ບົດຄວາມສຶກສາທີ 49
ເພງທີ 147 ຄຳສັນຍາເລື່ອງຊີວິດຕະຫຼອດໄປ
ເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ?
“ທຸກຄົນທີ່ຍອມຮັບແລະສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນລູກຂອງເພິ່ນ [ຈະ] ມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.”—ຢຮ. 6:40
ຈຸດສຳຄັນ
ຜູ້ຖືກເລືອກແລະແກະອື່ນຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຫຍັງຈາກຄ່າໄຖ່ຂອງພະເຢຊູ.
1. ບາງຄົນຄິດແນວໃດກ່ຽວກັບການມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ?
ຫຼາຍຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ພະຍາຍາມກິນອາຫານທີ່ມີປະໂຫຍດແລະອອກກຳລັງກາຍເພື່ອຈະມີສຸຂະພາບແຂງແຮງແລະອາຍຸຍືນ. ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍບໍ່ໄດ້ຄາດໝາຍວ່າການເຮັດສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ຈະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ການຄາດຫວັງແບບນີ້ເບິ່ງຄືວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້ແລະບໍ່ກົງກັບຄວາມເປັນຈິງ ຍ້ອນຄວາມຍາກລຳບາກໃນຊີວິດມາພ້ອມກັບຄວາມເຖົ້າແກ່. ແຕ່ພະເຢຊູບອກວ່າເປັນໄປໄດ້ທີ່ເຮົາຈະມີ “ຊີວິດຕະຫຼອດໄປ” ຕາມທີ່ເພິ່ນບອກໄວ້ໃນໂຢຮັນ 3:16 ແລະ 5:24.
2. ໂຢຮັນບົດ 6 ເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບຄົນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວ? (ໂຢຮັນ 6:39, 40)
2 ຄືກັບທີ່ເຮົາໄດ້ຮຽນໃນບົດກ່ອນ ພະເຢຊູໄດ້ເຮັດການອັດສະຈັນໃຫ້ມີເຂົ້າຈີ່ກັບປາບັກຫຼາຍໆເພື່ອລ້ຽງຫຼາຍພັນຄົນ.a ເລື່ອງນີ້ເປັນຕາງຶດຫຼາຍ ແຕ່ສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າໃນມື້ຕໍ່ມາກັບຄົນກຸ່ມນັ້ນທີ່ນຳເພິ່ນໄປເມືອງກາເປນາອູມທີ່ຢູ່ໃກ້ແຄມຝັງທະເລຄາລີເລແຮ່ງເປັນຕາງຶດຫຼາຍກວ່າອີກ. ພະເຢຊູບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ ໃນອະນາຄົດເພິ່ນຈະປຸກຄົນຕາຍໃຫ້ຟື້ນຄືນມາແລະເຂົາເຈົ້າຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. (ອ່ານໂຢຮັນ 6:39, 40) ເມື່ອຄິດເຖິງຄຳເວົ້ານີ້ຂອງພະເຢຊູ ມັນມີຄວາມໝາຍແທ້ໆສຳລັບໝູ່ແລະຄົນໃນຄອບຄົວຂອງເຈົ້າທີ່ຕາຍໄປແລ້ວ. ສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າເຮັດໃຫ້ເຈົ້າໝັ້ນໃຈໄດ້ວ່າຫຼາຍຄົນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວຈະຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາ ແລະເຈົ້າກັບຄົນເຫຼົ່ານັ້ນສາມາດມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ແຕ່ສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າຕໍ່ຈາກນັ້ນໃນໂຢຮັນບົດ 6 ເຮັດໃຫ້ຫຼາຍຄົນໃນສະໄໝນັ້ນບໍ່ເຂົ້າໃຈ ແລະຫຼາຍຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ກໍບໍ່ເຂົ້າໃຈຄືກັນ. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າພະເຢຊູເວົ້າຫຍັງ.
