ໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນແລະກັນໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນກວ່າເກົ່າ
“ພວກເຮົາຈົ່ງລະວັງຄຶດເຖິງກັນແລະກັນ . . . ຈົ່ງເຕືອນສະຕິ [“ໃຫ້ກຳລັງໃຈ,” ລ.ມ.] ກັນແລະກັນ ແລະມາກກວ່ານັ້ນອີກເພາະທ່ານທັງຫຼາຍເຫັນວ່າວັນນັ້ນພວມຫຍັບເຂົ້າມາ.”—ເຫບເລີ 10:24, 25
1. ເປັນຫຍັງອັກຄະສາວົກໂປໂລກະຕຸ້ນຄລິດສະຕຽນຊາວເຫບເລີໃນສະຕະວັດທຳອິດໃຫ້ໜູນໃຈກັນແລະກັນ “ມາກກວ່ານັ້ນອີກ”?
ໃນສະຕະວັດທຳອິດອັກຄະສາວົກໂປໂລໃຫ້ຄຳແນະນຳຄລິດສະຕຽນຊາວເຫບເລີວ່າ: “ພວກເຮົາຈົ່ງລະວັງຄຶດເຖິງກັນແລະກັນ ເພື່ອຈະໄດ້ເຕືອນໃຈກັນໃຫ້ປົງໃຈຮັກກັນແລະກັນແລະກະທຳການດີ ຢ່າໃຫ້ປະການຊຸມນຸມກັນນັ້ນເໝືອນດັ່ງຜູ້ລາງຄົນເຄີຍປະ ແຕ່ວ່າຈົ່ງເຕືອນສະຕິກັນແລະກັນ ແລະມາກກວ່ານັ້ນອີກເພາະທ່ານທັງຫຼາຍເຫັນວ່າວັນນັ້ນພວມຫຍັບເຂົ້າມາ.” (ເຫບເລີ 10:24, 25) ພີ່ນ້ອງອາດຮູ້ສຶກສົງໄສວ່າເປັນຫຍັງໂປໂລຈຶ່ງບອກເຂົາເຈົ້າໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນແລະກັນ ແຕ່ບໍ່ເຖິງ 5 ປີຕໍ່ມາເຂົາເຈົ້າກໍເຂົ້າໃຈໃນເຫດຜົນນັ້ນ. ຕອນນັ້ນເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຫັນວັນພິພາກສາຂອງພະເຢໂຫວາຕໍ່ເຢຣຶຊາເລມໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ. ເຂົາເຈົ້າຮູ້ວ່າຕ້ອງໜີອອກຈາກເມືອງຕາມທີ່ພະເຍຊູເຄີຍບອກໄວ້. (ລືກາ 21:20-22; ກິດຈະການ 2:19, 20) ວັນຂອງພະເຢໂຫວາມາໃນປີ ຄ.ສ. 70 ເມື່ອກອງທັບໂລມມາທຳລາຍເຢຣຶຊາເລມ.
2. ທຸກມື້ນີ້ເປັນຫຍັງເຮົາຈຶ່ງຄວນຄິດເຖິງການໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນແລະກັນໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນ?
2 ທຸກມື້ນີ້ເຮົາຢູ່ໃນສະພາບການທີ່ຄ້າຍກັນ. “ວັນຂອງພະເຢໂຫວາເປັນອັນໃຫຍ່ອັນພິລຶກເພີງກົວ” ກໍໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ. (ໂຢເອນ 2:11) ຄຳພະຍາກອນຂອງໂຊໂຟນີໃຊ້ໄດ້ກັບເຮົາໃນເວລານີ້ທີ່ວ່າ: “ວັນອັນໃຫຍ່ຂອງພະເຢໂຫວາມາໃກ້ແລ້ວ. ວັນນັ້ນຫຍັບມາໂດຍເຮວ.” (ໂຊໂຟນີ 1:14) ດ້ວຍເຫດນີ້ ເຮົາຄວນ “ຄຶດເຖິງກັນແລະກັນ [ເປັນຫ່ວງກັນ] ເພື່ອຈະໄດ້ເຕືອນໃຈກັນໃຫ້ປົງໃຈຮັກກັນແລະກັນແລະກະທຳການດີ.” (ເຫບເລີ 10:24) ເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງສົນໃຈພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາໃຫ້ຫຼາຍຂຶ້ນເພື່ອຈະໃຫ້ກຳລັງໃຈເຂົາເຈົ້າໃນເວລາທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການ.
