ចំណុចហាត់រៀនទី១៥
ឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលត្រឹមត្រូវ
១ ពេលអ្នកថ្លែងប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ គឺហាក់ដូចជាគាត់គូររូបភាពដែលអាចដិតជាប់ក្នុងគំនិតរបស់អ្នកស្ដាប់។ ឧទាហរណនិទស្សន៍បង្កើតឲ្យមានចំណាប់អារម្មណ៍ និងបញ្ជាក់នូវគំនិតសំខាន់ៗ។ ឧទាហរណនិទស្សន៍នាំឲ្យយើងចេះត្រិះរិះ និងជួយយើងឲ្យឆាប់យល់គំនិតថ្មី។ ឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលសមត្រឹមត្រូវ អាចមានអានុភាពលើគំនិតផងនិងចិត្តផង។ ជាលទ្ធផល យើងអាចធ្វើឲ្យសារនោះដិតជាប់ក្នុងគំនិតបាន ដែលមិនងាយធ្វើដោយគ្រាន់តែប្រាប់ហេតុការណ៍ប៉ុណ្ណោះ។ ប៉ុន្តែ លុះត្រាតែឧទាហរណនិទស្សន៍នោះគឺត្រឹមត្រូវ ទើបមានប្រសិទ្ធភាព។ ឧទាហរណនិទស្សន៍ត្រូវតែស្របតាមសាច់រឿងរបស់យើង។
២ នៅពេលខ្លះ យើងអាចប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍បាន ដើម្បីជៀសវាងភាពលំអៀងរបស់អ្នកស្ដាប់ ឬចំណុចណាដែលពួកគេអាចប្រកាន់។ ឧទាហរណនិទស្សន៍អាចធ្វើឲ្យការជំទាស់ទាំងប៉ុន្មានរលាយបាត់អស់ មុននឹងយើងពិគ្រោះលទ្ធិណាដែលមនុស្សចូលចិត្តប្រឈ្លោះជជែករកខុសត្រូវ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចនិយាយថា៖ «គ្មានឪពុកណាម្នាក់នឹងដាក់ទណ្ឌកម្មកូន ដោយយកដៃកូនដាក់លើជើងក្រានក្ដៅនោះឡើយ»។ បើប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍នេះមុននឹងពិគ្រោះអំពីលទ្ធិ«ស្ថាននរក» នេះអាចជួយបង្ហាញថា ការបង្រៀននោះគួរឲ្យស្អប់ខ្ពើមមែន ហើយក៏ជួយឲ្យអ្នកស្ដាប់ស្រួលបដិសេធចោលលទ្ធិនោះដែរ។
៣ ឧទាហរណនិទស្សន៍អាចមានច្រើនបែបច្រើនយ៉ាង ដូចជាការវិភាគមើលភាពស្រដៀងគ្នា ការប្រៀបធៀប ការបង្ហាញនូវភាពខុសគ្នា ពាក្យប្រៀបប្រដូច បទពិសោធន៍របស់ខ្លួន និងឧទាហរណ៍ជាដើម។ យើងអាចរើសយកឧទាហរណនិទស្សន៍ពីទិដ្ឋភាពផ្សេងៗជាច្រើន។ យើងអាចសំដៅទៅលើអ្វីៗដែលបានបង្កើតមកជាឧទាហរណនិទស្សន៍ មិនថាវត្ថុ ឬអ្វីដែលមានជីវិតក៏បាន។ ឧទាហរណនិទស្សន៍អាចសំដៅទៅលើមុខរបរឬការងាររបស់អ្នកស្ដាប់ លក្ខណៈនៃមនុស្ស វត្ថុក្នុងផ្ទះ ឬស្នាដៃរបស់មនុស្សជាតិក៏បាន ដូចជាផ្ទះសម្បែងនិងកប៉ាល់ជាដើម។ ទោះជាយើងប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ណាក៏ដោយ យើងត្រូវជ្រើសរើសឧទាហរណនិទស្សន៍ស្របទៅតាមកាលៈទេសៈនិងពត៌មាននោះ មិនមែនដោយសារយើងចូលចិត្តប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍នោះទេ។
៤ សូមប្រុងប្រយ័ត្នចំណុចមួយនេះ! កុំប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ច្រើនពេក។ ចូរប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ តែកុំឲ្យប្រើជ្រុលពេកនោះឡើយ។
៥ ការប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍យ៉ាងត្រឹមត្រូវ គឺតម្រូវឲ្យយើងមានភាពប៉ិនប្រសប់និងមានបទពិសោធន៍។ ប៉ុន្តែ ការប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ពិតជាមានប្រសិទ្ធភាពមែន។ ដើម្បីឲ្យចេះប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ យើងត្រូវតែរៀនឲ្យចេះគិតពីឧទាហរណនិទស្សន៍។ ពេលយើងអាន ចូរកត់សម្គាល់នូវឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលបានប្រើ។ ពេលយើងឃើញអ្វីផ្សេងៗ ចូរគិតអំពីរបស់ទាំងនោះដោយប្រៀបធៀបនឹងរបៀបរស់នៅជាគ្រីស្ទាននិងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងឃើញផ្កាដាំក្នុងផើងដែលស្ងួតនិងក្រៀម យើងអាចគិតថា៖ «មិត្តភាពគឺប្រៀបដូចជាការដាំផ្កា។ យើងត្រូវតែស្រោចទឹកដើម្បីឲ្យដើមផ្កានោះលូតលាស់ល្អ»។ មនុស្សខ្លះសព្វថ្ងៃនេះពេលគិតអំពីព្រះចន្ទ គេគ្រាន់តែគិតអំពីការធ្វើដំណើរទៅភពព្រះចន្ទប៉ុណ្ណោះ។ រីឯគ្រីស្ទានវិញ ពួកគេគិតអំពីព្រះចន្ទជាស្នាព្រះហស្តមួយរបស់ព្រះ ជារបស់ដែលនៅស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត ជាភពមួយដែលវិលជុំវិញផែនដីហើយមានឥទ្ធិពលលើជីវិតយើងរាល់ថ្ងៃ ទាំងនាំឲ្យមានទឹកជន់និងទឹកនាច។
៦ ពេលរៀបចំសុន្ទរកថា បើយើងរកនឹកមិនឃើញនូវឧទាហរណនិទស្សន៍ណាមួយទេ សូមឆែកមើលពត៌មានក្នុងសៀវភៅផ្សេងៗរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ថាតើសៀវភៅទាំងនោះប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ណា? ចូរគិតអំពីពាក្យគន្លឹះក្នុងសុន្ទរកថា ថាតើពាក្យនោះនាំឲ្យយើងស្រមៃគិតអំពីទិដ្ឋភាពអ្វី? រួចមក ចូររកវិធីរៀបរាប់ឧទាហរណនិទស្សន៍ស្របទៅតាមគំនិតនោះ។ ប៉ុន្តែ ចូរចាំថា យកល្អកុំឲ្យយើងប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍សោះ ជាជាងប្រើមួយដែលមិនត្រូវតាមសាច់រឿង។ ពេលគិតអំពី«ឧទាហរណនិទស្សន៍ត្រូវតាមសាច់រឿង»ដែលបានកត់លើប័ណ្ណជូនឱវាទ យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់នឹងចំណុចផ្សេងៗដែលមានដូចខាងក្រោម។
