Şemî, 4 Cotmehê
Van hemû tişta ez îdî bona Mizgîniyê dikim, wekî ez bibime heval-parê dua-dirozgên ser wê (1 Korn. 9:23).
Em gerekê bîr nekin ku çiqas ferz e wekî em berdewam kin alî kesên din bikin, îlahî bi saya xizmetiyê. Gerekê em hazir bin ku xizmetiya xwe li gora dereca meriva biguhêzin. Em rastî merivên ji gelek mileta tên, bawerî û kûltûra kîjana cude ye. Vê yekêda Pawlosê şandî meseleke baş mera hîştiye. Îsa ew ça “şandiyê necihûya” bijartibû (Romayî 11:13). Pawlos şedetî dida Cihûya, Yûnaniya, merivên xwendî, cotkara, kesên qedirbilind û padşa. Seva ku mizgîniyê bigihîne dilê merivên cûre-cûre, Pawlos bona “her kesî” bû her tişt (1 Korintî 9:19-22). Ewî rind dîna xwe dida milet, kûltûra û baweriya meriva û mêtoda xizmetiya xwe li gora hewcê wan diguhast. Hergê em jî xizmetiya xwe li gora hewcên meriva biguhêzin, xizmetiya me jî wê diha pêşdaçûyî be. w23.07 23 ¶11-12
Led, 5 Cotmehê
Li xulamê Xudan nakeve, ku şer bike, lê hindava hemûyada berbihêr be (2 Tîmt. 2:24).
Milûktî qewat e, ne ku kêmasî ye. Dereca çetinda, seva ku meriv rihetiyê xwey ke, qewat lazim e. Milûktî yek ji hunurên berê ruhê pîroz e (Galatî 5:22, 23). Bi zimanê Yûnanî, xebera “milûktî” cara hindava hespekî beyanî didine xebatê, yê ku dihate hînkirinê. Rast e hespê usa hêdî-hêdî nerm dibe, lê dîsa jî ew qewî ye. Lê em ça dikarin him milûk bin, him jî qewî bimînin? Bi qewata xwe em nikarin vê yekê bikin. Em gerekê bona ruhê pîroz dua bikin û ji Xwedê bixwazin, wekî Ew alî me bike. Serhatiyên gelek meriva nîşan dikin, ku ev yek ferz e. Mesele, gava meriv dixwestin xûşk-birên mera bikevine dewê, yan hêrsa wan rakin, yeke ewana berbihêr û milûk diman. Milûktiya wan ser kesên din hukum dikir û ewana îda derheqa Şedên Yehowada baş difikirîn (2 Tîmotêyo 2:24, 25). w23.09 15 ¶3
Duşem, 6 Cotmehê
Min ji bo vî kurikî lava kiribû û Xudan ew da min (1 Sam. 1:27, ÎM).
Dîtinokêda Yûhennayê şandî dît, ku 24 rûspî ser ezmana serê xwe ber Yehowa datînin. Wana pesinê Xwedê dida û digot ku tenê Xwedê hêja ye wekî “rûmet, hurmetê û qewatê” bistîne (Eyantî 4:10, 11). Belê, gelek meniyên meleka jî hene, ku pesin û rûmetê bidine Yehowa. Ewana ser ezmana kêleka wî ne û wî rind nas dikin. Ewana hunurên Xwedê bi saya kirên wî divînin. Û ev yek wana hêlan dike pesinê Yehowa bidin (Îbo 38:4-7). Em jî gerekê duayên xweda pesinê Yehowa bidin û wîra bêjin, ku em çira wî hiz dikin û qedirê wî digirin. Çaxê tu Kitêba Pîroz dixûnî û ser difikirî, dîna xwe bide hunurên Yehowa, kîjanara tu firnaq dibî (Îbo 37:23; Romayî 11:33). Paşê Yehowara bêje, ku ev hunur ça ser hiş û dilê te hukum dikin. Usa jî, em dikarin pesinê Yehowa bidin, çimkî ew alî me û xûşk-bira dike (1 Samûyêl 2:1, 2). w23.05 3-4 ¶6-7