ໃຜແດ່ທີ່ຕ້ອງການກຳລັງໃຈ?
3. ໂປໂລເວົ້າແນວໃດກ່ຽວກັບການໃຫ້ກຳລັງໃຈ? (ເບິ່ງຮູບທຳອິດ)
3 “ຄວາມອຸກໃຈກໍໃຫ້ຄົນຖ່ອມລົງ ແຕ່ວ່າຖ້ອຍຄຳດີຂໍ້ໜຶ່ງໃຫ້ເພິ່ນຊົມຊື່ນຍິນດີ.” (ສຸພາສິດ 12:25) ໃນທຸກມື້ນີ້ເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງການກຳລັງໃຈ. ໂປໂລບອກຢ່າງຊັດເຈນວ່າແມ່ນແຕ່ຜູ້ທີ່ຕ້ອງໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນອື່ນເຂົາເຈົ້າກໍຍັງຕ້ອງການກຳລັງໃຈຄືກັນ. ລາວຂຽນເຖິງພີ່ນ້ອງທີ່ໂລມວ່າ: “ຂ້ອຍຢາກພົບພວກເຈົ້າຫຼາຍ ຈະໄດ້ແບ່ງປັນສິ່ງທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈເພື່ອຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ໃກ້ຊິດພະເຈົ້າ ຫຼືຖ້າຈະເວົ້າໃຫ້ຖືກ ພວກເຮົາຈະໄດ້ໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນແລະກັນໂດຍຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາທັງສອງຝ່າຍ ຄືທັງຂອງພວກເຈົ້າແລະຂອງຂ້ອຍ.” (ໂລມ 1:11, 12, ລ.ມ.) ແມ່ນແຕ່ໂປໂລກໍຍັງຕ້ອງການກຳລັງໃຈໃນບາງຄັ້ງ.—ອ່ານໂລມ 15:30-32
4, 5. ໃນທຸກມື້ນີ້ມີໃຜແດ່ທີ່ຕ້ອງການກຳລັງໃຈ?
4 ໃນທຸກມື້ນີ້ເຮົາສາມາດໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາເຕັມເວລາເຊັ່ນໄພໂອເນຍທີ່ສັດຊື່. ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງເສຍສະລະສິ່ງທີ່ມັກຫຼາຍຢ່າງເພື່ອຈະເປັນໄພໂອເນຍໄດ້. ລວມເຖິງມິດຊັນນາລີ ສະມາຊິກຄອບຄົວເບເທນ ຜູ້ດູແລໝວດແລະເມຍ ແລະຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ໃນຫ້ອງການແປຢູ່ນອກສຳນັກງານສາຂາ ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງເສຍສະລະເພື່ອຈະມີເວລາຫຼາຍຂຶ້ນໃນການຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຄວນໃຫ້ກຳລັງໃຈເຂົາເຈົ້າ. ນອກຈາກນີ້ ຍັງມີຫຼາຍຄົນທີ່ເຄີຍຮັບໃຊ້ເຕັມເວລາແລະຢາກເຮັດຕໍ່ໄປ ແຕ່ຕອນນີ້ບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້ແລ້ວ. ເຂົາເຈົ້າກໍເຫັນຄຸນຄ່າຄືກັນເມື່ອໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈ.
