡើងទៅជួបហ៊ីលគីយ៉ា+ជាសម្ដេចសង្ឃ ហើយប្រាប់គាត់ឲ្យប្រមូលប្រាក់ពីវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ គឺជាប្រាក់ដែលពួកអ្នកយាមទ្វារបានទទួលពីបណ្ដាជន ដែលបានយកមកជូនព្រះ។+ ៥ រួចចូរប្រគល់ប្រាក់ឲ្យពួកអ្នកមើលការខុសត្រូវលើការជួសជុលវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ បន្ទាប់មក អ្នកទាំងនោះនឹងចាត់ចែងបង់ប្រាក់ឲ្យជាងដែលធ្វើការជួសជុលនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ ៦ គឺជាងឈើ ជាងថ្ម និងជាងសំណង់។ ពួកគេត្រូវប្រើប្រាក់នោះសម្រាប់ទិញឈើនិងថ្មដាប់ ដើម្បីជួសជុលវិហារ។+ ៧ ប៉ុន្តែ មិនចាំបាច់សួរនាំពួកបុរសដែលទទួលភារកិច្ចកាន់ប្រាក់នោះទេ ព្រោះពួកគេជាមនុស្សគួរឲ្យទុកចិត្ត»។+
៨ ក្រោយមក ហ៊ីលគីយ៉ាជាសម្ដេចសង្ឃបានប្រាប់សាផានជាលេខាធិការថា៖+ «ខ្ញុំបានរកឃើញសៀវភៅច្បាប់+នៅក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា»។ ដូច្នេះ ហ៊ីលគីយ៉ាបានប្រគល់សៀវភៅនោះទៅឲ្យសាផាន រួចសាផានក៏យកមកអាន។+ ៩ បន្ទាប់មក សាផានបានចូលទៅជួបស្ដេច ហើយជម្រាបថា៖ «គេបានប្រមូលប្រាក់ពីវិហារព្រះ រួចប្រគល់ដល់ពួកអ្នកមើលការខុសត្រូវលើការជួសជុលវិហារព្រះយេហូវ៉ាហើយ»។+ ១០ ខណៈនោះ សាផានក៏ជម្រាបស្ដេចដែរថា៖ «ហ៊ីលគីយ៉ាជាសម្ដេចសង្ឃបានរកឃើញសៀវភៅមួយ+ ហើយគាត់ក៏ប្រគល់ឲ្យខ្ញុំ»។ រួចមក សាផានអានសៀវភៅនោះឲ្យស្ដេចស្ដាប់។
១១ ពេលដែលស្ដេចបានឮពាក្យក្នុងសៀវភៅនោះភ្លាម គាត់ក៏ចាប់ហែកអាវ។+ ១២ ពេលនោះ ស្ដេចបានហៅហ៊ីលគីយ៉ាជាសម្ដេចសង្ឃ អាហាយខាម+ជាកូនសាផាន និងអាកបូរជាកូនមីកាយ៉ា សាផានជាលេខាធិការនិងអាសាយ៉ាជាអ្នកបម្រើ ឲ្យមកជួបគាត់ ហើយបង្គាប់ពួកគេថា៖ ១៣ «សូមអស់លោកទៅសួរព្រះយេហូវ៉ា តាងនាមខ្ញុំនិងបណ្ដាជនយូដាទាំងអស់ អំពីសេចក្ដីទាំងប៉ុន្មានក្នុងសៀវភៅដែលទើបតែរកឃើញនោះផង។ ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាមានសេចក្ដីក្រោធជាខ្លាំងហើយ+ ព្រោះបុព្វបុរសរបស់យើងមិនបានធ្វើតាមបញ្ញត្តិទាំងប៉ុន្មានដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនោះទេ»។
១៤ ដូច្នេះ ហ៊ីលគីយ៉ាជាសម្ដេចសង្ឃ អាហាយខាម អាកបូរ សាផាន និងអាសាយ៉ា បានទៅជួបហ៊ូលដាជាស្ត្រីប្រកាសទំនាយ។+ ហ៊ូលដាគឺជាប្រពន្ធសាលូមជាអ្នកមើលខុសត្រូវខាងសម្លៀកបំពាក់។* សាលូមជាកូនធីកវ៉ា ត្រូវជាចៅហាហាក់។ ហ៊ូលដារស់នៅក្នុងសង្កាត់ថ្មីក្នុងក្រុងយេរូសាឡិម។ កាលទៅដល់ហើយ ពួកគេសួរនាងតាមពាក្យដែលស្ដេចបង្គាប់។+ ១៥ នាងក៏ឆ្លើយតបថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹ចូរទៅប្រាប់អ្នកដែលបានចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យមកឯខ្ញុំវិញថា៖ ១៦ «ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ដូច្នេះថា៖ ‹ខ្ញុំនឹងនាំឲ្យមានអន្តរាយមកលើក្រុងនេះ រួមទាំងបណ្ដាជនក្នុងក្រុងនេះ ស្របតាមពាក្យក្នុងសៀវភៅដែលស្ដេចស្រុកយូដាបានអាន។+ ១៧ ព្រោះពួកគេបានលះចោលខ្ញុំ ហើយបានដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងជូនព្រះឯទៀត។+ ស្នាដៃរបស់ពួកគេបានបណ្ដាលឲ្យខ្ញុំខឹងជាខ្លាំង។+ ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងបំផ្លាញក្រុងនេះឲ្យសាបសូន្យ ប្រៀបដូចជាភ្លើងឆាបឆេះដែលពន្លត់មិនបានឡើយ›»។+ ១៨ ចំណែកឯស្ដេចស្រុកយូដាដែលបានចាត់អ្នករាល់គ្នាឲ្យមកសួរព្រះយេហូវ៉ា សូមទៅប្រាប់គាត់វិញថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានមានប្រសាសន៍ថា៖ ‹អ្នកបានឮពាក្យក្នុងសៀវភៅនោះហើយ។ ១៩ អ្នកបានបង្ហាញចិត្តស្លូតបូតនិងចិត្តរាបទាប+នៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា កាលដែលអ្នកបានឮពាក្យដែលខ្ញុំទាស់នឹងក្រុងនេះ និងបណ្ដាជនក្នុងក្រុងនេះដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ក្រោយពីអ្នកបានឮថាបណ្ដាជនយូដានឹងត្រូវរងបណ្ដាសា ហើយនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល អ្នកបានហែកអាវ+ហើយយំនៅចំពោះខ្ញុំ។ ខ្ញុំបានឮសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អ្នកហើយ។ នេះជាសេចក្ដីប្រកាសរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ២០ ហេតុនេះ អ្នកនឹងមិនឃើញអន្តរាយដែលខ្ញុំនឹងនាំមកលើក្រុងនេះឡើយ។ អ្នកនឹងស្លាប់ដោយសុខសាន្ត ហើយនឹងត្រូវបញ្ចុះជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់អ្នក›»›»។ ក្រោយពីស្ដាប់រួច ពួកគេក៏នាំពាក្យទាំងនោះទៅជម្រាបស្ដេចវិញ។
