ພະບັນຍັດ
1 ຕໍ່ໄປນີ້ແມ່ນເລື່ອງທີ່ໂມເຊເວົ້າກັບພວກອິດສະຣາເອນຢູ່ບ່ອນກັນດານໃກ້ໆກັບແມ່ນ້ຳຈໍແດນ. ບ່ອນກັນດານນັ້ນຢູ່ກົງກັນຂ້າມກັບຊູຟະ ເຊິ່ງຢູ່ລະຫວ່າງປາຣານ ໂຕເຟັນ ລາບານ ຮາເຊໂຣດ ແລະດີຊາຮັບ. 2 ການເດີນທາງຕາມເຂດພູເສອີຈາກໂຮເຣັບໄປຈົນຮອດກາເດັດບາເນອາ+ໃຊ້ເວລາ 11 ມື້. 3 ໃນວັນທີ 1 ເດືອນທີ 11 ຂອງປີທີ 40+ ຫຼັງຈາກອອກຈາກເອຢິບ ໂມເຊເວົ້າກັບພວກອິດສະຣາເອນທຸກຢ່າງຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາສັ່ງລາວ 4 ຫຼັງຈາກທີ່ລາວຊະນະ*ສີໂຮນ+ກະສັດຂອງຄົນອາໂມທີ່ຢູ່ເມືອງເຮັດຊະໂບນ ແລະໂອກ+ກະສັດຂອງບາຊານທີ່ຢູ່ອັດຊະເຕຣາດໃນເອັດເຣອີ.+ 5 ຢູ່ທີ່ແຜ່ນດິນໂມອາບໃກ້ໆກັບແມ່ນ້ຳຈໍແດນນີ້ ໂມເຊໄດ້ອະທິບາຍກົດໝາຍ+ຂອງພະເຈົ້າດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
6 “ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາເວົ້າກັບພວກເຮົາຢູ່ໂຮເຣັບວ່າ ‘ພວກເຈົ້າຢູ່ເຂດພູນີ້ດົນແລ້ວ.+ 7 ໃຫ້ພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນເຂດພູຂອງຄົນອາໂມ+ແລະເຂົ້າໄປໃນເຂດທີ່ຢູ່ໃກ້ໆຫັ້ນຄື: ເຂດອາຣາບາ+ ເຂດທີ່ມີພູຫຼາຍໜ່ວຍ ເຂດເຊເຟລາ ເຂດເນເກັບ* ແລະເຂດແຄມຝັ່ງທະເລ.+ ໃຫ້ພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນຂອງຄົນການາອານໄປຈົນຮອດເຂດພູເລບານອນ+ແລະແມ່ນ້ຳໃຫຍ່ເອິຟາຣາດ.+ 8 ເຮົາຈະເອົາແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຈົ້າເຫັນໃຫ້ພວກເຈົ້າ. ໃຫ້ພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປແລະຍຶດເອົາແຜ່ນດິນນັ້ນ ຄືກັບທີ່ພະເຢໂຫວາໄດ້ສັນຍາກັບອັບຣາຮາມ ອີຊາກ+ ແລະຢາໂຄບ+ປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງພວກເຈົ້າວ່າຈະເອົາແຜ່ນດິນນັ້ນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກັບລູກຫຼານຂອງເຂົາເຈົ້າ.’+
