Ny Fitadiavako Laza teo Amin’ny Sehatry ny Fandihizana
VAO 12 taona aho tamin’izay, rehefa niantomboka niasa tamin’ny naha-mpandihy tao amin’ny tanàna nahaterahako, ao Roma, eto Italia. Tamin’ny 1945 no nitrangan’izany, taorian’ny Ady Lehibe Faharoa indrindra.
Eritrereto fotsiny ange ny hevitr’izany ho an’ny ankizy iray izay nahita sy nahatsapa ny vokatr’io famonoana olona nahatsiravina io e, ny hoe mitsangana eo amin’ny lampihazo fandihizana ary manao ny zavatra nankafiziny indrindra — ny mandihy! Nientam-po tokoa aho!
Nanomboka tamin’ny fandihizana niaraka tamin’ny antokona mpandihy aho ary tamin’ny farany dia tonga mpandihy irery. Nianatra manokana ireo karazan-dihy Afro-Cubana sy ireo avy any Atsinanana ary avy any Hawaii aho. Nefa nandihy rumba, cha-cha-cha, tango, boogie-woogie isan-karazany koa aho, sy dihy hafa nalaza tamin’izany fotoana izany.
Nanokatra varavarana ho ahy izay nitondra ho amin’ny faritra iasana vaovao sy manintona ny dihy. Tany amin’ireo taona 1950, ohatra, dia niseho tao amin’ny horonan-tsarimihetsika nalaza aho, toy ny Guerre et Paix sy Quo Vadis. Nampietam-po ny niasa niaraka tamin’ireo olona fanta-daza toa an-dry Elisabeth Taylor, May Britt, Eleonora Rossi Drago, Robert Taylor, Valentina Cortese, ary Gabriele Ferzetti.
Nahita “fahombiazana” aho
Tamin’ny fitadiavako fahombiazana dia nitety ny vazan-tany efatra aho, ka nitsidika tany Aden, any Yemen; Le Cap, any Afrika Atsimo; Londres, any Angletera; Bangkok, any Thaïlande; Téhéran, any Iran; sy tanàna samihafa any Aostralia. Tonga ny fahombiazana tamin’ny farany. Vao 19 taona monja aho dia efa nahafantatra izay lazaina hoe ny tontolo kanto.
Ny fanazaran-tena namizana aoka izany sy ny fitaizan-tena henjana niaretako mba hananana toe-batana tomady sy mba hitoerana ho nanintona dia tena sarotra. Kanefa, rehefa nieritreritra ny fahombiazana efa azoko sy ny zava-nokendreko, dia ny ho tonga mbola malaza kokoa, aho dia nanaiky an-tsitrapo ny zava-tsarotra toy ireny.
Teo amin’ny antokon’olona nifaneraserako, dia nahitana olona mpanan-karena sy nohajaina nifampikasoka akaiky tamina mpangalatra sy mpivarotra zava-mahadomelina an-tsokosoko, ary mafiosi. Tena tontolo ratsy fitondrantena izaitsizy mihitsy izy io, tontolo iray feno zava-mahadomelina, zava-pisotro misy alkaola, fahalotoam-pitondrantena, ary herisetra. Nefa, tamin’izany fotoana izany dia tsy nanahy firy ny amin’izany aho. Ny fiainako dia nifantoka tamin’ny dihy sy ny karazam-piainana be zava-nahafinaritra nisian’ny fiara, firavaka isan-karazany, fitafiana lafo vidy ary trano fandraisam-bahiny nalaza.
Na dia nahazo vola be aza aho, dia lasan’ireo mpitantan-draharaha nikarakara ahy ny ankabeazany. Mba hihazonana ny fari-piainana nanjary nahazatra ahy, dia nahita asan’ny mpandray vola nandritra ny andro aho. Ary mampalahelo ny milaza fa nampietry ny tenako aho ka tonga hatramin’ny fandikana ireo fotopoto-pitsipika narahiko ary niditra tamin’ny fanaovan-javatra maloto ara-pitondrantena.
Niverina nody aho
Tamin’ny 1965, taorian’ny nahazoako fahombiazana lehibe teo amin’ny asa tany ivelany, dia nanapa-kevitra ny hody teto Italia aho mba hanokana tanteraka ny fiainako hahatongavana ho tena mpandihy malaza amin’izao androntsika izao. Nihevitra aho fa ny fanandraman-javatra sy ny laza azoko tany ivelany dia hanome fahafahana vaovao ho ahy atỳ an-tanindrazako. Fahadisoan-kevitra nampangirifiry kosa anefa no hitako. Toa tampina tampoka ny lalana mankany amin’ny fahombiazana.
