Проповедник
2 Тогаш си реков: „Ајде да им се препуштам на уживањата,* па да видам дали ќе бидам среќен“. Но ете, и тоа беше бесмислено.
2 За смеењето го заклучив следново: „Тоа е лудост!“
А за уживањата* реков: „Каква корист има човек од нив?“
3 Решив да испитам дали има нешто добро ако човек ужива во виното, но никогаш не пиев до степен да ми се изгуби мудроста. Дури правев и безумни работи за да дознаам што најмногу ги усреќува луѓето во текот на нивниот краток животен век под небото. 4 Направив големи работи: си изградив дворци* и си засадив лозја. 5 Си направив градини и паркови, и ги засадив со најразлични овошки. 6 Си направив езерца за да ги наводнувам дрвцата во мојата шума. 7 Си доведов слуги и слугинки, а некои слуги се родија во мојот дом. Освен тоа, имав и многу добиток — говеда, овци и кози — повеќе од сите што живееја пред мене во Ерусалим. 8 Си насобрав сребро и злато, богатство од цареви и од големи покраини. Доведов многу пејачи и пејачки, а уживав и во друштвото на жената, да, на многу жени* — нешто што им причинува големо задоволство на синовите човечки. 9 Станав славен и се издигнав повисоко од сите што живееја пред мене во Ерусалим. Сепак, останав мудар.
10 Не си скратував ништо од она што ќе го посакав.* Не се лишував од ниедно задоволство* бидејќи се радував на сето она што го правев, и тоа ми беше награда за сиот мој труд. 11 Но, кога размислив за сето она што го направив со свои раце и за сета моја макотрпна работа, увидов дека сѐ беше бесмислено, сѐ беше трчање по ветар. Ништо од тоа немаше вистинска вредност* под сонцето.
12 Тогаш решив да ги истражам мудроста, лудоста и безумноста. (Впрочем, може ли некој што ќе дојде по царот да направи нешто повеќе? Може да го направи само она што веќе било направено.) 13 И сфатив дека мудроста е подобра од безумноста, како што светлината е подобра од темнината.
14 Мудриот јасно ги гледа работите, а безумниот талка во темнина. Но, сфатив и дека сите ги чека ист крај. 15 Па си реков: „И мене ќе ме снајде истото што ќе го снајде безумниот“. Тогаш, што ми вреди што сум стекнал толкава мудрост? Затоа си реков: „И тоа е бесмислено“. 16 Ниту мудриот ниту безумниот нема да остават траен спомен. Времето ќе ги фрли и двајцата во заборав. А како ќе умре мудриот? Исто како и безумниот.
17 И го замразив ваквиот живот. Заклучив дека сѐ што се прави под сонцето е мачно — дека сѐ е бесмислено, сѐ е трчање по ветар. 18 Ми одмиле сето она за кое толку многу се трудев под сонцето, бидејќи морам да му го оставам на мојот наследник. 19 А кој знае дали ќе биде мудар или глупав? Каков и да е, тој ќе стане господар на сето она што со голем труд и со мудрост го стекнав под сонцето. Сфатив дека и тоа е бесмислено. 20 И паднав во очај поради сето она за кое толку многу се трудев под сонцето. 21 Човек може макотрпно да работи користејќи ги својата мудрост, знаење и умешност, но на крајот мора да му остави сѐ на некој што воопшто не се трудел околу тоа. И ова е бесмислено и многу жалосно.*
22 Што, всушност, добива човекот за сиот свој труд и за силната желба* која го тера напорно да работи под сонцето? 23 Секој ден работата му задава толку многу маки и грижи што ни ноќе не може мирно да спие.* И тоа е бесмислено.
24 За човекот нема ништо подобро отколку да јаде и да пие и да ужива во својот труд.* Сфатив дека и тоа е дар од* вистинскиот Бог. 25 Впрочем, кој има побогата трпеза од мене?*
26 На оној што му е мил, вистинскиот Бог му дава мудрост, знаење и радост. А на грешникот му дава задача да собира за оној што му е мил Нему. И тоа е бесмислено — трчање по ветар.