3. ໃນໂຢຮັນ 6:51 ພະເຢຊູເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບເພິ່ນເອງ?
3 ຄົນກຸ່ມໃຫຍ່ຢູ່ເມືອງກາເປນາອູມທີ່ໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ຈາກການອັດສະຈັນທີ່ພະເຢຊູເຮັດໄດ້ຄິດເຖິງມານາທີ່ພະເຢໂຫວາເອົາໃຫ້ປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ບ່ອນກັນດານ. ທີ່ຈິງ ຄຳພີໄບເບິນເອີ້ນມານາວ່າ “ອາຫານຈາກສະຫວັນ.” (ຢຮ. 6:31) ພະເຢຊູໃຊ້ມານາເພື່ອສອນກ່ຽວກັບເລື່ອງໜຶ່ງທີ່ສຳຄັນ. ເຖິງວ່າມານາເປັນການອັດສະຈັນຈາກພະເຢໂຫວາ ແຕ່ໃນທີ່ສຸດຄົນທີ່ກິນກໍຍັງຕ້ອງຕາຍ. (ຢຮ. 6:49) ແຕ່ພະເຢຊູເວົ້າເຖິງເພິ່ນເອງວ່າເປັນ “ອາຫານແທ້ຈາກສະຫວັນ” ເປັນ “ອາຫານຈາກພະເຈົ້າ” ແລະເປັນ “ອາຫານທີ່ໃຫ້ຊີວິດ.” (ຢຮ. 6:32, 33, 35) ພະເຢຊູເຮັດໃຫ້ເຫັນວ່າເພິ່ນກັບມານາຕ່າງກັນຫຼາຍ. ເພິ່ນເວົ້າຕື່ມວ່າ: “ຂ້ອຍເປັນອາຫານທີ່ໃຫ້ຊີວິດເຊິ່ງລົງມາຈາກສະຫວັນ. ຖ້າຜູ້ໃດໄດ້ກິນອາຫານນີ້ ລາວຈະມີຊີວິດຢູ່ຕະຫຼອດໄປ.” (ອ່ານໂຢຮັນ 6:51) ປະຊາຊົນກຸ່ມນີ້ພາກັນງົງ. ເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈທີ່ພະເຢຊູເວົ້າວ່າເພິ່ນເປັນອາຫານທີ່ມາຈາກສະຫວັນເຊິ່ງດີກວ່າມານາທີ່ພະເຢໂຫວາເອົາໃຫ້ປູ່ຍ່າຕານາຍຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຈາກນັ້ນ ພະເຢຊູບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ອາຫານທີ່ຂ້ອຍຈະໃຫ້ແມ່ນຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍ.” ພະເຢຊູໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ? ເຮົາຢາກເຂົ້າໃຈເລື່ອງນີ້ຍ້ອນມັນຈະຊ່ວຍທັງເຮົາແລະຄົນທີ່ເຮົາຮັກມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປໄດ້. ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງວ່າພະເຢຊູໝາຍຄວາມວ່າແນວໃດ.
ອາຫານທີ່ໃຫ້ຊີວິດແລະຮ່າງກາຍຂອງພະເຢຊູໝາຍເຖິງຫຍັງ?
4. ເປັນຫຍັງບາງຄົນຕົກໃຈເມື່ອໄດ້ຍິນສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າ?