២៣ ស្ដេចបានចាត់គេឲ្យទៅអញ្ជើញបុរសចាស់ទុំទាំងអស់នៅក្រុងយេរូសាឡិម និងនៅស្រុកយូដាទាំងមូល ឲ្យមកជួបគាត់។+ ២ ក្រោយមក ស្ដេចបានឡើងទៅឯវិហារព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងពួកអ្នកស្រុកយូដា រួមទាំងអ្នកដែលរស់នៅក្រុងយេរូសាឡិម ពួកសង្ឃ និងពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ពោលគឺបណ្ដាជនទាំងអស់ ចាប់ពីអ្នកតូចរហូតដល់អ្នកធំ។ រួចមក ស្ដេចបានអានសៀវភៅ+នៃកិច្ចព្រមព្រៀង+ ដែលគេបានរកឃើញក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យពួកគេស្ដាប់។+ ៣ ស្ដេចឈរនៅក្បែរសសរវិហារ។ បន្ទាប់មក គាត់បានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា+ ដោយសន្យាថាគាត់នឹងដើរតាមព្រះយេហូវ៉ា ហើយកាន់តាមច្បាប់ បញ្ញត្តិ និងសេចក្ដីរំលឹកទាំងប៉ុន្មានរបស់លោកយ៉ាងអស់ពីកម្លាំងកាយចិត្ត និងដោយខំព្យាយាមធ្វើតាមពាក្យក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនេះ។ រីឯបណ្ដាជនទាំងអស់ ពួកគេក៏យល់ព្រមធ្វើតាមកិច្ចព្រមព្រៀងនោះដែរ។+
៤ ក្រោយមក ស្ដេចបានបង្គាប់ហ៊ីលគីយ៉ា+ជាសម្ដេចសង្ឃ សង្ឃថ្នាក់បន្ទាប់ និងពួកអ្នកយាមទ្វារ ឲ្យយកប្រដាប់ប្រដាសម្រាប់គោរពបូជាដល់ព្រះបាលចេញពីវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ ស្ដេចក៏ឲ្យគេយកប្រដាប់ប្រដាសម្រាប់គោរពបូជាដល់បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ និងផ្កាយទាំងឡាយ ចេញពីវិហារដែរ។ រួចមក គាត់ដុតប្រដាប់ប្រដាទាំងនោះនៅជ្រលងគីដ្រុន ខាងក្រៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយគាត់ក៏យកផេះទៅក្រុងបេតអែល។+ ៥ គាត់បានបណ្ដេញពួកសង្ឃនៃព្រះមិនពិតចេញ ហើយមិនឲ្យបម្រើនៅទីនោះទៀត គឺពួកសង្ឃដែលបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដាបានតែងតាំងឲ្យដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងនៅទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋទាំងប៉ុន្មានក្នុងស្រុកយូដា និងតំបន់ជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិម។ គាត់ក៏បណ្ដេញពួកសង្ឃដែលដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើងជូនព្រះបាល ព្រះអាទិត្យ ព្រះចន្ទ កញ្ចុំផ្កាយ និងផ្កាយទាំងឡាយផងដែរ។+ ៦ ស្ដេចបានយកបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+ចេញពីវិហារព្រះយេហូវ៉ា ហើយយកទៅដុតចោល+នៅជ្រលងគីដ្រុន ខាងក្រៅក្រុងយេរូសាឡិម។ បន្ទាប់មក គាត់ក៏យកទៅកិនឲ្យហ្មត់ រួចយកទៅបាចលើផ្នូររបស់បណ្ដាជន។+ ៧ ម្យ៉ាងទៀត គាត់បានបំផ្លាញកន្លែងរស់នៅរបស់ពួកបុរសដែលបម្រើបុរសឯទៀតខាងផ្លូវភេទ+ ចេញអស់ពីវិហារព្រះយេហូវ៉ា។ កន្លែងទាំងនោះក៏ជាកន្លែងដែលពួកស្ត្រីត្បាញក្រណាត់ធ្វើខ្ទមតូចៗសម្រាប់គោរពបូជាដល់បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ។*
៨ បន្ទាប់មក ស្ដេចបានកោះហៅសង្ឃទាំងអស់ពីក្រុងនានាក្នុងស្រុកយូដា។ គាត់បានបន្ទាបបន្ថោកទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋរបស់ពួកគេ ជាកន្លែងដែលពួកសង្ឃធ្លាប់ដុតគ្រឿងបូជាឲ្យផ្សែងហុយឡើង គឺចាប់ពីក្រុងកេបា+រហូតដល់បៀរសេបា។+ ដូច្នេះ គេមិនអាចគោរពបូជានៅទីនោះទៀតបានឡើយ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់បានបំផ្លាញទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋដែលនៅខ្លោងទ្វាររបស់យ៉ូស្វេជាចៅហ្វាយក្រុង (ពេលចូលខ្លោងទ្វារ ឃើញទីខ្ពស់នោះនៅខាងឆ្វេងដៃ)។ ៩ រីឯពួកសង្ឃដែលធ្លាប់បម្រើនៅទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋវិញ ពួកគេមិនបានបម្រើនៅទីបូជារបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមឡើយ។+ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ពួកគេអាចបរិភោគនំប៉័ងឥតដំបែជាមួយនឹងសង្ឃឯទៀតបាន។ ១០ បន្ថែមទៅទៀត ស្ដេចបានបន្ទាបបន្ថោកតូផែត+ ដែលជាកន្លែងគោរពបូជានៅជ្រលងហ៊ីណំ*+ ដើម្បីកុំឲ្យគេអាចដុតកូនប្រុសកូនស្រីខ្លួនជូនជាគ្រឿងបូជាដល់ព្រះម៉ូឡេកទៀត។+ ១១ ចំណែកឯសេះដែលបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដាធ្លាប់ប្រើសម្រាប់គោរពបូជាដល់ព្រះអាទិត្យ គាត់បានហាមមិនឲ្យគេដឹកចូលក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា ដោយកាត់តាមល្វែងវិហារឆ្លងកាត់បន្ទប់*ណាថានមេលេកដែលជាមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់។ ពេលនោះ គាត់ក៏បានដុតបំផ្លាញរទេះសម្រាប់គោរពបូជាដល់ព្រះអាទិត្យដែរ។+ ១២ ម្យ៉ាងទៀត ស្ដេចបានបំផ្លាញទីបូជាផ្សេងៗដែលបណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដាបានសង់លើដំបូល+បន្ទប់ខាងលើរបស់អេហាស។ គាត់ក៏បានបំផ្លាញទីបូជាដែលម៉ាណាសេបានសង់នៅទីធ្លាទាំងពីរក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ាដែរ។+ គាត់បំផ្លាញទីបូជាទាំងនោះឲ្យខ្ទេចខ្ទី ហើយយកកម្ទេចទៅបោះចោលនៅជ្រលងគីដ្រុន។ ១៣ គាត់ក៏បានបន្ទាបបន្ថោកទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋដែលនៅទល់មុខនឹងក្រុងយេរូសាឡិមដែរ។ ទីខ្ពស់ទាំងនោះនៅប៉ែកខាងត្បូងភ្នំដើមអូលីវ គឺជាទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋដែលសាឡូម៉ូនជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានសង់ជូនព្រះដ៏គួរឲ្យស្អប់ខ្ពើម គឺព្រះនាងអាសថារ៉ូតរបស់ជនជាតិស៊ីដូន ព្រះកេម៉ូសរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ និងព្រះមីលខម+របស់ជនជាតិអាំម៉ូន។+ ១៤ គាត់ក៏បានបំបាក់បំបែកបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ*+និងបង្គោលថ្មពិសិដ្ឋ ហើយយកឆ្អឹងមនុស្សទៅដាក់ពេញនៅទីនោះ។ ១៥ លើសពីនោះ គាត់បានផ្ដួលរំលំទីបូជានៅក្រុងបេតអែល ហើយបំផ្លាញទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋដែលយេរ៉ូបោមជាកូនណេបាតបានសង់ ជាអ្វីដែលនាំឲ្យបណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។+ រួចមក គាត់បានដុតបំផ្លាញទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនិងបង្គោលឈើពិសិដ្ឋ* ឲ្យទៅជាផេះ។+
១៦ នៅពេលនោះ យ៉ូសៀសបានបែរទៅឃើញកន្លែងបញ្ចុះសពនៅលើភ្នំ ដូច្នេះគាត់ក៏បង្គាប់គេឲ្យយកឆ្អឹងខ្មោចពីទីនោះទៅដុតលើទីបូជា។ ហេតុនេះ ទីបូជានោះលែងពិសិដ្ឋសម្រាប់ការគោរពបូជាតទៅទៀត។ ហេតុការណ៍នេះបានកើតឡើង ដូចព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសទុកជាមុន តាមរយៈតំណាងលោក។+ ១៧ ពេលនោះ ស្ដេចបានសួរពួកអ្នកក្រុងថា៖ «តើនោះជាផ្នូររបស់អ្នកណា?»។ ពួកគេឆ្លើយថា៖ «នោះជាផ្នូររបស់បុរសតំណាងព្រះពិតដែលមកពីស្រុកយូដា+ ជាអ្នកប្រកាសទុកជាមុន អំពីអ្វីដែលលោកបានធ្វើចំពោះទីបូជានៅក្រុងបេតអែលនេះ»។ ១៨ ដូច្នេះ គាត់និយាយថា៖ «ចូរទុកផ្នូរនេះចុះ កុំប៉ះពាល់ឆ្អឹងគាត់ឡើយ»។ ហេតុនេះ ពួកគេមិនបានប៉ះពាល់ឆ្អឹងគាត់ទេ ព្រមទាំងឆ្អឹងរបស់អ្នកប្រកាសទំនាយដែលមកពីស្រុកសាម៉ារី។+
១៩ បន្ថែមទៅទៀត ដូចអ្វីដែលគាត់បានធ្វើនៅក្រុងបេតអែល គាត់ក៏បានធ្វើនៅក្រុងទាំងឡាយក្នុងស្រុកសាម៉ារីដែរ+ គឺគាត់បានបំផ្លាញវិហារនៅលើទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋនានា ជាកន្លែងដែលបណ្ដាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានសង់ ដែលជាហេតុធ្វើឲ្យព្រះមានសេចក្ដីក្រោធជាខ្លាំង។+ ២០ ឯពួកសង្ឃដែលបម្រើនៅទីខ្ពស់ពិសិដ្ឋ គាត់បានសម្លាប់ពួកគេនៅលើទីបូជាទាំងនោះទៅ។ គាត់ក៏ដុតឆ្អឹងមនុស្សនៅលើទីបូជាទាំងនោះដែរ។+ ក្រោយមក គាត់វិលត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ។