៧ មិនស្មុគស្មាញ: ឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលមិនស្មុគស្មាញគឺងាយចាំជាង ហើយអាចជួយបញ្ជាក់ហេតុផល។ តែបើយើងប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ស្មុគស្មាញវិញ នេះអាចបង្វែរអារម្មណ៍របស់អ្នកស្ដាប់ចេញពីចំណុចដែលយើងខំបញ្ជាក់។ ឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលព្រះយេស៊ូប្រើនោះ គឺមានពាក្យបន្ដិចបន្តួចទេ។ (ជាឧទាហរណ៍ សូមមើលម៉ាថាយ ១៣:៣១-៣៣; ២៤:៣២, ៣៣) អ្នកស្ដាប់ត្រូវយល់នូវពាក្យដែលយើងប្រើ ដើម្បីឲ្យឧទាហរណនិទស្សន៍មិនមានភាពស្មុគស្មាញ។ បើយើងត្រូវពន្យល់ច្រើនអំពីឧទាហរណនិទស្សន៍មួយ នោះគឺស្មុគស្មាញពេកហើយ។ កុំប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍នោះ តែបើប្រើត្រូវសម្រាយឲ្យគេយល់វិញ។
៨ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលអំពីរបស់ធម្មតាៗ ដើម្បីពន្យល់អំពីអ្វីដែលសំខាន់ៗ ហើយទ្រង់បានលើកឧទាហរណ៍ស្រួលយល់ ដើម្បីពន្យល់រឿងដែលពិបាកយល់។ អ្នកស្ដាប់គួរមានសមត្ថភាពនឹកឃើញយ៉ាងងាយនូវទិដ្ឋភាពដែលឧទាហរណនិទស្សន៍ចង់លើកបញ្ជាក់នោះ ដោយមិនរួមបញ្ចូលចំណុចច្រើនពេក។ ឧទាហរណនិទស្សន៍គួរច្បាស់និងមានមូលដ្ឋានរឹងមាំ។ គឺធម្មតាពិបាកច្រឡំអត្ថន័យនៃឧទាហរណនិទស្សន៍ទាំងនេះណាស់។
៩ ឧទាហរណនិទស្សន៍នឹងមានប្រយោជន៍ហើយស្រួលយល់ជាទីបំផុត បើមានអត្ថន័យដូចនឹងសាច់រឿងដែលយើងពន្យល់។ បើចំណុចខ្លះក្នុងឧទាហរណនិទស្សន៍មិនត្រូវនឹងសាច់រឿងទេ យកល្អកុំប្រើឧទាហរណ៍នោះឡើយ។ អ្នកស្ដាប់ខ្លះនឹងវិភាគអំពីចំណុចណាដែលមិនសូវទាក់ទងចំៗនឹងឧទាហរណ៍នោះ ហើយនេះនឹងធ្វើឲ្យឧទាហរណនិទស្សន៍លែងមានប្រសិទ្ធភាពវិញ។
១០ ពន្យល់ឲ្យបានច្បាស់: បើយើងមិនពន្យល់នូវមេរៀនដែលត្រូវបញ្ជាក់ដោយឧទាហរណនិទស្សន៍ មនុស្សខ្លះនឹងយល់បានមែន ប៉ុន្តែមនុស្សជាច្រើននឹងមិនយល់ទេ។ អ្នកថ្លែងត្រូវយល់ច្បាស់អំពីឧទាហរណនិទស្សន៍ ហើយដឹងថាមានគោលបំណងអ្វីក្នុងការប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍នោះ។ អ្នកថ្លែងគួរប្រាប់ចំៗថា ឧទាហរណនិទស្សន៍នោះមានប្រយោជន៍អ្វី។ (សូមមើលម៉ាថាយ ១២:១០-១២)
១១ យើងអាចពន្យល់នូវមេរៀនដែលត្រូវបញ្ជាក់ដោយឧទាហរណនិទស្សន៍តាមរបៀបផ្សេងៗ។ យើងអាចប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ដើម្បីស្ថាបនានូវគោលការណ៍ដែលត្រូវថ្លែងបញ្ជាក់មុនឬក្រោយពីលើកឧទាហរណ៍នោះ។ យើងអាចពន្យល់នូវមេរៀនដែលឧទាហរណនិទស្សន៍បញ្ជាក់ហេតុផល ដោយនិយាយសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើលទ្ធផលវិញ។ ឬយើងក៏អាចពន្យល់អំពីមេរៀននោះដោយសំដៅទៅលើភាពស្រដៀងគ្នានៃចំណុចក្នុងឧទាហរណនិទស្សន៍និងចំណុចដែលបញ្ជាក់ហេតុផល។