4 ບາງຄົນທີ່ໄດ້ຍິນພະເຢຊູເວົ້າກໍຕົກໃຈຫຼາຍເມື່ອເພິ່ນບອກວ່າ: “ອາຫານທີ່ຂ້ອຍຈະໃຫ້ແມ່ນຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍທີ່ຈະສະລະເພື່ອໃຫ້ຄົນໃນໂລກໄດ້ຮັບຊີວິດ.” ເຂົາເຈົ້າອາດຈະຄິດວ່າພະເຢຊູຢາກໃຫ້ເຂົາເຈົ້າກິນຊີ້ນຂອງເພິ່ນແທ້ໆ. (ຢຮ. 6:52) ແຕ່ຈາກນັ້ນ ພະເຢຊູເວົ້າບາງຢ່າງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຕົກໃຈຫຼາຍກວ່າເກົ່າ. ເພິ່ນເວົ້າວ່າ: “ຖ້າພວກເຈົ້າບໍ່ກິນຊີ້ນແລະກິນເລືອດຂອງລູກມະນຸດ ພວກເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ຊີວິດ.”—ຢຮ. 6:53
5. ເປັນຫຍັງເຮົາໝັ້ນໃຈວ່າພະເຢຊູບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າຕ້ອງກິນເລືອດຂອງເພິ່ນແທ້ໆ?
5 ໃນສະໄໝໂນອາ ພະເຢໂຫວາຫ້າມບໍ່ໃຫ້ມະນຸດກິນເລືອດ. (ປຖກ. 9:3, 4) ພະເຢໂຫວາຍັງຫ້າມເລື່ອງນີ້ຊ້ຳອີກໂດຍທາງກົດໝາຍຂອງໂມເຊທີ່ເພິ່ນໃຫ້ຊາດອິດສະຣາເອນທີ່ບອກວ່າ ຖ້າຜູ້ໃດກິນເລືອດ “ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງຕາຍ.” (ລລວ. 7:27) ພະເຢຊູກໍສອນຄົນຢິວໃຫ້ເຊື່ອຟັງກົດໝາຍຂອງໂມເຊ. (ມທ. 5:17-19) ສະນັ້ນ ເປັນໄປບໍ່ໄດ້ທີ່ພະເຢຊູຈະບອກໃຫ້ຄົນຢິວເຫຼົ່ານັ້ນກິນຊີ້ນແລະກິນເລືອດຂອງເພິ່ນແທ້ໆ. ແຕ່ເຖິງຈະເປັນແນວນັ້ນພະເຢຊູກໍຍັງໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ເປັນຕາຕົກໃຈນີ້ສອນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຮູ້ວິທີທີ່ຈະໄດ້ “ຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.”—ຢຮ. 6:54
6. ເຮົາຮູ້ໄດ້ແນວໃດວ່າທີ່ພະເຢຊູບອກໃຫ້ກິນຊີ້ນແລະເລືອດຂອງເພິ່ນມີຄວາມໝາຍເປັນໄນ?
6 ຈຸດສຳຄັນທີ່ພະເຢຊູສອນແມ່ນຫຍັງ? ເຫັນໄດ້ແຈ້ງວ່າເພິ່ນເວົ້າໃນຄວາມໝາຍເປັນໄນຄືກັບຕອນທີ່ເວົ້າກັບຜູ້ຍິງຄົນຊາມາເຣຍທີ່ວ່າ: “ຄົນທີ່ກິນນ້ຳທີ່ຂ້ອຍເອົາໃຫ້ຈະບໍ່ຫິວນ້ຳອີກເລີຍ ແລະນ້ຳນັ້ນຈະກາຍເປັນນ້ຳພຸໃນໂຕລາວທີ່ບຸ້ນຂຶ້ນມາເລື້ອຍໆແລະເຮັດໃຫ້ລາວໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.” (ຢຮ. 4:7, 14)b ພະເຢຊູບໍ່ໄດ້ບອກຜູ້ຍິງຄົນຊາມາເຣຍວ່າລາວຈະໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປໂດຍກິນນ້ຳແທ້ໆ. ຄ້າຍຄືກັນ ພະເຢຊູກໍບໍ່ໄດ້ບອກຄົນກຸ່ມໃຫຍ່ໃນເມືອງກາເປນາອູມວ່າເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປຖ້າເຂົາເຈົ້າກິນຊີ້ນແລະເລືອດຂອງເພິ່ນແທ້ໆ.
ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງສອງເຫດການ
7. ບາງຄົນເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າໃນໂຢຮັນ 6:53?
7 ບາງຄົນເວົ້າວ່າສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າໃນໂຢຮັນ 6:53 ກ່ຽວກັບການກິນຊີ້ນແລະກິນເລືອດຂອງເພິ່ນເປັນຕົວຢ່າງຂອງການກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດຍ້ອນພະເຢຊູໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ຄ້າຍໆກັນ. (ມທ. 26:26-28) ເຂົາເຈົ້າເວົ້າວ່າທຸກຄົນທີ່ເຂົ້າຮ່ວມການກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດຄວນກິນເຂົ້າຈີ່ແລະກິນເຫຼົ້າແວງທີ່ສົ່ງຕໍ່ໃຫ້ກັນ. ການເຂົ້າໃຈແບບນັ້ນຖືກຕ້ອງບໍ? ເປັນເລື່ອງສຳຄັນທີ່ເຮົາຕ້ອງມີຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ຖືກຕ້ອງ ຍ້ອນວ່າໃນແຕ່ລະປີມີຫຼາຍລ້ານຄົນຢູ່ທົ່ວໂລກເຂົ້າຮ່ວມວັນອະນຸສອນກັບເຮົາ. ເຮົາຈະມາເບິ່ງນຳກັນວ່າສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າໃນໂຢຮັນ 6:53 ມີຄວາມໝາຍຕ່າງກັນແນວໃດກັບສິ່ງທີ່ເພິ່ນເວົ້າຕອນກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດ.
8. ມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນແນວໃດລະຫວ່າງ 2 ເຫດການ? (ເບິ່ງຮູບນຳ)
8 ໃຫ້ເຮົາມາເບິ່ງຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງ 2 ເຫດການນີ້. ຈຸດທີ 1: ໃນໂຢຮັນ 6:53-56 ພະເຢຊູເວົ້າຕອນໃດແລະເວົ້າຢູ່ໃສ? ເພິ່ນເວົ້າກັບຄົນກຸ່ມໃຫຍ່ຢູ່ແຂວງຄາລີເລໃນປີ 32 ເຊິ່ງເປັນເວລາປະມານ 1 ປີກ່ອນທີ່ເພິ່ນຈະຕັ້ງການກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດຢູ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມ. ຈຸດທີ 2: ພະເຢຊູເວົ້າເລື່ອງນີ້ກັບໃຜ? ເພິ່ນເວົ້າກັບຄົນກຸ່ມໃຫຍ່ທີ່ຢູ່ແຂວງຄາລີເລທີ່ສົນໃຈແຕ່ເລື່ອງອາຫານຫຼາຍກວ່າການມີສາຍສຳພັນທີ່ດີກັບພະເຢໂຫວາ. (ຢຮ. 6:26) ທີ່ຈິງ ເມື່ອພະເຢຊູເວົ້າບາງຢ່າງທີ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈ ເຂົາເຈົ້າກໍເຊົາເຊື່ອໃນເພິ່ນທັນທີ. ແມ່ນແຕ່ພວກລູກສິດບາງຄົນກໍເຊົາຕິດຕາມເພິ່ນ. (ຢຮ. 6:14, 36, 42, 60, 64, 66) ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນຕ່າງກັນຫຼາຍແທ້ໆກັບອັກຄະສາວົກ 11 ຄົນທີ່ສັດຊື່ເຊິ່ງຢູ່ກັບພະເຢຊູຕອນທີ່ກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດປະມານ 1 ປີຕໍ່ມາເຊິ່ງກໍຄືໃນປີ 33. ເຂົາເຈົ້າຢູ່ກັບພະເຢຊູເຖິງວ່າບໍ່ເຂົ້າໃຈທຸກເລື່ອງທີ່ເພິ່ນສອນ. ເຂົາເຈົ້າເຊື່ອວ່າພະເຢຊູເປັນລູກຂອງພະເຈົ້າທີ່ລົງມາຈາກສະຫວັນ. (ມທ. 16:16) ພະເຢຊູຊົມເຊີຍເຂົາເຈົ້າວ່າ: “ພວກເຈົ້າຢູ່ຄຽງຂ້າງຂ້ອຍສະເໝີຕອນທີ່ຂ້ອຍລຳບາກ.” (ລກ. 22:28) ພຽງແຕ່ 2 ຈຸດນີ້ກໍເຮັດໃຫ້ເຫັນແລ້ວວ່າສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າໃນໂຢຮັນ 6:53 ບໍ່ແມ່ນຕົວຢ່າງຂອງການກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດ. ນອກຈາກ 2 ຈຸດນີ້ຍັງມີຈຸດອື່ນອີກທີ່ຕ່າງກັນ.