9 ຂ້ອຍເຄີຍບອກພວກເຈົ້າວ່າ ‘ຂ້ອຍຄົນດຽວເບິ່ງແຍງພວກເຈົ້າບໍ່ໄຫວ.+ 10 ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າມີຈຳນວນຫຼາຍ ແລະຕອນນີ້ພວກເຈົ້າກໍມີຫຼາຍຄືກັບດາວຢູ່ເທິງຟ້າ.+ 11 ຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງພວກເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າມີຈຳນວນຫຼາຍຂຶ້ນ+ອີກພັນເທົ່າ ແລະຂໍໃຫ້ເພິ່ນອວຍພອນພວກເຈົ້າຄືກັບທີ່ເພິ່ນໄດ້ສັນຍາໄວ້.+ 12 ແຕ່ໃຫ້ຂ້ອຍຄົນດຽວເບິ່ງແຍງພວກເຈົ້າ ຊ່ວຍເຫຼືອພວກເຈົ້າ ແລະຟັງພວກເຈົ້າຈົ່ມຄືຊິບໍ່ໄຫວດອກ.+ 13 ໃຫ້ເລືອກຄົນສະຫຼາດ ສຸຂຸມ ແລະມີປະສົບການຈາກຕະກູນຂອງພວກເຈົ້າ. ຂ້ອຍຈະແຕ່ງຕັ້ງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເປັນຫົວໜ້າເບິ່ງແຍງພວກເຈົ້າ.’+ 14 ພວກເຈົ້າກໍພາກັນຕອບວ່າ ‘ພວກເຮົາເຫັນດີກັບທ່ານ.’ 15 ຂ້ອຍກໍເລີຍເລືອກເອົາຄົນສະຫຼາດແລະມີປະສົບການຈາກຕະກູນຕ່າງໆມາ ແລ້ວແຕ່ງຕັ້ງເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເປັນຫົວໜ້າເບິ່ງແຍງພັນຄົນ ຫົວໜ້າເບິ່ງແຍງຮ້ອຍຄົນ ຫົວໜ້າເບິ່ງແຍງຫ້າສິບຄົນ ຫົວໜ້າເບິ່ງແຍງສິບຄົນ ແລະຫົວໜ້າອື່ນໆໃນຕະກູນຕ່າງໆ.+
16 ຕອນນັ້ນ ຂ້ອຍສັ່ງພວກຜູ້ຕັດສິນວ່າ ‘ຕອນທີ່ພວກເຈົ້າຕັດສິນຄະດີ ໃຫ້ຕັດສິນຢ່າງຍຸຕິທຳ+ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຄະດີຂອງຄົນອິດສະຣາເອນນຳກັນ ຫຼືຄະດີຂອງຄົນອິດສະຣາເອນກັບຄົນຕ່າງຊາດ.+ 17 ຢ່າເຂົ້າຂ້າງຜູ້ໃດ.+ ໃຫ້ຟັງທັງຄົນທຳມະດາແລະຄົນທີ່ມີຕຳແໜ່ງ.+ ຢ່າຢ້ານຜູ້ໃດ+ ເພາະຕອນທີ່ພວກເຈົ້າຕັດສິນຄະດີ ພວກເຈົ້າເປັນຕົວແທນຂອງພະເຈົ້າ.+ ຖ້າຄະດີໃດຍາກກໍເອົາມາໃຫ້ຂ້ອຍຕັດສິນ.’+ 18 ຕອນນັ້ນ ຂ້ອຍໄດ້ສັ່ງໃຫ້ທຸກຄົນເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ຄວນເຮັດ.
19 ແລ້ວພວກເຮົາກໍອອກເດີນທາງຈາກໂຮເຣັບຜ່ານບ່ອນກັນດານທີ່ກວ້າງໃຫຍ່ແລະເປັນຕາຢ້ານ+ ຄືກັບທີ່ພວກເຈົ້າເຫັນຕອນທີ່ຍ່າງຜ່ານເຂດພູຂອງພວກອາໂມ+ ຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາໄດ້ສັ່ງ ແລະໃນທີ່ສຸດພວກເຮົາກໍໄປຮອດກາເດັດບາເນອາ.+ 20 ຂ້ອຍເວົ້າກັບພວກເຈົ້າວ່າ ‘ພວກເຈົ້າມາຮອດເຂດພູຂອງພວກອາໂມເຊິ່ງເປັນແຜ່ນດິນທີ່ພະເຢໂຫວາຈະເອົາໃຫ້ພວກເຮົາ. 21 ພະເຢໂຫວາໄດ້ເອົາແຜ່ນດິນນີ້ໃຫ້ພວກເຈົ້າແລ້ວ. ໃຫ້ພວກເຈົ້າຂຶ້ນໄປຍຶດເອົາຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ບອກໄວ້.+ ຢ່າຊູ່ຢ້ານ.’