២១ បន្ទាប់មក ស្ដេចបានបង្គាប់បណ្ដាជនទាំងអស់ថា៖ «ចូរធ្វើបុណ្យរំលង+ជូនព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា ដូចដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅនៃកិច្ចព្រមព្រៀងនេះ»។+ ២២ តាំងពីគ្រាពួកអ្នកសម្រេចក្ដីលើស្រុកអ៊ីស្រាអែល រហូតដល់គ្រាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលនិងគ្រាស្ដេចស្រុកយូដា មិនដែលមានបុណ្យរំលងណាដូចបុណ្យរំលងនេះឡើយ។+ ២៣ នៅឆ្នាំទី១៨ក្នុងរាជ្យយ៉ូសៀស គេបានធ្វើបុណ្យរំលងជូនព្រះយេហូវ៉ានៅក្រុងយេរូសាឡិម។
២៤ យ៉ូសៀសបានបណ្ដេញគ្រូខាបនិងគ្រូទាយ+ទាំងអស់ចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដា។ បន្ថែមទៅទៀត គាត់ក៏បានបំផ្លាញរូបសំណាកធេរ៉ាភីម+ រូបព្រះគួរឲ្យខ្ពើមរអើម និងអ្វីៗផ្សេងទៀតដែលគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមដែរ។ គាត់ធ្វើដូច្នេះឲ្យស្របតាមអ្វីដែលបានចែងទុកក្នុងច្បាប់ម៉ូសេ+ ក្នុងសៀវភៅដែលហ៊ីលគីយ៉ាជាសម្ដេចសង្ឃបានរកឃើញក្នុងវិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ ២៥ មុននោះ គ្មានស្ដេចណាដូចយ៉ូសៀស ដែលបានបែរមករកព្រះយេហូវ៉ា ដោយអស់ពីកម្លាំងកាយចិត្ត+ តាមគ្រប់ទាំងច្បាប់របស់ម៉ូសេឡើយ ហើយក្រោយគាត់ក៏គ្មានដែរ។
២៦ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ានៅតែមានសេចក្ដីក្រោធជាខ្លាំងចំពោះបណ្ដាជនយូដា ដោយសារអំពើអាក្រក់ទាំងប៉ុន្មានដែលម៉ាណាសេបានប្រព្រឹត្តទាស់នឹងលោក។+ ២៧ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំនឹងដកយូដាចេញពីមុខខ្ញុំ+ ដូចខ្ញុំបានដកអ៊ីស្រាអែលដែរ។+ ខ្ញុំនឹងលែងទទួលស្គាល់ក្រុងយេរូសាឡិមជាក្រុងដែលខ្ញុំបានជ្រើសរើស ព្រមទាំងវិហារដែលខ្ញុំធ្លាប់និយាយថា៖ ‹ទីនោះជាតំណាងនាមរបស់ខ្ញុំ›»។+
២៨ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយ៉ូសៀសបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។ ២៩ ក្នុងរាជ្យយ៉ូសៀស ផារ៉ូណេកូជាស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបបានចេញទៅជួយស្ដេចស្រុកអាស៊ីរីនៅក្បែរទន្លេអឺប្រាត។ ពេលនោះ ស្ដេចយ៉ូសៀសបានចេញទៅច្បាំងនឹងផារ៉ូណេកូ។ ពេលផារ៉ូណេកូឃើញយ៉ូសៀស គាត់ក៏សម្លាប់យ៉ូសៀសនៅមេគីដោទៅ។+ ៣០ ក្រោយមក ពួកអ្នកបម្រើយ៉ូសៀសបានដឹកសពគាត់ពីមេគីដោទៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបញ្ចុះសពគាត់នៅកន្លែងបញ្ចុះសព។ រួចមក បណ្ដាជនបានចាក់ប្រេងតែងតាំង យេហូអាហាសជាកូនឲ្យឡើងធ្វើជាស្ដេចបន្ទាប់ពីឪពុកគាត់។+
៣១ ពេលយេហូអាហាស+គ្រងរាជ្យ គាត់មានអាយុ២៣ឆ្នាំ។ គាត់គ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមបានបីខែ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះហាមូថល+ជាកូនយេរេមាជាអ្នកក្រុងលិបណា។ ៣២ យេហូអាហាសបានប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត តាមគន្លងរបស់បុព្វបុរសគាត់។+ ៣៣ ក្រោយមក ផារ៉ូណេកូ+បានចាប់គាត់យកទៅដាក់គុកនៅក្រុងរីបឡា+ក្នុងទឹកដីហាម៉ាត ដើម្បីកុំឲ្យគាត់គ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមទៀត។ ពេលនោះ ផារ៉ូណេកូបានតម្រូវឲ្យបណ្ដាជនស្រុកយូដាបង់សួយអាករជាប្រាក់ចំនួន១០០ថាលិន* និងមាសចំនួនមួយថាលិន។+ ៣៤ រួចមក ផារ៉ូណេកូតែងតាំងអេលាគីមជាកូនយ៉ូសៀសឲ្យធ្វើជាស្ដេចជំនួសវិញ ហើយក៏ប្ដូរឈ្មោះអេលាគីមទៅជាយេហូយ៉ាគីម។ ចំណែកឯយេហូអាហាសវិញ ផារ៉ូណេកូបាននាំយកទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប។+ ក្រោយមក យេហូអាហាសបានស្លាប់នៅទីនោះ។+ ៣៥ យេហូយ៉ាគីមបានបង់សួយអាករជាមាសប្រាក់ដល់ផារ៉ូតាមការទាមទាររបស់គាត់។ ដើម្បីបានប្រាក់គ្រប់គ្រាន់បង់ឲ្យផារ៉ូណេកូ យេហូយ៉ាគីមបានបង្ខំបណ្ដាជនឲ្យបង់ពន្ធតាមតម្លៃដីរបស់ពួកគេរៀងខ្លួន។