ໃນໂຢຮັນບົດ 6 ພະເຢຊູເວົ້າກັບຫຼາຍພັນຄົນຢູ່ແຂວງຄາລີເລ (ຮູບເບື້ອງຊ້າຍ). ໜຶ່ງປີຕໍ່ມາເພິ່ນເວົ້າກັບອັກຄະສາວົກທີ່ສັດຊື່ 11 ຄົນຢູ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມ (ຮູບເບື້ອງຂວາ). (ເບິ່ງຂໍ້ 8)
ສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າມີຄວາມໝາຍແນວໃດສຳລັບເຈົ້າ?
9. ສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າຕອນກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດແມ່ນສຳລັບຄົນກຸ່ມໃດ?
9 ຕອນທີ່ກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດ ພະເຢຊູໄດ້ຍື່ນເຂົ້າຈີ່ທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອໃຫ້ພວກອັກຄະສາວົກແລະບອກເຂົາເຈົ້າວ່າ ເຂົ້າຈີ່ໝາຍເຖິງຮ່າງກາຍຂອງເພິ່ນ. ຈາກນັ້ນ ເພິ່ນກໍຍື່ນເຫຼົ້າແວງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າແລະບອກວ່າ ເຫຼົ້າແວງໝາຍເຖິງ “ເລືອດທີ່ເຮັດໃຫ້ສັນຍາມີຜົນບັງຄັບໃຊ້.” (ມຣກ. 14:22-25; ລກ. 22:20; 1ກຣ. 11:24) ນີ້ເປັນສັນຍາທີ່ສຳຄັນຫຼາຍຍ້ອນເປັນສັນຍາໃໝ່ທີ່ພະເຢໂຫວາເຮັດກັບ “ຄົນອິດສະຣາເອນ [ໂດຍໄນ]” ເຊິ່ງຈະຮ່ວມປົກຄອງກັບເພິ່ນໃນ “ການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ.” ສັນຍານີ້ບໍ່ແມ່ນສັນຍາທີ່ເຮັດກັບມະນຸດທົ່ວໄປ. (ຮຣ. 8:6, 10; 9:15) ຕອນນັ້ນ ພວກອັກຄະສາວົກບໍ່ເຂົ້າໃຈໃນສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າ ແຕ່ອີກບໍ່ດົນເຂົາເຈົ້າຈະຖືກເລືອກດ້ວຍພະລັງບໍລິສຸດແລະຈະເປັນສ່ວນໜຶ່ງໃນສັນຍາໃໝ່ເພື່ອຈະຮ່ວມປົກຄອງກັບພະເຢຊູໃນສະຫວັນ.—ຢຮ. 14:2, 3
10. ອັນໃດແມ່ນອີກຈຸດໜຶ່ງທີ່ຕ່າງກັນລະຫວ່າງສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າຕອນກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດກັບສິ່ງທີ່ເພິ່ນເວົ້າຢູ່ແຂວງຄາລີເລ? (ເບິ່ງຮູບນຳ)