១២ បញ្ជាក់ចំណុចសំខាន់ៗ: កុំប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ដោយសារយើងបាននឹកគិតពីឧទាហរណ៍នោះដោយចៃដន្យ។ ចូរវិភាគខ្លឹមសារនៃសុន្ទរកថាដើម្បីដឹងថាមានគោលចំណុចណាខ្លះ ហើយរួចមក ជ្រើសរើសឧទាហរណនិទស្សន៍ ដើម្បីបញ្ជាក់នូវគោលចំណុចទាំងនោះ។ បើយើងប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ដើម្បីបញ្ជាក់ចំណុចដែលមិនសូវសំខាន់ នោះអ្នកស្ដាប់ប្រហែលជានឹងចាំចំណុចដែលមិនសូវសំខាន់ ជាជាងចាំគោលចំណុចវិញ។ (សូមមើលម៉ាថាយ ១៨:២១-៣៥; ៧:២៤-២៧)
១៣ ឧទាហរណនិទស្សន៍មិនគួរលេចធ្លោជាងចំណុចដែលបញ្ជាក់ហេតុផលឡើយ។ អ្នកស្ដាប់ប្រហែលជានឹងចាំមិនភ្លេចនូវឧទាហរណនិទស្សន៍មែន ប៉ុន្តែ ពេលនឹកគិតអំពីឧទាហរណនិទស្សន៍នោះ ពួកគេក៏គួរចងចាំយ៉ាងច្បាស់នូវចំណុចដែលឧទាហរណ៍នោះបានបញ្ជាក់។ បើមិនដូច្នេះទេនេះមានន័យថា ឧទាហរណនិទស្សន៍គឺលេចធ្លោជាងចំណុចសំខាន់ៗហើយ។
១៤ ពេលរៀបចំសុន្ទរកថានិងកំពុងតែគិតជ្រើសរើសឧទាហរណនិទស្សន៍ ចូរគិតអំពីចំណុចដែលយើងចង់បញ្ជាក់នោះហើយសួរថា តើឧទាហរណនិទស្សន៍នេះមានប្រយោជន៍ឬទេ? តើឧទាហរណនិទស្សន៍នេះជួយបញ្ជាក់ចំណុចទាំងនេះទេ? តើឧទាហរណនិទស្សន៍នេះជួយធ្វើឲ្យចំណុចទាំងនេះលេចធ្លោឬ? តើឧទាហរណនិទស្សន៍នេះជួយធ្វើឲ្យស្រួលយល់និងងាយចាំចំណុចនោះឬទេ? បើអត់ទេ ឧទាហរណនិទស្សន៍នេះគឺឥតត្រូវតាមសាច់រឿងឡើយ។
**********
១៥ ឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលត្រឹមត្រូវនោះ ត្រូវតែមានភាពស្របគ្នានឹងសាច់រឿង ហើយត្រូវកែសម្រួលឲ្យស្របតាមអ្នកស្ដាប់ផងដែរ។ ចំណុចនេះត្រូវកត់ជាលក្ខណៈផ្សេងលើប័ណ្ណជូនឱវាទ ដែលហៅថា៖ «ឧទាហរណនិទស្សន៍ស្របតាមអ្នកស្ដាប់»។ ពេលលោកណាថាន់ត្រូវកែតម្រង់ដាវីឌស្តីពីអំពើបាបដែលទ្រង់ប្រព្រឹត្តជាមួយនឹងនាងបាតសេបា នោះគាត់បានប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍អំពីបុរសអ្នកក្រម្នាក់ដែលមានកូនចៀមតូចតែមួយ។ (២សាំ. ១២:១-៦) ណាថាន់បានប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍នេះយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ ហើយក៏ស្របនឹងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់ដាវីឌទៀត ពីព្រោះដាវីឌធ្លាប់ជាអ្នកគង្វាលចៀម។ ដាវីឌបានយល់ចំណុចនោះភ្លាម។