៣៦ ពេលយេហូយ៉ាគីម+បានគ្រងរាជ្យ គាត់មានអាយុ២៥ឆ្នាំ។ គាត់គ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល១១ឆ្នាំ។+ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះសេបាយដាជាកូនភេដាយ៉ាជាអ្នកក្រុងរូម៉ា។ ៣៧ យេហូយ៉ាគីមតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត+ តាមគន្លងរបស់បុព្វបុរសគាត់។+
២៤ ក្នុងរាជ្យយេហូយ៉ាគីម នេប៊ូក្នេសា+ជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានមកច្បាំងនឹងគាត់។ យេហូយ៉ាគីមក៏ចុះចូល ហើយព្រមបម្រើស្ដេចនេប៊ូក្នេសា។ ប៉ុន្តែ បីឆ្នាំក្រោយមក គាត់បានបះបោរប្រឆាំងនឹងនេប៊ូក្នេសាវិញ។ ២ គ្រានោះ ព្រះយេហូវ៉ាបានបណ្ដាលឲ្យទ័ពខាល់ដេ+ ទ័ពស៊ីរី ទ័ពម៉ូអាប់ និងទ័ពអាំម៉ូនចូលវាយលុកស្រុកយូដា។ ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីបំផ្លាញពួកយូដា គឺដូចលោកបានមានប្រសាសន៍+តាមរយៈពួកអ្នកប្រកាសទំនាយរបស់លោក។ ៣ ហេតុការណ៍នេះបានកើតឡើងចំពោះពួកយូដា តាមបង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា គឺដើម្បីដកពួកគេចេញពីមុខលោក+ ដោយសារអំពើខុសឆ្គងទាំងប៉ុន្មានដែលម៉ាណាសេបានប្រព្រឹត្ត+ ៤ និងព្រោះតែម៉ាណាសេបានធ្វើឲ្យក្រុងយេរូសាឡិមពេញទៅដោយឈាម ដោយសម្លាប់មនុស្សដែលគ្មានទោស+យ៉ាងច្រើនសន្ធឹក។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនព្រមអភ័យទោសឲ្យឡើយ។+
៥ រីឯកិច្ចការទាំងប៉ុន្មានដែលយេហូយ៉ាគីមបានធ្វើ សុទ្ធតែបានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់បណ្ដាស្ដេចស្រុកយូដា។+ ៦ ក្រោយមក យេហូយ៉ាគីមបានស្លាប់ ហើយបានត្រូវបញ្ចុះជាមួយនឹងបុព្វបុរសរបស់គាត់។+ យេហូយ៉ាគីនជាកូនក៏បានគ្រងរាជ្យបន្ទាប់ពីគាត់។
៧ ឯស្ដេចស្រុកអេហ្ស៊ីបវិញ គាត់មិនហ៊ានចេញពីស្រុកទេ ដោយសារស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានដណ្ដើមយកទឹកដីស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ចាប់ពីជ្រលងអេហ្ស៊ីប+ រហូតដល់ទន្លេអឺប្រាត។+
៨ ពេលយេហូយ៉ាគីន+គ្រងរាជ្យ គាត់មានអាយុ១៨ឆ្នាំ។ គាត់គ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមបានបីខែ។+ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះនេហូសថាជាកូនអេលណាថាន ជាអ្នកក្រុងយេរូសាឡិម។ ៩ យេហូយ៉ាគីនតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត តាមគន្លងឪពុករបស់គាត់។ ១០ ក្នុងអំឡុងគ្រានោះ ពលទ័ពរបស់នេប៊ូក្នេសាជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានឡើងទៅឡោមព័ទ្ធច្បាំងនឹងក្រុងយេរូសាឡិម។+ ១១ ក្រោយមក នេប៊ូក្នេសាជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានទៅក្រុងយេរូសាឡិម កាលដែលពលទ័ពរបស់គាត់កំពុងឡោមព័ទ្ធក្រុងនោះ។
១២ ខណៈនោះ យេហូយ៉ាគីនជាស្ដេចស្រុកយូដា រួមទាំងម្ដាយ ពួកអ្នកបម្រើ ពួកអ្នកគ្រប់គ្រង និងមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់របស់គាត់+ បានចេញទៅសុំចុះចាញ់ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។+ បន្ទាប់មក ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនចាប់គាត់ធ្វើជាឈ្លើយ។ នេះបានកើតឡើងនៅឆ្នាំទី៨ក្នុងរាជ្យនេប៊ូក្នេសា។+ ១៣ រួចមក នេប៊ូក្នេសាបានប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់ពីវិហារព្រះយេហូវ៉ានិងវិមានស្ដេច។+ គាត់បានកាត់គ្រឿងមាសទាំងអស់ជាបំណែកៗ គឺគ្រឿងមាសដែលសាឡូម៉ូនជាស្ដេចស្រុកអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើសម្រាប់វិហារព្រះយេហូវ៉ា។+ នេះបានកើតឡើងដូចព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកាសទុកជាមុនមែន។ ១៤ គាត់បានចាប់យកអ្នកក្រុងយេរូសាឡិមទៅធ្វើជាឈ្លើយ គឺពួកអ្នកគ្រប់គ្រង+ ទាហានដ៏អង់អាច ពួកសិប្បករ និងជាងដែក។+ សរុបចំនួនគឺ១០.០០០នាក់។ គាត់ទុកឲ្យនៅសល់តែបណ្ដាជនក្រីក្រប៉ុណ្ណោះ។+ ១៥ គាត់បានចាប់ស្ដេចយេហូយ៉ាគីន+ រួមទាំងម្ដាយរបស់ស្ដេច បណ្ដាប្រពន្ធរបស់ស្ដេច មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ និងពួកអ្នកធំ រួចនាំចេញពីក្រុងយេរូសាឡិមធ្វើដំណើរទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ១៦ ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានចាប់ទាហានដ៏អង់អាចចំនួន៧.០០០នាក់ យកទៅធ្វើជាឈ្លើយ រួមទាំងពួកសិប្បករ និងជាងដែកចំនួន១.០០០នាក់។ ពួកគេទាំងអស់នោះជាទាហានដ៏ខ្លាំងក្លាដែលបានហ្វឹកហាត់សម្រាប់ចម្បាំង។ ១៧ ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានតែងតាំងម៉ាថានៀជាឪពុកមារបស់យេហូយ៉ាគីន+ ឲ្យធ្វើជាស្ដេចជំនួសវិញ ហើយក៏ប្ដូរឈ្មោះម៉ាថានៀទៅជាសេដេគា។+