10 ສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າຕອນກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດແມ່ນສຳລັບຄົນກຸ່ມນ້ອຍ ເຊິ່ງກໍຄື “ແກະຝູງນ້ອຍ.” ພວກອັກຄະສາວົກທີ່ສັດຊື່ທີ່ຢູ່ໃນຫ້ອງນັ້ນກັບພະເຢຊູເປັນພວກທຳອິດທີ່ຢູ່ໃນກຸ່ມນ້ອຍນັ້ນ. (ລກ. 12:32) ເຂົາເຈົ້າກັບຄົນອື່ນໆທີ່ໃນເວລາຕໍ່ມາຈະໄດ້ຢູ່ໃນກຸ່ມນ້ອຍນັ້ນຈະກິນເຂົ້າຈີ່ແລະເຫຼົ້າແວງ. ຄົນເຫຼົ່ານີ້ຈະໄດ້ປົກຄອງກັບພະເຢຊູໃນສະຫວັນ. ສະນັ້ນ ນີ້ແມ່ນອີກຈຸດໜຶ່ງທີ່ຕ່າງກັນລະຫວ່າງການກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດກັບເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນຢູ່ແຂວງຄາລີເລ. ສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າຕອນກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດແມ່ນສຳລັບຄົນກຸ່ມນ້ອຍ. ແຕ່ສິ່ງທີ່ເພິ່ນເວົ້າຢູ່ແຂວງຄາລີເລແມ່ນສຳລັບຄົນທີ່ມີຈຳນວນນັບບໍ່ຖ້ວນ.
ຄົນທີ່ກິນເຂົ້າຈີ່ແລະເຫຼົ້າແວງເປັນຄົນກຸ່ມນ້ອຍເທົ່ານັ້ນ. ແຕ່ຄົນຈຳນວນຫຼາຍທີ່ສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນພະເຢຊູມີໂອກາດທີ່ຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. (ເບິ່ງຂໍ້ 10)
11. ສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າຢູ່ແຂວງຄາລີເລສະແດງໃຫ້ເຫັນແນວໃດວ່າເພິ່ນບໍ່ໄດ້ໝາຍເຖິງຄົນຈຳນວນຈຳກັດເທົ່ານັ້ນ?
11 ຕອນທີ່ພະເຢຊູຢູ່ແຂວງຄາລີເລໃນປີ 32 ເພິ່ນເວົ້າກັບຄົນຢິວທີ່ມີແຕ່ຕ້ອງການອາຫານຈາກເພິ່ນເທົ່ານັ້ນ. ເຖິງຈະເປັນແນວນັ້ນ ພະເຢຊູກໍພະຍາຍາມຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ສົນໃຈສິ່ງທີ່ສຳຄັນກວ່າອາຫານ ນັ້ນຄືການຈັດກຽມທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ພະເຢຊູເຖິງຂັ້ນເວົ້າວ່າຄົນທີ່ຕາຍຈະຖືກປຸກໃຫ້ຟື້ນຄືນມາໃນວັນສຸດທ້າຍແລະເຂົາເຈົ້າຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ສິ່ງດີໆທີ່ພະເຢຊູເວົ້າເຖິງນີ້ບໍ່ແມ່ນມີແຕ່ຄົນຈຳນວນຈຳກັດທີ່ເພິ່ນບອກໃນການກິນອາຫານແລງຂອງພະຄລິດເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະໄດ້ຮັບ ແຕ່ເພິ່ນໝາຍຄວາມວ່າທຸກຄົນຈະໄດ້ຮັບ. ທີ່ຈິງ ພະເຢຊູເວົ້າວ່າ: “ຖ້າຜູ້ໃດໄດ້ກິນອາຫານນີ້ ລາວຈະມີຊີວິດຢູ່ຕະຫຼອດໄປ. ອາຫານທີ່ຂ້ອຍຈະໃຫ້ແມ່ນຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍທີ່ຈະສະລະເພື່ອໃຫ້ຄົນໃນໂລກໄດ້ຮັບຊີວິດ.”—ຢຮ. 6:51
12. ພະເຢຊູບອກວ່າຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປ?