5 ໃຜແດ່ທີ່ຕ້ອງການກຳລັງໃຈ? ເຮົາສາມາດໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງຫຼາຍຄົນທີ່ເລືອກຈະເປັນໂສດເພາະຢາກເຊື່ອຟັງພະເຢໂຫວາແລະແຕ່ງດອງກັບຄົນທີ່ເຊື່ອ “ໃນພະອົງເຈົ້າ” ເທົ່ານັ້ນ. (1 ໂກລິນໂທ 7:39) ຜູ້ເປັນເມຍຈະໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈເມື່ອຜົວຂອງລາວບອກຮັກແລະເຫັນຄຸນຄ່າໃນທຸກສິ່ງທີ່ລາວເຮັດ. (ສຸພາສິດ 31:28, 31) ຄລິດສະຕຽນທີ່ອົດທົນຕໍ່ການຂົ່ມເຫງ ຫຼືຄວາມເຈັບປ່ວຍກໍຕ້ອງການກຳລັງໃຈຄືກັນ. (2 ເທຊະໂລນີກ 1:3-5) ພະເຢໂຫວາແລະພະເຍຊູປອບໃຈຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ທຸກຄົນ.—ອ່ານ 2 ເທຊະໂລນີກ 2:16, 17
ຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈເຮົາໄດ້
6. ເຮົາໄດ້ຮຽນຫຍັງຈາກເອຊາອີ 32:1, 2 ກ່ຽວກັບໜ້າທີ່ຂອງຜູ້ເຖົ້າແກ່?
6 ອ່ານເອຊາອີ 32:1, 2. ເຮົາມີຊີວິດໃນເວລາທີ່ຍາກລຳບາກແລະເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ເຮົາຈະຮູ້ສຶກເສຍໃຈແລະທໍ້ໃຈ. ພະເຍຊູຄລິດໃຊ້ພີ່ນ້ອງຜູ້ຖືກເຈີມແລະ “ພວກເຈົ້ານາຍ” ຫຼືຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ສັດຊື່ເຊິ່ງເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງແກະອື່ນເພື່ອໃຫ້ກຳລັງເຮົາ. ໃນປະຊາຄົມເຫຼົ່ານີ້ຜູ້ເຖົ້າແກ່ບໍ່ແມ່ນ “ນາຍ” ເໜືອຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາແຕ່ເປັນ “ເພື່ອນຮ່ວມງານ” ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະມີຄວາມຍິນດີ. ເຂົາເຈົ້າຢາກຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ມີຄວາມສຸກແລະຮັກສາຄວາມສັດຊື່ໄດ້ຕໍ່ໆໄປ.—2 ໂກລິນໂທ 1:24
7, 8. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນອື່ນໂດຍທາງຄຳເວົ້າແລະການກະທຳແນວໃດ?