១៨ ពេលសេដេគាបានគ្រងរាជ្យ គាត់មានអាយុ២១ឆ្នាំ។ គាត់បានគ្រប់គ្រងនៅក្រុងយេរូសាឡិមអស់រយៈពេល១១ឆ្នាំ។ ម្ដាយរបស់គាត់ឈ្មោះហាមូថល+ជាកូនយេរេមា ជាអ្នកក្រុងលិបណា។ ១៩ សេដេគាតែងតែប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត តាមគន្លងយេហូយ៉ាគីមដែរ។+ ២០ ហេតុការណ៍នេះបានកើតឡើងចំពោះក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដា ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាមានសេចក្ដីក្រោធនឹងពួកគេ។ លោកបានបណ្ដេញពួកគេចេញពីមុខលោកទៅ។+ ក្រោយមក សេដេគាបានបះបោរប្រឆាំងនឹងស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។+
២៥ នៅថ្ងៃទី១០ ខែទី១០ ក្នុងឆ្នាំទី៩នៃរាជ្យសេដេគា នេប៊ូក្នេសា+ជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបាននាំកងទ័ពគាត់ទាំងអស់ ទៅច្បាំងនឹងក្រុងយេរូសាឡិម។+ គាត់បានបោះទ័ពទល់មុខក្រុងយេរូសាឡិម ហើយបានលើកដីឡើងនៅជុំវិញកំពែងក្រុង។+ ២ គាត់បានឡោមព័ទ្ធក្រុងនោះ រហូតដល់ឆ្នាំទី១១នៃរាជ្យសេដេគា។ ៣ នៅថ្ងៃទី៩ ក្នុងខែទី៤ នៅក្រុងយេរូសាឡិមមានការអត់ឃ្លានជាខ្លាំង+ ព្រោះគ្មានអាហារសម្រាប់បណ្ដាជនបរិភោគឡើយ។+ ៤ នៅថ្ងៃនោះ ទ័ពខាល់ដេបានទម្លាយកំពែងក្រុង។+ កាលដែលទ័ពខាល់ដេកំពុងឡោមព័ទ្ធក្រុង ស្ដេចយូដានិងទ័ពយូដាទាំងអស់បានរត់ចេញទាំងយប់ តាមខ្លោងទ្វារដែលមានកំពែងពីរជាន់ ជិតសួនច្បារស្ដេច ទៅតាមផ្លូវឆ្ពោះទៅវាលអារ៉ាបា។+ ៥ ប៉ុន្តែ ទ័ពខាល់ដេបានដេញតាមស្ដេចយូដាទាន់នៅត្រង់វាលក្រុងយេរីខូ រួចកងទ័ពរបស់គាត់ក៏រត់ខ្ចាត់ខ្ចាយអស់ទៅ។ ៦ បន្ទាប់មក ពួកគេបានចាប់ស្ដេចយូដា+ ហើយនាំគាត់ទៅជួបស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននៅក្រុងរីបឡា រួចបានកាត់ទោសគាត់នៅទីនោះ។ ៧ ពួកគេបានសម្លាប់កូនៗរបស់គាត់នៅចំពោះមុខគាត់។ បន្ទាប់មក ស្ដេចនេប៊ូក្នេសាបានចាក់ភ្នែកគាត់ឲ្យខ្វាក់ រួចដាក់ខ្នោះស្ពាន់ ហើយក៏នាំគាត់ទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+
៨ នៅថ្ងៃទី៧ ខែទី៥ ក្នុងឆ្នាំទី១៩នៃរាជ្យនេប៊ូក្នេសា នេប៊ូសារ៉ាដាន+ជាមេអង្គរក្សនិងជាអ្នកបម្រើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន បានទៅក្រុងយេរូសាឡិម។+ ៩ គាត់បានដុតវិហារព្រះយេហូវ៉ា+ វិមានស្ដេច+ និងផ្ទះទាំងអស់នៅក្រុងយេរូសាឡិម។+ គាត់ក៏ដុតផ្ទះរបស់ពួកអ្នកមានមុខមាត់ផងដែរ។+ ១០ ទ័ពខាល់ដេទាំងអស់ដែលទៅជាមួយនឹងមេអង្គរក្ស បានផ្ដួលរំលំកំពែងជុំវិញក្រុងយេរូសាឡិម។+ ១១ ចំណែកបណ្ដាជនក្នុងក្រុងដែលនៅសេសសល់ និងបណ្ដាជនឯទៀតក្នុងស្រុក ព្រមទាំងអ្នកដែលរត់ទៅចុះចូលនឹងស្ដេចនេប៊ូក្នេសា ត្រូវនេប៊ូសារ៉ាដានជាមេអង្គរក្សនិរទេសទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ១២ ប៉ុន្តែ មេអង្គរក្សបានទុកជនខ្លះដែលក្រីក្របំផុតឲ្យនៅក្នុងស្រុក ដើម្បីមើលថែចម្ការទំពាំងបាយជូរ និងធ្វើស្រែចម្ការ។+ ១៣ ពួកខាល់ដេបានកាត់សសរស្ពាន់+និងរទេះទឹក+ដែលនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា ទៅជាបំណែកៗ រួមទាំងអាងធំ*ធ្វើពីស្ពាន់+ដែលនៅវិហារព្រះយេហូវ៉ា ហើយដឹកស្ពាន់ទាំងនោះទៅស្រុកបាប៊ីឡូន។+ ១៤ ពួកគេក៏យកធុងសម្រាប់ដាក់ផេះ ប៉ែល ប្រដាប់ពន្លត់ប្រឆេះចង្កៀង ពែង និងគ្រឿងស្ពាន់ទាំងអស់ ដែលប្រើក្នុងវិហារព្រះដែរ។ ១៥ មេអង្គរក្សបានយកប្រដាប់ដាក់រងើកភ្លើង ព្រមទាំងចានគោមដែលធ្វើពីមាស+និងប្រាក់សុទ្ធ+ផងដែរ។ ១៦ ឯសសរពីរ អាងធំ រទេះទឹក និងគ្រឿងស្ពាន់ឯទៀត ដែលសាឡូម៉ូនបានធ្វើសម្រាប់វិហារព្រះយេហូវ៉ា គ្មានអ្នកណាដឹងទម្ងន់ស្ពាន់ទាំងនោះទេ ព្រោះច្រើនក្រៃលែង។+ ១៧ សសរមួយមានកម្ពស់១៨ហត្ថ*+ និងក្បាលសសរធ្វើពីស្ពាន់មានកម្ពស់៣ហត្ថ។ ក្បាច់ក្រឡាអួននិងផ្លែទទឹមនៅជុំវិញក្បាលសសរទាំងពីរក៏ធ្វើពីស្ពាន់ដែរ។+