22 ແຕ່ພວກເຈົ້າມາເວົ້າກັບຂ້ອຍວ່າ ‘ໃຫ້ພວກເຮົາສົ່ງຄົນໄປສອດແນມແຜ່ນດິນນັ້ນກ່ອນ ເພື່ອຊິຮູ້ວ່າຊິໄປທາງໃດ ແລະເມືອງຕ່າງໆທີ່ພວກເຮົາຊິໄປນັ້ນເປັນແນວໃດ.’+ 23 ຂ້ອຍກໍເຫັນດີນຳພວກເຈົ້າ. ຂ້ອຍຈຶ່ງເລືອກຜູ້ຊາຍຄົນໜຶ່ງຈາກແຕ່ລະຕະກູນ ລວມທັງໝົດ 12 ຄົນ.+ 24 ແລ້ວເຂົາເຈົ້າກໍອອກເດີນທາງໄປເຂດທີ່ມີພູຫຼາຍໜ່ວຍ+ໄປຮອດຮ່ອມພູ*ເອັດຊະໂຄນ ແລະສອດແນມແຜ່ນດິນນັ້ນ. 25 ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເອົາໝາກໄມ້ຈາກແຜ່ນດິນນັ້ນກັບມາໃຫ້ພວກເຮົາ ແລະເລົ່າວ່າ ‘ແຜ່ນດິນທີ່ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາຊິເອົາໃຫ້ນັ້ນດີແທ້ໆ.’+ 26 ແຕ່ພວກເຈົ້າພັດບໍ່ຍອມຂຶ້ນໄປ ແລະຂັດຄຳສັ່ງພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ.+ 27 ພວກເຈົ້າຈົ່ມຢູ່ໃນເຕັ້ນຂອງໂຕເອງບໍ່ຢຸດບໍ່ເຊົາວ່າ ‘ຍ້ອນພະເຢໂຫວາຊັງພວກເຮົາ ເພິ່ນຈຶ່ງພາພວກເຮົາອອກຈາກເອຢິບມາໃຫ້ພວກອາໂມຂ້າຖິ້ມ. 28 ພວກເຮົາບໍ່ຢາກໄປຫັ້ນດອກ ເພາະພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຢ້ານຈົນຫົວຫົດ.*+ ເຂົາເຈົ້າບອກວ່າ “ຄົນຢູ່ຫັ້ນໂຕບັກໃຫຍ່ໆບັກສູງໆ ເມືອງຂອງພວກເຂົາທັງໃຫຍ່ທັງມີກຳແພງ*ສູງຈົນຮອດຟ້າ+ ແລະພວກເຮົາກໍເຫັນພວກລູກຫຼານຂອງອານາກ+ຢູ່ຫັ້ນນຳ.”’
29 ຂ້ອຍຈຶ່ງບອກພວກເຈົ້າວ່າ ‘ຢ່າຊູ່ຢ້ານພວກເຂົາ.+ 30 ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າຈະນຳໜ້າພວກເຈົ້າ ແລະຈະຕໍ່ສູ້ເພື່ອພວກເຈົ້າ+ຄືກັບທີ່ເພິ່ນເຄີຍເຮັດຕອນຢູ່ເອຢິບ.+ 31 ຕອນຢູ່ບ່ອນກັນດານພວກເຈົ້າກໍເຫັນແລ້ວວ່າ ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ອູ້ມພວກເຈົ້າຄືກັບພໍ່ທີ່ອູ້ມລູກ ຕັ້ງແຕ່ອອກຈາກເອຢິບຈົນມາຮອດບ່ອນນີ້.’ 32 ແຕ່ພວກເຈົ້າກໍຍັງບໍ່ເຊື່ອໃນພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ+ 33 ຜູ້ທີ່ນຳໜ້າພວກເຈົ້າແລະຫາບ່ອນຕັ້ງຄ້າຍພັກໃຫ້. ໃນຕອນກາງເວັນເພິ່ນມາຫາພວກເຈົ້າຢູ່ເສົາຂີ້ເຝື້ອ ແລະໃນຕອນກາງຄືນເພິ່ນກໍມາຫາພວກເຈົ້າຢູ່ເສົາໄຟ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຈົ້າຮູ້ວ່າຊິໄປທາງໃດ.+