7 ຜູ້ເຖົ້າແກ່ສາມາດຮຽນແບບອັກຄະສາວົກໂປໂລທີ່ພະຍາຍາມໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງຢູ່ສະເໝີ. ລາວຂຽນເຖິງຄລິດສະຕຽນໃນເທຊະໂລນີກທີ່ຖືກຂົ່ມເຫງວ່າ: “ເພາະພວກເຮົາແພງທ່ານທັງຫຼາຍເປັນອັນມາກ ເຮົາຊອບໃຈຫຼາຍຈະໃຫ້ຄຳປະເສີດແຫ່ງພະເຈົ້າແກ່ທ່ານທັງຫຼາຍ ບໍ່ໃຊ່ເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ວ່າຍັງຊີວິດຈິດໃຈຂອງເຮົາດ້ວຍ ເພາະທ່ານທັງຫຼາຍກາຍເປັນທີ່ຮັກຂອງພວກເຮົາມາກຫຼາຍ.”—1 ເທຊະໂລນີກ 2:8
8 ຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈໄດ້ຫຼາຍຈາກສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າເວົ້າ. ແຕ່ນັ້ນຍັງບໍ່ພໍ? ໂປໂລບອກຜູ້ເຖົ້າແກ່ໃນເມືອງເອເຟດວ່າ: “ທ່ານຕ້ອງຈະໄດ້ກະທຳການໜັກດັ່ງນີ້ແລະຊ່ອຍຄົນທີ່ເປັນອ່ອນແຮງແລະໃຫ້ຈື່ຈຳພະຄຳແຫ່ງພະອົງເຈົ້າເຍຊູທີ່ພະອົງເອງໄດ້ກ່າວວ່າ ‘ການປະທານໃຫ້ກໍເປັນເຫດໃຫ້ມີຄວາມສຸກຫຼາຍກວ່າການຮັບເອົາ.’” (ກິດຈະການ 20:35) ໂປໂລຍິນດີທີ່ຈະ “ສະລະຊັບແລະເຫື່ອແຮງທັງໝົດເພື່ອຊ່ອຍເຫຼືອ” ພີ່ນ້ອງຂອງລາວ. ໂດຍການກະທຳໂປໂລພິສູດວ່າລາວເຕັມໃຈເຮັດສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດເພື່ອເຂົາເຈົ້າ. (2 ໂກລິນໂທ 12:15, ທ.ປ.) ຄ້າຍຄືກັນ ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຄວນໃຫ້ກຳລັງໃຈແລະປອບໂຍນຄົນອື່ນໆບໍ່ແມ່ນແຕ່ດ້ວຍຄຳເວົ້າແຕ່ດ້ວຍການກະທຳນຳ. ນີ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນຫ່ວງພວກເຮົາແທ້ໆ.—1 ໂກລິນໂທ 14:3
9. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ສາມາດໃຫ້ຄຳແນະນຳແບບທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈໄດ້ແນວໃດ?
9 ເພື່ອຊ່ວຍພີ່ນ້ອງໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ ບາງຄັ້ງຜູ້ເຖົ້າແກ່ກໍຈຳເປັນຕ້ອງໃຫ້ຄຳແນະນຳ. ຜູ້ເຖົ້າແກ່ສາມາດຮຽນຈາກຄຳພີໄບເບິນວ່າຈະໃຫ້ຄຳແນະນຳແບບທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈໄດ້ແນວໃດ. ຫຼັງຈາກທີ່ພະເຍຊູຕາຍແລະຖືກປຸກໃຫ້ຄືນມາແລ້ວ ເພິ່ນໄດ້ວາງຕົວຢ່າງທີ່ດີຢ້ຽມໃນການໃຫ້ຄຳແນະນຳເມື່ອເພິ່ນສົ່ງຂໍ້ຄວາມໄປປະຊາຄົມຕ່າງໆທີ່ຢູ່ໃນອາຊີນ້ອຍ ເພິ່ນໃຫ້ຄຳແນະນຳທີ່ໜັກແໜ້ນແກ່ປະຊາຄົມ ເອເຟດ ເປລະຄາມ ແລະທິອາທິຣາ. ແຕ່ກ່ອນທີ່ຈະໃຫ້ຄຳແນະນຳ ເພິ່ນໄດ້ຊົມເຊີຍເຂົາເຈົ້າໃນການດີທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດ. (ຄຳປາກົດ 2:1-5, 12, 13, 18, 19) ພະເຍຊູບອກປະຊາຄົມລະໂອດີເຊວ່າ: “ຄົນທັງປວງທີ່ເຮົາຮັກ ເຮົາຕິຕຽນແລະຂ້ຽນສອນ. ເຫດສັນນີ້ຈົ່ງມີໃຈຮ້ອນຮົນແລະຈົ່ງຕັ້ງໃຈເສຍໃໝ່.” (ຄຳປາກົດ 3:19) ຜູ້ເຖົ້າແກ່ຂອງເຮົາພະຍາຍາມຮຽນແບບພະຄລິດເມື່ອເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຄຳແນະນຳ.