១៨ មេអង្គរក្សក៏ចាប់សេរ៉ាយ៉ា+ជាសង្ឃនាយក សេផានា+ជាសង្ឃថ្នាក់បន្ទាប់ និងអ្នកយាមទ្វារបីនាក់។+ ១៩ បន្ថែមទៅទៀត គាត់ក៏ចាប់យកមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់ម្នាក់ ដែលត្រួតត្រាលើពួកទាហាន អ្នកជំនិតស្ដេចប្រាំនាក់ រួមទាំងលេខាធិការរបស់មេទ័ព ដែលមានភារកិច្ចកែនទាហាន។ គាត់ក៏ចាប់ពួកបុរស៦០នាក់ដែលជាជនសាមញ្ញដែលនៅក្នុងក្រុងទៅដែរ។ ២០ នេប៊ូសារ៉ាដាន+ជាមេអង្គរក្ស បានយកពួកគេទៅប្រគល់ឲ្យស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូននៅក្រុងរីបឡា។+ ២១ ស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនក៏សម្លាប់ពួកគេនៅក្រុងរីបឡាក្នុងទឹកដីហាម៉ាត។+ យ៉ាងនេះ ពួកយូដាបានត្រូវនិរទេសចេញពីស្រុករបស់ខ្លួន។+
២២ ក្រោយមក នេប៊ូក្នេសាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានតែងតាំងកេដាលៀ+ជាកូនអាហាយខាម+ ហើយត្រូវជាចៅសាផាន+ ឲ្យគ្រប់គ្រងលើបណ្ដាជនដែលនៅសល់ក្នុងស្រុកយូដា។+ ២៣ ឯពួកមេទ័ពយូដានិងទាហានរបស់ពួកគេក៏បានឮថាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនបានតែងតាំងកេដាលៀឲ្យគ្រប់គ្រង។ ដូច្នេះ ពួកគេក៏មកជួបកេដាលៀនៅក្រុងមីសប៉ា។ មេទ័ពទាំងនោះរួមមាន៖ អ៊ីសម៉ាអែលជាកូននេថានៀ យ៉ូហាណានជាកូនការៀ សេរ៉ាយ៉ាជាកូនតានហ៊ូម៉ាតជាអ្នកភូមិណេថូផា និងយ៉ាអាសានៀជាជនជាតិម៉ាអាកាត។+ ២៤ ពេលនោះ កេដាលៀក៏ស្បថនឹងពួកមេទ័ពនិងទាហានរបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់មក គាត់ប្រាប់ពួកគេថា៖ «កុំខ្លាចចុះចូលនឹងពួកខាល់ដេអី។ ចូររស់នៅក្នុងស្រុកនេះ ហើយបម្រើស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនចុះ។ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរស់នៅដោយសុខសាន្ត»។+
២៥ ប៉ុន្តែ នៅខែទី៧ អ៊ីសម៉ាអែល+ជាកូននេថានៀ ត្រូវជាចៅអេលីសាម៉ាដែលជាពូជពង្សស្ដេច គាត់បាននាំបុរស១០នាក់ទៅសម្លាប់កេដាលៀចោល រួមទាំងពួកយូដានិងពួកខាល់ដេដែលនៅជាមួយនឹងគាត់នៅក្រុងមីសប៉ាដែរ។+ ២៦ ក្រោយមក បណ្ដាជនទាំងអស់ ទាំងអ្នកតូចទាំងអ្នកធំ និងពួកមេទ័ព បានរត់គេចខ្លួនទៅស្រុកអេហ្ស៊ីប+ ព្រោះពួកគេខ្លាចពួកខាល់ដេ។+
២៧ នៅឆ្នាំទី៣៧នៃគ្រាដែលយេហូយ៉ាគីន+ជាស្ដេចស្រុកយូដាបានជាប់ជាឈ្លើយ អេវីលមេរ៉ូដាកបានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូន។ នៅថ្ងៃទី២៧ ខែទី១២ ក្នុងឆ្នាំដដែលនោះ គាត់បានដោះលែងយេហូយ៉ាគីនជាស្ដេចស្រុកយូដាចេញពីគុក។+ ២៨ ស្ដេចអេវីលមេរ៉ូដាកនិយាយដោយសប្បុរសទៅកាន់យេហូយ៉ាគីន ហើយលើកកិត្តិយសគាត់ជាងស្ដេចឯទៀត*ដែលនៅជាមួយគាត់ក្នុងស្រុកបាប៊ីឡូន។ ២៩ ដូច្នេះ យេហូយ៉ាគីនក៏ផ្លាស់សម្លៀកបំពាក់អ្នកទោសចេញ ហើយគាត់បរិភោគអាហារជាមួយស្ដេចស្រុកបាប៊ីឡូនអស់មួយជីវិត។ ៣០ ស្ដេចបានផ្គត់ផ្គង់អាហារដល់គាត់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដរាបដល់គាត់ស្លាប់។
មានន័យថា«ព្រះរបស់ខ្ញុំគឺយេហូវ៉ា»
«កូនចៅរបស់ពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ» តាមមើលទៅនេះសំដៅលើសាលាមួយដែលបង្រៀនពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ឬសំដៅលើក្រុមរបស់អ្នកប្រកាសទំនាយ
ឬ«អាវសម្រាប់អ្នកប្រកាសទំនាយ»
នេះក៏អាចសំដៅលើចិត្តក្លាហាននិងចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់អេលីយ៉ាដែរ
ឬ«អាវសម្រាប់អ្នកប្រកាសទំនាយ»
នេះក៏អាចសំដៅលើចិត្តក្លាហាននិងចិត្តខ្នះខ្នែងរបស់អេលីយ៉ាដែរ
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«ទឹកនេះនឹងលែងបណ្ដាលឲ្យមានការរលូត»
តាមមើលទៅជាយេហូសាផាត
តាមមើលទៅជាយេហូរ៉ាម
ឬ«ធ្លាប់ចាក់ទឹកលាងដៃអេលីយ៉ា»
ឬ«តើអ្នកមករំខានខ្ញុំធ្វើអ្វី?»