១៦ ប្រសិនបើអ្នកស្ដាប់ច្រើនតែជាមនុស្សចាស់ យើងមិនគួរប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលត្រូវចិត្តនឹងពួកយុវវ័យប៉ុណ្ណោះទេ។ ប៉ុន្តែ បើយើងប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍នោះពេលពិគ្រោះជាមួយសិស្សសាលាមួយក្រុម នោះគឺស្របតាមអ្នកស្ដាប់មែន។ ជួនកាលយើងអាចពន្យល់នូវមេរៀនដែលត្រូវបញ្ជាក់ដោយឧទាហរណនិទស្សន៍ ដោយបង្ហាញដល់អ្នកស្ដាប់នូវទិដ្ឋភាពពីរយ៉ាង។ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចពន្យល់ពីទិដ្ឋភាពដែលទាក់ទងមនុស្សចាស់ផង ហើយពួកអ្នកនៅក្មេងផងដែរ ឬក៏ទិដ្ឋភាពសំដៅទៅលើបុរសផង និងស្ត្រីផងដែរ។
១៧ ឧទាហរណនិទស្សន៍ស្របតាមស្ថានភាពរស់នៅ: បើយើងលើកឧទាហរណនិទស្សន៍សំដៅទៅលើវត្ថុឬរបស់ដែលនិយមមានតាមតំបន់ នោះអ្នកស្ដាប់អាចស្គាល់ភ្លាមៗ។ ព្រះយេស៊ូបានធ្វើដូច្នេះមែន។ ទ្រង់បានពិគ្រោះជាមួយស្ត្រីនៅឯអណ្ដូងទឹក ហើយបានបង្រៀនអំពីគុណសម្បត្ដិរបស់ទ្រង់ដែលអាចផ្ដល់ឲ្យជីវិត ថាប្រៀបដូចជាទឹក។ ទ្រង់មានបន្ទូលពីរបស់ធម្មតាដែលមានក្នុងជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ មិនមែនជារបស់ប្លែកដែលគេមិនធ្លាប់ឃើញនោះទេ។ ពេលមនុស្សស្ដាប់ឧទាហរណនិទស្សន៍របស់ព្រះយេស៊ូ ពួកគេអាចគិតឃើញទិដ្ឋភាពនោះតែម្ដង ឬក៏ឧទាហរណនិទស្សន៍នោះអាចរំឭកពួកគេភ្លាមៗពីបទពិសោធន៍ណាមួយរបស់គេ ដែលមានក្នុងជីវិត។ ទ្រង់បានប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ដើម្បីបង្រៀនមនុស្ស។
១៨ សព្វថ្ងៃនេះក៏ដូច្នេះដែរ។ មេផ្ទះប្រហែលជាធ្លាប់ឮគេនិយាយអំពីប្រព័ន្ធពាណិជ្ជកម្មក្នុងលោកីយ៍ ប៉ុន្តែ យកល្អឲ្យយើងប្រើឧទាហរណ៍ដែលសំដៅទៅលើអ្វីៗដែលទាក់ទងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់មេផ្ទះវិញ ដូចជាបុត្រធីតា ឬភារកិច្ចក្នុងផ្ទះ និងរបស់ផ្សេងៗដែលគាត់ប្រើប្រាស់ក្នុងផ្ទះសម្បែង។
១៩ ឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលមានប្រយោជន៍ គឺរៀបរាប់ពីអ្វីៗដែលមានក្នុងតំបន់នោះ។ ព្រឹត្ដិការណ៍ដែលសហគមន៍ដឹងជាទូទៅ ដូចជាពត៌មានក្នុងតំបន់ ក៏ជាឧទាហរណ៍ត្រឹមត្រូវដែរ បើជារឿងសមរម្យនោះ។
២០ ឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលសមរម្យ: ឧទាហរណនិទស្សន៍ណាដែលយើងប្រើ គួរតែទាក់ទងនឹងអ្វីៗដែលយើងពិគ្រោះក្នុងព្រះគម្ពីរ។ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ស្តីអំពីរឿងសីលធម៌ នោះយើងមិនត្រូវប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលមិនសមរម្យឡើយ។ ចូរជៀសវាងសំដីបែបណាដែលបង្កប់អត្ថន័យពីរដែលអ្នកស្ដាប់អាចយល់ខុស។ គោលការណ៍ណែនាំដ៏ល្អមួយគឺ បើយើងមិនប្រាកដទេ កុំនិយាយសោះឡើយ។