ບໍ່ແມ່ນແຕ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່ເທົ່ານັ້ນທີ່ຕ້ອງໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນອື່ນ
ພໍ່ແມ່ທັງຫຼາຍເຈົ້າໄດ້ຝຶກສອນໃຫ້ລູກຂອງເຈົ້າໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນອື່ນບໍ? (ເບິ່ງຂໍ້ 10)
10. ເຮົາທຸກຄົນສາມາດເສີມສ້າງກັນແລະກັນໄດ້ແນວໃດ?
10 ບໍ່ແມ່ນແຕ່ຜູ້ເຖົ້າແກ່ທີ່ຕ້ອງໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນອື່ນ. ໂປໂລກະຕຸ້ນຄລິດສະຕຽນທຸກຄົນ “ໃຫ້ເວົ້າແຕ່ສິ່ງດີໆເຊິ່ງໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນທີ່ຕ້ອງການກຳລັງໃຈ ເພື່ອໃຫ້ຄົນຟັງໄດ້ຮັບປະໂຫຍດ.” (ເອເຟດ 4:29, ລ.ມ.) ເຮົາແຕ່ລະຄົນຄວນຄິດເຖິງສິ່ງທີ່ຄົນອື່ນຕ້ອງການເພື່ອຈະຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າ. ໂປໂລຂຽນເຖິງພີ່ນ້ອງຊາວເຫບເລີວ່າ: “ມືທີ່ຫ້ອຍຢູ່ນັ້ນ ແລະຫົວເຂົ່າທີ່ອ່ອນແຮງ ຈົ່ງຍົກໃຫ້ແຂງຂຶ້ນ ແລະທາງເດີນຈົ່ງກະທຳໃຫ້ຊື່ໄປສຳລັບຕີນຂອງພວກທ່ານ ເພື່ອຄົນຂາເຢກຂາຫ້ານຈະບໍ່ຫຼົງທາງ ແຕ່ວ່າໄດ້ດີເປັນປົກກະຕິກໍດີກວ່າ.” (ເຫບເລີ 12:12, 13) ເຮົາທຸກຄົນເສີມສ້າງແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນແລະກັນໂດຍທາງຄຳເວົ້າ ເຖິງເຮົາຈະຍັງນ້ອຍກໍຕາມ.
11. ອັນໃດທີ່ຊ່ວຍມາເທຕອນທີ່ລາວຊຶມເສົ້າ?
11 ພີ່ນ້ອງຍິງຄົນໜຶ່ງທີ່ຊື່ມາເທ ລາວຊຶມເສົ້າຢູ່ໄລຍະໜຶ່ງ.a (ເບິ່ງໄຂເງື່ອນ) ລາວຂຽນວ່າ: “ມື້ໜຶ່ງເມື່ອຂ້ອຍອະທິດຖານຂໍກຳລັງໃຈ ຂ້ອຍໄດ້ພົບພີ່ນ້ອງຍິງສູງອາຍຸລາວສະແດງຄວາມຮັກແລະຄວາມເມດຕາຕໍ່ຂ້ອຍ ເຊິ່ງເປັນສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງການໃນຕອນນັ້ນ ລາວຍັງເວົ້າເຖິງປະສົບການຂອງລາວເຊິ່ງຄືກັບທີ່ຂ້ອຍກຳລັງຖືກທົດສອບຢູ່ ແລະສິ່ງນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ສຶກໂດດດ່ຽວ.” ພີ່ນ້ອງຍິງສູງອາຍຸຄົນນີ້ອາດບໍ່ຮູ້ວ່າຄຳເວົ້າຂອງລາວຊ່ວຍມາເທໄດ້ຫຼາຍສ່ຳໃດ!