ប្រហែលជាសំដៅលើណាម៉ាន
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«លោកឪពុក»
មានទីតាំងនៅក្រុងសាម៉ារី។ កន្លែងនោះប្រហែលជាបន្ទាយឬភ្នំតូចមួយ
ន័យត្រង់«សដូចព្រិល»
ឬ«១ភាគ៤កាប» ប្រហែលជាស្មើនឹង៣០០ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«ទ្វារក្រុងសាម៉ារី»
ន័យត្រង់«សៀ»។ មួយសៀស្មើនឹង៧,៣៣លីត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មួយហ្សេគិលស្មើនឹង១១,៤ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ភាសាហេប្រឺ«ស៊ីអូរ៉ា» ស្រូវម្យ៉ាងដែលថោកជាងស្រូវសាលី ហើយច្រើនតែជាអាហាររបស់មនុស្សក្រីក្រ
ន័យត្រង់«ជួល»
សព្វថ្ងៃនេះហៅថាហ៊្សេរុយសាឡិម
ន័យត្រង់«ចង្កៀង»
ឬ«ក្រុងរ៉ាម៉ូតគីលាត»
ន័យត្រង់«សួនច្បារវិមាន»
ឬ«ពួកបុរសទាំង៤២នាក់»
ឬ«ខ្ញុំមានចិត្តខ្នះខ្នែងយ៉ាងណាចំពោះព្រះយេហូវ៉ា»
ឬ«បង្គោលថ្មពិសិដ្ឋ»
ន័យត្រង់«ពួកកេរីន»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
នេះសំដៅលើយេរ៉ូបោមទី២
នេះប្រហែលជាទាក់ទងនឹងការសុំជំនួយពីព្រះ ឬពីតំណាងលោក
ប្រហែលជាប្រវែង១៧៨ម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
នេះសំដៅលើយេរ៉ូបោមទី២
មានន័យថា«ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយ»។ គាត់ក៏មានឈ្មោះថាអូសៀស នៅ២បស ១៥:១៣; ២ប្រ ២៦:១-២៣; អេ ៦:១; សាក ១៤:៥
នេះសំដៅលើសមុទ្រអំបិលឬសមុទ្រស្លាប់
នេះសំដៅលើយេរ៉ូបោមទី២
មានន័យថា«ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយ»។ គាត់ក៏មានឈ្មោះថាអូសៀស នៅ២បស ១៥:១៣; ២ប្រ ២៦:១-២៣; អេ ៦:១; សាក ១៤:៥
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
មួយហ្សេគិលស្មើនឹង១១,៤ក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«គាត់ធ្វើឲ្យកូនគាត់ឆ្លងកាត់ភ្លើង»
ន័យត្រង់«សមុទ្រ»
មានន័យថា«ព្រះយេហូវ៉ាពង្រឹងកម្លាំង»
ន័យត្រង់«កោតខ្លាច»
នេះសំដៅលើគ្រប់ទីកន្លែង ទោះជាមានមនុស្សតិចឬច្រើនក្ដី
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ឬ«គោរពប្រណិប័តន៍»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
នេះសំដៅលើគ្រប់ទីកន្លែង ទោះជាមានមនុស្សតិចឬច្រើនក្ដី
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«កាត់»
ឬ«មេបញ្ជាការ»
ឬ«មេលើមន្ត្រីជាន់ខ្ពស់»
ឬ«មេលើអ្នកកាន់ពែងស្ដេច»
ឬ«ភាសាស៊ីរី»
ន័យត្រង់«ភាសារបស់ជនជាតិយូដា»
ឬ«ស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មី»
ឬប្រហែលជាមានន័យថា«រវាង»
នេះសំដៅលើក្រុងស៊ីយ៉ូនឬអ្នកស្នាក់នៅទីនោះ
ឬ«ធ្វើឲ្យព្រែកទន្លេនីល»
នេះសំដៅលើហេសេគា
ប្រហែលជាគេប្រើជណ្ដើរនេះដើម្បីមើលម៉ោងតាមស្រមោលថ្ងៃ
ឬ«ប្រេងបាលសាម»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
ន័យត្រង់«នឹងហ៊ឹងត្រចៀក»
ជាខ្សែដែលចងដុំអ្វីមួយសម្រាប់សំយុងស្ទង់ជំហរ
ន័យត្រង់«ឥតបែរទៅខាងឆ្វេងឬខាងស្ដាំឡើយ»
ប្រហែលជាសម្លៀកបំពាក់របស់ស្ដេចឬសង្ឃ
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«កេហេណា»
ឬ«បន្ទប់ពិសាអាហារ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មើលនិយមន័យពាក្យ«បង្គោលឈើពិសិដ្ឋ»
មួយថាលិនស្មើនឹង៣៤,២គីឡូក្រាម។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ន័យត្រង់«សមុទ្រ»
មួយហត្ថស្មើនឹង៤៤,៥សង់ទីម៉ែត្រ។ មើលសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែម ផ្នែកខ១៤
ឬ«តាំងបល្ល័ង្កគាត់ឲ្យខ្ពស់ជាងបល្ល័ង្កស្ដេចឯទៀត»