34 ພະເຢໂຫວາໄດ້ຍິນທຸກຢ່າງທີ່ພວກເຈົ້າຈົ່ມ ເພິ່ນຈຶ່ງໃຈຮ້າຍຫຼາຍແລະສາບານວ່າ+ 35 ‘ຈະບໍ່ມີໃຜຈັກຄົນໃນລຸ້ນທີ່ຊົ່ວນີ້ໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາສັນຍາວ່າຈະໃຫ້ພໍ່ຂອງພວກເຈົ້າ.+ 36 ມີແຕ່ກາເລັບລູກຊາຍຂອງເຢຟຸນເນເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະໄດ້ເຫັນ. ລາວຈະໄດ້ເຂົ້າໄປ ແລະເຮົາຈະເອົາແຜ່ນດິນທີ່ລາວໄປຢຽບນັ້ນໃຫ້ລາວກັບພວກລູກຫຼານຂອງລາວ ຍ້ອນລາວເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາສຸດຫົວໃຈ.+ 37 (ຍ້ອນພວກເຈົ້າພະເຢໂຫວາຈຶ່ງໃຈຮ້າຍໃຫ້ຂ້ອຍຄືກັນ. ເພິ່ນບອກວ່າ “ເຈົ້າກໍຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ.+ 38 ແຕ່ໂຢຊວຍລູກຊາຍຂອງນູນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຈົ້າ+ຈະໄດ້ເຂົ້າໄປ.+ ເຈົ້າຕ້ອງຊ່ວຍລາວໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ*+ ເພາະລາວຈະເປັນຜູ້ທີ່ພາຄົນອິດສະຣາເອນເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ.”) 39 ນອກຈາກນັ້ນ ລູກຂອງພວກເຈົ້າທີ່ພວກເຈົ້າບອກວ່າຈະຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍນັ້ນ+ ແລະລູກຂອງພວກເຈົ້າທີ່ຕອນນີ້ຍັງແຍກບໍ່ໄດ້ເທື່ອວ່າອັນໃດດີອັນໃດຊົ່ວ ກໍຈະໄດ້ເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນນັ້ນແລະເຮົາຈະຍົກແຜ່ນດິນນັ້ນໃຫ້ເຂົາເຈົ້າ.+ 40 ສ່ວນພວກເຈົ້າຈະຕ້ອງກັບຄືນໄປບ່ອນກັນດານຕາມເສັ້ນທາງທະເລແດງ.’+
41 ເມື່ອໄດ້ຍິນແນວນັ້ນ ພວກເຈົ້າກໍມາເວົ້າກັບຂ້ອຍວ່າ ‘ພວກເຮົາເຮັດຜິດຕໍ່ພະເຢໂຫວາແລ້ວ. ພວກເຮົາຈະຂຶ້ນໄປຕໍ່ສູ້ຕາມທີ່ພະເຢໂຫວາພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາສັ່ງ.’ ແລ້ວພວກເຈົ້າກໍຈັບອາວຸດແລະຄິດວ່າຈະຂຶ້ນໄປເທິງພູໄດ້ງ່າຍໆ.+ 42 ແຕ່ພະເຢໂຫວາບອກຂ້ອຍວ່າ ‘ໄປບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ “ຢ່າຂຶ້ນໄປຕໍ່ສູ້ ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ນຳພວກເຈົ້າແລ້ວ.+ ຖ້າພວກເຈົ້າຂຶ້ນໄປ ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ຊະນະດອກ.”’ 43 ແລ້ວຂ້ອຍກັບມາບອກພວກເຈົ້າ ແຕ່ພວກເຈົ້າກໍຍັງບໍ່ຟັງ. ພວກເຈົ້າຂັດຄຳສັ່ງຂອງພະເຢໂຫວາແລະຍັງດື້ຂຶ້ນໄປເທິງພູ. 44 ພວກອາໂມທີ່ຢູ່ເທິງພູນັ້ນກໍພາກັນອອກມາຄືກັບຝູງເຜີ້ງ ແລະໄດ້ໄລ່ພວກເຈົ້າໃຫ້ແຕກໜີຢູ່ເສອີໄປຈົນຮອດໂຮມາ. 45 ແລ້ວພວກເຈົ້າກໍກັບມາແລະຮ້ອງໄຫ້ຕໍ່ພະເຢໂຫວາ. ແຕ່ພະເຢໂຫວາບໍ່ຟັງແລະບໍ່ສົນໃຈພວກເຈົ້າ. 46 ພວກເຈົ້າກໍເລີຍໄດ້ຢູ່ກາເດັດບັກດົນໆ.”