Tamin’ny farany aho dia nanomboka nanao fampisehoana dihy tany amin’ny toeram-pandihizana amin’ny alina sy ny discothèques tena nahamenatra. Nahatsiaro tena ho irery aho, ho voafandrika tao anatin’ny tontolo iray simba ary voatery nanaiky izao karazana fandrahonana sy herisetra rehetra izao. Nanala zaza indroa aho ary kely foana no tsy nahafaty ahy. Novidina lafo tokoa ny fitadiavako fahombiazana tsy misy fahendrena! Rehefa latsaka faran’izay ambany dia ambany aho no nahita zavatra izay nahatonga ny fiainako ho tena fahombiazana.
Andro iray nanan-tantara teo amin’ny fiainako
Tolakandron’ny fahavaratra 1980 tamin’izay, ary teny an-dalana ho any amin’ny dobo filomanosana teo akaikin’ny trano nipetrahako tao amin’ny provansan’i Alessandria aho. Teo dia nifanena tamin’ny vehivavy namako iray izay nanao fanoloran-kevitra hafahafa tamiko, aho. “Handeha hiaraka amiko any amin’ny fianarako Baiboly miaraka amin’ny Vavolombelon’i Jehovah ve ianao?”, hoy izy nanontany.
“Jehovah? Ary iza moa i Jehovah?”, hoy aho ta hahalala.
“Jehovah no anaran’Andriamanitra”, hoy ny navaliny.
Ny resaka nafana nanaraka izany dia nahatonga ahy hanadino tanteraka ny filomanosana. Nentiko tamin’ny fiara nankany amin’ilay vehivavy Vavolombelona ilay namako, ary nanontany aho raha ho afaka hiaraka amin’izy ireo amin’ny fianarana Baiboly. Nihevitra aho fa hahita rivo-piainana mifono zava-miafina, hisy mpitarika ara-panahy na olo-masina angamba, hanatanteraka fombafombam-pivavahana hafahafa sy mampahatahotra ao anatin’ny hazavana malefadefaka. Tsy izany anefa fa tao anatin’ny trano iray ara-dalàna aho, nijoro teo anoloan’ny vehivavy iray ohatra ny olon-drehetra, izay nanasa anay tamim-panajana hiditra tao an-trano. Ny fianarana dia tao amin’ny toko fahatelo tamin’ilay boky hoe Ny Fahamarinana Izay Mitarika ho Amin’ny Fiainana Mandrakizay, nitondra ny lohateny hoe “Iza moa Andriamanitra?”
Ny fahafantarana vao voalohany fa manana anarana manokana Andriamanitra sy ny fahalalana fa “Jehovah” no anaran’Andriamanitra dia fanambarana nahagaga ho ahy. (Salamo 83:18). Hoy aho anakampo: ‘Raha tonga hatramin’ny fanafenana ny anaran’Andriamanitra mihitsy ireo fiangonana, iza no mahalala hoe fahamarinana hafa inona no mety ho mbola nafeniny?’ Nanontany ilay vehivavy Vavolombena aho hoe ohatrinona no raisiny amin’ireo lesona omeny, ka gaga aoka izany aho nandre fa maimaimpoana izany. Tao amin’ny tontolo nisy ahy, dia tsy nisy izany olona nanao zavatra tsy nisy takalony izany. Voatosika hanomboka hianatra Baiboly aho.
Nanao fiovana aho
Tsy dia nanam-potoana firy aho noho ny fandaharam-potoana tamin’ny asako — mbola namita fifanekena tamin’ny dihy tany amin’ny tanàna samihafa aho. Kanefa, tsy andriko ny hahatongavan’ilay ramatoa hitsidika ahy mba hahafahako hianatra bebe kokoa momba an’i Jehovah, ilay Andriamanitra marina. Ankoatra ny fahafantarako fa manana anarana Andriamanitra, dia nianarako vao voalohany fa i Jesosy sy Andriamanitra dia tsy persona iray ihany. Tsy anisan’ny Trinite iray izy ireo. Nianarako koa fa diso mihitsy aho nihevitra fa maty Andriamanitra! Ankehitriny dia nanjary nanomboka nifankahalala tamin’ny Persona iray tena misy aho, Andriamanitra iray izay velona sady manao zavatra!
Nahita ny faniriana ny ho velona aho tamin’ny farany! Velom-pankasitrahana aoka izany an’i Jehovah aho! Nanomboka nanatrika ny fivorian’ny Vavolombelon’i Jehovah rehetra aho. Tany dia nahazo fahalalana tsara kokoa ireo toetra mahagagan’io Andriamanitra be fitiavana sy mamindra fo io aho. Izany dia tena nampahery ahy, rehefa heverina ny karazam-piainana nananako. Tamin’ny fahitana ny fahamiramiranana tony teo amin’ny tarehin’ireo mpivory tao amin’ny Efitrano Fanjakana no nahatsapako fa nahita tontolo iray tena kanto tokoa aho, ka tapa-kevitra ny tsy handao izany na oviana na oviana. — Salamo 133:1.