២១ យើងមិនគួរប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់មិនពេញចិត្តនោះទេ ជាពិសេសចំពោះអ្នកចាប់អារម្មណ៍ថ្មី។ ដោយហេតុនេះ យកល្អកុំឲ្យយើងលើករឿងដែលមិនសូវទាក់ទងការពិគ្រោះរបស់យើង ដែលសំដៅទៅលើការបង្រៀនឬលទ្ធិណាដែលនាំឲ្យទាស់គ្នា។ ឧបមាថា យើងនឹងមិនប្រើឧទាហរណ៍សំដៅទៅលើការបញ្ចូលឈាមឬការគោរពទង់ជាតិទេ បើនេះមិនមែនជាគោលរឿងក្នុងសុន្ទរកថា។ មនុស្សខ្លះអាចទៅជាមិនចង់ស្ដាប់ទៀត ឬរហូតដល់ជំពប់ដួលក៏មិនដឹង។ ប៉ុន្តែ បើសុន្ទរកថារបស់យើងត្រូវរួមបញ្ចូលការពិគ្រោះរឿងបែបនេះ គឺមិនបញ្ហាទេ។ បើដូច្នេះ យើងមានឱកាសពន្យល់វែកញែកលើចំណុចនេះដើម្បីធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់ព្រមជឿតាម។ ប៉ុន្តែ យើងនឹងមិនទទួលប្រយោជន៍អ្វីឡើយ បើយើងប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលធ្វើឲ្យអ្នកស្ដាប់ប្រកាន់ និងមិនពេញចិត្តនឹងសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់ដែលយើងកំពុងតែពិគ្រោះនោះ។
២២ ដូច្នេះ ពេលយើងជ្រើសរើសឧទាហរណនិទស្សន៍ ចូរប្រើសមត្ថភាពវែកញែកដែរ។ ចូរប្រាកដក្នុងចិត្តថា ឧទាហរណនិទស្សន៍នោះ គឺសមត្រឹមត្រូវ។ បើយើងប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ត្រូវតាមសាច់រឿងនិងស្របតាមអ្នកស្ដាប់ ឧទាហរណ៍នោះនឹងមានភាពសមត្រឹមត្រូវមែន។
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
១, ២. សូមពន្យល់ដោយសង្ខេប អំពីផលប្រយោជន៍ដែលមកពីការប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍ក្នុងសុន្ទរកថា។
៣-៦. តើយើងអាចជ្រើសរើសឧទាហរណនិទស្សន៍ពីប្រភពណាខ្លះ?
៧-៩. ហេតុអ្វីក៏ឧទាហរណនិទស្សន៍ដែលមិនស្មុគស្មាញគឺមានប្រយោជន៍?
១០, ១១. សូមពន្យល់នូវមូលហេតុដែលយើងត្រូវពន្យល់មេរៀននៃឧទាហរណនិទស្សន៍ឲ្យបានច្បាស់។
១២-១៤. តើអ្វីដែលនឹងជួយឲ្យយើងដឹងថា ឧទាហរណនិទស្សន៍ណាមួយគឺត្រឹមត្រូវនោះ?
១៥, ១៦. សូមពន្យល់នូវមូលហេតុដែលឧទាហរណនិទស្សន៍គួរស្របតាមអ្នកស្ដាប់?
១៧-១៩. ដើម្បីឲ្យឧទាហរណនិទស្សន៍ជាទីពេញចិត្តដល់អ្នកស្ដាប់ តើយើងត្រូវជ្រើសរើសឧទាហរណនិទស្សន៍តាមកាលៈទេសៈណា?
២០-២២. សូមរៀបរាប់នូវបញ្ហាខ្លះដែលយើងត្រូវជៀសវាងពេលប្រើឧទាហរណនិទស្សន៍។