12, 13. ເຮົາຈະໃຊ້ຄຳແນະນຳໃນຟີລິບ 2:1-4 ແນວໃດ?
12 ໂປໂລຂຽນເຖິງຄລິດສະຕຽນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງຟີລິບວ່າ: “ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຈົ້າຕ້ອງໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນແບບພະຄລິດ ປອບໃຈກັນດ້ວຍຄວາມຮັກ ຫ່ວງໃຍກັນ ສະແດງຄວາມຮັກທີ່ເລິກເຊິ່ງຕໍ່ກັນແລະເຫັນອົກເຫັນໃຈກັນ ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກແທ້ໆຖ້າພວກເຈົ້າຄິດຄືກັນ ມີຄວາມຮັກຢ່າງດຽວກັນ ເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນ ມີຄວາມຄິດໄປທາງດຽວກັນ ຢ່າເຮັດອັນໃດດ້ວຍນ້ຳໃຈຊີງດີຊີງເດັ່ນຫຼືຖືວ່າຕົວເອງສຳຄັນ ແຕ່ໃຫ້ຖ່ອມຕົວແລະເບິ່ງວ່າຄົນອື່ນດີກວ່າຕົວເອງ ຢ່າເຫັນແກ່ປະໂຫຍດສ່ວນຕົວເທົ່ານັ້ນ ໃຫ້ເຫັນແກ່ປະໂຫຍດຂອງຄົນອື່ນດ້ວຍ.”—ຟີລິບ 2:1-4, ລ.ມ.
13 ເຮົາທຸກຄົນຄວນຊອກຫາວິທີທີ່ຈະຊ່ວຍຄົນອື່ນ. ເຮົາສາມາດ “ປອບໃຈກັນດ້ວຍຄວາມຮັກ” “ຫ່ວງໃຍກັນ” ແລະ “ສະແດງຄວາມຮັກທີ່ເລິກເຊິ່ງຕໍ່ກັນແລະເຫັນອົກເຫັນໃຈກັນ” ເພື່ອໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາ.
ມີຫຼາຍວິທີທີ່ຈະໃຫ້ກຳລັງໃຈ
14. ມີວິທີໃດແດ່ທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນອື່ນ?
14 ການໄດ້ຍິນວ່າຄົນທີ່ເຮົາຊ່ວຍໃນອະດີດຍັງຮັກສາຄວາມສັດຊື່ຢູ່ນັ້ນເຮັດໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສຸກຫຼາຍແທ້ໆ. ອັກຄະສາວົກໂຢຮັນຂຽນວ່າ: “ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກຫຼາຍທີ່ສຸດກໍຄື ການໄດ້ຍິນວ່າລູກໆຂອງຂ້ອຍຍັງໃຊ້ຊີວິດຕາມຄວາມຈິງ.” (3 ໂຢຮັນ 4, ລ.ມ.) ໄພໂອເນຍຫຼາຍຄົນຮູ້ສຶກຕື່ນເຕັ້ນເມື່ອເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຈິຄົນທີ່ເຄີຍຊ່ວຍໃຫ້ຮູ້ຈັກຄວາມຈິງຕັ້ງແຕ່ດົນແລ້ວ ເຊິ່ງຕອນນີ້ກໍຍັງຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢ່າງສັດຊື່ຢູ່ ແລະອາດເຖິງກັບເປັນໄພໂອເນຍດ້ວຍຊ້ຳ. ດັ່ງນັ້ນ ຖ້າໄພໂອເນຍຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈ ເຮົາສາມາດຊ່ວຍເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຄິດເຖິງສິ່ງດີໆທີ່ເຂົາເຈົ້າເຄີຍເຮັດເພື່ອຊ່ວຍຄົນອື່ນ.
15. ອັນໃດແດ່ທີ່ເຮົາຈະເຮັດໄດ້ເພື່ອໃຫ້ກຳລັງໃຈຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່?