Kanefa dia nanomboka nahatsapa aho fa raha naniry hiaina tao amin’izany tontolo izany, dia tokony hanao fiovana lehibe sasany teo amin’ny fiainako. Taorian’ny nanatrehako fivoriamben’ny distrika iray nataon’ny Vavolombelon’i Jehovah ka nandrenesako ireo fotopoto-pitsipika ao amin’ny Baiboly nohazavaina tsara, dia raikitra ny fanapahan-kevitro fa hanova ny fiainako aho. Nilaozako ny dihy, izay hatreo dia ny zavatra nitondra fifaliana lehibe teo amin’ny fiainako. Nandao ilay lehilahy niara-nipetraka tamiko efa nandritra ny enin-taona aho sy nanapaka tanteraka ny fatorana rehetra tamin’ny fiainako lasa ary ny tontolo simban’ny fampisehoana. Nopotehiko koa ireo adiresy sy izay nampahatsiaro ahy an’ireo mpitantan-draharaha ary ireo nantsoina hoe namana.
Fiainana vaovao
Rehefa tonga hatreo aho dia tsy nahita asa sady tsy nanan-trano onenana, kanefa dia nianatra ny nametraka ny fitokiako tanteraka tamin’i Jehovah aho. Koa satria sahirana teo amin’ny ara-bola aho, dia nivarotra ireo zavatro sarobidy — fiara, kapaoty vita amin’ny hodi-biby, firavaka isan-karazany — zavatra izay noheveriko fa nampiseho ny tena fahombiazana teo amin’ny fiainana. Mba hiasana ara-nofo, dia nanomboka nikosoka sy nanadio ny tohatr’ireo trano lehibe fonenana misy rihana aho ary nanao fampiriman-trano ho an’ny fianakaviana sasany. Hitako fa ny tena fahombiazana eo amin’ny fiainana dia tsy araka izay ananana na toeran’ny olona iray, fa miankina fotsiny amin’ny hoe manana ny fitahian’i Jehovah ve izy sa tsia.
Tamin’ny 23 Aprily 1983, dia natao batisa aho mba ho tonga Vavolombelon’i Jehovah. Tsy nisy mpaka sary nanodidina ahy, fa namana Vavolombelona ihany izay faly nandray teo anivony olona vaovao iray mpidera an’i Jehovah. Tsy ela taorian’izay, dia lasa tany Aostralia aho mba hampahafantatra amin’ny anadahiko ireo zavatra mahatalanjona nianarako. Na dia tsy nanana ny hafanam-po ho an’ny fahamarinana ao amin’ny Baiboly toy ny ahy aza izy sy ny zanany, ny fijanonako tany Aostralia dia niseho ho tena namokatra.
Tsy ela dia afaka niditra tao amin’ny fanompoana manontolo andro aho tamin’ny naha-mpisava lalana ary nahita Italiana maro nonina tany Aostralia izay nampiseho fahalianana ho an’ny Baiboly. Rehefa nandeha ny fotoana, dia nitarika fampianarana Baiboly maro nandroso aho. Taorian’izany, tamin’ny 1985, dia niverina teto Italia aho. Tamin’ny voalohany dia sarotra tamiko ny nahita fonenana teto, nefa ankehitriny dia manana appartement kely aho ary mivelona amin’ny vola raisiko amin’ny fisotroan-dronono, izay mamela ahy hanompo ao amin’ny fanompoana manontolo andro sy hanatrika ny fivorian’ny kongregasiona rehetra.
Nandritra ny taona maro dia naniry hahomby tamin’ny dihy, mihoatra noho ny zavatra hafa rehetra, aho. Nihevitra aho fa tsy nisy tahaka ny voninahitra sy ny laza. Niezaka nanahaka ireo olona nankalazaina teo amin’izao tontolo izao aho. Hafa dia hafa noho izany ny zava-drehetra ankehitriny! Marina fa zavatra mahafinaritra ny dihy, nefa hitako ankehitriny fa ny tena fahombiazana eo amin’ny fiainana dia avy amin’ny fanampiana ny hafa hahafantatra momba ireo fampanantenana kanto avy amin’i Jehovah Andriamanitra, fa tsy amin’ny fiainana ho an’ny lazan’ny tena manokana.
Miandry amim-pitokiana ny fahatanterahan’ity fampanantenana mahagaga ity aho: “Miandrasa an’i Jehovah, ka tandremo ny làlany, dia hanandratra anao handova ny tany Izy; ho faly hahita ny hamongorana ny ratsy fanahy hianao.” — Salamo 37:34; 2 Petera 3:13. — Notantarain’i Edvige Sordelli.
[Teny notsongaina, pejy 13]
Niseho tamin’ny horonan-tsarimihetsika nalaza aho, toy ny Guerre et Paix sy Quo Vadis