12 ສິ່ງທີ່ພະເຢຊູເວົ້າກັບຄົນຢິວກຸ່ມໃຫຍ່ຢູ່ແຂວງຄາລີເລບໍ່ໄດ້ໝາຍຄວາມວ່າທຸກຄົນທີ່ເຄີຍມີຊີວິດຢູ່ຈະໄດ້ຮັບຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ທີ່ຈິງ ສະເພາະຄົນທີ່ ‘ກິນເຂົ້າຈີ່’ ເທົ່ານັ້ນ ເຊິ່ງກໍຄືຄົນທີ່ສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນພະເຢຊູຈຶ່ງຈະໄດ້ຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ຫຼາຍຄົນໃນທຸກມື້ນີ້ເວົ້າວ່າເຂົາເຈົ້າເຊື່ອໃນພະເຢຊູແລະເອີ້ນເພິ່ນວ່າເປັນຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດ. (ຢຮ. 6:29) ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫຼາຍກວ່ານັ້ນ. ມີຫຼາຍຄົນຢູ່ແຂວງຄາລີເລເຊິ່ງຕອນທຳອິດເຊື່ອໃນພະເຢຊູ ແລ້ວຕໍ່ມາກໍເຊົາເຊື່ອໃນເພິ່ນແລະເຊົາຕິດຕາມເພິ່ນ. ເປັນຫຍັງຈຶ່ງເປັນແບບນັ້ນ?
13. ຄົນທີ່ຈະມາເປັນລູກສິດແທ້ຂອງພະເຢຊູຕ້ອງເຮັດຫຍັງ?
13 ຄົນສ່ວນຫຼາຍໃນຄົນກຸ່ມໃຫຍ່ນັ້ນຍັງຕິດຕາມພະເຢຊູຍ້ອນເພິ່ນໃຫ້ໃນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການ. ເຂົາເຈົ້າສົນໃຈແຕ່ການປິ່ນປົວແບບອັດສະຈັນ ໄດ້ກິນອາຫານຟຣີ ແລະໄດ້ຟັງສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຢາກຟັງ. ແຕ່ພະເຢຊູເຮັດໃຫ້ເຫັນວ່າຄົນທີ່ຈະມາເປັນລູກສິດແທ້ຂອງເພິ່ນຕ້ອງເຮັດຫຼາຍກວ່ານັ້ນ. ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ມາໂລກນີ້ເພື່ອໃຫ້ສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການເທົ່ານັ້ນ. ເພິ່ນມາເພື່ອສອນເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຮູ້ວ່າເຂົາເຈົ້າຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະເປັນລູກສິດແທ້ຂອງເພິ່ນ. ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງ “ມາຫາ” ເພິ່ນ ເຊິ່ງໝາຍຄວາມວ່າເຂົາເຈົ້າຕ້ອງຍອມຮັບແລະເຊື່ອຟັງທຸກສິ່ງທີ່ເພິ່ນສອນ.—ຢຮ. 5:40; 6:44
14. ເຮົາຕ້ອງເຮັດຫຍັງເພື່ອຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາກເລືອດເນື້ອຂອງພະເຢຊູ?