15 ຜູ້ດູແລໝວດຫຼາຍຄົນເຄີຍບອກວ່າຫຼັງຈາກທີ່ໄປຢາມປະຊາຄົມໃດໜຶ່ງແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າແລະເມຍໄດ້ກຳລັງໃຈຫຼາຍເມື່ອໄດ້ຮັບຂໍ້ຄວາມສະແດງຄວາມຂອບໃຈ. ນີ້ເປັນເລື່ອງຈິງກັບຜູ້ເຖົ້າແກ່ ມິດຊັນນາລີ ໄພໂອເນຍ ແລະສະມາຊິກຄອບຄົວເບເທນ ເຊິ່ງຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາຢ່າງສັດຊື່. ການທີ່ເຮົາຂອບໃຈເຂົາເຈົ້າ ເຮົາກໍໄດ້ໃຫ້ກຳລັງໃຈເຂົາເຈົ້າຫຼາຍກວ່າທີ່ເຮົາຄິດໄວ້ອີກ.
ວິທີທີ່ເຮົາທຸກຄົນຈະໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນ
16. ວິທີງ່າຍໆທີ່ເຮົາສາມາດໃຫ້ກຳລັງໃຈບາງຄົນໄດ້ແມ່ນຫຍັງ?
16 ຖ້າເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຈະບອກຄົນອື່ນໃຫ້ຮູ້ວ່າເຈົ້າຮູ້ສຶກແນວໃດກັບເຂົາເຈົ້າເດ? ແທ້ໆແລ້ວການໃຫ້ກຳລັງໃຈຄົນອື່ນບໍ່ໄດ້ເປັນເລື່ອງຍາກຫຼາຍປານນັ້ນ. ພະຍາຍາມຍິ້ມງາມໆໃຫ້ກັບເຂົາເຈົ້າ. ຖ້າເຂົາເຈົ້າບໍ່ຍິ້ມຕອບມາກໍອາດເປັນໄປໄດ້ທີ່ເຂົາເຈົ້າມີບັນຫາແລະຕ້ອງການຄົນລົມນຳ. ເຈົ້າອາດປອບໂຍນເຂົາເຈົ້າໄດ້ງ່າຍໆໂດຍການຟັງ.—ຢາໂກໂບ 1:19
17. ອັນໃດທີ່ໃຫ້ກຳລັງໃຈເຮັນຣີ?
17 ພີ່ນ້ອງຊາຍຄົນໜຶ່ງຊື່ເຮັນຣີລາວຮູ້ສຶກເສຍໃຈຫຼາຍທີ່ຍາດຕິພີ່ນ້ອງຫຼາຍຄົນໃນຄອບຄົວຂອງລາວເຊົາຮັບໃຊ້ພະເຢໂຫວາ. ໜຶ່ງໃນນັ້ນແມ່ນພໍ່ຂອງລາວທີ່ເຄີຍເປັນຜູ້ເຖົ້າແກ່. ຜູ້ດູແລໝວດຄົນໜຶ່ງສັງເກດເຫັນວ່າເຮັນຣີກຳລັງເສຍໃຈຢູ່ລາວຈຶ່ງຊວນເຮັນຣີອອກໄປກິນກາເຟ. ລາວຕັ້ງໃຈຟັງເຮັນຣີລະບາຍຄວາມຮູ້ສຶກຂອງຕົວເອງ. ເຮັນຣີຮູ້ວ່າວິທີດຽວເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະຊ່ວຍຄອບຄົວໃຫ້ກັບຄືນມາແມ່ນການທີ່ລາວຮັກສາຄວາມສັດຊື່. ຜູ້ດູແລໝວດຍັງປອບໃຈເຮັນຣີໂດຍອ່ານຂໍ້ພະຄຳພີໃນຄຳເພງບົດ 46 ໂຊໂຟນີ 3:17 ແລະມາລະໂກ 10:29, 30.