14 ພະເຢຊູເນັ້ນກັບຄົນຢິວກຸ່ມນັ້ນວ່າເຂົາເຈົ້າຕ້ອງສະແດງຄວາມເຊື່ອ. ຄວາມເຊື່ອໃນເລື່ອງຫຍັງ? ຄວາມເຊື່ອທີ່ວ່າພະເຢຊູສະລະເລືອດເນື້ອຂອງເພິ່ນເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ. ຄວາມເຊື່ອແບບນີ້ສຳຄັນຫຼາຍສຳລັບຄົນຢິວເຫຼົ່ານັ້ນ ແລະສຳຄັນສຳລັບເຮົາໃນທຸກມື້ນີ້ຄືກັນ. (ຢຮ. 6:40) ແມ່ນແລ້ວ ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາກເລືອດເນື້ອຂອງພະເຢຊູຕາມທີ່ບອກໄວ້ໃນໂຢຮັນ 6:53 ເຮົາຕ້ອງສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນຄ່າໄຖ່. ການມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປເປັນໄປໄດ້ສຳລັບຄົນຈຳນວນນັບບໍ່ຖ້ວນ.—ອຟຊ. 1:7
15-16. ເຮົາໄດ້ຮຽນເລື່ອງທີ່ສຳຄັນຫຍັງຈາກໂຢຮັນບົດ 6?
15 ເລື່ອງໃນໂຢຮັນບົດ 6 ມີຄ່າຫຼາຍສຳລັບເຮົາແລະຄົນທີ່ເຮົາຮັກ. ມັນເຮັດໃຫ້ເຮົາເຫັນວ່າພະເຢຊູຮັກແລະເປັນຫ່ວງຜູ້ຄົນຫຼາຍແທ້ໆ. ຕອນທີ່ຢູ່ແຂວງຄາລີເລ ເພິ່ນໄດ້ປົວຄົນທີ່ເຈັບປ່ວຍ ສອນເຂົາເຈົ້າເລື່ອງການປົກຄອງຂອງພະເຈົ້າ ແລະລ້ຽງອາຫານເຂົາເຈົ້າ. (ລກ. 9:11; ຢຮ. 6:2, 11, 12) ສຳຄັນຫຼາຍກວ່ານັ້ນອີກ ພະເຢຊູສອນວ່າເພິ່ນ “ເປັນອາຫານທີ່ໃຫ້ຊີວິດ.”—ຢຮ. 6:35, 48
16 ຄົນທີ່ພະເຢຊູເອີ້ນວ່າ “ແກະອື່ນ” ບໍ່ຄວນກິນເຂົ້າຈີ່ແລະເຫຼົ້າແວງໃນວັນອະນຸສອນ. (ຢຮ. 10:16) ແຕ່ເຂົາເຈົ້າກໍໄດ້ຮັບປະໂຫຍດຈາກເລືອດເນື້ອຂອງພະເຢຊູໂດຍສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນຄ່າໄຖ່ຂອງເພິ່ນ. (ຢຮ. 6:53) ຄົນທີ່ກິນເຂົ້າຈີ່ແລະເຫຼົ້າແວງໃນວັນອະນຸສອນແມ່ນຜູ້ທີ່ມີສ່ວນໃນສັນຍາໃໝ່ແລະມີຄວາມຫວັງທີ່ຈະຮ່ວມປົກຄອງກັບພະເຢຊູໃນສະຫວັນ. ສະນັ້ນ ບໍ່ວ່າເຮົາຈະເປັນຜູ້ຖືກເລືອກຫຼືເປັນແກະອື່ນ ໂຢຮັນບົດ 6 ກໍມີຄວາມສຳຄັນຕໍ່ເຮົາຍ້ອນເລື່ອງນີ້ສອນເຮົາວ່າທຸກຄົນຕ້ອງສະແດງຄວາມເຊື່ອໃນຄ່າໄຖ່ເພື່ອຈະມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.
ເພງທີ 150 ຈົ່ງຊອກຫາພະເຈົ້າເພື່ອເຈົ້າຈະລອດ
a ໃນບົດແລ້ວນີ້ໄດ້ເວົ້າເຖິງໂຢຮັນ 6:5-35.
b ນ້ຳທີ່ພະເຢຊູເວົ້າເຖິງໝາຍເຖິງການຈັດກຽມຂອງພະເຢໂຫວາເພື່ອຊ່ວຍມະນຸດໃຫ້ມີຊີວິດຕະຫຼອດໄປ.