ເຮົາທຸກຄົນສາມາດເສີມສ້າງແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນແລະກັນໄດ້ (ເບິ່ງຂໍ້ 18)
18. (ກ) ກະສັດຊາໂລໂມນຂຽນຫຍັງທີ່ກ່ຽວກັບການໃຫ້ກຳລັງໃຈ? (ຂ) ອັກຄະສາວົກໂປໂລແນະນຳຫຍັງ?
18 ເຮົາຮຽນອັນໃດໄດ້ຈາກປະສົບການຂອງມາເທແລະເຮັນຣີ? ເຮົາທຸກຄົນສາມາດປອບໃຈແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈພີ່ນ້ອງທີ່ຕ້ອງການການປອບໂຍນແລະຕ້ອງການກຳລັງໃຈໄດ້. ກະສັດຊາໂລໂມນຂຽນວ່າ: “ຖ້ອຍຄຳທີ່ອອກຖືກເວລາສົມຄວນກໍປະເສີດຫຼາຍແທ້. ສິ່ງຂອງທີ່ຕາຮັກກໍໃຫ້ໃຈຊົມຊື່ນຍິນດີ.” (ສຸພາສິດ 15:23, 30) ເຈົ້າຄິດເຖິງໃຜບາງຄົນບໍທີ່ກຳລັງຮູ້ສຶກທໍ້ໃຈແລະເສຍໃຈຢູ່? ເປັນຫຍັງເຈົ້າບໍ່ລອງເຮັດຫຍັງທີ່ງ່າຍໆ ເຊັ່ນ ອ່ານບາງຂໍ້ຄວາມຈາກຫໍສັງເກດການ ຫຼືເວັບໄຊຂອງເຮົາໃຫ້ເຂົາເຈົ້າຟັງ? ໂປໂລບອກວ່າການຮ້ອງເພງລາຊະອານາຈັກຮ່ວມກັນກໍເຮັດໃຫ້ຮູ້ສຶກດີຂຶ້ນໄດ້. ລາວຂຽນວ່າ: “ໃຫ້ພວກເຈົ້າຄອຍສອນແລະໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນສະເໝີດ້ວຍເພງສະດຸດີ ເພງສັນເສີນພະເຈົ້າ ແລະເພງນະມັດສະການທີ່ຮ້ອງດ້ວຍຄວາມສຳນຶກບຸນຄຸນ ໃຫ້ຮ້ອງເພງຈາກໃຈໃຫ້ກັບພະເຢໂຫວາສະເໝີ.”—ໂກໂລດ 3:16, ລ.ມ.; ກິດຈະການ 16:25
19. ເປັນຫຍັງກຳລັງໃຈຈຶ່ງເປັນເລື່ອງທີ່ສຳຄັນຫຼາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆ ແລະເຮົາຄວນເຮັດຫຍັງ?
19 ແຮ່ງເຮົາຫຍັບເຂົ້າໃກ້ວັນຂອງພະເຢໂຫວາຫຼາຍເທົ່າໃດ ກໍແຮ່ງເປັນເລື່ອງສຳຄັນຫຼາຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນທີ່ເຮົາຈະຕ້ອງໃຫ້ກຳລັງໃຈເຊິ່ງກັນແລະກັນ. (ເຫບເລີ 10:25) ເຮົາຈະມີຄວາມສຸກຖ້າເຮົາເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຂອງໂປໂລທີ່ວ່າ: “ຈົ່ງເລົ້າໂລມກັນແລະກັນ [ໃຫ້ກຳລັງໃຈກັນ, ລ.ມ.] ແລະຈົ່ງກະທຳໃຫ້ກັນແລະກັນຈຳເລີນຂຶ້ນເໝືອນດັ່ງທ່ານທັງຫຼາຍກະທຳຢູ່ນັ້ນເຖີ້ນ.”—1 ເທຊະໂລນີກ 5:11
a ຊື່ສົມມຸດ.